Fa Ber Di Mon ! เวทมนต์ มนตรา ความรัก!

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 -OPEN TO MY GAME-

ตอนที่ 2--( start)-T0Y

OPEN TO MY GAME

ตอนนี้ผมได้เข้ามาอยู่ไนมิติแห่งเกมเรียบร้อยแล้วโดยการใช้เวทเปิดมิติขึ้นมาซึ่งใครๆก็ทามได้  เพราะปกติแล้วเขาไม่ให้เด็ดต่ำกว่า 17 เข้าไปแต่ตอนนี้ผมอายุแค่16กว่าๆเองและที่ผมเข้ามาได้ก็เพราะว่าเราเข้าไปทำรายงาน โลกของผมไม่เหมือนกับที่ทั่วไปแต่เป็นโลกที่เชื่อต่อกับหลายๆมิติเข้าด้วยกันอย่างเช่นบ้างของผมก็จะเป็นบ้านแล้วก็เป็นสวนสุดเขตก็คือความว่างปร่าวนอกจากเราจะย้ายไปมิติอื่นเช่นโรงเรียนเราก็ไปที่มิติโรงเรียนโดยใช้คาถาประจำมิตินั้นๆ

(อาจจะดูไม่เข้าใจอะนะแต่พยาเข้าใจก้เมือนกันนะอิอิ...0-0)

“ยินดีต้องรับเข้าสู่มิติเกม Fa ble Di mon”เสียงใสใสดังมาจากหญิงสาวคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของผมเธอใส่ชุดสูทสีขาวดำ(ยังกะจะไปงานศพใคร)ตัวไม่สูงมากประมาณ160 ซม. หน้าตาก็ใช้ได้ แต่ดูจากการแต่งตัวคงจะเนียบมาก

“ดิฉันชื่อ แกม เป็น NPC เริ่มต้นของที่นี่”

“ผู้เล่นใหม่อายุยังไม่ถึงต้องการเล่นเกมในมิตินี้เพื่อจุดประสงค์อะไร”

“ทำรายงาน จากโรงเรียน ฟอออฟ ครับ”ผมตอบไปในทันที

“ไงไขถูกต้องกรุณาตั้ง ชื่อ”ชื่ออะไรดีนะ

“เฟวราย”

“เงื่อนไขถูกต้องยังไม่มีคนใช่ชื่อนี้” ง่ายมะมะต้องเรื่องมาก

“กรุณาเลือก password ด้วยคะ”

“0802366459”

 “กรุณายินยัน password”

“0802366459”ต้องให้นอนยันด้วยไหม

“กรุณาเลือกอาชีพหลักด้วยคะ”

“นักเวท มนตรา”

(อาชีพหลักทังหมดมี อัศวิน  นักเวท มนตรา นักธนู พ่อค้า ทำไมถึงรู้อะหรอก็อยู่ดีดีก็ปรากฏจอโมเทเตอร์ขนาดใหญ่ขึ้นพร้อมกับรายละเอียดต่างๆ)

“คุณต้องการสร้างร่ายกายใหม่หรือไม่”

“ไม่” เซง จะถามอะไรมากมาย

“เงื่อนไงครบแล้วคะ กรุณารอซักคู่”

“วิ้ง”บัดนี้มโนภาพของความว่างปร่าวก็ถือกำเนิดขึ้นในห้องสมองอันสุดลึกก่อนที่จะมาตกอยู่ที่ใดทีหนึ่ง

“ท่าน เฟวลาย ได้เข้ามาสู่มิติเกม FDM( ชื่อย่อ)แล้วคะตอนนี้ท่านอยู่ที่เกาะเริ่มต้นทางเราได้จัดสร้าง ล๊อกเก็ด (สร้อย) ไว้ให้สามารถใช้ดูเวลาภายในมิติแล้วก็นอกมิติด้วย เงินขั้นต้นเรามีให้ 2000เหรียญเงิน ไม้ดาบยาวระดับหนึ่ง 1  1เล่ม ผ้าคุมธรรมดาระดับ1 1ผืน กระเป๋าหนึ่งใบ 100 ช่อง ช่องหละ 100 ชิ้นและก็ไม่มีอะไรเชิญท่านเข้าสู่โลกแห่งเกม ที่มิติทางผู้บุกเบิกได้สร้างขึ้นนะบัดนี้”(จะบอกทามไมว่าไม่มีอะไรหะ)

----------------------------------------------------------------------------------------------

“ท่านผู้เล่น เฟว ได้เข้าสู่เกม fbdm เรียบร้อยแล้วคะ”

สถานะเริ่มต้นต่างๆของทั้นมีดังนี้

เพศ  ชาย  Hp 150   Mp   100  Wp 100 (พลังเวทนะ)

Level                                  3

ระดับการเรียนรู้                   2

ระดับการต่อสู้                      5

ระดับพลังป้องกัน               1

ระดับการรักษา                   -

ธาตุ                                     ไฟ

เวทมนต์ที่ใช้ได้ทั้งหมด      ต่อสู้ 1 ป้องกัน 1 รักษา-

พันธะ                                  -

เงินธนาคาร                         0

เงินติดตัว                             2000 เหรียญเงิน

(1000 เหรียญเงิน = 1 เหรียญทอง  1000 เหรียญทอง = 1ไดมัน)

ทักษะต่าง                             การต่อสู้ ร่ายเวทเร็ว 1 โจมตีด้วยมือเปล่า 2

                                           การป้องกัน-

                                            การรักษา-

                                            ทั่วไป ประดิษฐ์ 2     

“ถ้าท่านต้องการรับรู้รายระเอียดต่างสามารถสอบถามได้ที่ ผู้ควบคุมที่ตึกเริ่มต้น อ้อ พนักงานที่นี่ทุกคนนั้นควบคุมด้วยคนทุกคน และเขาสามารถดำเนินเนื้อเรื่องไปตามความสะดวกได้ตามสบายและสามารถเข้าเล่นเกมได้ก็ต่อเมื่อเวลาเลิกงาน”

“เชิญท่านเล่นเกมให้สนุกนะคะ”รอคำนี้มานานแล้วอะตอนผมอยู่โรงเรียนผมเคยได้ยินพวกรุ่นพี่เกี่ยวกับมิตินี้ว่าเป็นมิติที่ทุกชีวิตดำเนินเรื่องตามบทบาทของเกมทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเหมือนในเกมทั้งหมดทั้งที่เวลาเราจบชีวิตลงก็ยังถือกำเนิดใหม่ได้ด้วยเวลาไม่เท่าไหร่

ตอนนี้ผมก็มาโผล่อยู่กลางป่าแห่งซึ่งมีต้นไม้ขึ้นอยู่ปะปลายไม่หนาแน่นนักหนึ่งคิดว่าน่าจะไม่ไกลจากตัวเมืองมากนักเพราะผมเห็นกำแพงเมืองอยู่ไกลๆนู้น แต่เอะผมก็แปลกใจอยู่อย่างหนึ่งตอนนี้ผมแต่งตัวเป็นนักเวทมีผ้าคุมยันพื้นเหมือนกับนักเวททุกอย่างแต่ทามไมถึงได้ดาบมาอะงง แถมเมื่อกี้ยังมีทักษะเวทด้วย แป๋วเลย (0-0*)

“งั้นเราก็มุ่งหน้าสู่เมืองเลย”

“แต่ก่อนเข้าเราไปเก็บ level ก่อนดีฟ่า”เฟวพึมพำกับตัวเองและก็มุ่งหน้าไป

และในทันใดผมก็เห็นตัวอะไรอยู่ไกลๆ พอมองดีดีก็รู้ว่ามันเป็นเห็ดตัวเล็กตัวสีม่วงมีหมวกเห็ดเป็นสีแดงทำให้นึกถึงการ์ตูนมาริโอ้อย่างไงอย่างนั้นและ ล๊อกเก็ด ผมก็ดังขึ้น “ท่าน เฟว พบกับมอนเตอร์เห็ด” (สงใสว่า ล็อกเก็ดนะจะได้ยินฉะเพราะผมคนเดี๋ยวเพราะ ไม่เห็นมีมอนเตอร์ตัวไหนเห็นผมทั้งที่เสียงมังดังจะตาย)ตอนนี้ผมซุ่มอยู่กะว่าจะโจมตีระยะไกลจะได้ไม่ต้องไปต่อสู้ระยะประชิดให้เจ็บตัวเพราะเราเลือกสายเวทมา (หุหุ รู้จักใช้สายอาชีพให้เป็นประโยชน์)

 “ไฟมัส” เสียงการร่ายคาถาของผมก่อให้เกิดลูกไฟขนาดกำมือพุ่งไปที่เห็ดตัวหนึ่ง (งงผมชักดาบออกมาร่ายเวทได้ด้วยอะสงสัยดาบของผมมันจะเป็นตัวนำเวทได้)

“ตุบ”เสียงกระทบของเวทไฟที่โดนตัวของมอนเตอร์เห็ด

โจมตีครั้งเดียวไม่ตายด้วยแหะ

“ไฟมัส”

“ไฟมัส”

“ไฟมัส”

“ตุบ” “ตุบ” “ตุบ”

 “ท่าน เฟว สังหารมอนเตอร์เห็ดทาเกะระดับ 2ได้ ประสบการณ์ 100 แต้ม”

“ท่าน เฟว สังหารมอนเตอร์เห็ดทาเกะระดับ 2ได้ ทักษะ ซุ่มโจมตีระดับ 1”

“ท่าน เฟว สังหารมอนเตอร์เห็ดทาเกะระดับ 2ได้ ทักษะ ร่ายเวทเร็วระดับ 2”

“ท่าน เฟว สังหารมอนเตอร์เห็ดทาเกะระดับ 2ได้ ทักษะ อำพรางตัว รับ 1”

โหโจมตีตั้ง 4 ครั้ง กว่าจะตาย อย่างงี้หละมั้งที่เขาว่าสายเวทโจมตีไม่แรงแต่ก็ได้เปรียบ และผมก็เดินไปดู ไอเท้ม ที่ได้และก็เอื้อมมือไปหยิบ แต่มันก็หายไปพร้อมกับเสียงดังจาก ล๊อกเก็ด

“ท่าน เฟว สังหารมอนเตอร์เห็ดระดับ 2ได้ เหรียญเงิน 10 เหรียญ เชื้อเห็ด 2 ก้อน”

น้อยจังอยากได้เยอะๆๆๆๆอ้า

“ว่าแต่เงินมันหายไปอยู่ไหนอะ รึว่าหายไป ไม่ใช่หรอกเมื่อกี้ก็บอกว่าได้รับ”

“ท่าน เฟว ได้รับเหรียญเงิน 10 เหรียญเงินแต่เนื่องจากในขณะนี้ทานยังไม่ได้มีกระเป๋าเงินทางมิติจึงโอนไปที่ธนาคารก่อน ค่าโอน 10% หักจากเงินที่ท่านได้ไป”

“และของพวกนี่หระจะทำอย่างไงดีหนักด้วย”

เอะ ! เรามีกระเป๋าใส่ของนิ และผมก็เปิดปากกระเป๋าออกและก็เอาของที่ได้มาเข้าไปใส่แต่มันก็หดตัวลงยังกะโดนไฟฉายย่อส่วนของโดเรม่อนแนะตอนนี้ของทั้งหมดหดเล็กลงอันหละเท่านิ้วก้อยได้กระมังและผมก็เดินไปสังหารมอนเตอร์เห็ดไปเรื่อยโดยใช้ทักษะโจมตีระยะไกลเพราะมันทำให้เราไม่เสียค่าพลังอะไรเลยนอกจากพลังเวทแต่ในเวลาไม่นานมันก็เพิ่มขึ้นมาเรื่อย มารู้ตัวอีกทีก็จะถึงเมืองอยู่แล้วอีกมะไกลแล้วดีไจจังจะถึงแล้ว

ไหนลองเช็คดูวิว่าของในกระเป๋ามีอะไรบ้าง

ไอเท็ม เชื้อเห็ด 63 ก้อน  ดอกเห็ด 20 ดอก อัมพันอีก5ก้อน (อัญมณีสีเหลือง) และก็ขวกน้ำสีแดงอีก 3 ขวด(ได้ยินว่ามันเป็นขวดยาพื้นพลัง)

ฮ่า ถึงเมืองซักทีและผมก็เดินตรงไปที่ร้านขายของทั่วไป ภายในเมืองก็มีคนเดินขวักไขว่ดี(คนเยอะแยะเลยอะ) มีตึกนู้นนี้เต็มถนนสองฝากทางแต่เมื่อกี้ก่อนเข้าNPC บอกว่าถ้าอยากรู้อะไรก็เข้าไปที่ตึกเริ่มต้นที่นั้นให้คำปรึกษาเราได้และตึกเริ่มต้นมันอยู่ตรงไหนฟะ เมื่อกี้ก็ไม่ยอมบอก(เอะ หรือเราต้องถาม)

นั้งไงเจอแล้ว ผมเดินไปที่ตึกๆนึงมีป้านอันใหญ่โตเขียนด้วยตัวหนังสือสีทองอร่าวว่า “ตึกเริ่มต้น”

ข้างในตึกเริ่มต้นเต็มไปด้วยผู้คนที่เดินกันขวักไขว่กันไปมาแต่ละคนดูท่าจะวุ่นวายพอสมควรแต่ลักษณะการตบแต่งพื้นที่ดูเป็นแนวตะวันตกมากๆๆ พร้อมกับแอร์ที่เปิดซะเย็นฉ่ำ

“เอ่อ ยินดีต้อนรับครับ

 มาเล่นตอนนี้ผมก็เดินเข้าไปในร้านขายของเบร็ดเตร็ดในร้านก็มีพนักงานอยู่คนหนึ่งดูจากลักษณะก็แก่พอสมควรแต่ก็เนียบใช่ย่อย

“ต้องการสอบถามซื้อของหรือขายของอะไรครับ คุณลูกค้า”เสียงผู้แก่คนนั้นพูดขึ้น

“ก็ต้องการเอา เชื้อเห็ดกับ ดอกเห็ด แล้วก็อัมพัน มาขาย อะ ครับ”และผมก็หยิบของทั้งหมดออกมาจากกระเป๋า

“เชื้อเห็ดก้อนละ 5 เหรียญเงิน ดอกเห็ดดอกละ 20 เหรียญเงิน ส่วนอัมพัน5ก้อนละ 100 เหรียญเงินรวม 500 เหรียญเงินครับ รวมทั้งหมด 7200”

“ว่าแต่อำพันไม่ทำการปลดผนึกก่อนหรอครับ”

“ไม่เป็นไรครับ”ตอนนั้นก็ยังไม่รู้นะว่าปลดผนึกอะไรไม่ได้สนใจก็เลยขายขายไป

“ต้องการรับเป็นเหรียญเงินหรือทองครับ”

“ เอาเหรียญเงินหละครับ”

“ว่าแต่อัมพันเขาเอาไว้ใช้ทำอะไรหรอครับ”

“อันนี้ก็เอาไว้หลอมรวมกับไปเท้มต่าง เพื่อจะได้มีพลังเพิ่มขึ้น แต่จะเป็นพลังด้านไหนผมก็มิทราบแต่ ถ้าอยากรู้จริงเราก็มีชิพขายให้หรือสามารถไปถามพวกร้านช่างก็ได้”ถึงว่าได้แพงนัก

“ว่าแต่ถ้าผมซื้อชิพไปผมจะนำไปใช้อย่างไง”

“ก็นำไปใส่ในหนังสือเพื่อบันทึกข้อมูลหรือถ้าจะให้ดีก็นำไปใส่ใน โน้ตบุ๊กก็ได้ ทางเราก็มีขายทั้ง 3 อย่างเหมือนกัน”

“และไอ้โน้ตบุ๊กกับหนังสือที่ว่ามันราคาเท่าไหร่หรอครับ”

“หนังสือก็ราคา เล่มละ 3000 เหรียญเงิน แต่ข้อเสียก็คือต้องเปิดหาเองส่วน โน้ตบุ๊ก ราคา 10000 เหรียญเงิน หรือ 10 เหรียญทอง แต่ก็ไม่ต้อมาคอยเปิดหา”

“งั้นผมเอาหนังสือหนึ่งเล่ม”

“และจะหรับชิพเลยไหม”

“คือว่า........มันแพงไหมครับ”

“ก็ขั้นต่ำก็อันหระ 1000 เหรียญเงิน  ขั้นกลาง 3000 ขั้นสูง 5000”

“งั้นผมเอาชิพข้อมูลขั้นต่ำ มอนเตอร์ บริเวณเกาะเริ่มต้น ชิพข้อมูลขั้นต่ำ สมุนไพร บริเวณเกาะเริ่มต้น ชิพข้อมูลขั้นต่ำ พิษ เบื้องต้น  ”

“รวมทั้งหมด 6000 เหรียญเงิน”

“งั้นผมเอา เต้นนอน กับปลาแห้ง 3 ตัว น้ำ1ขวด อ้อแล้วก็ถุงมือกันพิษระดับต่ำ ไม่ถาวร 5 คู่”

“เต้นนอน 300เหรียญเงิน ปลาแห้งตัวหละ 20 ถุงมือ ถุงละ 15 เหรียญเงินรวมทั้งหมด 6285 เหรียญเงิน ส่วนน้ำนั้นข้าให้ฟรี ฉะเพราะตอนนี้นะครับ เพราะผมรู้สึกถูกชะตานิดหน่อย”

“อะนี่ครับ เงิน”

“แต่ชิพเนี่ยใช้ไงอะครับ”

“ก็เอาไปใส่ในหนังสือแล้วเดี๋ยวท่านลูกค้าก็รู้เองครับ”

“ไว้โอกาสหน้าเชิญใหม่นะครับคุณลูกค้า” ตาลุงนั้นพูดและก็ยิ้มแฉ่งก่อนที่ผมจะเดินออกมา

และผมก็เดินไปซื้อยาเพิ่มพละเลือดระดับต่ำ 20 ขวดขวดละ 20 เหรียญเงิน รวม400 เหรียญเงิน กับยาพื้นพลังระดับต่ำ 20 ขวด ขวดละ20เหรียญเงินรวม 400 เหรียญเงิน ซื้อขวดเปล่าอีก 10 ขวดขวดละ 10เหรียญเงิน รวม 100เหรียญเงิน  แง้กระเป๋าแฟบเลย เหลือเงินแค่  3265 เหรียญเงิน (ตรงเปะ พอดีว่าขี้งงอะนะ)

ว่าแต่ที่นัดกับเพื่อนว่าอีก 3 ชม จะมาเจอกันที่เกมบริเวณป่าเริ่มต้นนี้นา แล้วอี 2ชมนี้มันเท่ากับกี่วันหระเนี่ย  ลองถามคนแถมนี้ดูไหมนะ

“เอ่อพี่ครับ 1 ชั่วโมงที่มิตินี้เท่ากับกี่วันครับ”

“ก็ 3 วัน อะน้อง”

“ครับคอบคุงมากครับ”

“มะเป็นไร มีอะไรที่พอช่วยได้เราก็เต็มใจช่วยแน่แหละพี่ใจดี” ชมตัวเองซะเว่อเชียว

ว่าแต่เราก็ต้องรอไปอีก 9วัน ระหว่างนี้เราก็เก็บ Level ไปก่อนเนอะ