คุณหนูจอมโวยวาย กับ นายปากจัด

ลำดับตอนที่ #9 : ตาบ้ามาช่วยฉัน

หลังเลิกเรียน

ซากุระคนที่เคยยิ้มแย้มแจ่มใส ตอนนี้ร้องไห้ซะแล้ว

ซากุระ : ทำไมเราเป็นอย่างนี้ เราทำให้กลุ่มตัวเองแพ้หรือ เราผิดเองเราผิดเอง

บาส : สมน้ำหน้า ก็ฉันบอกแล้วว่าเธอ จับตะกร้าไม่ถูกก็ไม่เชื่อ

ซากุระ : ร้องไห้วิ่งไป

บาส : วิ่งตาม

ทันใดนั้นซากุระล้มลงอย่างแรก หัวเข่ากระแทกที่พื้น

บาส : เป็นไงหล่ะก็เธอมัน...

เหลือบไปเห็นเลือดออก

ซากุระ : โอ๊ยเจ็บจัง

บาส : มานี่ แค่นี้ไม่ตายหรอก ไกลหัวใจตั้งเยอะ

ซากุระ : โอ๊ยก็คนมันเจ็บนี่

บาสพาไปห้องพยาบาล

บาส : ขอที่ทำแผลหน่อยครับ ยาแดงด้วยครับ

พยาบาล : ไปหยิบเองสิ มาใช้คนแก่

บาส :ครับ

บาสว่าจะทำแผลให้แต่ก็ยังแกล้ง

บาส : เอ้าเธอทำแผลเองละกันฉันไปก่อน หล่ะ (คิดในใจ จะแกล้งซะให้เข็ด)

ซากุระ เอาไงก็เอาทำแผลไปมั่วๆนี่แหละ

บาสกลับมา

บาส : โธ่ยัยโง่ เธอมีสมองหรือเปล่าใครเค้าพันกันอย่างนั้น มาฉันพันให้

ซากุระ : ไม่

บาสพันให้อย่างเบามือ

ซากุระ : คิดในใจ นายนี่ก็มีส่วนดีอยู่บ้างเหมือนกัน

หลังจากที่พ่อแม่มารับกลับบ้านไป ทั้งคืนซากุระก็ฝันหวาน อดปลื้มพระเอกของเราไม่ได้