คุณหนูจอมโวยวาย กับ นายปากจัด

ลำดับตอนที่ #15 : ต่อ

จากนั้นแถวอื่นๆก็ไปเข้าฐานอย่างรวดเร็ว แต่แถว 1 ของเรา

บาส : นี่ยัยซากุระเธอทำอะไรชักช้า อยู่นั่นแหล่ะ เร็วๆเข้าหน่อยสิ

ซากุระ : รู้แล้วล่ะน่า ก็งงอยู่อะว่าไปทางไหน เออทางนี้แล้วกัน

แก้ว (ลูกน้อง ) : ไม่ใช่ฉันว่าทางนั้นต่างหาก

บาส : เออเถียงกันอยู่ได้ เอางี้เดี๋ยวผมเป็นหัวหน้าให้ชั่วคราวก่อน ตามผมมา

แก้ว : นี่โชคยังดีนะนี่ที่มีบาสอยู่ ไม่งั้นเราจะไปถูกกันไหมนี่

ซากุระ : โธ่เอ้ยคนจะไปรู้ได้ไง

บาส เป็นคนฉลาด และก็คนเก่ง จึงมาถึงฐานจนได้

พี่ๆ : ฐานแรก ให้น้องๆปีนไต่เชือกนี้ไปนะ แล้วต่อจากนั้นก็มุดท่อ แล้วก็เป็นอันว่าเสร็จ

ซากุระ ได้ฟังแค่นั้น ก็เริ่มใจหายว้าบ คิดในใจ งานนี้เราจะรอดไหมหนอ

พี่ : ไหนหัวหน้ากลุ่มใคร

ซากุระ : หนูเองค่ะ

พี่ : งั้นนำไปเลย

ซากุระ : คะ

ซากุระ เนื่องจากไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน

ขณะที่เธอกำลังปีนเชือก ที่แสนจะน่ากลัว

บาสตก็ตามมาติดๆ คิดในใจ ถึงยังไงซากุระก็เป็นผู้หญิงที่แสนจะบอบบาง

เราจะใจดำแกล้งเธอก็คิดว่า เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ต้องช่วยเธอซะแล้ว อีกอย่าง เธอก็เป็นคนที่เราชอบด้วย คราวนี้ต้องช่วยเธอก่อนดีกว่า

บาสจึงบอกซากุระว่า ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัว หรอกยัยบ้อง

บาส : เดี๋ยวเกาะฉันไว้ ฉันจะพาเธอไปเดินดีๆนะ

แต่ยังไม่วาย ปากร้าย ที่ฉันช่วยเธอน่ะ ไม่ใช่อะไรหรอก เพราะฉันกลัวไม่มีใครทะเลาะด้วยต่างหาก ฮิๆ

แต่พอ ฮิๆเท่านั้น เชือกก็ไกวสั่นๆ

ซากุระ : ฉันไม่ไหวแล้วๆ ฉันจะตกแล้ว

บาส : ไม่เป็นไร เกาะฉันไว้นะเด็กดื้อ

งานแรกก็ผ่านพ้นไปด้วยดี ท่ามกลางบรรยากาศอบอุ่น

บาส คิดในใจ ความจริงยัยนี่ก็น่ารักดี ฉันชักชอบเธอจริงๆซะแล้ว แต่เราต้องเฉยไว้ก่อน เดี๋ยวจะไม่หนุก

เขาอาย เพราะเคยร้ายมาตลอด แล้วจะมาทำดี

ซากุระ ก็รู้สึกดี ตอนที่เกาะไหล่ของบาส รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก หรือว่า เราก็ชอบเขาซะแล้ว แต่ก็เฉยไว้เช่นกัน

ต่อไปมุดท่อ

ซากุระ : ไม่เป็นไร แค่มุดท่อ ยังไงก็ยังดีกว่าปีนไต่เชือกแน่นอน เด็กๆ

ก็มุดออกมาจนเกือบถึง แต่ท่อน่ะ มันเตี้ยซะเหลือเกิน จึงหัวชนไปหลายครั้ง

ซากุระ : โอ้ยเจ็บ เจ็บจังเลย

บาส : เฮอะๆยัยซุ่มซ่าม เธอนี่ทั้งซุ่มซ่ามทั้ง

ซากุระ : นายก็

บาส : อะไร

ซากุระ : บ้า (แต่ก็หัวเราะได้)

พอเสร็จฐาน1 ซากุระ เอ้ยไม่ใช่ บาสก็นำไปยังฐานอื่นๆอีก