::โรงเรียนป่วนฉบับนักเรียนชาย::

ลำดับตอนที่ #5 : บทเรียนวันแรกกับเรื่องยุ่งๆ

 "นักเรียนคำนับ"

เสียงประธานนักเรียนควบตำแหน่งประธานห้องเรียนเอ่ยขึ้น

((ทุกท่านค่ะ เอขอแต่งแบบใหม่ค่ะ บรรยายจากตัวเอกค่ะเอิ๊กๆ มีคนขอมา))

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์"

พูดจบไอพวกหน้าหมอทั้งหลายก็นั่งเป็นระเบียบ หน่อยๆ เห็นอย่างนี้แล้ว ผู้หญิงอย่างฉันอายชะมัด -*- โรงเรียนเก่า จำได้เลยว่า พอคำนับอาจารย์ ไอพวกแก๊งบ้าบอของยัย โดมิ ก็เอาตีขึ้นวางบนโต๊ะ (กุลสตรีค่ะ) พออาจารย์ดุหน่อย มันก็เล่นทุบโต๊ะแล้วไปฟ้องพ่อของมัน ไอขี้ฟ้องเอ้ย

"เฮ้!เซน แกมีหนังสือเรียนรึยังว่ะ?"

เสียงของยูคิดังขึ้นด้านหลัง ฉันรีบหันไป ก่อนจะยกหนังสือเล่มหนาให้พวกมันดู พอยูคิเห็นหนังสือก็ยกนิ้วให้แล้วก้มหน้าก้มตาเรียนต่อไป

อ๊ายๆ ขยันแบบนี้อนาคตรุ่งแน่ จีบก่อนจะเป็นไรมั๊ยว่ะ -,.- (ธาตุแท้นางเอกเผย)

"เทือกเขาที่สูงที่สุดในเอเชีย มีชื่อว่า..."

เสียงของอาจารย์แก่ๆยังคงสอนต่อไป ใน ขณะ ที่ฉัน...กำลังง่วง

โป๊ก!!!

ทุกคนหันมาเป็นตาเดียว โอ้ว!พระแม่เจ้า เรียนวันแรก ตูก็มีเรื่องกับอาจารย์ซะแล้ว

"ช่วยบอกครูหน่อย ว่าเทือกเขาที่สูงที่สุดในทวีปเอเชียมีชื่อว่าอะไร?"

แกถามพลางทำตาเขียวใส่ ฉันได้ยินแกบ่นแว่วๆ ว่า 'ลูกประธานก็อย่างนี้หละ การเรียนไม่สนใจ เอาแต่เกาะพ่อกิน' แค่นั้นหละอารมณ์โกรธของฉันก็พุ่งสูงขึ้นในทันใด ไม่ได้โกรธที่แกขว้างหัวฉันอย่างกับหมูกับหมา แต่โกรธที่แกบังอาจมีเหยีบศักดิ์ศรีฉัน ทั้งๆที่มันไม่ค่อยมีอยู่แล้ว!!!

((โครม~!!! คนอ่านตกเก้าอี้))

"เทือกเขา!!"

เสียงฉันประกาศก้อง ทั้งห้องหยุดหายใจมองที่ฉันเป็นหนึ่งเดียว

 "เทือกเขาฟูจิ!!"

โป๊ก!!!

"อูยเจ็บนะอาจารย์"

ฉันบ่นกระบอดกระแปด ไอเราก็อุตสาห์ตอบ ไหงมาขว้างหัวฟร่ะ

"ฟูจิบ้าบออะไรของแก ฉันถามว่าเทือกเขา ไม่ได้ถามภูเขาไฟ!!"

อ่าว...เพิ่งรู้ว่าฟูจิมันเป็นภูเขาไฟ ถ้าจำไม่ผิดมันเรียนตอนอนุบาลนิหว่า(กรรมของพ่อแก)

"เทือกเขาหิมาลัย เป็นเทือกเขาที่สูงที่สุดในเอเชีย ต่อไปนี้หัดตั้งใจเรียนหน่อย พ่อเธอขาดหวังในตัวเธอมานะ นั่งลง!!"

"ครับ"

โอ๊ย! หน้าแตก หน้าแตกเกินบรรยาย ตอนนี้ พวกผู้ชายในห้องหันมามองฉันแล้วส่งเสียงซุบซิบกันระนาว


"ฮะๆๆ โอ๊ย! ปวดท้อง"

"ก๊ากๆๆ"

เสียงของยูคิและฟุบุคิหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง -_-" นี้ฉันทำให้พวกแกสามารถขยับเชลล์กล้ามเนื้อบนใบหน้าได้มากขนาดนี้รึไงกันนะ -*- ยิ่งคิดยิ่งขนลุก ดูจากสายตาที่พวกนั้นส่งมาแล้ว เหมือนจะบอกว่า...เด็กไม่รู้จักโต...ยังไงอย่างนั้นเลย

เย็นไว้ เย็นไว้...เรามันหน้าตาดี อย่าไปยุ่งกับพวกไม่หล่อเลย -,.-b

"เซนแกแกล้งโง่หรือแกโง่จริงว่ะ?"

ไอเจ้ายูคิที่หยุดจากการหัวเราะ แล้วเอ่ยถามฉันทั้งน้ำตา((เวร)) อ่ะเดียว! มันเปิดทางให้เราแล้ว อิอิ - - ฉันรีบตอบแบบไม่หยั่งคิดเลย

"แกล้งสิว่ะ ห้องเรียนมันเงียบๆ ฉันง่วงจะตายอยู่แล้ว ทำให้มีเสียงฮาหน่อยเป็นไร"

พวกมันหันมามองหน้ากัน

"ก๊ากๆๆๆๆๆ"

เอ้าไอพวกนี้ หัวเราะกันเข้าไป ขอให้สำลักข้าวติดคอตายเถอะเพี้ยง -*- ดูสิคนหันมามองโต๊ะนี้กันหมดแล้ว

ในขณะที่สมองฝั่งชั่วกำลังทำงานนั้น จินก็ถือข้าวกล่องมาพอดี

"นี้ของนาย เอา"

"เชอะ! ขอบใจ"

ฉันรับมาพลางเปิดออก ข้าวเปล่ากับไข่เจียว -_-"

"นี้มันอะไรนะ" ฉันโว้ยขึ้น

"คนที่ทำให้วงศ์ตระกูลเสือมเสียก็ต้องกินข้าวแบบนี้หละ" พอพูดจบ จินก็แกะกล่องข้าวของตัวเอง หน่อย...ซูซิเชียวนะเมิง -,.-*

"เชอะ!"

ฉันไม่สงไม่สนมันแล้ว คนยิ่งหิวๆข้าวอยู่