::โรงเรียนป่วนฉบับนักเรียนชาย::

ลำดับตอนที่ #2 : หอพักส่วนตัว

ที่จริงปั่นเสร็จตั้งแต่เมื่อคืนหล่ะ แต่ว่า=_=" ลงแล้วถูกลบไปเลย สงสัยแช่นานเกิน เอาเป้นว่าลงทุนพิมพ์ใหม่แล้วก็อ่านกันเยอะๆน่ะจ้า ^^

((จงใจใช้สีม่วงโดยเฉพาะ เพื่อสร้างบรรยากาศ))

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

รถเบนซ์สีดำสนิทขับมาจอดหน้าโรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงโตเกียว เด็กหนุ่มหน้าหวานก้าวลงมาจากรถ พร้อมด้วยชายหนุ่มอีกคนที่ไว้ผมยาวถึงเอว สองมือเขาหิ้วกระเป๋าให้เด็กหนุ่มหน้าหวานคนนั้น

"วาว!! พี่ฮันนี่โรงเรียนนี้ใหญ่จังเลยน่ะ ไม่น่าเชื่อว่าพ่อเป็นคนสร้างน่ะเนี้ย"

"แหงงสิย่ะ!! โรงเรียนนี้น่ะสุดยอดเลยน่ะจ๊ะ แถมมีผู้ชายหล่อๆอีกด้วย"

พูดถึงตรงนี้เซนริทำหน้าเหย่เกทันที เมื่อก้าวเข้าสู่รั้วโรงเรียนเคอิแห่งนี้ ฝูง แ - ร - ด ในตัวของเฮียวก็แหกกรงออกทันที

"ว้าย!ตายแล้วหล่อจัง"

"เค้ายังไม่ตายพี่" = ="

"รู้แล้วย่ะ!เธอนี้ก็"

"อืม...อีกอย่างหยุดเรียกผมสักทีเรียกว่านายได้แล้วครับ"

"ต๊าย!! น่ารักจริงน้องพี่ รู้งี้ตอนแกจะเกิดฉันน่าจะไปทำพิธีสาปแช่งให้กลายเป็นชายเลยน่ะย่ะ!"

ว่าจบอาเฮียก็กอดแล้วหอมเซนริฟอดใหญ่ จนคนแถวนั้นหันมามองด้วยสายตาคู่ Y

"แล้วไหนที่พักผมหล่ะ! อย่าบอกน่ะว่าพ่อจะให้ผมพักรวมกับพวกผู้ชาย"

"แหมมมีที่ไหนกันย่ะ! ที่พ่อจะยกลูกสาวสุดที่รักให้ชายอื่นไปเชยชมง่ายๆ"

ไอที่ส่งตูเข้าโรงเรียนชายล้วนนี้ยังไม่ใช่อีกเหรอ...เซนริคิดในใจก่อนเดินตามพี่ชายเข้าไป

"แล้วไหนหล่ะหอพักที่ว่า"

"นั้นไง"

พูดจบเฮียวก็ชี้นิ้วไปที่ตึกพื้นปูนด้วยหินอ่อนสีดำ และตัวตึกสีเทา ดูแล้วเสียวๆเหมือนคุกอัซคาบัสยังไงไม่รู้ =_="

"หา~!!!"

"อะไรบ้านออกจะสีขาวน่ารัก"

คำพูดของเฮียวที่ฉุนนิดๆ ทำให้เซนริหันไปมองอีกที ด้านหลังตึดสีดำทมึนนั้นมีบ้านพักขนาดเล็กๆ สำหรับพักกันแค่ คนสองคน บ้านไม้สีขาวเหมือนในเทพนิยาย ล้อมรั้วด้วยต้นไผ่ ทำให้ดูเป็นธรรมชาติร่มรื้น

"น...น่ารัก"

เซนริหลุดปากออกมา เฮียวนั้นยกข้าวยกของของยัยตัวยุ่งเข้าบ้านโดยที่ไม่สนว่าใครจะยืนชมอยู่เพียงลำพัง เมื่อทั้งสองเดินผ่านรั้วเข้าไปก็ต้องตะลึงอีกที(เฉพาะเซนริ) บ้านที่มีต้นซากุระอยู่ต้นหนึ่ง และน้ำพุเล็กๆ ดูแล้วเย็นตาดี ในตัวบ้านก็เป็นแบบยุโรปยุคกลาง

"พี่ไปน่ะยัยตัวเล็ก"

"ค...ครับ"

เฮียวเดินออกไปโดยที่เซนริได้แต่มองตามหลังผู้เป็นพี่ชาย เธอสู้สึกเหมือนโดนทิ้งให้ต้องอยู่โดดเดียวเป็นครั้งแรก หน้าเธอร้องผ่าวแต่ไม่ยักจะมีน้ำตาให้เห็น

...โตแล้วห้ามร้องไห้เด็ดขาด!! ไม่งั้นพี่จะไม่พูดด้วย... คำสอนของอัยเคียวพี่สาวเพียงคนเดียวของเธอยังคงก้องอยู่ในหัว

บรื้นนนน!!

สิ้นเสียงรถเบนซ์สีดำของพี่ชายแล้ว เธอก็หันกลับไปมองในบ้านตัวเองอีกครั้งก่อนจะยิ้มออกมา

"จัดสะเรียบร้อยเชียว ตอนเกิดน่าจะถูกสลับร่างกันแน่ๆเลย"

พูดไปก็นึกถึงพี่ชายและพี่สาวของเธอที่นิสัยนั้นตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง อัยเคียวนั้นอบอุ่นและปกป้องเธอตลอดเหมือนมีพี่ชายและพ่ออยู่ใกล้ ส่วนเฮียวนั้นชอบจัดของกินดูแลเธอเวลาไม่สบาย เป็นผู้ชายที่อ่อนโยนทำให้เธออุ่นใจที่เหมือนมีแม่อยู่ข้างๆเวลาไม่สบาย





"โอ๊ย!! หิว!!"

ไอเจ้าคนที่ถนัดแต่ใช้คนอื่น บ่นไปมา เซนริที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงเล่นก่อนจะพบว่าที่นี้ไม่ใช่ที่บ้านเธอเอง เมื่อคิดดังนั้นจะลุกขึ้นเพื่อไปหาซื้อของกิน

ซอยในย่านการค้าแห่งหนึ่ง ร้านอาหารและร้านค้ามากมายเปิดขายในชั้วหัวค่ำ เซนริหันมองร้านอาหารต่างๆที่เธออยากจะกิน สายตาก็พลันสะดุดกับร้านขนมทาโกยากิ กลิ่นหอมชวนกินลอยตลบอบอวนไปหมด ท้องเจ้ากรรมก็เริ่มส่งเสียง

"เอาทาโกยากิที่หนึ่งครับป้า"

"นี้จ๊ะ"

"ขอบคุณครับนี้เงินฮะ"

เซนริถือทาโกยากิมานั้งริมทาง ที่ๆพวกวัยรุ่นและคู่รักมักมานั้งกัน ในขณะที่เธอกำลังจะเปิดกล่องก็มีเสียงหนึ่งทักขึ้น

"เออ...ขอนั้งด้วยคนได้มัยค่ะ"

ไม่ทันไรเสน่ห์เราก็เริ่มออกแล้วแฮะ...เซนริคิดในใจ

"อ๋อ! ไม่เป็นไรครับ"

ว่าจบก็ยิ้มทำเอาสาวๆแถวนั้นหัวใจละลาย เด็กหญิงรุ่นเดียวกับเซนริก็หน้าแดงแล้วก้มลงนั้งข้างๆ เซนริมองหญิงสาวข้างๆแวบหนึ่ง เธอใส่ชุดกันหนาวสีครีมและกระโปรงทรงเอจีบรอบสีชมพูกับหมวกทรงจิตกรสีดำ ผมยาวสยายสีดำสนิทรับกับผิวขาวเหมือนหิมะ นัยน์ตากลมโตสองชั้นสีนิลดูเหมือนเธออายๆ เซนริไม่สนใจเธอผู้นั้นอีก เพราะตอนนี้ท้องของเธอร้องประท้วงเต็มที

"เออ...คุณชื่ออะไรค่ะ ฉันอายูมิค่ะ"

"หือ? ... เซน...เซนครับ"

"ชื่อเท่ห์จังเลยน่ะค่ะ"

"อ๋อ ขอบคุณครับ"

ว่าจบก็หันไปจัดการทาโกยากิของตัวเองต่อ อายูมิน่าแดงแล้วเริ่มแกะกล่องซูซิของตัวเอง

"ทานด้วยกันมัยค่ะ"

"ไม่เป็นไรครับคุณทานไปคนเดียวเถอะครับจะได้อิ่มๆ"

เซนริพูดโดยไม่หันไปมองอายูมิ เธอหน้าแดงและเริ่มชอบหนุ่มหน้าหวานผู้สุภาพเรียบร้อยคนนี้ทีละนิดแล้วสิ สองคนยังคงถานต่อไปอย่างเงียบๆ มุมๆหนึ่งในร้านค้า ผู้ชายผมสีดำที่ถุกย้อมจนแดงเพลิงมองภาพหญิงสาวและชายหนุ่มคู่นี้อย่างเคียดแค้น

"ฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่ อายูมิ"

เขากำจนกระป๋องเบียร์แตกยุบ แววตาจ้องที่เซนริอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ

นี้หรือที่เค้าเรียกว่ารักแรกพบ...อายูมิคิด เธอเหลือบไปมองเซนริทางด้านข้าง ดวงหน้าคมคายแต่ดุหวานเหมือนผู้หญิง นัยน์ตาคมเข้มสีน้ำตาลดูอ่อนโยน ริมฝีปากบางสีชมพู คิดมาถึงตรงนี้แล้วอายูมิยิ่งหน้าแดง สายลมหนาวยามค่ำคืนพัดทำให้ผมที่ตัดสั้นของเซนริตกลงมาปรกหน้า เซนริเสยผมอย่างไม่รู้ตัว เธอไม่รู้เลยว่าได้ทำให้สาวน้อยผู้น่ารักหลายคนที่จ้องมองอยู่ตกหลุมรักกันเป็นแถว โดยเฉพาะอายูมิ...

เจอกันตอนที่สามน่ะจ้า ^0^