ร้ายเดียงสา

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เขาคือเพื่อนของพี่ชายที่เข้ามา ชิงหัวใจเธอไป  โดยไม่รู้ตัว




เขาสนิทพูดคุยกับพี่ชายฝาแฝดทุกเรื่อง ยกเว้น เธอ




เขาไม่เคยที่จะใส่ใจดูแลเธอ นอกจาก หน้าที่




หน้าที่ของพี่ชาย ไม่ใช่ เจ้าของ หัวใจ


แล้วถ้าเธอไม่ทนล่ะ ถ้าเธอไม่หวังเป็นดาวคู่ฟ้าของเขาจะเกิดอะไรขึ้น

ถ้าไม่มีดวงดาวอย่างขจาริน เคียงคู่กับท้องฟ้าอย่างนภัสถ์ล่ะ

จะมีดวงดาวหรือพระจันทร์ที่อยู่คู่ผืนฟ้านั้นแทนเธอ

.....................................................

นำมาให้อ่านคั่นเวลาซ่อมคอม กู้นิยายเรือนรัก-เรือนใจที่แต่งไว้เกือบ 20 ตอนแล้ว 

ถ้าหากแก้ได้ก็จะมาอัพในเร็ววัน แต่ถ้าไม่ได้ ก็รอหัวสมองขี้เลื่อยแต่งหน่อยนะ

~amilie~

เนื้อเรื่อง

 


              เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับเธอจะต้องโทษพี่ชายที่ชักนำเขามาให้รู้จัก หรือจะโทษตัวเองดีที่ไม่รู้จักหัวใจตัวเอง ไม่ให้ไปหลงรักคนที่เขาไม่รักเรา  คำเขาว่าไว้ว่า กาลเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ของทุกสิ่ง แต่ตอนนี้หัวใจเธอไม่ต้องการการพิสูจน์ พิสูจน์ความรักที่ไม่มีทางเป็นไปได้ กับคนที่เห็นเราเป็นเพียงคนรู้จัก เป็นเพียงน้องสาว ไม่ใช่คนรู้ใจ 



              เธอต้องการให้เวลาลบความรัก ความรู้สึกต่างๆที่มีต่อเขาให้หมดไป ตลอด 3 ปีที่เธอแอบรักเขา เธอไม่เคยขอพรใดๆ นอกจากให้เขามีความสุข มีความรักเผื่อแผ่มาให้เธอบ้าง ไม่ใช่มองข้ามเธอนำความรัก นำหัวใจดวงนั้นไปมอบให้ใครอื่นที่ไม่ควรได้ คนที่นำหัวใจดวงนั้นมาย่ำยีไม่เห็นค่า




               วันที่เขาอกหัก ชอกช้ำ อยากเข้าไปปลอบใจว่ายังมีคนคอยห่วงอยู่ด้วยตรงนี้อีกคน  แต่ก็กลัวใจตัวเองว่าจะทำเกินหน้าที่ ที่เฝ้าพร่ำบอกเตือนตัวเองมาตลอดว่าเป็นเพียงน้องสาว ไม่ใช่คนรัก คนรู้ใจ คนที่เขามอบใจให้ เธอจะต้องทนเก็บไว้นานแค่ไหนกัน 3 ปีที่เฝ้ามองเขาจากตรงนี้ บางคนอาจจะไม่นาน แต่เวลาของคนที่ให้รอนั้นไม่ยาวนานเท่ากับคนที่รอเลย



               เวลาของคนที่ให้รอนั้นมีใครต่อใครผ่านมามากมาย มีหลายคนที่รัก รู้จัก คุ้นเคย แต่ทำไมพี่ชายคนนี้ถึงไม่ยอมหันมามองน้องสาวที่แสนดีที่เฝ้าคอยพี่ชายหันมาสนใจบ้างล่ะ  นับวัน เวลายิ่งนาน ใจดวงนี้ยิ่งท้อ ท้อว่าเมื่อไหร่จะได้ใจอีกเสี้ยวที่เฝ้ารอมาเติมใจดวงน้อยดวงนี้


               และหากว่ามันยากต่อการให้มาด้วยความเต็มใจที่จะหันมามองด้วยตัวเอง  น้องสาวคนนี้ก็จะทำให้พี่ชายหันมามองเอง

...............................................................................................


               นั่นคือความรู้สึกตลอดมาที่เธอเข้าสู่วัยรุ่น มีรักแรกพบกับเพื่อนของพี่ และพี่ชายที่แสนดีของเพื่อน แต่แสนจะใจร้ายของเธอ เขาไม่เคยแม้แต่จะหันกลับมามองว่ายังมีคนที่คอยเป็นห่วง อยู่ข้างยามเหงาหรือท้อแท้

               เขาคงจะเห็นเธอเป็นแค่เพียงเพื่อนเล่นแก้เหงา เด็กติดพี่ ทั้งที่ความจริงพี่ชายก็ไม่เคยจะมาดูแลได้ดีเท่าเขา 
ออกจะแกล้งเล่นยามว่างเท่านั้น เธอไม่รู้จริงๆว่าไปสนิทกันได้อย่างไร เรียนก็คนละชั้น บ้านก็ห่างกันเป็นโยชน์

               แต่เธอจะถือว่าเป็นโชคดีของตัวเธอเองก็แล้วกันที่ทำให้เธอได้พบกับคนที่รัก และเธอจะไม่สนว่าใครจะมองว่าเป็นอาการติดพี่ เป็นรักของเด็กๆ ก็ในเมื่อใครหลายคนที่ว่าเธอนั้นยังเชื่อในรักแท้ หวังในรักแรกพบ แล้วรักที่ปรารถนาอย่างบริสุทธิ์ของเธอเล่า เธอจะมีบ้างไม่ได้เชียวหรือ

               แม้จะรักเขาโดยไม่สนสิ่งใดที่หวังจะได้ตอบแทน แต่ก็ยังอดน้อยใจทุกครั้งที่เขามีคนอื่นแล้วมาเล่าให้ฟังอย่างเขินๆ ออกแนวปลื้มเสียเหลือหลาย ยามอกหัก รักคุด ก็ร้องไห้เจียนตาย ต้องมาระบายให้น้องสาวแสนดีฟัง แม้นอาการดีขึ้น ก็หวังน้องเป็นแม่สื่อให้กับรักครั้งใหม่ ส่งสายตาและรอยยิ้มหวานเยิ้มมาเป็นทัพหน้าให้ใจดวงน้อยหวั่นไหว เดินมายื่นดอกไม้ให้ตรงหน้า พร้อมประโยคเชือดเฉือนหัวใจไม่มีชิ้นดี

               "พี่ชอบเฟิร์น ติดต่อให้หน่อยสิ นะ พี่มีลิลลี่สีชมพูอย่างที่ชอบมาให้ด้วย" แม้มือจะยื่นออกไปรับดอกไม้แสนสวยที่ยื่นให้ แต่สมองช่างว่างเปล่า ในอกช่างรู้สึกโหวงๆอย่างบอกไม่ถูก ไม่มั่นใจว่าตัวเองแสดงสีหน้าอย่างไรออกไป

                "พี่เห็นว่าเราอยู่ชมรมเดียวกันกับเฟิร์น และสนิทกันด้วยเพราะตอนไปออกค่าย ช่วยให้คนเป็นแฟนกันได้บุญกว่าปลอบตอนอกหักนะ แล้วพรุ่งนี้พี่จะมารับคำตอบนะ"
 
                เธออยากบอกเหลือเกินว่าเธอคิดอย่างไร คนรอบข้างเธอแทบจะหมดทุกคนแล้วที่เริ่มระแคะระคายถึงความรู้สึกของเธอที่มอบแด่พี่ชายที่แสนดี ทำไมเขาไม่ยอมรับความรู้สึกของเธอเสียทีล่ะ หรือว่าถึงจะรู้เพียงใด ก็จะแกล้งไม่รู้ต่อไป ให้เธอเจ็บช้ำถึงเพียงใดเขาถึงจะพอใจ

                ไม่เอาล่ะ ต่อไปนี้เธอจะไม่ทน ไม่ขอมอบรักให้คนที่ไม่เห็ค่าอีกแล้ว เธอจะไป ไปให้ไกลหน้าเขา ไปเพื่อที่จะลืมเขา ไปเพื่อจะทำใจยอมรับความรักครั้งใหม่
               ...............................................................................

                 "ขจาริน เห็นว่าหาทุนเรียนต่างประเทศอยู่หรือไง สนใจแบบไปแลกเปลี่ยนปีเดียว หรือไปจนจบปริญญาล่ะ เพราะเพิ่งมีทุนใหม่เข้ามาหลายแบบ เธอออกจะเรียนดีน่าจะมีที่เธอต้องการสักทุนก็ได้ ยังไงถ้าสนใจพักกลางวันก็พบครูได้ที่ก้องแนะแนวนะ" และนั่นคือประโยคเดียวที่ทำให้เธอห่างจากเขาได้สำเร็จ แม้คนที่บ้านจะไม่เห็นด้วยกับการที่ลูกสาวคนเดียวแถมเป็นลูกคนเล็กจากบ้านไปไกลเพียงลำพัง แต่เมื่อเธอลองปรึกษาอาจารย์ หาข้อมูลมาตลอด จนที่บ้านยอมรับ

                 แต่เมื่อต้องเดินทางจริงๆกลับเป็นเธอเสียเองที่ทำใจจากบ้านไม่ได้ รู้สึกใจเสียอย่างบอกไม่ถูก ขณะที่ครอบครัวมาส่งที่สนามบิน เธอก็ซบอกแม่ร้องไห้จนอาจารย์ต้องเรียกเมื่อถึงเวลาไปเช็คอินขึ้นเครื่อง เธอไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเขาจะมาส่งหรือไม่ ตอนนี้เธอเพ่งความสนใจอยู่ที่ครอบครัวเท่านั้น 

                 การไปเรียนของเธอครั้งนี้จะต้องกลับมาพร้อมปริญญาและหัวใจดวงเดิมที่แข็งแกร่งไม่แพ้ใจให้ใครง่ายๆดังเดิม ต่อแต่นี้ไปจะไม่มีขจารินคนเก่า แต่เธอจะเป็นขจารินที่พราวฟ้าให้ได้เหมือนชื่อ จะพราวแสงนำทางหัวใจตัวเองไม่ให้หลงทางดังเดิม จะทอแสงความรักให้กับคนในครอบครัวเท่านั้น

                 ร่างบางนั่งอ่านจดหมายเก่าๆ ดูรูปภาพย้อนนึกถึงความหลัง เมื่อได้มาเรียนก็ต้องทำอย่างที่ตัวเองตั้งความหวังไว้ แต่หัวใจไม่รักดีก็ไม่ยอมฟังเสียที ทำไมไม่ลืมท้องฟ้าที่โหดร้าย ที่ไม่เหลือบแลดาวดวงน้อยลงได้เสียที 3 ปีที่ผ่านไม่ทำให้รักเจือจางลงเลย ไหนใครต่อใครต่างกล่าวกันนักหนาว่าเวลาจะช่วยเยียวยาหัวใจ

                 ไม่ถึงปีแล้วสินะที่ค้องกลับไปหาครอบครัวที่รัก ไม่รู้ว่าทุกคนจะรูปร่างเปลี่ยนไปขนาดไหนกัน จดหมายมาบอกข่าวแต่กลับไม่ยอมส่งรูปกลับมาให้เลย ช่างเป็นพี่ชายที่น่าตีจริงเชียว นายธมนันท์ตัวแสบ นายพระจันทร์เจ้าเล่ห์ ป่านนี้จะหลอกสาวที่ไหนมาเป็นสะใภ้คุณแม่นะ

                  เมื่อเริ่มทำใจรับสภาพความเป็นจริงที่เป็นอยู่อีกครั้งได้แล้วก็คงได้เวลาที่เธอจะกลับมาทำหน้าที่ของตัวเองอีกครั้ง แม้ใจจะเร่งวันคืนเพียงใดก็คงไม่เร็วไปกว่านี้อีกแล้วล่ะ

                  ณ สนามบินนานาชาติ
                  ผู้คนต่างเดินขวักไหว่ รีบเร่งไปทำธุระของตน บ้างมารอรับญาติ บ้างรอเวลาเปลี่ยนเครื่อง แล้วเธอล่ะ ใครกันหนาที่พ่อแม่ให้มารับ จะใช่พี่ชายตัวแสบที่ชอบโผ่ลหน้ามาทำให้ตกใจทุกซัมเมอร์ไหมน้า  

ขจาริน แปลว่า ดวงดาว
นภัสถ์ แปลว่า ที่สถิต์ในท้องฟ้า,วิมาน
ธมนันท์ แปลว่า น่าเพลิดเพลินเหมือนดวงจันทร์,สวยเหมือนพระจันทร์