การพบเจอ ของหน้ากากทุเรียน

แนะนำตัวละคร / ทักทายผู้อ่าน / เขียนตามใจชอบ พิมพ์ตรงนี้ได้เลย...
ตัวละครมี: หน้ากากทุเรียน,หน้ากากอีกาดำ,หน้ากากจิงโจ้,หน้ากากโพนี่,หน้ากากระฆัง(ตัวครเสริม)
:หน้ากากปู,หน้ากากสัปปะรด
_สวัสดีค่ะผู้อ่านทุกๆท่านผึ้งเขียนครั้งแรกค่ะอาจมีพิมพ์ตกบ้างก็ขออภัยนะคะ_
เข้าเรื่อง:กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วได้มีเด็กน้อยไร้เดียงสาคนหนึ่ง_หน้ากากทุเรียน_
เป็นเด็นอนุบาลที่แสนน่ารัก...แต่ทันใดนั้นมีเสียงเรียกขึ้นว่า*ทุเรียน*
หน้ากากอีกาวิ่งมาหาหน้ากากทุเรีน(หน้ากากอีกาดำอยู่ประถม)
"ทุเรียนๆพี่มีอะไรมาบอก" ทุเรียน:อะ-อะไรหรือฮะ"อีกาดำ:"พี่จะมาบอกว่าพี่ต้องไปเรียนที่ต่างประเทศ"
ทุเรียนถึงกับชะงักเมื่อจะเห็นคนที่รักต้องจากไอส่วนอีกาก็เสียใจไม่แพ้กัน
พอปิดเทอมถึงวันที่อีกาต้องขึ้นเครื่องบินไปต่างประเทศ
แต่ทุเรียนก็เสียใจมากกพอเครื่องบินกำลังจะบินไปที่ต่างประเทศ
ทุเรียนมีสีหน้ายิ้มโบกมือลาอีกาดำพร้อมทั้ง....น้ำตาที่ไหลลินออกมาและสีหน้าที่เปลี่ยนไปเป็นเศร้า
และเดินกลับบ้าน...แต่ทันใดนั้นแม่ของทุเรียนเรียกทุเรียนให้มาตรงนี้
แม่ทุเรียน:ทุเรียนจ๊ะมาตรงนี้มาทักทายเพื่อนบ้านใหม่สิจ๊ะ
(เพื่อนบ้านที่ผึ้งย้ายเข้ามาใกล้ๆบ้านทุเรียน) ทุเรียน:อ่อ...หวัดดีนะเราทุเรียน
???:ไงทุเรียนเราสัปปะรดนะ
ทุเรียน:หงะ...หงะ..ไง
สัปปะรด:นายเป็นคนดีนะหวังว่าเราจะได้แต่งงานกันนะ(สัปะรดลูกเศษรฐีที่ย้ายออกมาจากเมืองไกลมาอยู่ใกล้ๆบ้านทุเรียนเป็นเด็กอยู่อนุบาล)
ทุเรียนถึงกับ ผงะ!? ทุเรียน:อะ...อะ..เอ่อ
สัปะรด:...อ๋อ งงชิมิล่า เราใช้ว่าแต่งงานแทนคำว่าเพื่อนสนิท
ทุเรียน:อะ..อ๋อ สัปะรด:เฉพาะนายนะทุเรียน ทุเรียน:ห๊ะ!? แม่สัปปะรด:ทุเรียนจ๊ะลองพา สัปะรดไปชมเมืองสิ
แม่ทุเรียน:เป็นความคิดที่ดีนะ ทุเรียนลูกพาสัปปะรดไปชมเมืองสิ
ทุเรียน:อืม!
สัปปะรดจับมือทุเรียนเป็นสัญญานว่าให้พาตนไปชมเมืองได้แล้วพอเดินชมเมืองไปเรื่อยๆสัปะรดก็รู้สึกหิวรถขายไอศกรีมผ่านมาสัปะรดจึง
ควักตังค์ออกมาซื้อไอติมและถามทุเรียนว่า สัปปะรด:ทุเรียนนายชอบกินไอติมรสอะไรหรือ ทุเรียน:ชอบกินไอติมรสทุเรียน
สัปปะรด:อิๆ งั้น ลุงครับขอไอติมรส มะม่วง กับ ไอติมทุเรียนนะฮับลุง
ลุงขายไอศกรีมเอาไอศกรีมให้สองคนและสัปปะรดก็จ่ายตังค์ และลุงขายไอติมก็เดินปขายไอติมไปเรื่อยๆ
สัปปะรดที่กำลังกินไอติมกำทุเรียนก็บังเอินไปเจอร้านเกมสัปปะรดไม่รอช้ารีบกินไอติมและจูงมือทุเรียนไปที่ร้านเกม
แต่ทันใดนั้นในร้านเกม กลับมีเสียงโวยวาย มันเป็นเรื่องปักติ แต่ไม่ปักติเพราะว่ากลุ่มเด็กเกรียนกำลังไถเงิน เด็กสาวไร้เดียงสา
ที่กลุ่มเด็กเกรียนกำลังชกต่อยเด็กผู้หญิงอย่างหน้าสงสารทุเรียนกับสัปปะรดเห็นถ้าไม่ดีเลยเข้าไปห้าม
แต่ไม่ได้ผลกลับโดนซะเองอย่างไม่หยุดจนสัปปะรดบอกว่า สัปปะรด:หยุดนะถ้านายไม่หยุดฉันจะแจ้งตำรวจ
อย่าคิดว่าฉันไม่กล้าทำนะ นักเลง:หึอยากแจ้งก็แจ้งสิ5555+
สัปปะรด:หัลโหลครับคุณตำรวจพอดีมีการทำร้ายร่างกายที่ร้านเกม **** ถนน ****
นักเลง: "_" ... ฝะ ฝากไว้ก่อนเถอะ   เด็กสาว:ขอบคุณนะทั้ง2คนที่ช่วยฉันไว้
สัปปะรด:อืมแน่นอนฉันชื่อว่าหน้ากากสัปปะรด และนี่หน้ากากทุเรียน นะ
เด็กสาว:อืมขอบคุณนะฉันชื่อ หน้ากาก....ปู
สัปปะรด:อืมหวัดดีนะหน้ากากปู โอ๊ะ เกือบลืมเลยทุเรียน
ทุเรียน:หืม?  สัปปะรด:นี่ทุเรียนฉันฮามากเลยนะตอนที่ไอพวกนักเลงมันต่อยนายต่อยจนหนามทิ่ม5555+
ทุเรียน:อะ..อืม แต่ตอนี้กลับบ้านก่อนเถอะ ว่าแต่เธออยู่บ่านที่ไหนหรือ ปู
ปู:อ๋อ ตามมาเลย   ทั้งสามคนจะเดินไปส่งหน้ากากปูแต่ทว่าหน้ากากปูอยู่บ้านใกล้ๆกับทุเรียนและสัปปะรด
พ่อแม่เด็กตกใจมากเลยพาเด็กไปรักษาและเด็กๆก็เล่าเรื่องราวให้ผู้ใหญ่ฟัง แต่(สัปปะรดไม่ได้แจ้งความจริง)
*
*
*
ติมตามภาค 2