คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 [flashback]ขอร้อง
วันนี้ ซึงฮยอนมาเช้ากว่าปกติ เขาแบกกระเป๋าสีแดงที่ภายในอัดเต็มไปด้วยเนื้อเพลง ขาของร่างสูงก้าวยาวๆไปเรื่อยๆตามทางเดินยาวๆ ร่างสูงถอนหายใจ นัยน์ตาสีดำที่ปกติจะนิ่งเฉย วันนี้กลับฉายแต่แววตาที่ดูหนักใจออกมาอย่างชัดเจน พลางนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว เขาเดินเข้ามาในตึกตามปกติ แต่อยู่ๆซึงรีก็โผล่ออกมาจากห้องซ้อมชั้นล่างแล้วบอกว่าจะคุยกับเขา....
"พี่ท๊อปฮะ!!!! ผมมีเรื่องจะปรึกษาพี่น่ะฮะ!!!" มักเน่ของวงพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง
"มีอะไรล่ะ?"
"อะ....เอ่อ คือว่า...."
"ว่า..?" ร่างสูงยังคงรอฟังอย่างใจเย็น ก็ไอมักเน่น่ะ มันยืนอ้ำๆอึ้งๆอยู่นั่นล่ะ อย่างกับว่ากำลังจะมาบอกรักเขาอย่างงั้นล่ะ - -* (อย่าเลยเทม... เพนยังไม่อยากให้ฟิคเรื่องนี้กลายเป็น 2 ซึงอ่ะ)
"คือ...พี่เทมฮะ ผม....แอบชอบ พี่จียงอยู่น่ะ พี่........ช่วยไปบอกพี่จีให้สนใจผมหน่อยได้มั้ยง่ะ"
ร่างสูงนิ่งอึ้งกับคำขอร้องของน้องเล็ก นี่ไอน้องเล็กมันแอบชอบคนรักของเขาอยู่งั้นหรอกเหรอ?......แล้วนี่ยังมาขอให้เขาช่วยงั้นเหรอ??....
"เฮ้อ~~" ซึงฮยอนถอนหายใจออกมา เขาหนักใจมากกับเรื่องเมื่อครู่ เอาไงล่ะ....ซึงรีก็ดูจะจริงจังเอามาก แต่.....จียงน่ะ คนรักของเขานะ.....
...ให้ตายเหอะ... รู้งี้บอกให้คนทั้งวงรู้เลยก็ดี......จะได้ไม่ต้อง...เป็นแบบนี้
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
"เอาไงดีวะ ยองเบ?" ซึงฮยอนถามเพื่อนที่กำลังนั่งเล่นเกมข้างๆอย่างเมามัน
"จะไปรู้มั้ยล่ะ.... ก็บอกแล้วว่าให้บอกคนอื่นไป มันจะได้รู้กันให้หมด ก็เถียงอยู่นั่นล่ะ บอกว่า ยังไม่ถึงเวลา แล้วเป็นไง?....." แทยังเลิกสนใจเกมครู่หนึ่งหันมาตอบแบบตอกย้ำความผิดตามแบบฉบับ
"พอเลย!! ไม่ช่วยยังซ้ำ"
"มันก็มีอยู่ 2 ทางเลือก ถ้าไม่บอกจียงให้ซึงรี ก็บอกซึงรีว่าแกเป็นแฟนจียง มันจะยากอะไร"
....ก็ไอ้ 2 ข้อนี่แหละที่มันยาก - -* ....
"เพราะงั้นไงถึงได้ถาม ว่าจะเอาไงดี" ซึงฮยอนซักไปเรื่อยๆ ก็เขาอยากจะรู้ซักทีว่าควรทำไง วันนี้ไอมักเน่ก็เซ้าซี้ให้เขาบอกจียงเป็นล้านรอบได้แล้วมั้ง
"แกเลือกเอานะเทม ไม่น้องเจ็บ แกก็ต้องเจ็บ เอาอะไรอ่ะ เลือกดู" คนข้างตัวพูดเป็นประโยคสุดท้ายก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ทิ้งให้หนึ่งคนที่เหลือนั่งเครียดกับปัญหาเดิมๆที่คิดยังไงก็ไม่มีเหตุผลที่เขามาถามแทยังเลย ...พูดง่ายๆคือ มันไม่ได้ช่วยอะไรซักนิด -*-
....พูดง่ายนะ บอกยังกับให้เลือกรสไอติม - -*....
....แต่บางที ซึงรีอาจจะรักจียงจริงๆก็ได้....
....บางที ซึงรีอาจจะดูแลจียงได้ดีกว่าเขาก็ได้.....
....บางที....จียงอาจมีความสุข...ที่ได้อยู่กับซึงรี....
...มากกว่าอยู่กับเขาก็ได้...
"เอาวะ!!" ร่างสูงพูดกับตัวเองเบาๆ เหมือนจะตัดสินใจอะไรได้ ก่อนจะก้าวยาวๆออกไปจากห้องเพื่อทำสิ่งที่ตัวเองคิด
=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=
ร่างสูงก้าวเร็วๆเข้าไปหามักเน่ซึ่งนั่งหน้าหงิกคอยเขาอยู่ตรงทางเดิน เมื่อเห็นร่างสูงเดินเข้ามาก็ทำตาโตเหมือนเด็กกำลังจะได้ของเล่น ซึงรีวิ่งเข้ามาหาร่างสูงเพื่อจะคุยกันตามที่เทมเรียกเขามาที่ทางเดิน
"พี่เทม!!"
"ซึงรี..."
"ว่าไงฮะ เรื่องนั้นน่ะ ที่ผมขอร้องพี่ไป" มักเน่ยิงคำถามรัวเข้ามาแล้วเขย่าแขนของคนร่างสูงเพื่อเร่งให้เขาตอบคำถามซะที
"นาย.....รักจียงจริงๆใช่รึเปล่า..."
"ใช่สิฮะ!!!! ผมอ่ะ รักพี่เค้ามากๆเลย น้าาา~~ พี่เทม พี่ช่วยผมหน่อยนะ ถ้าพี่ช่วยผม ผมจะสละไอติมที่ซื้อมาครึ่งนึงให้พี่เลยก็ได้เอ้า!!"
.....ไอติม....แลกกับจียงน่ะเหรอ......
....มันแทบจะเทียบค่ากันไม่ได้เลยนะ ซึงรี....
....แต่ถ้านาย...รักเค้ามากขนาดนั้น ....ชั้น..ก็คงต้องยอมสินะ....
....พูดไม่ออกจริงๆเลยให้ตายเหอะ....
...ทั้งที่ตั้งใจจะมาบอกความจริง...แต่พอถึงเวลา ได้ฟังซึงรีพูดแบบนี้ มันก็ยิ่งพูดไม่ออก น้องเล็กอย่างซึงรีน่ะ ขี้อ้อนอย่างกับอะไร ใครสั่งใครสอนมาให้อ้อนเก่งอย่างนี้นะ....
"ก็ได้ ซึงรี"
"เห!?"
ร่างสูงนิ่งไปพักนึงกับท่าทีของน้องเล็ก...นี่คงจะดีใจมากเลยสินะ...... พี่ใหญ่ของวงกลืนน้ำลายอย่างยากเย็น ก่อนจะตอบไปด้วยสีหน้าที่พยายามทำให้มันดูปกติที่สุด
...
"พี่จะช่วยบอกจียงให้"
______________________________________________________________
อ๊า~ มาอัพเพิ่มแล้วงับ >.<
อ่านแล้วเม้นกันบ้างน้าาาา~~
ความคิดเห็น