คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter1 เพื่อนเหรอ?
"นี่ จียง อร่อยมั้ย?"
"จียง กินนี่ป่าว??? อร่อยดีนะ"
"จียง ไปเล่นนั่นกันป่ะ"
ฯลฯ ฯลฯ และอีกหลายๆ ฯลฯ - -* ให้ตายเหอะ กอริลล่าบ้านี่จะถามเขาอีกนานมั้ยเนี่ย ลากไปนู่นมานี่อยู่ได้ อย่างกับเด็กๆ
..น่าเบื่อชะมัด (ได้ข่าวว่านายก็ตามเค้าทุกทีเลยนะ จีจี้ - -)..
"พอแล้วน่า เทม เหนื่อย~" จียงบ่นออกมาหลังจากโดนลากจนเกือบทั่วสวนสนุก จะบ้า
ตาย เจ้า 3 คนนั้นก็ไปเล่นรถไฟเหาะอย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น รวมทั้งสายตาของเด็ก 5
ขวบที่ทำตาปริบๆมองคนตัวโต 3 คนวิ่งตัดหน้าเขาไปเข้าแถวซื้อตั๋วอย่างสนุกสนาน (?)
"อ่ะๆ งั้นนั่งพักตรงนี้ก่อนก็ได้ เดี๋ยวไปซื้อน้ำมาให้ แป๊บนะ" พูดจบ ร่างสูงก็วิ่งไปทางร้าน
แถวนั้น ทำเอาร่างเล็กที่มองตามแผ่นหลังที่ดูไกลไปเรื่อยๆรู้สึกปวดหนึบๆที่หน้าอกนั้น
อย่างแปลกๆ
..เอาอีกแล้วเหรอ...
..ความรู้สึกนี้ ...มันมาอีกแล้ว...
"เอ้า! ชามะนาว" มือหนายื่นแก้วมาทาบบนแก้มใสของคนที่นั่งเหม่ออยู่ ทำเอาเขา
สะดุ้ง
"ข..ขอบใจ" มือบางยื่นไปรับแก้วที่มีหยดน้ำเกาะเล็กน้อยนั้นมา ก่อนจะรีบดูดมันขึ้นกลบ
อาการแปลกๆที่เขามี
"พี่จียง!!!!!!" เสียงมักเน่น้อยของวงดังขึ้น จากข้างตัว จียงรีบหันไปทางซ้ายมือก่อนจะ
ต้องตะลึงกับเจ้ามักเน่ตาแพนด้าที่กลายร่างเป็นแพนด้าไปจริงๆซะแล้ว
ไม่ใช่ซะหน่อย.... แค่แต่งคอสเพลย์(?) เป็นแพนด้าเท่านั้นเอง (กระแสหลินปิงฟีเวอร์ไป
ยันเกาหลี - -^^)
"อะไรของนายเนี่ย - -"
"แหม พี่ ก็แพนด้าไง แพนด้า แพ-น-ด้าา-า-า-า-า-า ~~" ซึงรีทำตาปรือพร้อมพูดลาก
เสียงใส่หน้าจียงซึ่งกำลังพยายามสงบสติอารมณ์เต็มที่
"เออๆ รู้แล้ว ไปเอาชุดจากไหนมาเนี่ย"
"ซื้อมา" เด็กหนุ่มตอบกลับหน้าตาเฉยก่อนจะหันไปสนใจกับการจัดชุดให้เข้าที่
"หา!! ซื้อมา ชุดแพนด้าเนี่ยนะ!! รู้มั้ยว่ามันเปลือง"
"แหมพี่ ผมล้อเล่นหรอกน่า แค่ยืมเค้ามาเฉยๆ คิดค่ายืมนิดหน่อยเอง"
"ไอ้นิดหน่อยนี่มันเท่าไหร่?" ที่จียงต้องถามงี้ไม่ใช่อะไรหรอก ก็เจ้ามักเน่เนี่ย บอกนิด
หน่อยไม่เคยได้ต่ำกว่า 2 พันวอน
"อืมมม.....ชั่วโมงละพันวอนน่ะฮะ!!!"
"พันวอน!! แล้วนี่ยืมมากี่ชั่วโมง"
"ก็ตั้งแต่เล่นรถไฟเหาะเสร็จผมก็เห็นเค้าวางชุดนี้อยู่เลยไปยืมเค้ามา ตอนนั้นก็ประมาณ
บ่าย 2 ได้มั้งฮะ"
เจ้ามักเน่พูดจบก็วิ่งไปซื้อไอศกรีมกับแทยังและแดซอง ทิ้งให้จียงงงเป็นมังกรตาแตก
ก่อนร่างบางจะค่อยๆก้มลงมองนาฬิกาตัวเองอย่างกล้าๆกลัวๆ
"แล้วนี่มัน......6โมง ...พระเจ้า~~ อะ..ไอ้...มักเน่บ้าาาาาา!!!!!!" จียงตะโกนสุดเสียงทำ
เอาคนแถวนั้นหันมามองอย่างตกใจ แต่มันคงไม่ได้ผลกับแพนด้าเกาหลีที่ยืนเลีย
ไอศกรีมอย่างเอร็ดอร่อย
"ฮึ่ย!! คิดว่าเงินเป็นกระดาษรึไงฟะ ดึงเอาๆอยู่ได้" ร่างเล็กบ่นกับตัวเองก่อนจะสนใจกับ
ชามะนาวในมือ
"ใจเย็นน่า ก็ช่วยกันออกไง เดี๋ยวค่าชุดนั่นก็.."
"ไถเอากับซึงรีทีหลังก็ได้นี่เนอะ" จียงต่ออย่างรู้ทัน เขาเห็นมุมปากของร่างสูงที่นั่งข้างๆ
ยกขึ้นมาก็รู้แล้วล่ะ
"รู้ดีนี่ สมกับเป็นเพื่อนสนิทชั้น 55+"
".." คำพูดนั้นทำเอาร่างบางพูดอะไรไม่ออกไปพักหนึ่ง อารมณ์เดียวกับตอนที่เห็นรูป
วายชวนจิ้นของคนอื่นนั่นล่ะ
...ให้เวลาอึ้ง 3 วิ...
...เพื่อน งั้นเหรอ...
...นั่นสินะ... ความสัมพันธ์ของพวกเรา..มันคงจะ..
..."เหลือ" อยู่เพียงแค่นั้นสินะ... ซึงฮยอน...
..Flashback..
ฝนที่ตกลงมาเรื่อยๆ ยังคงตกลงมาไม่ยอมหยุด ควันบุหรี่สีเทาที่เข้ามาบดบังสายตา
ของร่างเล็ก ทำให้จียงพอจะรู้ว่าที่นี่ไม่ได้มีเขาอยู่คนเดียว แต่มีร่างสูงอีกร่างที่เข้า
มารออยู่หน้า YG ด้วย
"อ้าว เทมโป"
"อืม เซ็งเลยแฮะ" ร่างสูงพูดพร้อมยัดหูฟังสีขาวแล้วกดเพลงอย่างดูไม่ทุกข์ร้อนอะไร
"อ..อืม" ร่างเล็กก้มหน้าลงมองพื้น เขารู้ดี...รู้ดีมากๆ ว่าคนอย่างเขา คงไม่เหมาะกับคน
ข้างๆ...
..ไม่เหมาะเลยซักนิด..
"เป็นแฟนกันเหอะ"
..ไม่เหมาะ... หา?
"อ..อะไรนะ" ร่างเล็กทวนคำอย่างไม่เชื่อหู ก็จะให้เชื่อได้ไงล่ะ เมื่อกี้เทมโปมันพูดกับเขา
ว่าไงนะ
"เป็นแฟนกันเหอะ" นั่น!!! ทวนมาอีก อ่านใจเขาได้รึไงกันน่ะ
"นาย.."
"นะ จียง ชั้นชอบนายอ่ะ" ร่างสูงยังคงพูดต่อไป โดยที่ไม่ได้มองหน้าของอีกฝ่ายเลยว่า
ตอนนี้น่ะ มันแดงไปไหนต่อไหนแล้ว
"...>//<"
เง้ยยยย!!! (จีจี้อุทานอะไรอ่ะ - -*) ทำไงดีอ่ะ อ..อะ..ไอเทมโปมันขอจียงคนนี้ เป็น
แฟนเนี่ยนะ!! ขอเขาเป็นแฟนทั้งๆที่เขาเพิ่งคิดว่าเขาไม่เหมาะกับเทมเนี่ยนะ จะบ้า
เรอะ!!! จะขอเป็นแฟนก็หัดขอตอนที่เขาคิดเข้าข้างตัวเองหน่อยดิ!! (เทม/แล้วตรูจะรู้มั้ย
ว่ามันตอนไหนที่คิดเข้าข้างตัวเองอ่ะ - -*)
"คำตอบล่ะ?"
"อ..อือ ก็ด้ะ"
"ไม่ช่ายยยยย~~ คำตอบที่ชั้นบอกรักนายไปเมื่อกี้อ่ะ"
"อ..ไอบ้า >///<"
"ไม่บ้านะ ก็ชอบจริงๆ ไม่เชื่อเรอะ? พิสูจน์ให้ดูเลยก็ได้"
พูดไม่พูดเปล่า มือหนาถูกส่งมาจับใบหน้าของร่างเล็กอย่างนุ่มนวลแต่หนักแน่นพอที่
จะทำให้จียงหันหน้าไปไหนไม่ได้ หรืออาจเป็นเพราะตัวเขาเองรึเปล่าก็ไม่รู้ที่ไม่อยากหัน
ไปไหนเอง...
ริมฝีปากบางถูกประกบอย่างนุ่มนวล รสหอมหวานถูกส่งผ่านลิ้นที่เกี่ยวเข้ามาในโพรง
ปากของร่างเล็ก ทำเอาร่างบางตัวสั่น รู้สึกอ่อนไปหมด ท่อนแขนเรียวได้แต่โอบที่คอ
ของร่างสูงเพื่อให้มีที่ยึด ลมหายใจอุ่นระใบหน้าของร่างบางลิ้นหนายังคงรุกเข้ามาเรื่อยๆ
อย่างไม่ยอมเลิกรา จนจียงเริ่มจะหมดลมหายใจ มือเล็กๆทุบอกร่างหนาเบาๆเพื่อบอกว่า
เริ่มทนไม่ไหวนั่นล่ะ ริมฝีปากของอีกคนถึงยอมผละออก
"เชื่อรึยัง? หืม?" ร่างสูงถามอย่างกวนๆทำเอาใบหน้าของร่างบางเริ่มแดงอีกครั้ง
"...>/////<"
"อ้าว เงียบ แปลว่ายังไม่เชื่อ งั้นอีกที" พูดจบ ก็เริ่มยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ๆอีกครั้ง
"หะ..เฮ้ย!! เชื่อแล้วๆ เชื่อๆๆๆ!!!"
"งั้น คำตอบล่ะ"
"อ..อืม"
"อืม นี่คือ?"
"เออ....ชอบ ชั้น...ชอบนาย"
"หืม แค่ชอบเหรอ? แค่ชอบเท่านั้นเหรอ ไม่มากกว่านั้นหรอกเหรอ?"
"บ้า! ทีนายยังพูดแค่นั้นเลย"
"อ้าว งั้นชั้นเปลี่ยนก็ได้ ชั้นรักนาย ชเวซึงฮยอนรักควอนจียงที่สุดในโลก"
"..."
"ตอบสิ"
"ชั้น...รักนาย"
"เป็นแฟนกันนะ"
"อืม..."
...และนั่นก็เป็นวันแรก..ที่เขา..กับเทมโป คบกัน...
______________________________________________________________
ฮู่ววว์~~~~ (<< เป่าทีบอร์ดละลาย - -*)
อิยะฮะฮ่า เสร็จไปอีก 1 ตอน สั้นมากมาย
แต่งด้วยความหวาดระแวง เน็ตนี่เดี๋ยวหลุด เดี๋ยวดับ -*- แง่ง กัดซะเลย
เอาเป็นว่าเพนฝากฟิคเรื่องนี้กับคนอ่านทุกคนเลยนะคะ วิวเยอะก็ช่วยให้ชื่นใจขึ้นเยอะ
อร๊ายยยย >////<!!!
..เริ่มบ้า - -^^...
แต่งไปด้วย ฟังเพลง ความทรงจำ ที่หมักดองไว้ในโทรศัพท์มานานไปด้วย ได้อารมณ์
มากมาย T_T
รักคนอ่านทุกคนนะคะ จุ๊ฟๆ >3<
อย่าลืมทานข้าวเย็นด้วยนะคะ บ๊ายบาย คืนนี้ฝันดี ฝันถึงเทมจีด้วยนะ! o>w<o
^
^
^
^ เห็นรูปนี้แล้วแบบ โฮกกก!!! เทม!!! กดคางลงมาอีกนิดได้จิ้นกันกระจาย!!!!
เง้อออออ~~~~ 
แค่นี้ข้าน้อยก็ตายตาหลับ....อาาาา~~~
เทมจี 4EVER!!!
ความคิดเห็น