คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Do it
– 25 นาที ผ่านไป -
“ ก๊อกๆๆๆๆ”
“พี่มินฉันว่าบุกเลยไม่ต้องเคาะหรอก”
“เออ ดีๆ แมกซ์ มาถีบ”
“คับ” “ปักๆๆๆ ปัง” เสียงกระหึ่มโลกัน
“เห้ย คัยบุกมาตอนนี้ว่ะ” เซเว่นเดินงัวเงียลงมา
“พวกเราเองพี่” สองสาวพอเจอพี่ชาย (ลูกพี่ลูกน้อง) ก้กระโดดกอดทันที
“อ้าวยัยแสบ กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“บะกี้”โซฮีตอบ
“พวกเรามีเรื่องให้เฮียช่วย” ซอนเยเขย่งขึ้นไปบอกแผนการของเธอ
“หา ได้เลยอยากแกล้งไอฮันพอดี”
“งั้นพี่ไปโทรสับเลย เออเอาเบอร์ที่มันไม่สามารถค้นหาได้นะ พี่ชายชั้นยิ่งฉลาดๆๆอยู่” น้องเล็กกำชับ
“คับผม”
“พี่ๆมีขนมป่ะ ฉันหิวง่า ”ซอนเยพูดพลางลูบท้องป้อยๆ
“มีแต่จุ๊ปป้าจุ๊ปอ่า เธอจะเอามั้ย 55+”
“กรี๊ดๆๆๆ ไม่เอา เอามันออกไปน้า โอ๊ย” ซอนเยลงไปดิ้นพล่านๆอยู่ข้างล่าง
“เห้ย คุนนู๋ เรียกรถพยาบาลทีคับคุณเซเว่น” แมกซ์ถลาเข้ามาประคองร่างบาง
“เห้ย ยัยมินพี่ล้อเล่นหน่า โรคกลัวจุ๊ปปาจุ๊ปเนี่ยยังไม่หายอีกหรอ” เซเว่นย่อตัวลงมา
“โถ่เฮีย ก้พี่มินกลัวฝังใจขนาดนั้น จะให้เลิกกลัวได้ไง”
“ไอพี่บ้า ฮึกๆๆๆ แต่ว่าไม่มีแน่นะ”ซอนเยพูดอย่างวาดระแวง
“เออ” เซเว่นลูบหัวซอนเยเบาๆ
“ฟู่ โล่งอก ทูนหัวของ นมแมกซ์” แมกซ์ยกมือทาบอก
“เอาเหอะๆ ไปเริ่มทำงานกัน” ซอนเยพูด
“โอเค”
หลังจากนั้นเซเว่นก้พาทุกคนเข้าไปในห้อง ก้ตะกี้ลืมไปเล่นกันอยู่หน้าห้องนิ อิอิ
“เอาหล่ะ พอพี่โทรไปพวกเทอก้แหกปากเลยนะ”
“ Hi ว่าไงไอฮัน ( กรี๊ดดดดด พี่ชายช่วยด้วย) น้องแกอ่ะ 10000000000000000000000000 ดอลล่าร์ โอม่ะ หึๆๆ” ดูมันกวนสุดๆๆ
‘ แกเปนคัย แล้วน้องชั้นปลอดภัยดีมั้ย’
“ก้ปลอดภัยอ่ะ ( 5 5 พี่ชายช่วยด้วย ) เที่ยงคืนเจอกันพร้อมเงิน”
‘ เอ่อเดี๋ยว ทัมมัยมีเสียงขำ รุแล้วเฮียเซเว่นช่ะม่ะ ดีเลยงั้นเจอกันอีก 5 นาที อย่าบอกพวกนั่นอ่ะพี่ ’
“ เห้ยยย รัยว่ะ งง ก่ะพวกแม่งจิง” เซเว่นสยถเบาๆ
“เปงงัยพี่ชาย เรียบร้อยมั้ย” โซฮีถาม
“ เออ เอออ”
- 5 นาที ผ่านไป –
ก๊อกกกกก ก๊อกกกกก ก๊อกกกกกก
“เออ มาแล้วๆๆ เคาะซ่ะ” เซเว่นบ่น
“ยัยน้องตัวดีของผมอ่ะพี่” ซีวอนถามพี่ชาย
“นู่นนน เอ่อเดี๋ยวฮันพี่มีเรื่องจะบอก” เซเว่นบอกซีวอนแต่กลับรั้งฮันเกิงเอาไว้
“ว่ามา”
“พวกแกอ่ะระวังพวกไอท๊อปไว้ให้ดีเหอะ คราวที่แล้วพวกเราชิงขีปะนาวุธมันมาได้อ่ะ ระวังมันเอาคืน” จะเอาไปทำแมวรัยฟร่ะ ของแบบนี้ - -
“มันไม่มีทางมาเอาคืนได้หรอก” ฮันเกิงแสยะยิ้ม
“เออ อย่าประมาทก้แล้วกัน”
“เฮีย ทัมมัยเฮียทำแบบนี้อ่ะ”โซฮียืนเท้าสะเอวเอาเรื่องกะพี่ชาย
“เฮีย เปล๊า”
“ไม่ต้องมาทำเสียงสูงเลย ไม่ได้ร้องเพลงน่ะ” ซอนเยบอก
“เอาเหอะๆๆ แล้วนี่ทำมัยไม่ยอมกลับบ้านห่ะ” ฮันเกิงถามน้องสาวสีหน้าเรียบ
“แล้วพี่ชายเคยสนใจด้วยหรอ”โซฮีพูดแบบงอนๆ
“โอ๋ เอ๋ ๆๆๆๆ อย่าโกรธพี่น้า ยัยเปาเปา” ฮันเกิงเข้าไปอุ้มหญิงสาวอย่างโอนโยน หมดกันภาพลักษณ์มาเฟียยย
“ 5 5 ว่าแต่เธอเหอะ ทัมมัยไม่สูงขึ้นเลยห๊ะ” ซีวอนหันไปขยี้หัวซอนเยเล่น
“พี่อ่า ฉันสูงนะ” ซอนเยเขย่งขาขึ้น
“สูงมากเลย น้องพี่ 5
“โซฮี แล้วเธออ่ะทัมมัยแก้มไม่ลดบ้างหล่ะ” ฮันถามโซฮีหลังจากที่ปล่อยโซฮีลงแล้ว
“เรื่องของฉัน”
“เอาหล่ะพี่ว่า เราไปฉลองกันดีกว่านะ” ซีวอนออกความเห็น
“ดีเลย เฮียไปป่ะ” ฮันถามเซเว่นที่เงียบมานานเนื่องจากไม่มีบท 5 5
“ไม่อ่ะ”
“เคๆๆ ไปล่ะ บาย” ทั้งหมดก็จากไป
เข้ามาเม้นกันบ้างอะไรบ้างก็ดีน้า
ความคิดเห็น