ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : My Manager-My Superstar>>7
ก็อกๆๆ
“อะใครมาอีกล่ะนี่”คุณนายควอนอดบ่นไม่ได้ที่วันนี้มีคนมารบกวนเวลาในการทำอาหารที่เธอแสนรัก คนแรกก็ว่าที่ลูกเขยที่ลูกชายกับพ่อตายังไม่รู้ตัว...แล้วอีกคนที่เคาะประตูอยู่เนี่ย ใครกันนะ
แอ้ดดด
“สวัสดีครับคุณแม่”
“อ้าว!! ยองเบเองเหรอลูก แม่ละก็นึกว่าใครมาอีก”
“คุณแม่...พูดเหมือนมีใครมาก่อนหน้าผมเลยครับ”ยองเบลองถามยังเชิงดู เพราะจากแหลงข่าววงใน บอกว่าวันนี้เทมป์จะมาช่วยจียงขนของ
“ออ...ก็เทมโป นักร้องที่จียงต้องดูแลนะสิจ๊ะ เห็นคุณพ่อบอกว่าจะมาช่วยจียงขนของน่ะ”
“ออ...อย่างนั้นเหรอครับ น่าแปลกนะครับ ทำไมคุณพ่อถึงยอมให้จียงย้ายไปอยู่กับเทมโปง่ายจัง ปกติแล้วคุณพ่อดูหวงจียงจะตายไม่ใช่เหรอครับ”
...หวง หวงมากจริงๆขนาดตอนเค้าเป็นเพื่อนกับจียงใหม่ ท่านฮยอนซอก ซักประวัติเค้าจนขาวสะอาดปานผ้าซักด้วยอ๊อกซิแม่กซ์ กว่าจะมายื่นนะจุดนี้เค้าต้องฝ่าฝันกับด่านที่พ่อของเพื่อนจะหามาทดสอบไม่เว้นแต่ละวัน เฮ้อออออ..... แต่พอมาเป็นเพื่อนกันแล้วกลายเป็นว่าพ่อจียงกลับไว้ใจเค้าทุกอย่างจนเค้าเองรู้สึกเหมือนกับลกืนเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวจียงเสียแล้ว
“นั่นสิจะ...แม่เองก็ยังสงสัย”
แอ้ดดดดด....ปัง!!
เสียงเปิด-ปิด ประตูเสียงดังเรียกให้คนทั้งสองที่ยืนคุยกันอยู่ต้องหันไปมอง
“อ้าว!!...เทมโปไปทำอะไรมาน่ะลูก ตายแล้ว!!มีเลือดออกด้วย”คุณนายควอนเห็นเทมป์ออกมาพร้อมกับสภาพที่เรียกว่าเกือบจะ....เลือดกลบปาก!!
“อุบัติเหตุนิดหน่อยนะครับ”เทมป์อดไม่ได้ที่จะเอามือกุมที่มุมปาก ถึงจะบอกว่าอุบัติเหตุนิดหน่อยก็เถอะ แต่ในใจอยากจะร้องดังๆว่า....เจ็บอิบอายเลยโว้ยยยยย!!
“ผมว่าแม่รีบเอายามาใส่แผลให้เทมป์ก่อนดีกว่านะครับ”ยองเบเสนอครับคิดเห็นซึ่งคุณนายควอนเองก็เห็นด้วย เลยรีบวิ่งไปหายาเป็นการใหญ่ ยองเบเมื่อเห็นท่าทีของแม่จียงแล้ว ...สงสัยจะปลื้มว่าที่ลูกเขย
....อีกไม่นานหรอกครับคุณแม่ยองเบจะทำให้ความฝันคุณแม่เป็นจริง
“มือมันหนักมากเลยใช่มั้ยล่ะ”ยองเบถามเทมป์เมื่อคุณนายควอนออกไปแล้ว
“อืม”เทมป์ตอบสั้น เพราะจะให้ตอบยาวก็เจ็บปากเปล่าๆ เรื่องอะไรเทมป์จะต้องเจ็บตัวเพราะคนอื่นด้วยแค่เจ็บตัวเพราะไอ้หน้าหวานนี้ก็มากเกินพอแล้ว.....
เอ๊ะ!! ว่าแต่ ทำไมเค้าต้องยอมไอ้หน้าหวานนั้นด้วย เราไม่ได้เป็นเกย์นี่นา....รึว่าจะเป็น อร้ายยยยยย!!ไม่ได้ๆ เราไม่ได้เป็นอย่าสับสนดิว่ะเทมป์
“เออ...นายเป็นอะไรรึเปล่า” เห็นนั่งค้อมลมค้อนแล้งมาพักใหญ่แล้วนะเนี่ย ยองเบเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าจะให้มันมาเป็นเมะให้เพื่อนจีดีมั้ย? นับวันยิ่งทำตัว...
“เปล๊า....ไม่มี”เอ้...เมื่อก็เราตอบเสียงสูงไปป่ะว่ะ
“…..เหรอ”
....แล้วไหงไอ้เตี้ยนี่มันตอบเสียงต่ำเหมือนไม่เชื่อเทมป์แบบนี้อะคร้าบบบ
“ว่าแต่นายไปทำไรถึงโดนไอ้จีมันประเคนหมัดให้แบบนี้ล่ะ”เมื่อได้โอกาสยองเบก็เริ่มภารกิจพิชิตลิงทันที....เพื่อจะมีข่าวอะไรดีๆไปให้เหล่าวายจีมั่ง
“ก็.................”
“ยองเบ!!นายมาทำอะไร”ยังไม่ทันที่ยองเบจะได้ข่าวไปให้เหล่าวายจีเสียง นรกเอ๊ย!!สวรรค์ดังขึ้นมาเสียก่อน
“เออ....ชั้นก็ตั้งใจมาขอโทษนายเรื่องเมื่อบ่ายไง”
“เรื่องเมื่อบ่าย.....ก็ไม่เห็นจะมีอะไรนี่”จียงทำท่าไม่สนใจ
“ก็.....................”เพื่อนเบว่านะคร้าบ อาการแบบนี้เพื่อนจี......
.......งอนกรูชัวร์!!
“จียงอ่า....”ง้อมันหน่อยละกัน เพราะร้อยวันพันปี นานทีปีหน มันจะงอนเค้าสักทีรอบนี้สงสัยจะเครียดจริง
“มาแล้วววว....เทมโปมาทำแผลเร็วลูก”
เสียงของแม่เรียกให้คนทั้งสองรู้ว่า ณ ที่นี้ไม่ได้มีแค่เค้าเมื่อจียงหันไปหาเทมป์ก็พบกับ.....>3>
อีเทมป์มันงอนท่านจีครับผม.....ควอนจีล่ะไม่เข้าใจท่านนักร้องดังเค้าเลย
....ยองเบอยากตะโกนให้ก้องโลกไปเลยครับว่า....ยองเบทำสำเร็จแล้ววววววว!! ตอนแรกนึกว่าจะไม่มีข่าวไปให้เหล่าวายจีผู้น่ารักเสียแล้วถึงจะไม่เป็นคำพูดแต่เอาเป็นการกระทำคงจะแทนกันได้มั่ง?... แล้วนี่ถ้าไม่ได้ข่าวไปเบอร์โทรก็ไม่มา....เบอร์จ๋า ในที่สุดก็จะมาตกอยู่กับยองเบในไม่ช้าไม่นานนี้แน่555+
“นายยังไม่ไปอีกเหรอไง”จียงหันไปแหวใส่เทมป์ที่นั่งหงอยให้แม่เค้าทำแผลให้อยู่....ทำเป็นหงอยไปเถอะไอ้ลิงยักษ์คอยดูเถอะ จะเอาให้กลับป่าไม่ถูกเลย บังอาจมาอ้อนแม่เค้า!!
“จียงอย่าไปดุเทมโปเค้าสิลูก”
“แม่อ่ะ....”พนันได้เลยว่าเค้าเห็นไอ้ลิงหน้าหล่อนั่นแอบยิ้มเมื่อกี้ แล้วยังงี้จะไม่ให้เค้าโมโหได้ยังไง มาไม่ทันไรแม่ก็เข้าข้างมันแล้ว!!
“ก็เทมป์มาช่วยจียงขนของไง”เทมป์เมื่อเห็นคุณแม่เข้าข้างก็ได้ใจจึงเริ่มลุกจียงเป็นการใหญ่
ฉิ้ง!!
สงสัยยองเบจะตาฝาด...เหมือนกับว่ายองเบจะเห็นเหมือนมีดแหลมๆออกจากตาของจียงพุ่งเข้าไปหาเทมป์สะงั้น สงสัยไอ้จีจะโกรธมากพอดูที่ไอ้นักร้องหน้าหยกมันบังอาจมาล้วงคองูเห่าถึงบ้าน
“นายกับเทมป์ไปคุยกันก่อนดีกว่าน่ะ”ยองเบเสนอเข้าไปไกล่เกลี่ยศึกในครั้งนี้ แล้วรีบดันหลังคนทั้งสองเข้าไปในห้องของจียงแล้ว พร้อมปิดปประตูล็อกห้องให้เป็นอย่างดี
“แล้วเค้าจะตกลงกันได้เหรอยองเบ”คุณนายควอนถามขึ้นเมื่อทั้งสองถูกขังอยู่ในห้องด้วยฝีมือยองเบเรียบร้อยแล้ว
“ผมก็ไม่แน่เหมือนครับแม่”......แหะๆๆ ยองเบไม่รู้จริงๆ การกระทำเมื่อครู่เป็นการตัดสินใจที่ยากลำบากเพราะผลที่เค้าคาดว่าจะออกมา ถ้าไม่ได้เสียตกลงปลงใจ ก็เป็นเทมป์ที่ถูกจียงสังหารเดี่ยว เฮ้อออออ!!
.......................
.
.
..
.
.
หลังจากถูกเพื่อนเบ้ดันเข้าห้องมากับไอ้ลิงหน้าหล่อนี่แล้วจียงก็เอาแต่นั่งเงียบ พอเข้ามาในห้องแล้วจียงก็อดนึกถึงเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดในห้องไปไม่ได้ ตอนนี้เค้ารู้สึกเหมือนหน้าตัวเองกำลังร้อนมากๆ จึงเลือกที่จะยืนหันหน้าเข้ากำแพง
...ด้านเทมป์เองก็ไม่ต่างกัน เทมป์เลือกที่จะนั่งลงบนเตียงของจียงโดยไม่ขออนุญาตเจ้าของเตียงแต่ประการใด...จะว่าไปแล้วกลิ่นเตียงจียงนี่ก็หอมเหมือนกันนะ มันคงจะเป็นกลิ่นตัวของเจ้าของเตียงล่ะมั้ง ไม่ใช่กลิ่นน้ำหอมแรงๆ แต่มันเป็นกิ่นแป้งเด็กอ่อนๆ เหมือนจะมีกลิ่นดอกกุหลาบด้วยเลยแหะ...ไม่ได้มีแค่กุหลาบเท่านั้นนะยังมีกลิ่นแดดอ่อนอยู่ด้วย....แต่ต่อให้เตียงจะหอมยังไงก็คงจะไม่เท่าเจ้าตัวหรอกมั่ง นี่ขนาดผ่านมาตั้งนานแล้วกลิ่มแก้มของไอ้หน้าหวานยังติดจมูกเค้าอยู่เลย
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!!
“เทมป์ครับ”
/แกอยูไหนอ่ะเทมป์/
“แล้วพี่จะถามไปทำไม”แทมที่เทมป์จะตอบดองวุกกลับถามย้อนกลับแทน เรื่องอะไรเค้าจะบอกว่าตอนนี้เค้าอยู่บ้านจียง แถมยังอยู่บนเตียงอีกตั้งหาก..หึหึ
/แกกล้าย้อนชั้นเหรอเทมป์/
/แกอาจจะไม่เชื่อชั้น....แต่ชั้นอยากบอกว่า/
“ว่าอะไรพี่”
/แกเป็นเหมือนพวกชั้นแล้วหล่ะ/
“พี่อย่ามามั่ว..ไม่ใช่สักหน่อย”
/ถ้าแกรู้สึกว่าอะไรของเค้าก็ดูน่าสนใจไปหมดนั่งแหละ..../
ติ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ยังไม่ทันทีดองวุกจะได้บอกอะไรเทมป์มากมายเทมป์ก็ตัดสายไปเสียก่อน
/......ไอ้เทมป์แกกล้าตัดสายชั้นเหรอ...แต่ไม่เป็นไรวันนี้แกก้าวเข้าใกล้เกย์ไปอีกขั้นชั้นก็อารมณ์ดีแล้ว/
สิ่งที่เทมป์ได้ยินก่อนที่จะวางสาย...อะไรนะ รู้สึกว่าเค้าน่าสนใจงั้นเหรอ....? คงไม่ใช่หรอกมั่ง เค้าก็แค่......
ไม่อยากให้ใครสำคัญกับจียงมากกว่าเค้า
ไม่อยากให้จียงเมินใส่เค้า
อยากอยู่ใกล้กันตลอดเวลา
ก็แค่นั้น!!
.....คงไม่ได้หมายความว่าเค้าชอบจียงหรอกน่ะ ไม่หรอกกกกกกก!!
.................
.
.
..
.
.
..
เทมป์เป็นอะไรไปอีกนะ ตั้งแต่วางสายจากพี่ดองวุกแล้วก็เอาแต่อยู่กับความคิดตัว
ไม่ยอมสนใจเค้าเลย!!
จียงเปล่างอนเทมป์น่ะ เรื่องอะไรต้องไปงอนจียงไม่ได้เป็นอะไรกับเทมป์สะหน่อย จริงๆน่ะ แต่ทำไมในใจมันรู้สึกแปลกๆน่ะ รู้สึกเหมือนกับที่รู้สึกกับคนๆนั้น คนที่ทำให้จียงเสียน้ำตา....
---------------------------------------------------------SUN&SNOW----------------------------------------------------------------------
เม้นกันบ้างนะ
ไรเตอร์ไม่แน่ใจเลยว่ามีคนอ่านฟิคไรเตอร์
ยิ่งแต่งคนก็ยิ่งหาย
แต่ก็ยังแต่งต่อนะ แต่เม้นมาก็ดี
พาร์ทนี้สั้นไปหน่อบ
อาจจะนานหน่อยนะกว่าจะมาอัพตอนใหม่ รอกันด้วยนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น