ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : My Manager-My Superstar>>6
“เออ...เดี๋ยวผมมานะครับ”จียงว่าแล้วก็ลุกพรวดพราดออกไปทิ้งให้เทมป์และซิงรีนั่ง งง!!อยู่ในห้อง
………………………………………………………………………………….
หลังจากที่จียงเดินออกไปจากห้องแล้วเทมป์ก็นั่งหงุดหงิดอยู่คนเดียวเพราะซิงรีขอตัวออกไปทำธุระส่วนตัว
…คอยดูนะไอ้หน้าหวาน ทำเป็นไม่สนใจเค้า...
ก็อกๆๆๆ
“น้องเทมโปค่ะท่านประธานให้มาตามไปพบค่ะ”พี่ผู้หญิงคนเดิมที่เคยมาตามจียงเดินเข้ามาบอกเทมป์
“ครับพี่ ขอบคุณครับ”
…งานนี้ละจียง นายเสร็จชั้นแน่!!เทมป์ไม่ได้เรียกร้องความสนใจอะไรนะ ก็แค่อยากให้ไอ้หน้าหวานมันรู้ว่าเทมป์คือใคร และใครคือเทมป์55555555+
.......................................
.
.
.
“ขอโทษครับท่านประธานผมเทมป์ครับ”
“เข้ามาสิ”เทมป์ค่อยแทรกตัวเข้าไปหลังจากได้รับอนุญาต วันนี้ท่านประธานมาแปลก ปกติจะมีท่าทีเฮฮาปาจิงโก๊ะ แต่วันนี้ดูเครียดๆยังไงชอบกล...เทมป์ก็กลัวเป็นนะคร้าบบบ
“ท่านให้ผมมาหามีอะไรเหรอครับ” เสียงอ่ะอย่าสั่นสิเทมป์รู้สึกเหมือนลูกเขยเวลาอยู่หน้าพ่อตาเลยแฮะ
“รู้เรื่องที่จียงจะไปอยู่กับนายรึยัง”
“....รู้แล้วครับ” เสียงโครตเข้มอ่ะเทมป์ขอบอก!!
“สะดวกมั้ย?”
“....”อ้าว.....ถามอย่างนี้ก็เข้าทางเทมป์สิคร้าบ
“ ครับ”เทมป์ไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว หุหุ..
“แน่ใจน่ะ”....
อ้าว!!ไหงถามอย่างนี้ละคร้าบฮยอง????
อย่างนี้ต้องแถลง...แอง...แอง..(อย่าตกใจมันคือเสียงแอ็คโค่--ไรเตอร์เอง)
“แน่ใจที่สุดแล้วครับ ฮยองรู้อะไรมั้ยครับ”ฮยอง...สรรพนามที่นานๆทีเทมป์และท่านประธานจะใช้คุยกันทั้งทีแต่ก่อนใช้เป็นประจำ แต่ตั้งแต่เทมป์เป็นนักร้องเต็มตัวต่างคนก็ต่างทำงานหนักเลยไม่ค่อยได้คุยกันแบบสนิทอย่างนี้
“ว่า....”
“ก็จียงน่ะสิครับอยู่คอนโดเดียวกับผม”
“....................”ไหงท่านประธานจึงได้เงียบเช่นนี้ล่ะครับ
“ท่านครับ....จียงอยู่คอนโดเดียวกับผมนะครับ ท่านไม่แปลกใจเลยเหรอ”
“ไม่นิ...”
O3O.....มั้ยอ่ะ????
ทั้งที่เรืองนี้จะทำให้ท่านประธานแปลกใจ แต่ทำไมไม่มีการตอบสนอง...เทมป์เอาทั้งซีรีบัมคิดก็ยังไม่เก็ท จริงๆ......
“แล้วแกไม่เอะใจบ้างเหรอ”ถึงทีที่ท่านประธานจะเป็นฝ่ายถามกลับด้วยท่าทีประหนึ่งมาเฟียกำลังข่มขู่เด็กน้อยตาดำๆ
“ว่าทำไมจียงถึงอยู่คอนโดเดียวกับแก...”
“จียงถึงมาทำงานที่นี่....”
“จียงถึงสนิทกับยองเบ....”
“.......................”เทมป์ได้แต่เงียบเพราะสมองลิงของเทมป์ประมวลผลไม่ทันเลย
“บอกอะไรให้นะเทมป์...”
“ครับ”ก็แค่ฮยองมีเรื่องจะบอกทำไมเทมป์ถึงเครียดยังไงชอบกลน่ะ
....
“จียงเป็นลูกชั้น.....”
“อ่ะ!!ม่ายจริงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
…………………………….
..
..
“ไม่จริงๆๆๆ”
“พี่เทมป์!!”
“ไม่น่ะจียง...”
“พี่เทมป์!! ตื่นได้แล้ว เป็นอะไรของพี่เนื่ย”ซิงรีตะโกนใส่เทมป์เสียงดังเพื่อปลุกให้เทมป์ตื่น
“อ่ะ!! พี่หลับไปเหรอ”งั้นอย่างนี้เมื่อกี้ก็ความฝันอะดิ ว้าว!!เทมป์ดีที่สุดเลย
“อะไรของพี่เนี่ย ? แอบหลับแล้วยังละเมอ ตื่นมาก็ทำหน้ายังกะลิงได้กล้วย”ซิงรีได้โอกาสว่าเทมป์ที่ทำอะไรติ้งๆต๊องๆ
“นี่อย่าฉวยโอกาสว่าชั้นน่ะ ไอ้แพนด้า”เทมป์รู้ทันว่าซิงรีแอบฉวยโอกาสว่าเค้า
“แหม...นิดหน่อยน่าพี่ อย่าคิดมาก”ซิงรีรีบขอโทษเพราะไม่อยากให้เทมป์เหวี่ยงใส่
“ก็ได้...วันนี้อารมณ์ดีปล่อยแพนด้าเข้าป่าวันหนึ่ง”55555555+
“เออ...ซิงรี นายช่วยโทรบอกจียงด้วยนะว่าชั้นจะไปช่วยขนของเย็นนี้”เทมป์ว่าแล้วเดินผิวปากออกไปอย่างอารมณ์ดีปล่อยซิงรีให้นั่ง งง อยู่ในห้อง
“แล้วพี่เทมป์จะหาบ้านพี่จียงเจอได้ไง?”ซิงรีว่าแล้วเดินเกาหัวไปทำตามที่เทมป์บอก
.......................
..
.
.
.
.
.
จียงนั้น หลังจากที่ถูกยองเบหักหลัง นำเหล่า YG แฟมีลี่ที่รักมารุมแล้ว ก็กลับมาบ้าน
“คอยดูนะยองเบ ชั้นจะไม่ให้อภัยนายเลย ชิ!!”จียงบ่นงุบงิบพร้อมกับเดินเข้ามาในห้อง
“บ่นอะไรหึเจ้าตัวดี วันแรกก็เอาสะแล้ว”คุณนายควอนเห็นลูกชายหงุดหงิดค้อนลมค้อนแล้งก็อดเอยถามไม่ได้
“ก็ยองเบนะสิแม่ ไหนบอกจะช่วยกันกลับไปเข้าข้างคนอื่นสะงั้นนะ”จียงไม่ว่าเปล่ายังทำหน้างอเป็นหลักฐานแสดงความไม่พอใจแล้วเดินปึงปังเข้าห้องไปแล้วยังไม่วายปิดประตูเสียงดังเป็นการส่งท้าย
.
.
.
.
……….
.
.
.
ติ้งหน่องงงง
“ไปเปิดประตูดูสิลูกว่าใครมา”คุณนายควอนตะโกนบอกลูกชายที่อยู่ในห้อง
“แม่ไปเปิดเถอะครับ ผมไม่ไหวแล้ว”
คุณนายควอนไม่รู้จะว่าอย่างไรกับลูกดีจึงเดินไปเปิดประตูด้วยตนเอง
“เออ...สวัสดีครับ นี่ห้องของจียงรึเปล่าครับ”เทมป์เอยถามอย่างกลัวๆ เพราะคนที่มาเปิดประตูไม่ใช่จียงแต่เป็นผู้หญิงท่าทางใจดีคนหนึ่ง
“เธอคือเทมโปที่เป็นนักร้องนี่จ๊ะ มาหาจียงเหรอเข้ามาก่อนสิ”คุณนายควอนเอยชวนเทมป์เข้าไปในห้อง เพราะเธอรู้ว่าเทมป์มาทำไมเนื่องจากสามีโทรมาบอก และเธอเองก้ไม่อยากขัด แต่การมาของเทมป์ก็ทำให้ธอตกใจอยู่ไม่น้อยเพราะเธอไม่คิดว่านักร้องดังจะมาหาด้วยตนเองทั้งๆที่เรียกตัวจียงไปพบก็ได้
“ขอบคุณครับ” ถ้าเทมป์เดาไม่ผิดผู้หญิงคนนี้คงเป็นแม่ของไอ้หน้าหวานแน่ๆ อย่างนี้ก็เข้าทางเทมป์
“คุณคงเป็นพี่สาวของจียงสินะครับ...”
“ไม่ใช่หรอกจะ ชั้นนะเป็นแม่ของจียง”คุณนายควอนตอบด้วยท่าทางอายๆ
“จริงเหรอครับไม่น่าเชื่อเลยนะครับ คุณแม่ยังดูสาวอยู่เลย”อายอย่างนี้เทมป์ขอบอกว่า....ขั้นที่หนึ่งสำเร็จ
“งั้นเดี๋ยวแม่เข้าไปตามจียงมาให้นะ”
“เออไม่เป็นไรครับ...แต่..จะเป็นไรมั้ยครับถ้าผมจะขอเข้าไปหาจียงในห้อง”เทมป์ทำหน้าซื่อตาใส เพื่อคุณแม่(ยาย) จะเห็นใจ
“จ๊ะ...เอาอย่างนั้นก็ได้ ห้องทางซ้ายนะจ๊ะ”
“ขอบคุณครับ”เทมป์ว่าแล้วรีบเดินไปทันที
...จากการวิเคราะห์ขั้นเทพของคุณนายควอนแล้ว เปอร์เซ็นต์ที่เธอจะได้ลูกเขยเป็นศิลปินดังมีสูงทีเดียว ถ้าดังแล้วนิสัยดีแบบนี้คุณนายควอนไฟเขียวแต่ดูลักษณะแล้วลูกเธอคง....ไฟแดง!!
…เทมป์เดินไปทางซ้ายของห้องจียงได้อย่างคล่องแคล้วเพราะลักษณะห้องในคอนโดมันก็ต้องเหมือนกันทุกชั้นอยู่แล้ว จะมีก็แต่ของตกแต่งที่วางเพิ่มเท่านั้นที่จะทำให้ต่างกัน
“จียง....”
“.................”ถ้านี่เป็นการโทรศัพท์คงจะมีเสียงผู้หญิงบอกว่า..ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียกกรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ แต่เผอิญว่าท่านเทมป์ไม่มีมารยาทเพียงพอที่จะติดต่อใหม่อีกครั้ง จึงเลือกที่จะเปิดประตูเข้าไปเลย
“เข้ามาแล้วนะ.....”เทมป์แทรกตัวเข้ามาในห้องอย่างเงียบเชียบ
หว้า!! ไอ้เราก็นึกว่ากำลังหลับอยู่อุตสาห์แอบเข้ามากะลักหลับ...เอ๊ยไม่ใช่...มาแอบดูตอนหลับว่าน่ารักขนาดไหน จริงๆนะ(ถึงตอนแรกจะอยากก็เถอะ)
“แม่ครับ...ใครมาเหรอครับ”จียงที่พึ่งออกจากห้องน้ำตะโกนถามแม่
อะอึก!!
จียงได้ยินเสียงเหมือนคนสะอึกจึงหันไปมอง
“เฮ้ย!! นายเข้ามาได้ไงนะ”จียงโวยวายเสียงดังเมื่อพบไอ้นักร้องดังมายืนเอามืออุดจมูกอยู่ตรงหน้า จริงอยู่ที่เค้ารู้ว่าไอ้นักร้องจะมาช่วยขนของแต่เค้ายังไม่ได้อนุญาตใหมันเข้ามาในห้องเลยนะคร้าบ พ่อแม่พี่น้อง
“ไอแอ่งอัวอ่อน”เทมป์รีบบอกจียงให้ไปแต่งตัวก่อน คราวที่แล้วที่เจอนะมันก็แค่เสื้อแหวกอก แต่คราวนี่มันไม่มีเสื้อเลยสิคร้าบทุกคนลองนึกสภาพผู้ชายตัวเล็กๆบางๆมีหยดน้ำพราวเต็มตัว แถมทั้งเนื้อทั้งตัวยังมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนแค่คืบกว่าปิดอยู่ช่วงล่าง เทมป์ยังไม่อยากตายเพราะเลือดหมดตัวนะคร้าบบบบ....
“อะไของนายหะ!! รีบออกไปเลย เหวอออออ”จียงวิ่งไปดันเทมป์ออกจากห้องแต่ดับไปลืนน้ำที่หยดออกมาจากตัวเอง
“เฮ้ย!! จียง”
ประหนึ่งฉากรักในนิยายโรแมนติกที่เมื่อนางเอกพลาดล้มลงเมื่อใด เมื่อนั้นพระเอกจะแสดงความแมนด้วยการถลาเข้าไปรับ การเคลื่อนไหวที่ผิดพลาดทำให้จมูกของพระเอกชนเข้าอย่างจังกับแก้มของนางเอก สัมผัสนี้ทำให้นางเอกเขินอายแล้วทั้งคู่ก็ตกหลุมรักกันและกัน….เดี๋ยวก่อน!!
ต้องขอโทดทุกท่านด้วยเพราะนิยายเรื่องนี้ไม่ใช่นิยายรักโรแมนติกอย่างที่ทุกท่านหวัง....เทมป์ผู้โชคร้ายที่ไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง ยังคงทำหน้าตาซึ่งหวังให้นางเอกอย่างควอนจียงใจอ่อน แต่เมื่อจียงยืนขึ้นได้....
พลั่ก!!
“โอ้ย!! “จียงประเคนหมัดเล็กไปให้เทมป์อย่างจัง
“นายลวนลามชั้นเหรอ ไอ้ลิงหืนกาม ไอ้หน้าลิง ไอ้....”จียงว่าทั้งหน้าแดงก่ำที่ไม่รู้ว่ามาจาก อายหรือโกรธกันแน่
“ไม่เห็นเหมือนในนิยายเลย”ตอนนี้เทมป์อยากจะร้องว่า...มันไม่ใช่รักในนิยาย คอยเตือนตัวเองเอาไว้ให้รับความจริง~~เหลือเกินคนอะไรตัวเล็กนิดเดียวหมัดหนักเป็นบ้าเลย
“ยังไม่ออกไปอีก”จียงตะหวาด
“ออกไปแล้วก็ได้ รีบตามออกไปน่ะ”เทมป์ทำหน้าเศร้าแล้วเดินออกไป
หลังจากประตูห้องปิดลงจียงก็ทรุดลงบนพื้น ใบหน้าแดงก่ำมีรอยยิ้มจางๆปรากฏอยู่ที่มุมปาก จียงยอมรับว่าอดอายตัวเองไม่ได้ที่ถูกหอมแก้มรอยสัมผัสจากร่างสูงยังคงอยู่ แม้ว่าร่างสุงจะไม้ได้อยู่ในห้องนี้แล้ว
…..เทมป์ ชั้นจะทำยังไงกับนายดี ใจชั้นมันเริ่มจะสั่นเพราะนาย มันเป็นไปได้ยังไง ต้องเป็นเพราะหน้าหล่อๆของนายแน่เลยที่ทำให้ชั้นหวั่นไหว คอยดูนะชั้นจะต้องเอาคืน...
TBC.
ต้องขออภัย ทุกคนด้วยที่MM-MS ตอนนี้ออกมาไม่ดีเท่าทีควร
ไรเตอร์แบบว่าตัน
เครียดหลายเรื่อง แต่ก็ดีใจที่ยังมีคนวิวฟิคเรา
เม้นกันบ้างนะคะเพื่อกำลังใจให่ไรเตอร์เอง
ขอบคุณค่า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น