ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : My Manager-My Superstar>>12
“......ผมเป็นเกย์ ...........แล้วผมก็คิดว่าผมจะจีบจียง พี่ช่วยผมหน่อยสิน่ะ”
“ก็แค่เนี่ย!! ดองวุกช่วยได้สบายมาก”
-------------------------------SUN&SNOW-----------------------------------------
“ห๊ะ....จริงเหรอว่ะดองวุก 5555+”
“หึ...หึ...”
“จริงดิพี่ ผมจะโกหกทำไม”
“5555555555555555555+”
“โอ้ย!! เมื่อไรพวกพี่จะเลิกหัวเราะผมสักทีเนี่ย”
เทมป์ที่ทนฟังเสียงหัวเราะของพวกพี่ๆไม่ไหว จนต้องโว้ยวายขึ้น....นี่พวกพี่จะไปแข่งหัวเราะประสานเสียงชิงโล่พระราชทานจากกุบไล่ขานหรือยังไงคร้าบบบบบ!!
“เอาหน่าไอ้เทมป์ ไหนๆแกก็เป็นเกย์ไปแล้วหน่า หึหึ”
แหมพี่เท็ดดี้ทำมาเป็นพูดปลอบใจ แต่ทำไมต้องกลั้นหัวเราะด้วยโว้ยยยย
“พี่อยากเป็นบ้างมั้ยละ เดี๋ยวผมจะโทรตามพี่เบ็กกลับจากเมกามาให้”เป็นดองวุกที่อ้าแขนปกป้องน้องรัก ไหนๆก็รับดูแลมันแล้วดองวุกก็ไม่อยากให้มันบอกได้ว่า...ไม่ดูแล
“แกอย่ามามั่วไอ้ดองวุก ชั้นกับไอ้เบ็กไม่ได้เป็นอะไรอย่างนั้นสักหน่อย”เท็ดดี้ว่าพร้อมทะยานเข้าหาคนหน้าหวานที่บังอาจมาดูถูกความแมนของเท็ดดี้เข้าอย่างจัง เท็ดดี้คงจะสั่งสอนน้องรักได้สักทีสองทีถ้าไม่ติดไอ้หน้าโหดที่มันยืนส่งออร่าแห่งความตายมาจากข้างหลัง.....โถ่ ก็แค่แชมป์เทควันโดมหาลัยก็เท่านั้นแหละหว้า....คิดเหรอว่าเท็ดดี้จะ...........ไม่กลัว!! แหม...เท็ดดี้ยังโสดไม่ซิงอยู่นี้คร้าบ
“ไหนพวกพี่บอกว่าจะช่วยผม”....เทมป์ไม่เห็นว่าพวกพี่จะทำอะไรเลยนอกจากนั่งหัวเราะเค้าอยู่เนี่ย คิดผิดเปล่าวะที่จะพึ่งพี่ดองวุกเนี่ย....
“ไม่ต้องกังวลหรอกเทมป์....แกคิดไม่ผิดหรอกที่พึ่งชั้นนะ”ดองวุกพูดพร้อมกับยืดอกดั่งนางพญาใหญ่
“....................”พี่ดองวุกแม่งเลี้ยงพรายเหรอว่ะ ได้ข่าวว่าเทมป์พูดในใจนะเนี่ย!!
“ไหนแกบอกมาดิ เกือบอาทิตย์ที่ผ่านมาพวกแกไปถึงไหนกันแล้ว.............”
.....................................................................................
....................
.
.
.
.
.
.
.
.
“ไง...............ไม่เห็นหน้าหลายวันเลยนะมึง”ยองเบเดินเข้าทักเพื่อนหน้าบริษัทเพื่อนจีเอง หลังจากที่ไม่ได้เจอหน้ากันมาหลายวัน
....จียงคุ้นๆเหมือนว่าคำๆเนี่ยต้องเป็นเค้าพูดไม่ใช่มึงนะคร้าบ.........ไอ้เพื่อนเบ้ก็ตั้งแต่วันที่ส่งเค้าไปห้องเทมป์ก็ไม่เห็นหัวมันอีกเลย โทรไปที่ทำงานเค้าก็บอกว่ามันไม่ได้เข้าบริษัท
“แล้วมึงอ่ะ พาน้องเค้าไปไหนมา”
ชิท!! “อะไร....น้องไหน ไม่มี๊!!” แม่งจียงเห็นได้ไงวะเนี่ยเบ้ว่าเบ้เนียนแล้วน่ะ
“งานการก็ไม่ยอมทำ ป่านนี้รถบ้านมึงโดนขโมยหมดแล้วมั้ง”
“.................................”
“ระวังโดนพรากผู้เยาว์แล้วกัน กูไม่ช่วยนะโว้ย”จียงเหวี่ยงๆ
“วันนี้มึงเป็นไร วีนกูจังเลย”ยองเบตั้งข้อสังเกต พฤติกรรมของเพื่อนตัวเล็กที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย อาทิเช่น ยิ้มหวานขึ้น ใสขึ้นและ.......สวยขึ้น!!ชิท ไอ้จีของเบ้สวยขึ้นครับ
“...............ก็มึงอ่ะ หายหัวไปไหนก็ไม้รู้ กูติดต่อไปก็ไม่ได้” มึงรู้มั้ยว่าตอนที่มึงไม่อยู่กูเสียแก้มให้ไอ้นักร้องหน้าลิงนั่นไปกี่ครั้งแล้ว!!
“เออ..............กูมีธุระ(กับว่าทีภรรยา)นิดหน่อย”
….จียงไม่ตอบเอาแต่นั่งหน้าตูมแสดงอาการให้เพื่อนสุดที่รักได้รู้ว่า กูงอนมึงที่มึงปล่อยให้กูเกือบเสียตัวและ....หวั่นไหวไปกับหน้าหล่อๆของไอ้นักร้องนั่น ไหมเพื่อนเบ้มันบอกว่ามันจะอยู่ข้างจีไงคร้าบบบ.....งอนมากกกกกกกกกกกกก!!
ถ้าเบ้มันไม่รู้ว่ามันทำอะไรผิดนะ จียงจะเอามันให้ตายเลย!!
ยองเบเห็นว่าเพื่อนงอนโดยไม่รู้สาเหตุจึงพยายามหาเรื่องคุย
“เออ....แล้วมึงทำงานเป็นไงมั่ง”
.....................หรือหาเรื่องตายก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน
“อร๊ายยยยยยยยยยยยย.............ตายเถอะมึง”
“โอ๊ย!!.....หยุดนะโว้ย กูทำไรผิดวะไอ้จี โอ้ย.....อั๊ก............อ๊อก..... ”
………………………………………………………………………………………………….
.
.
.
.
.
.
.
.
“โห....แอบร้ายนี่หว่าไอ้เสือ”เท็ดดี้ถึงกับอุทานออกมาเมื่อได้ฟังเรื่องราวจากปากน้องรัก แม่งได้จุ๊บแล้วอะทีกูอุตสาห์ตามไปถึงอเมกา มือยังมาได้จับเลย เอ๊ย!!ไม่ใช่แหละ
“.............แต่ชั้นว่ายังใช้ไม่ได้”ดองวุกเอยหลังจากวิเคราะห์เป็นอย่างดี
“.......มั้ยวะ พี่ว่าได้ขนาดก็ดีแล้วนะโว้ย”เท็ดดี้แล้วดองวุดแต่สุดท้ายก็ต้องเงียบลงตามระเบียบ
...เท็ดดี้รู้ว่าดองวุกอ่ะเป็นผู้เชี่ยวชาญ แต่ช่วยเกรงใจเท็ดดี้หน่อยสิปาร์คเท็ดดี้มีศักดิ์เป็นถึงรุ่นพี่ น้องดองวุกนะคร้าบ...แต่ดูจากสายตาที่มองมา กูไม่น่านับถืบขนาดนั้นเลยเหรอ?
“เอาแบบจริงจังนะโว้ยเทมป์............”
เทมป์ละอยากบอกพี่ดองวุกเหลือเกินว่าเทมป์น่ะจริงจังตั้งนานแล้ว มีก็แต่พวกพี่นะแหละเล่นกันอยู่ได้ แต่เทมป์ไม่พูดออกไปหรอก เทมป์เป็นเด็กดีรู้ว่า...อย่าเอามือไปแหย่ปาก(หมาๆ)ของพี่ดองวุก
“แกทำแบบนั้นจียงจะรู้ได้ไงว่าแกชอบ ของอย่างนี้ทำตอนหลับไม่ได้ มันต้องทำตอนตื่น.....”
“ตอนตื่นเลยเหรอพี่....”พี่ดองวุกพูดเหมือนมันจะทำง่าย แต่สำหรับเทมป์มันยากมากมายเลยนะ ก็แบบว่า.....ตอนตื่นใช่ป่ะ จียงยังไม่รู้สึกตัวใช่ป่ะ.....แล้วแบบว่าปากก็แดงอ่ะ ไหล่เสื่อก็แบบตกลงมาครึ่งแขนอ่ะ แล้ว....แล้ว เทมป์น้อยมันก็ไม่ไหวแล้ว มันตื่นตามเทมป์อ่ะ!!.........แล้วอย่างนี้จะให้เทมป์อยู่สู้หน้ารอจนจียงตื่นได้ไงอ่ะ.....><
“เออดิ....ถ้าแกหอมแก้มจียงตอนตื่นได้เมื่อไรค่อยมาหาชั้นอีกที”ดองวุกตอบอย่างเชิดๆแล้วลุกออกไปจากห้องพร้อมด้วยองครักษ์หน้าหล่อ เหลือไว้แต่เพียงเท็ดดี้ที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย
.........................................................................................................
.
.
.
.
.
.
.
.
“กูส่งแค่นี้น่ะ..........”ยองเบเอยบอกเพื่อนหลังจากจอดรถเทียบหน้าค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ของพ่อมัน เพื่อนเบ้ละไม่เข้าใจจริงๆว่าชาติที่แล้วเบ้ทำกรรมอะไรไว้นอกจากจะโดนไอ้เพื่อนจีทำร้ายร่างกายอับบอบบางโดยมาทราบสาเหตูแล้วยองเบยังต้องหอบสังขารที่สะบักสะบอมพาเพื่อนบังเกิดเกล้าไปชอบปิ้งหาเสื้อผ้าให้นักร้องในความดูและของมันอีก.....ไม่เป็นไรเอาไว้เดี๋ยวค่อยไปเก็บค่าเหนื่อยกับผู้จัดการอีกคนก็แล้วกัน คอยดูนะจะเก็บทั้งต้นทั้งดอกเอาให้ช้ำไปเลย
“ยองเบ....ไหวป่ะมึง”จียงถามเพื่อน สงสัยจะโดนหมัดเค้าหนักไปหน่อยยิ้มคนเดียวก็ได้ด้วย....
“เออ...กูไหว มึงรีบเข้าไปดูนักร้องของมึงเหอะ”ยองเบตอบส่งๆแล้วออกรถไปทันที
....แม่งไอ้ยองเบ้....นักร้องของกูงั้นเหรอ หน้ากูเลยร้อนเลย!! ดีน่ะทีมันออกไปก่อนไม่งั้นไม่รู้จะแก้ตัวกับมันเกี่ยวกับไอ้สาเหตุหน้าแดงที่มาจากไอ้นักร้องหน้าหล่อว่ายังไงเลย พูดถึงไอ้นักร้องตัวดีป่านนี้จะหายไข้รึยังก็ไม่รู้ หวังว่าพี่ดองวุกคงไม่ทำให้เทมป์สำลักยาตายไปก่อนนะ
………………………………………………………………………………………………………
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ต้องทำตอนที่ไม่หลับงั้นเหรอ..........โอ็ยเทมป์หล่ะเครียด
“หายแล้วเหรอเทมป์”จียงที่เดินเข้ามาเห็นเทมป์นั่งอยู่ในห้องอัดอย่างปกติดีจึงทักขึ้น
“เฮ้ย!! จียง......เออ....มา...แล้วเหรอ”
“..............อืม”
“หายดีแล้วเหรอ/ไปไหนมาเหรอ”เทมป์กับจียงถามขึ้นพร้อมกัน คำถามของทั้งคู่แสดงความเป็นห่วงออกมาโดยไม่รู้ตัว
“กินพุดดิ้งก่อนมั้ย”เป็นจียงที่เลยทำลายความเงียบ
“อืม”เอาว่ะ นี่แหละโอกาส จียงกำลังคิดว่าเราไม่สบาย ต้องรุกให้เต็มที่เทมป์
ไฟติ้ง!!
“อ๊ะ...”จียงถึงกับทำอะไรไม่ถูกเมื่ออยู่ดีๆเทมป์ที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้มาถึงตัวเค้าเมื่อไรก็ไม่รู้
“มีรสไรมั้งอ่ะ” โอ๊ยยิ่งมาอยู่ใกล้ขนาดนี้อยากบอกว่าตัวจียงหอมเป็นบ้าเลยทั้งทีได้กลิ่นทุกวันแต่ทำไมเหมือนมันหอมขึ้นทุกวันเลยนะ
“เออ...........”จะให้ตอบว่ายังไงดีล่ะ ตอนนี้จียงลืมไปหมดแล้วว่าซื้อรสอะไรมาบ้าง โอ้ยอย่าใกล้มากได้มั้ย.....เดี๋ยวจียงหวั่นไหวขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ
“จียง.......”
“อะ...อะไร”โอ้ย!! อย่ามาทำเสียงหวานน่ะ
ฟอด!!
“ขอบคุณนะที่เป็นห่วง”
..........อ่ะ..........เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นเทมป์เอาจมูก...มา..โดนแก้มผมทำไม คือแบบว่าทุกทีมันจะบังเอิญหรือไม่ก็หลับไม่ใช่เหรอ แต่ครั้งนี้มันแบบ...คือ จะบอกว่าเทมป์ตั้งใจหอมจะได้มั้ยน่ะ อร๊ายยยยยยยยย!!ร้อนไปทั้งหน้าแล้วอ่ะ ทำไงดี?
........หอมไปแล้ว!! เทมป์หอมไปแล้วแบบจังๆแก้มจียงงี้บุ๋มเข้าไปเลย ช้ำรึเปล่าก็ไม่รู้แบบว่า.....มันแดงๆด้วยอ่ะ เข้าข้างตัวเองได้มั้ยว่าจียงเขินเค้าอ่ะ ......... ‘ขอบคุณนะที่เป็นห่วง’ แบบพูดไปเสียงโครตหล่ออ่ะ...หวังว่าจียงจะไม่ได้ยินว่ามันสั่นขนาดไหนน่ะ
“พี่ดองวุก...........”ผมหอมไปแล้วเอาขั้นต่อไปมาด่วนเลย ว้อน!!มากมาย
................................................................................................
.
.
.
.
.
.
.
“ครับ ทางเรายินดีครับ”
“รู้สึกเป็นเกียรติมากครับที่นักร้องอย่างผมมีโอกาสได้ร่วมงานของค่ายเพลงดังอย่างวายจี”
“ทางเราตั้งหากครับที่นักร้องโกอินเตอร์อย่างคุณชองยุนโฮให้เกียรติค่ายของเรา”
“ผมรับรองครับว่า ‘ยุนโฮและเทมโป’ จะต้องอยู่ในใจทุกคน
--------------------------------------------------------SUN&SNOW-------------------------------
งอนได้มั้ยอ่ะ
ไม่มีใครเม้นเลย
ตอนแรกไม่กล้าอัพ...เห็นแค่เม้นเดียวคงไม่มีคนอ่านแล้ว
แบบ...น้อยใจมากมาย
แต่ก็ยังรักคนอ่านอยู่ดี
ปล.ห้ามใจไม่ให้รักเธอไม่ได้จริงๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น