คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter1:จะไหลอีกนานมั้ยน้ำตา
เที่ยงคืนแล้วนะ
หนาวจัง...
เหงาด้วย...
ทำไมเราต้องอยู่คนเดียวด้วยนะ
ยองเบ..
นายจะไม่มาหาฉันจริงๆเหรอ
นายจะเลิกกับฉันจริงๆเหรอ
ก่อนหน้านั้น
ท่ามกลางคำคืนวันสิ้นปีมีชายหน้าตาคมคนหนึ่งนอนตระกองกอดหญิงสาวที่มีคนตาสีดำเรียงตัวเป็นแพงอนงาม
ใบหน้ากลมรูปใข่ แม้ยามหลับยังดึงดูดสายตาชายหนุ่มได้ไม่ยาก แล้วยามเมือเธอตื่นละ สายตาอันทรงเสนท์จะทำให้เธอเป็นที่ต้องการได้ขนาดไหน หนึ่งคนที่ลุ่มหลงรูปร่างและหน้าตาของเธอก้อคือทงยองเบนักร้องดังในผับแห่งหนึ่งถึงขนาดที่ว่าจะบอกเลิกกับจียงหรือจีดร้ากอนนักร้องคู่หูที่มีสัมพันธ์ฉันคนรัก
...ติ้ด...ติ้ดดดด
"ฮัลโหล"ยองเบตื่นมารับโทรศัพท์ด้วยความมึนงง
"ฮัลโหล ยองเบเหรอ"
"อืมม คร่ายอะ"
"ก้อจียงไง นี่แล้วทำไมเสียงเป็นแบบนี้ละ "
"ออ พอดีพึ่งตื่นนะ"
"นี่ รีบมาเลยนะเรารอฉลองปีใหม่อยู่ เพื่อนๆอยู่กันเต็มเลย"
"เออ จียงเราคงไปไม่ได้แล้ว"
"ทำไมละ มีอะไรเหรอ"
"คือว่า....(รีบบอกซะที่พี่ยองเบ บอมมี่ไม่ทนแล้วนะ)"เสียงของบอมมี่หรือปาร์คบอมแทรกเข้ามาในโทรศัพท์
"เสียงใครอะยองเบ"
"เออคือ"
"ยองเบ!!"จียงตวาด เริ่มใจไม่ดีแล้วสิยองเบไม่ติดต่อมาหลายวันแล้ว
แล้วนี่ยังมีเสียงหญิงสาวแทรกมาในโทรศัพท์ มันหมายความว่ายังไงกัน
"เออ..จียง..คือว่า"ยองเบกระอักกระอวนใจถึงแม้เค้าจะไม่รักจียงแล้วแต่การบอกเลิกคนในสาย นี่มันก็ยากเหมือนกัน
"นี่...ถ้าไม่กล้าบอกฉันจะบอกเอง"ปาร์คบอมแย่งโทรศัพท์จากมือของยองเบ
"นี่ควอน จียง"ปาร์คบอมเรีบกเสียงกร้าว
"..."
"นี่เธอ...ฟังฉันให้ดีชั้นชื่อว่าปาร์คบอมเป็นคนรักใหม่ของพี่ยองเบ สิ่งที่พี่ยองเบจะบอกกับเธอก้อคือว่า...เค้าต้องการเลิกกับเธอ"
"..."
เลิกเหรอ!! ยองเบจะเลิกกับเราเหรอเป็นไปไม่ได้ แค่ไม่ได้คุยกันไม่ถึงอาทิตย์มันจะทำให้เค้ามีคนอืนได้เลยเหรอ
ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร..เค้าบอกว่าเป็นแฟนใหม่ได้ยังไง เมื่อไม่นานนี้เรายังคุยกับยองเบอยู่เลย มันต้องไม่ใช่เรื่องจริง!!ไม่จริง!!
"แหม..เงียบไปเลย คงตกใจแย่สินะ แต่ก็นะชั้นนะมันผู้หญิงทั้งตัวเค้าอยากได้อะไรชั้นก็ให้ได้ แต่เธอ หึหึ คงไม่ต้องบอกนะ"ปาร์คบอมเยอะเย้ยด้วยความสะใจ จนอีกคนหนึ่งทนไม่ไหว
"..(พอได้แล้วนะบอมมี่)...เออจียง "ยองเบบอกกับปาร์คบอมเสียงอ่อนแล้วกลับมาสนทนากับคนในสาย
" ..ยองเบ...จริงเหรอ"
"เออ...จียงชั้น"
"ไม่ต้องพูดนะ ถ้าเธอจะบอกอะไรมาบอกกับชั้น...ฮึก..เธอต้องมา..ฮึก...บอก..เอ...ง"
....ติ้ดดดดดด....ด
แล้วจียงก้อกดตัดสายไป
ด้านยองเบ...
"สรุปมันว่ายังไงคะ พี่ยองเบมันยอมเลิกมั้ย"ปาร์คบอมรีบถามทันทีที่ยองเบวางสาย
"อืม"เค้าตอบได้เท่านี้จริงๆถึงแม้จะรู้สึกโล่ง แต่ก้ออดคิดถึงความรู้สึกของจียงไม่ได้
เค้าครวจะไปหาจียงดีมั้ยนะ
"พี่ยองเบคะ....พี่ยองเบ...พี่ยองเบ!!!"ปาร์คบอมตะโกนลั่น
"อือ..บอมมี่ตะโกนทำไมครับ"ยองเบตื่นจากภวังค์
"ก้อบอมมี่เรียกพี่ยองเบตั้งหลายครั้งแล้วนะคะ"ปาร์คบอมอ้อนยองเบ
"พี่ขอโทด พอดีว่า..."
"ทำไมคะพ่อจียงสุดน่ารักของพี่เค้าขออะไร...ขอเจอพี่หรือไง"ปาร์คบอมดักคอยองเบ
ออ...ก้อประมาณนั้นครับ"ยองเบยอมรับออกไป
"ไม่ได้นะคะบอมมี่ไม่ให้พี่ไป"ปาร์บอมตวาดลั่น
"บอมมี่!! มีเหตุผลหน่อยสิครับ พี่ก้อแค่ไปเจอเค้า"ยองเบก้อเริ่มหงุดหงิด
"เออ..คือ"ปาร์คบอมเริ่มใจไม่ดีถ้ายองเบโกรธเค้าขึ้นมาละ....สุดท้ายก้อ
"ฮึก....ก..ฮือ...อ..อ..บอมมี่ก้อแค่หวงพี่ยองเบกลัวว่าถ้าพี่ยองเบกลับไปจะไม่กลับมาหาบอมมี่อีก..ฮืออ"
"เออ..บอมมี่.อย่าร้องเลยนะ พี่ไม่ไปก้อได้"ยองเบใจอ่อน ในสายตาเค้าบอมมี่ดูใส่ซื่อเสมอ
ทางด้านจียง
"ฮืก...ก..ฮือ..อ..ฮืออออ"เค้าไม่สามารถยืนอยู่ได้อีกแล้ว
หลังจากวางโทรศัพท์เรียวแรงที่มีก้อเหมือนกับหายไปหมด ล้มลงไปกับพื้น
สายตาพร่ามัวเพราะถูงบดบังไปด้วยม่านน้ำตา ทุกอย่างเหมือนจะดับวูบเพียงแค่เค้าคนนั้นจะจากไป
"พี่จียง..พี่จียง เกิดอะไรขึ้น"ซึงรีรีบวิ่งออกมาดูหลังจากได้ยินเสียงเหมือนของตกลงพื้น
แต่ภาพที่เค้าเห็นกลับเป็นจียง คนที่เค้ารักเหมือนพี่แท้ๆ กำลังร้องไห้อย่างหนัก
"ฮืออ...อ"สิ่งที่จียงรับรู้นั้นเลือนลาง
"พี่จียง ตั้งสติแล้วบอกผมว่าเกิดอะไรขึ้น" ยิ่งจียงร้องไห้เท่าไรซิงรีก้อยิ่งกังวล
"ฮึก...ก..พี่ยองเบ..ฮึก...เค้า...จะเลิก...ฮึก..กั.บ..พี่..ฮืออออ"เค้าพูดได้เพียงเท่านี้จริงๆถึงแม้สมองจะสั่งให้อธิบายให้ซิงรีฟัง
แต่จิตใจของเค้าไม่มีเรียวแรงเหลืออยู่อีกแล้ว ตอนนี้เค้าทำได้เพียงแค่รอ รอว่ายองเบจะมาอธิยาบเรื่องต่างๆ
ว่าเป็นการเข้าใจผิด..
หรืออาจจะเป็นเซอไพรส์ปีใหม่ที่ยองเบแกล้งเค้าก้อได้
ถึงแม้จะคิดยังไงแต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือ
น้ำตาของเค้า...มันไม่มีท่าทีว่าจะหยุดไหลเลย
ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากของ ควอน จียง
มีเพียงน้ำตาที่ไม่รู้จะไหลอีกนานมั้ย
------------------------------------------------------sun&snow--------------------------------------------------------------
นี่เป็นฟิคเรื่องแรก....กับการเป็นไรเตอร์ครั้งแรกชีวิต
..ขอโทดสำหรับแฟนๆของปาร์คบอมนะ คือเรานึกใครไม่ออก
ก้อมีบอมนี่แหละที่เข้าตากรรมการ((จากเพลง You And I ในงานSBS อะ))
อย่าพึ่งคิดว่าเรื่องนี้จะเศร้านะ คือมันก้อแค่เริ่มต้นนิดน่อยต้องติดตามต่อไปนะ
อ่านแล้วเม้นด้วย..จาได้รู้ว่ามีคนอ่าน
555+
ความคิดเห็น