Chatty Junhoe

Intro

ยินดีที่ได้รู้จัก (มากกว่าที่เคย)

อะไรนะครับ อึดอัดเหรอ

ใครอึดอัดกันเหรอ

พวกเราไม่ได้อึดอัดกันนะครับ คุณรู้เหรอเปล่าว่าพวกเราน่ะเป็นรูมเมทกัน

ผม พี่จีวอน และพี่ฮันบิน

ผมเป็นน้องเล็กในหมู่พี่สองคนนี้ครับ

อะไรนะ พี่ๆสอนอะไรผมบ้างน่ะเหรอ ถามว่ายังไม่สอนอะไรผมบ้างจะง่ายกว่า

เวลาผมงอนผมก็มักจะหนีไปอยู่ที่ห้องของพี่จินฮวานน่ะครับ ไปคุยกับพี่เขาแล้วสบายใจดี อีกอย่าง ผมชอบนะตรงที่พี่เขาชอบเอาตัวมานั่งตรงหว่างขาของผมแล้วพิงลงมา แผ่นหลังกว้างและคอที่ขาวเนียนนั่นมันน่ามองจริงๆครับ

พูดไปจะอิจฉากันอยู่รึเปล่านะ พวกเราแค่สนิทกันครับ ไม่มีอะไรมากกว่านั้นจริงๆ

เอ๊ะไปไกลถึงพี่จินฮวานได้ยังไงกันนะ ก็พอนึกถึงพี่เขาผมก็มักจะมีเรื่องเล่าได้ไม่หยุดเลยล่ะครับ

ถ้าคุณอยากรู้ ไว้ว่างๆผมจะมาเล่าให้ฟังแล้วกันนะครับ

ตอนแข่งมิกซ์แอนด์แมทครับ ผม พี่จีวอนและพี่ฮันบิน เราได้เป็นรูมเมทกัน ตอนนั้นพี่ฮันบินเลือกผม ผมดีใจมากเลย

แต่ทุกคนก็ให้เสียงคัดค้านมานะครับว่ามันจะดีเหรอ ที่นั่นมีจีวอนอาศัยอยู่ด้วยนะ

ก็แล้วทำไมอ่ะ จีวอนก็จีวอนสิ นี่จุนฮเว!

วันแรกที่ผมได้ก้าวเข้าไปในห้องนอนของพี่ทั้งสองคน ผมถามตัวเองในใจทันทีเลยว่า นี่มันห้องคนรึรังกระต่าย

แต่เราเพิ่งจะย้ายมาอยู่คอนโดใหม่นี้ มันยังไม่ได้รกถึงขนาดนั้นหรอกครับ แค่เกือบๆแล้วแหละ

พี่ฮันบินชี้มือสูงให้ผมขึ้นไปนอนเตียงชั้นบน บนหัวเขา ส่วนพี่จีวอนนอนเตียงเดี่ยวข้างล่างครับ ตรงนั้นมันคือพื้นที่ของเขาจริงๆ

มันมีหมีเน่าๆนอนแอ้งแม้งอยู่ และที่ตรงนั้นมันคือป่าร้อยเอเคอร์ครับ 

เพราะมันมีผองเพื่อนของหมีพูห์ที่แฟนคลับสรรค์หาให้มาเป็นของขวัญ

แต่ผมเองก็เพิ่งรู้ได้ไม่นาน จริงๆแล้วพี่จีวอนไม่ได้ชอบหมีพูห์ครับ แต่ที่ติดเจ้าเน่านั่นขนาดนั้นเพราะมันคือหมีที่คุณแม่จับยัดใส่มือให้เล่นมาตั้งแต่เด็ก

ผมบอกไว้ก่อนตรงนี้เลย พี่จีวอนเป็นคนน่ารักมากนะครับ ของทุกอย่างที่แฟนคลับให้ถ้าเขาไม่ได้เอามาใช้ เขาจะเก็บมันไว้อย่างดี พอๆกับพี่ฮันบินเลย

ผมมองว่ามันคือตัวอย่างที่ดีนะครับ ผมอยากเป็นเหมือนพวกพี่เขาจัง ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงมีคนมากมายอยากจะให้ของขวัญพวกเขา ถ้าได้มารับรู้อย่างที่ผมได้เห็น แฟนคลับจะดีใจขนาดไหนนะ

พี่จีวอนเคยบอกผมว่า ของที่แฟนคลับให้คือตัวแทนกำลังใจของพวกเขา 

ผมนี่สมัครเป็นแฟนคลับพี่เขาแบบเงียบๆตั้งแต่วินาทีนั้นเลยครับ

ผมถูกจัดให้นอนยังเตียงชั้นบน ปัญหาแรกที่ผมเจอคือ ลุกขึ้นนั่งแล้วหัวผมดันไปพอดีกับเพดาน

โอ้ มันลำบากมากครับที่ผมเกิดมาตัวสูงขนาดนี้ และตอนนี้ผมก็ต้องใช้ความระมัดระวังในการลุกนั่งเป็นอย่างมาก ลุกไม่ดีมีหัวได้ฟาดเพดานเข้าสักวัน

แต่ทำไงได้ครับ ผมเป็นน้องนี่นา ต้องยอมรับในพื้นที่ส่วนที่ควรจะได้

“จุนฮเวมานี่มา” พี่จีวอนเรียกผมลงไปหาที่ป่าร้อยเอเคอร์ของเขา เขาหยิบอะไรบางอย่างออกมาให้ก่อนจะจับข้อมือผมไว้แน่น

ผมพยายามชักมือของผมออก พี่อย่ามาจับกันแบบนี้นะ จะแต๊ะอั๋งกันหรือยังไง

สมาชิกทุกคนต่างรู้ดีครับ ถึงเวลาตอบคำถามว่าใครในวงชอบสกินชิปที่สุดจะเป็นพี่ฮันบิน

แต่ส่วนตัวผมว่าพี่จีวอนนี่แหละตัวดี เอะอะแตะ เอะอะกวน เอะอะโอบ หนักสุดก็ชอบแบคฮักน่ะครับ นั่นมันจั๊กจี้พี่ไม่รู้หรือยังไง

ไม่เชื่อลองสังเกตนะครับ พี่ฮันบินน่ะแค่ชอบเข้ามาคลอเคลียร์ แต่พี่จีวอนอ่ะออกแนวภัยสังคมแล้วนะครับผมว่า

“ให้นาย” เขาสวมกำไลด้ายถักให้กับผม ผมมองมันอย่างแปลกใจ มันสวยดีและผมก็รู้สึกว่ามันเหมาะกับข้อมือผมมาก

“ต้อนรับรูมเมทของเรา” ว่าแล้วพี่เขาก็ส่งสายตาไปที่พี่ฮันบินที่นั่งกินมันฝรั่งอยู่ที่เตียงของเขา

พอมาได้นั่งมองสองคนนี้เพียงลำพัง ผมกลับได้เห็นอะไรบางอย่างมากกว่าตอนทำงานด้วยกันทั้งทีม

ตอนทำงานด้วยกัน ผมว่าพี่สองคนนี้ช่างเป็นคู่หูที่เข้าขากันจนยากจะแยกให้ห่างกันได้ และยิ่งพอมาเห็นพวกเขาตอบรับสายตากันอย่างรู้ใจแบบนี้แล้ว มันทำให้ผมคิดได้อยู่แค่อย่างเดียวว่า

จริงๆแล้วพวกเขาน่าจะมีหัวใจดวงเดียวกัน

ผมสัมผัสถึงพลังความเข้ากันได้ของพวกเขาอย่างประหลาด ไม่น่าเชื่อว่าแค่พวกเขามองตากันจะทำให้คนภายนอกสัมผัสได้ถึงสิ่งที่ลึกซึ้งที่พวกเขากำลังสื่อได้ขนาดนี้

มันคือสายตาที่มากกว่าเพื่อนจะมองกันได้

ไม่ใช่แฟนนะครับ แต่มากกว่าเพื่อนอ่ะ พวกคุณจะเข้าใจไหมนะ

“นายเป็นลูกหมาของเราแล้ว” ฮันบินเอ่ยบอกทั้งยังขนมเต็มปาก

ผมนี่เอ็นดูมากเวลาพี่สองคนนี้กินอะไรสักอย่าง มันมูมมามแต่กลับน่าอร่อยไปด้วย

“นี่คือปลอกคอผมเหรอเนี่ย”

“แน่นอน” จีวอนหัวเราะชอบใจ ฟันหน้าที่ไม่ค่อยเข้าที่ของพี่เขามันน่ามอง เมื่อก่อนฟันผมก็คล้ายๆแบบนั้น แต่ผมจัดฟันข้างในพวกคุณรู้หรือเปล่า

“ทำไมพวกพี่ถึงเลือกผมเป็นรูมเมทล่ะครับ” จะว่าไปก็อยากรู้ คู่หูนี่คิดจะอะไรอยู่กันนะ

“สงสาร”

พี่ฮันบินตอบออกมาซะตรงเลย ผมควรจะดีใจหรือเสียใจดี

“นายควรจะรีบนอนนะ พรุ่งนี้เรามีภาระกิจอีกเยอะ” พี่จีวอนบอกให้ผมรีบนอนซะ ก่อนนอนพี่เขาถอดเสื้อกล้ามของเขาออก เหลือเพียงบ๊อกเซอร์ตัวเก่งแล้วทิ้งตัวลงไปทับเจ้าหมีเน่าของเขา

ผมตอบรับเขาไปก่อนที่พี่ฮันบินจะชะโงกหน้าขึ้นมาดูผม ใบหน้าของเขาห่างกับหน้าผมไม่กี่เซน มันได้จังหวะพอดีไปหน่อยที่ผมเอาหน้าไปซุกไซร้กับที่กั้นเหล็กตรงหน้าราวกับว่ากำลังงอแง

ผมทำตาเหล่ใส่เขาก่อนจะกรอกตาบนแกล้งหลับ พี่ฮันบินหัวเราะออกมาดังลั่น นั่นก็เป็นสิ่งที่พี่เขาน่ารักได้อย่างธรรมชาติมากๆ

ตอนแรกผมคิดว่าจะอึดอัดกว่านี้ซะอีก พอมาอยู่ใกล้ชิดจริงๆยังมีอะไรอีกมากเกี่ยวกับสองคนนี้ที่ผมยังไม่เคยรู้

คุณอยากรู้ไหมครับ เรียนรู้ไปพร้อมกันกับผมนะ ยังมีสมาชิกอีกหลายคนในบ้านเล็กๆหลังนี้ที่ผมอยากจะเล่า แต่เอาแค่รูมเมทของผมตอนนี้ก่อนนะ

ฝันดีครับ

.

.

.

TBC

อิอิ เป็นชอตฟิคลงเป็นตอนๆนะคะ

ขอเปิดตอนแรกเคาน์ดาววันเกิดตัวเอง

ลงให้ตามใจฉัน หรือเมื่ออยากเล่าอะไรให้ฟัง

เป็นเพียงความคิดและจินตนาการที่สื่อออกมาผ่านตัวละครชื่อจุนฮเว ในมุมมองส่วนตัวและมั่วนิ่มของคนชอบพิมพ์คนนึง

มีแท็กด้วยน๊า เผื่อไว้อยากคุยกันแลกเปลี่ยนกัน มีอะไรอยากแนะนำอยากกระซิบเราก็จะหยิบมารวมไว้เป็นเรื่องราว มาเล่าโมเม้นให้กันฟังได้น๊า

#จุนฮเวขี้เล่า ทางทวิตนะคะ

ขอบคุณที่ติดตามค๊าบบบบ