Chatty Junhoe - นิยาย Chatty Junhoe : Dek-D.com - Writer
×

    Chatty Junhoe

    ก็คนมันขี้เล่า

    ผู้เข้าชมรวม

    305

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    6

    ผู้เข้าชมรวม


    305

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    13
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  27 ก.ค. 59 / 13:04 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    Intro
    ยินดีที่ได้รู้จัก (มากกว่าที่เคย)

    อะไรนะครับ อึดอัดเหรอ
    ใครอึดอัดกันเหรอ
    พวกเราไม่ได้อึดอัดกันนะครับ คุณรู้เหรอเปล่าว่าพวกเราน่ะเป็นรูมเมทกัน
    ผม พี่จีวอน และพี่ฮันบิน
    ผมเป็นน้องเล็กในหมู่พี่สองคนนี้ครับ
    อะไรนะ พี่ๆสอนอะไรผมบ้างน่ะเหรอ ถามว่ายังไม่สอนอะไรผมบ้างจะง่ายกว่า
    เวลาผมงอนผมก็มักจะหนีไปอยู่ที่ห้องของพี่จินฮวานน่ะครับ ไปคุยกับพี่เขาแล้วสบายใจดี อีกอย่าง ผมชอบนะตรงที่พี่เขาชอบเอาตัวมานั่งตรงหว่างขาของผมแล้วพิงลงมา แผ่นหลังกว้างและคอที่ขาวเนียนนั่นมันน่ามองจริงๆครับ
    พูดไปจะอิจฉากันอยู่รึเปล่านะ พวกเราแค่สนิทกันครับ ไม่มีอะไรมากกว่านั้นจริงๆ
    เอ๊ะไปไกลถึงพี่จินฮวานได้ยังไงกันนะ ก็พอนึกถึงพี่เขาผมก็มักจะมีเรื่องเล่าได้ไม่หยุดเลยล่ะครับ
    ถ้าคุณอยากรู้ ไว้ว่างๆผมจะมาเล่าให้ฟังแล้วกันนะครับ
    ตอนแข่งมิกซ์แอนด์แมทครับ ผม พี่จีวอนและพี่ฮันบิน เราได้เป็นรูมเมทกัน ตอนนั้นพี่ฮันบินเลือกผม ผมดีใจมากเลย
    แต่ทุกคนก็ให้เสียงคัดค้านมานะครับว่ามันจะดีเหรอ ที่นั่นมีจีวอนอาศัยอยู่ด้วยนะ
    ก็แล้วทำไมอ่ะ จีวอนก็จีวอนสิ นี่จุนฮเว!
    วันแรกที่ผมได้ก้าวเข้าไปในห้องนอนของพี่ทั้งสองคน ผมถามตัวเองในใจทันทีเลยว่า นี่มันห้องคนรึรังกระต่าย
    แต่เราเพิ่งจะย้ายมาอยู่คอนโดใหม่นี้ มันยังไม่ได้รกถึงขนาดนั้นหรอกครับ แค่เกือบๆแล้วแหละ
    พี่ฮันบินชี้มือสูงให้ผมขึ้นไปนอนเตียงชั้นบน บนหัวเขา ส่วนพี่จีวอนนอนเตียงเดี่ยวข้างล่างครับ ตรงนั้นมันคือพื้นที่ของเขาจริงๆ
    มันมีหมีเน่าๆนอนแอ้งแม้งอยู่ และที่ตรงนั้นมันคือป่าร้อยเอเคอร์ครับ 
    เพราะมันมีผองเพื่อนของหมีพูห์ที่แฟนคลับสรรค์หาให้มาเป็นของขวัญ
    แต่ผมเองก็เพิ่งรู้ได้ไม่นาน จริงๆแล้วพี่จีวอนไม่ได้ชอบหมีพูห์ครับ แต่ที่ติดเจ้าเน่านั่นขนาดนั้นเพราะมันคือหมีที่คุณแม่จับยัดใส่มือให้เล่นมาตั้งแต่เด็ก
    ผมบอกไว้ก่อนตรงนี้เลย พี่จีวอนเป็นคนน่ารักมากนะครับ ของทุกอย่างที่แฟนคลับให้ถ้าเขาไม่ได้เอามาใช้ เขาจะเก็บมันไว้อย่างดี พอๆกับพี่ฮันบินเลย
    ผมมองว่ามันคือตัวอย่างที่ดีนะครับ ผมอยากเป็นเหมือนพวกพี่เขาจัง ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงมีคนมากมายอยากจะให้ของขวัญพวกเขา ถ้าได้มารับรู้อย่างที่ผมได้เห็น แฟนคลับจะดีใจขนาดไหนนะ
    พี่จีวอนเคยบอกผมว่า ของที่แฟนคลับให้คือตัวแทนกำลังใจของพวกเขา 
    ผมนี่สมัครเป็นแฟนคลับพี่เขาแบบเงียบๆตั้งแต่วินาทีนั้นเลยครับ
    ผมถูกจัดให้นอนยังเตียงชั้นบน ปัญหาแรกที่ผมเจอคือ ลุกขึ้นนั่งแล้วหัวผมดันไปพอดีกับเพดาน
    โอ้ มันลำบากมากครับที่ผมเกิดมาตัวสูงขนาดนี้ และตอนนี้ผมก็ต้องใช้ความระมัดระวังในการลุกนั่งเป็นอย่างมาก ลุกไม่ดีมีหัวได้ฟาดเพดานเข้าสักวัน
    แต่ทำไงได้ครับ ผมเป็นน้องนี่นา ต้องยอมรับในพื้นที่ส่วนที่ควรจะได้
    “จุนฮเวมานี่มา” พี่จีวอนเรียกผมลงไปหาที่ป่าร้อยเอเคอร์ของเขา เขาหยิบอะไรบางอย่างออกมาให้ก่อนจะจับข้อมือผมไว้แน่น
    ผมพยายามชักมือของผมออก พี่อย่ามาจับกันแบบนี้นะ จะแต๊ะอั๋งกันหรือยังไง
    สมาชิกทุกคนต่างรู้ดีครับ ถึงเวลาตอบคำถามว่าใครในวงชอบสกินชิปที่สุดจะเป็นพี่ฮันบิน
    แต่ส่วนตัวผมว่าพี่จีวอนนี่แหละตัวดี เอะอะแตะ เอะอะกวน เอะอะโอบ หนักสุดก็ชอบแบคฮักน่ะครับ นั่นมันจั๊กจี้พี่ไม่รู้หรือยังไง
    ไม่เชื่อลองสังเกตนะครับ พี่ฮันบินน่ะแค่ชอบเข้ามาคลอเคลียร์ แต่พี่จีวอนอ่ะออกแนวภัยสังคมแล้วนะครับผมว่า
    “ให้นาย” เขาสวมกำไลด้ายถักให้กับผม ผมมองมันอย่างแปลกใจ มันสวยดีและผมก็รู้สึกว่ามันเหมาะกับข้อมือผมมาก
    “ต้อนรับรูมเมทของเรา” ว่าแล้วพี่เขาก็ส่งสายตาไปที่พี่ฮันบินที่นั่งกินมันฝรั่งอยู่ที่เตียงของเขา
    พอมาได้นั่งมองสองคนนี้เพียงลำพัง ผมกลับได้เห็นอะไรบางอย่างมากกว่าตอนทำงานด้วยกันทั้งทีม
    ตอนทำงานด้วยกัน ผมว่าพี่สองคนนี้ช่างเป็นคู่หูที่เข้าขากันจนยากจะแยกให้ห่างกันได้ และยิ่งพอมาเห็นพวกเขาตอบรับสายตากันอย่างรู้ใจแบบนี้แล้ว มันทำให้ผมคิดได้อยู่แค่อย่างเดียวว่า
    จริงๆแล้วพวกเขาน่าจะมีหัวใจดวงเดียวกัน
    ผมสัมผัสถึงพลังความเข้ากันได้ของพวกเขาอย่างประหลาด ไม่น่าเชื่อว่าแค่พวกเขามองตากันจะทำให้คนภายนอกสัมผัสได้ถึงสิ่งที่ลึกซึ้งที่พวกเขากำลังสื่อได้ขนาดนี้
    มันคือสายตาที่มากกว่าเพื่อนจะมองกันได้
    ไม่ใช่แฟนนะครับ แต่มากกว่าเพื่อนอ่ะ พวกคุณจะเข้าใจไหมนะ
    “นายเป็นลูกหมาของเราแล้ว” ฮันบินเอ่ยบอกทั้งยังขนมเต็มปาก
    ผมนี่เอ็นดูมากเวลาพี่สองคนนี้กินอะไรสักอย่าง มันมูมมามแต่กลับน่าอร่อยไปด้วย
    “นี่คือปลอกคอผมเหรอเนี่ย”
    “แน่นอน” จีวอนหัวเราะชอบใจ ฟันหน้าที่ไม่ค่อยเข้าที่ของพี่เขามันน่ามอง เมื่อก่อนฟันผมก็คล้ายๆแบบนั้น แต่ผมจัดฟันข้างในพวกคุณรู้หรือเปล่า
    “ทำไมพวกพี่ถึงเลือกผมเป็นรูมเมทล่ะครับ” จะว่าไปก็อยากรู้ คู่หูนี่คิดจะอะไรอยู่กันนะ
    “สงสาร”
    พี่ฮันบินตอบออกมาซะตรงเลย ผมควรจะดีใจหรือเสียใจดี
    “นายควรจะรีบนอนนะ พรุ่งนี้เรามีภาระกิจอีกเยอะ” พี่จีวอนบอกให้ผมรีบนอนซะ ก่อนนอนพี่เขาถอดเสื้อกล้ามของเขาออก เหลือเพียงบ๊อกเซอร์ตัวเก่งแล้วทิ้งตัวลงไปทับเจ้าหมีเน่าของเขา
    ผมตอบรับเขาไปก่อนที่พี่ฮันบินจะชะโงกหน้าขึ้นมาดูผม ใบหน้าของเขาห่างกับหน้าผมไม่กี่เซน มันได้จังหวะพอดีไปหน่อยที่ผมเอาหน้าไปซุกไซร้กับที่กั้นเหล็กตรงหน้าราวกับว่ากำลังงอแง
    ผมทำตาเหล่ใส่เขาก่อนจะกรอกตาบนแกล้งหลับ พี่ฮันบินหัวเราะออกมาดังลั่น นั่นก็เป็นสิ่งที่พี่เขาน่ารักได้อย่างธรรมชาติมากๆ
    ตอนแรกผมคิดว่าจะอึดอัดกว่านี้ซะอีก พอมาอยู่ใกล้ชิดจริงๆยังมีอะไรอีกมากเกี่ยวกับสองคนนี้ที่ผมยังไม่เคยรู้
    คุณอยากรู้ไหมครับ เรียนรู้ไปพร้อมกันกับผมนะ ยังมีสมาชิกอีกหลายคนในบ้านเล็กๆหลังนี้ที่ผมอยากจะเล่า แต่เอาแค่รูมเมทของผมตอนนี้ก่อนนะ
    ฝันดีครับ
    .
    .
    .

    TBC


    อิอิ เป็นชอตฟิคลงเป็นตอนๆนะคะ
    ขอเปิดตอนแรกเคาน์ดาววันเกิดตัวเอง
    ลงให้ตามใจฉัน หรือเมื่ออยากเล่าอะไรให้ฟัง
    เป็นเพียงความคิดและจินตนาการที่สื่อออกมาผ่านตัวละครชื่อจุนฮเว ในมุมมองส่วนตัวและมั่วนิ่มของคนชอบพิมพ์คนนึง
    มีแท็กด้วยน๊า เผื่อไว้อยากคุยกันแลกเปลี่ยนกัน มีอะไรอยากแนะนำอยากกระซิบเราก็จะหยิบมารวมไว้เป็นเรื่องราว มาเล่าโมเม้นให้กันฟังได้น๊า
    #จุนฮเวขี้เล่า ทางทวิตนะคะ
    ขอบคุณที่ติดตามค๊าบบบบ

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น