HA & KING - นิยาย HA & KING : Dek-D.com - Writer
×

    HA & KING

    รักแหละแต่ไม่กล้าบอก

    ผู้เข้าชมรวม

    1,693

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    1.69K

    ความคิดเห็น


    24

    คนติดตาม


    68
    จำนวนตอน :  9 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  22 ก.ย. 59 / 14:32 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    Intro

     

    “จีวอน จีวอน นายอยู่ไหนอ่ะ กลับมารึยัง”ฮันบินโผล่หน้าเข้าไปสำรวจดูยังห้องต่างๆทั่วคอนโด ท่าทางฮันบินอยากเจอไอ้เพื่อนตัวสูงมากซะจนออกหน้าออกตา ก็วันนี้เค้ามีอะไรพิเศษๆนี่นา

    “มีอะไร ท่าทางตื่นเต้นมาเชียว”เจ้าของชื่อเดินมาพร้อมกับบุหรี่ในมือก่อนจะถูกแย่งไปด้วยมือเล็ก ฮันบินแย่งบุหรี่ไปดูดต่ออย่างไม่รังเกียจ ท่าทางดูดบุหรี่ของเค้ารีบร้อนซะจนจีวอนต้องเอ่ยทัก

    “เบาๆก็ได้ จะรีบไปไหนวะ”

    “แฮ่กๆ”ฮันบินสำลักควันน้อยๆก่อนเอ่ยเรื่องที่อยากจะพูดสุดๆ

    “คือฉันจะบอกว่า ฉันสอบผ่านแล้วฉันดีใจที่สุดในโลกเลยนายรู้รึเปล่า”ฮันบินยิ้มกว้างอย่างดีใจ การสอบครั้งสุดท้ายก่อนไปฝึกงานของเค้าผ่านไปได้ด้วยดี ก็ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองแล้วนี่นา ครั้งที่แล้วหนังสือก็ไม่ได้อ่านมัวแต่เล่นเยอะไปหน่อยก็เลยต้องรอสอบรอบหลังซึ่งต้องไปฝึกงานช้ากว่าคนอื่น

    “รู้สิ ก็สีหน้านายมันแสดงออกขนาดนั้น”จีวอนยิ้มให้ก่อนจะฉวยโอกาสจับมือฮันบินแล้วลากเข้าไปในห้องนอน

    “มีอะไรเหรอ”คนตัวเล็กกว่าปลิวตามแรงดึงนั่นไปอย่างสนใจ

    “มีอะไรจะให้น่ะ เป็นของขวัญที่นายสอบผ่านไง”

    “จริงเหรอ”ฮันบินเผลอยิ้มออกมาอย่างน่ารัก นี้เค้าดีใจจังที่จีวอนมีของขวัญให้ด้วย

    “จริงสิ สอบผ่านแล้วนายก็ได้ฝึกงานแล้วดิ”

    “ใช่แล้ว ฉันจะได้ฝึกงานแล้ว”หัวเราะชอบใจทำท่าทำทางอย่างกับเด็กๆ

    “อ่ะ เปิดดูสิ” กล่องกระดาษเนื้อดีสีดำสนิทถูกส่งให้ฮันบินอย่างเต็มใจ ใบหน้าหล่อยกยิ้มบางให้ที่มุมปาก พลางจ้องหน้าผู้รับไม่วางสายตา ก็ท่าทางแบบนั้นมันน่ามองนี่นา ยิ้มซะแก้มปริ

    “อะไรอ่ะ ตื่นเต้นว่ะ”....................จีวอนมันจะให้อะไรเราเป็นของขวัญน๊า...ตื่นเต้นๆ

    ฮันบินรีบลั้ลลาเปิดกล่องนั้นออกดูก่อนจะยิ้มหน้าบานกว่าเดิม จะไม่ให้หน้าบานได้ยังไงล่ะก็มันคือรองเท้ายี่ห้อดังที่เค้ากำลังอยากได้ ฮันบินเห็นดังนั้นก็โผเข้ากอดเพื่อนผู้น่ารักของเค้าจนเซล้มลงไปกลิ้งอยู่บนที่นอนนิ่ม

    “ขอบใจมากมายเลยนะจีวอน”ฮันบินเอ่ยเสียงสั่นเพราะความดีใจตอนนี้ตัวเขาทับเพื่อนรักอยู่เต็มแรง หน้าของเขาใกล้กับหน้าของจีวอนจนแทบจะหายใจรด

    จีวอนจ้องหน้าของคนตรงหน้าอย่างละสายตาไม่ได้ ให้ตายสิทำไมอยู่ๆฉันถึงรู้สึกว่านายมันน่ารักสุดๆเลยฮันบิน

    จีวอนตัวนิ่มดีอ่ะ ไม่อยากพละตัวลุกขึ้นเลยอยากทับนายอยู่อย่างนี้ได้ป่ะล่ะ ไอ้เหยิน

    “คือฉันเห็นนายชอบมองมันบ่อยๆเวลาเราไปเดินซื้อของกันที่ห้าง ฉันคิดว่านายคงจะชอบ”

    “ชิ ทำเป็นรู้ทัน”ร่างบางยังคงกอดจีวอนอยู่อย่างนั้นไม่ยอมจะลุกขึ้นซักที ก็อยากแกล้งอ่ะ นานๆทีจีวอนมันจะเสียหลัก ปกติโดนมันแกล้งตลอดนี่นา

    “รู้สิ ก็ฉันเป็นเพื่อนนายนี่นา แล้วชอบรึเปล่าล่ะ”ถามออกไปทั้งที่ในใจก็รับรู้ได้ว่าฮันบินชอบมันเสียยิ่งกว่าชอบ

    “ชอบสิ นายซื้ออะไรให้ฉันก็ชอบหมดแหละ”

    “พูดจริงดิ”ตาเรียวจ้องหน้าฮันบินอย่างไม่ลดละ ก็หน้าเรียวตรงหน้านี่มันน่ามองจริงๆนะ

    “ล้อเล่นม้าง ดูสิดีใจขนาดนี้นายดูไม่ออกเหรอ”ฮันบินผละตัวออกจากอกกว้างนั้นขึ้นมานั่งพลางพลิกรองเท้าไปมาดูซ้ายดูขวาสำรวจเพราะว่ากำลังเห่อของใหม่

    “ไปฉลองกันหน่อยมั๊ย”จีวอนเอ่ยปากชวนเบาๆ

    “ไว้วันหลังนะ วันนี้ฉันมีนัดกับจินฮวาน ไปล่ะแล้วเจอกัน”ฮันบินพูดจบก็เดินไปหยิบแจ็คเก็ตตัวเก่งของเค้าก่อนหายออกไปจากห้อง

    จินฮวาน คนนี้สำคัญกับนายมาตลอดสินะ แต่ก็แบบงงๆนะ เพราะไม่รู้ว่าไปคบกันตอนไหน  อะไรอะไรก็จินฮวาน ช่วงนี้เพื่อนอย่างฉันมันไม่มีความหมายแล้วสินะ ถ้าวันนี้นายไม่มาหาเพราะว่าสอบผ่าน ฉันก็คงยังไม่เจอหน้านายต่อไปในรอบสองเดือน

    ทำอย่างกับว่าตอนนี้ที่นี่เป็นแค่ห้องเก็บของของนายเท่านั้น เวลาอยากได้อะไรที่คิดว่ามันจำเป็นขึ้นมาก็กลับมาเอา เพื่อนคนนี้ก็คงจะเหมือนกันสินะ

    ***

     

    ร้านกาแฟเล็กๆตกแต่งสบายๆแต่จุดเด่นตรงที่เปิดบริการยี่สิบสี่ชั่วโมง วันนี้มีคนมาเยือนมากหน้าทั้งลูกค้าประจำและขาจรและรวมไปถึงผู้ชายคนนี้ด้วย ผู้ชายที่เพิ่งสอบผ่านและอยากจะประกาศให้คนรู้จักทั้งหมดได้รู้ด้วยความดีใจกำลังก้าวเข้ามาในร้านตอนกลางดึก

    “พี่แทฮยอน”รอยยิ้มพิมใจส่งให้เจ้าของร้านเช่นอย่างเคย

    “อ้าวฮันบินว่าไง เมื่อวานประกาศผลสอบแล้วหนิ ผลเป็นไงบ้าง”แทฮยอนถามอย่างติดตามและเอาใจช่วยมาตลอด ยิ้มหน้าบานมาแบบนี้ต้องมีข่าวดีแน่ๆ

    “ผมสอบผ่านแล้วครับ ดีใจที่สุดในโลกเลย”.........ยิ้มหน้าบานเว่อ

    “เก่งมาก พี่มีของขวัญจะให้”

    “ของขวัญเหรอครับ ว๊าวรู้งี้ผมน่าจะสอบผ่านตั้งนานแล้ว มีแต่คนให้ของขวัญเต็มไปหมด”

    “เป็นของขวัญเล็กๆน้อยๆน่ะ”ว่าแล้วแทฮยอนก็หยิบกล่องใบเล็กออกมาจากลิ้นชักใต้เคาน์เตอร์บาร์ ก่อนยื่นให้เจ้าตัวเล็กที่ยื่นรอรับอยู่

    “ต่างหู”ฮันบินเอ่ยออกมาอย่างประหลาดใจ ต่างหูคู่นี้เค้ากะว่าจะไปซื้อเป็นของขวัญให้กับตัวเองอยู่พอดี ทำไมช่วงนี้มีแต่คนรู้ใจเค้าไปหมด

    “ชอบมั๊ย พี่เห็นมันสวยดีนายน่าจะชอบ”

    “ผมชอบที่สุดเลย ขอบคุณนะครับ”ร่างบางเดินเข้าไปสวมกอดพี่ชายน่ารักไว้หลวมๆ

    “ดื่มอะไรก่อนไหม ไปนั่งรอได้เลยเดี๋ยวพี่จัดให้”แทฮยอนขยิบตาให้หนึ่งทีก่อนจะชงเครื่องดื่มที่ฮันบินชอบไปเสิร์ฟ

    “วันนี้ผมจะอยู่ช่วยจนปิดร้านเลย”

    “ร้านเปิดยี่สิบสี่ชั่วโมง”แทฮยอนเอ่ยเตือนความจำ

    “รู้น่าฮยอง ผมหมายถึงอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าฮยองจะกลับ”

    “โอเค งั้นรอดงฮยอกมาแลกเวรดึก แล้วเราไปหาอะไรกินกัน”

    “ได้เลยคร๊าบ งั้นผมช่วยพี่ล้างถ้วยกาแฟที่หลังร้านนะ”

    “รบกวนด้วยนะครับ”แทฮยอนขยิบตาให้อย่างน่ารักซะ

    ไม่กี่นาทีหลังจากนั้นจีวอนเปิดประตูเข้ามาในร้านกาแฟของแทฮยอน ด้วยความรีบร้อนทันทีที่ก้าวเข้ามาเค้าก็เอ่ยถามถึงฮันบินทันที

    “ฮยอง ฮันบินมาที่นี่รึเปล่า”...........เอ่ยถามเสียงสั่น ทำไมต้องสั่นด้วยวะเนี่ยแค่ฮันบินหายไป

    “ล้างแก้วอยู่หลังร้านอ่ะ ทำไมเหรอ มีอะไรรึเปล่าดูหน้าตาตื่นมาเชียว”

    “อยู่กับพี่ผมก็สบายใจ”........โอเค อยู่กับแทฮยอนแบบนี้ก็โอเค....โล่งอก

    “ทะเลาะกันมาเหรอ”.........ก็รีบร้อน เสียงสั่น ทำท่าเหมือนกับรีบตามมาง้อแฟนยังไงอย่างงั้น

    “เปล่าครับ”........พยายามทำหน้านิ่ง ผิดจากเมื่อกี๊อย่างสิ้นเชิง... ไม่ทันและ ปิดฉันไม่มิดหรอก

    “ไม่ได้ทะเลาะกันแล้วเรื่องอะไรที่นายดูรีบร้อนตามหาฮันบินขนาดนั้น”

    จีวอนเงียบไปชั่วครู่ ตาเรียวพยายามหลบตาผู้เป็นพี่ชาย ถึงจะเป็นพี่ชายต่างแม่แต่ทั้งคู่ก็สนิทกันมาก มีหรือแทฮยอนจะดูอาการไม่ออก

    “ผมแค่เป็นห่วงว่ามันหายไปไหน ดึกแล้วยังไม่กลับ”

    “มีอีก”...................เชื่อตายแหละ ไอ่น้องรัก

    “ฮยอง”ร่างสูงสบตาพี่ชายด้วยอารมณ์ไม่อยากตอบคำถามที่เหลือกลัวว่าฮันบินจะโกรธที่เค้าเอาเรื่องของฮันบินมาเล่าให้พี่ชายฟัง

    “โอเค ไม่เป็นไร”....ทำท่าทีตัดพ้อและเชื่อว่ามันใช้ได้ผลกับน้องชายของเขา

    “จีวอน”ฮันบินที่เดินออกมาจากหลังร้านเอ่ยอย่างแปลกใจที่เห็นเพื่อนสนิทอยู่ในร้าน ทั้งที่ตอนนี้มันน่าจะปั่นงานอยู่ที่ห้อง...ตามมาถึงนี่เลยเหรอเนี่ย...เดี๋ยวกุก็กลับแล้ว...มั้ง

    “อืม อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ”จีวอนเอ่ยเสียงเรียบ

    แทฮยอนมองหน้าน้องชายด้วยความประหลาดใจ มันต้องมีอะไรแน่ๆ ทั้งที่เมื่อกี้มาถามถึงฮันบินแท้ๆ...แหลได้อีก

    “ฉันแค่มาหาอะไรดื่มน่ะ”ฮันบินเอ่ยตอบพลางกำลังจัดแก้วใบใหม่เพื่อเตรียมสำหรับขึ้นใช้

    “นายโอเคนะ”ตาเรียวนั่นแฝงไปด้วยความเป็นห่วงเพื่อนอย่างยากที่จะบรรยาย ก็กลางวันเจ้าเพื่อนตัวดีของเค้าดันมาบอกว่าเลิกกับจินฮวาน ทั้งที่เค้าได้ข่าวว่าเพิ่งจะไปเดทฉลองสอบผ่านกันมาเมื่อวาน คนฟังก็ใจคอไม่ดีเอาซะเลย จะเป็นห่วงออกหน้าออกตาก็กลัวจะโดนหาว่าคิดอะไรมากกว่าเพื่อน.......ทั้งๆที่จริงแล้ว มันก็เป็นอย่างนั้น

    “โอเคสิ ทำไมวะ”.............ฮันบินตอบหน้านิ่ง

    “แน่ใจนะ”......จีวอนเน้นถามเพื่อความแน่ใจ

    “นี่อย่าบอกนะว่านายติดใจเรื่องเมื่อกลางวัน”

    “ใช่”ตอบออกไปอย่างไม่ลังเล

    “เป็นห่วงฉันเหรอ”...........ทำหน้าทะเล้นได้อีกนะ

    “ก็นิดนึง”

    “มานี่มา มานั่งตรงนี้เลย พี่แทฮยอนด้วยนะครับ”ฮันบินเรียนเชิญพี่น้องสองคนนั้นมานั่งเจรจา

    “เป็นห่วงทำไมวะ ฉันเลิกกับจินฮวานก็ดีแล้วหนิ”

    “เลิกกับจินฮวาน?”แทฮยอนเอ่ยด้วยความไม่เข้าใจ.................จินฮวาน...........คือใครกันนะ

    “ดียังไง พอนายคุยกับฉันเรื่องนี้นายก็เล่นเดินพรวดพราดออกมาจากคอนโด ฉันก็เป็นห่วงสิวะ”

    “ขอบใจมากเพื่อนรักที่เป็นห่วงฉัน แต่อย่าห่วงเลยเพราะฉันแค่เลิกเป็นเพื่อนกับจินฮวานมาเป็นคนรู้ใจกันแล้วก็แค่นั้น”........ฮันบินหัวเราะชอบใจ แต่จีวอนกลับตรงกันข้าม

    อะไรของมันวะ ดูมีความสุขมากเลยทีเดียว ความห่วงใยของฉันมันเห็นเป็น.......เรื่องตลก.......

    “ก็ดี งั้นฉันกลับล่ะ”จีวอนเอ่ยเสียงเย็น ก่อนจะลุกออกไป

    แทฮยอนสังเกตเห็นความรู้สึกน้อยใจของนายชายได้ถนัดก่อนที่ฮันบินจะลุกตามร่างสูงนั่นไป

    “พี่แทฮยอนครับ ผมคงอยู่เป็นเพื่อนได้แค่นี้ ขอโทษนะครับ”ฮันบินเอ่ยทิ้งท้ายก่อนรีบตามออกไปติดๆ

    ฮันบินกระโดดขึ้นรถไปนั่งข้างๆร่างสูงก่อนที่จีวอนจะออกรถโดยที่ไม่เอ่ยอะไรด้วยซักคำ

    “ขอโทษนะโว้ยที่ทำให้เป็นห่วง นายมันน่ารักที่สุดเลยอุตส่าเป็นห่วงฉันด้วย”คำหวานของฮันบินในครั้งนี้ไม่อาจทำให้เขารู้สึกดีขึ้นมาได้เท่าไหร่นัก แค่คำพูดเล็กๆน้อยๆของฮันบินทำให้เค้าถึงกับแทบบ้าเมื่อรู้ว่าเพื่อนคนนี้รู้สึกเสียใจ แต่มันกลับเป็นเรื่องตลกที่ฮันบินพูดไม่จบแล้วเขาแค่เอามาคิดต่อ

    จีวอนยังคงเงียบจนกระทั่งถึงคอนโดและตลอดทางจีวอนที่เคยร่าเริงของฮันบินไม่เอ่ยปากพูดเรื่องตลก หรือไม่ก็มุขฮาของเขาซักคำ ผิดวิสัยที่ปกติเวลานั่งรถไปด้วยกันเขามักจะเป็นผู้เอนเตอร์เทรนเสมอ

    จีวอนกลับมาถึงห้องก็มุ่งตรงไปยังห้องครัวทันที เขาหยิบเครื่องดื่มสีอำพันชั้นดีออกมาจากตู้เก็บของก่อนจะเอามานั่งดื่มอยู่ที่โต๊ะทานข้าวในห้องครัว

    ฮันบินที่เดินตามเข้ามาด้วยความสงสัยเห็นภาพดังนั้นแล้วก็อดเอ่ยถามไม่ได้

    “ดื่มเหล้าทำไมวะ”...........เดี๋ยวกุแม่งอยากดื่มด้วย

    “อกหัก”

    “นี่นายไม่ต้องมาพูดประชดฉันเลยนะ โกรธฉันรึไง ฉันไม่ได้ตั้งใจจะล้อเล่นซักหน่อย”

    “อืม” จีวอนตอบออกมาห้วนๆ ทำเอาฮันบินหน้าเหวอ

    “อย่าดื่มให้มากนักล่ะพรุ่งนี้มีเรียนนะ”ฮันบินเอ่ยบอกก่อนจะพาตัวเองหายเข้าไปในห้องนอน

    ให้ตายสิ ทำไมเราต้องรู้สึกแบบนี้ด้วยนะ ทำไมถึงรู้สึกหวงฮันบินขึ้นมา ไม่อยากให้ฮันบินไปสนใจคนอื่น ทำไมกันนะ หงุดหงิดตัวเอง

    จีวอนยกแก้วขึ้นดื่มไม่รู้จักกี่ครั้ง อยู่ๆโทรศัพท์มือถือของเค้าก็ดังขึ้น ชื่อเบอร์โชว์หลาว่าเป็นพี่ชาย เค้าจึงรีบรับทันที

    “ครับ”

    “น้อยใจฮันบินเหรอเรา”

    “ฮยองอ่ะ ผมเปล่านะ”

    “เพราะคนชื่อจินฮวานใช่ไหม”

    “ผมแค่เป็นห่วงฮันบิน”

    “โอเค พี่ก็เป็นห่วงเราสองคนเหมือนกัน อย่าดื่มให้มันมากนักล่ะ อ๋าดงฮยอกมาแลกเวรแล้วแค่นี้ก่อนนะ”

    แทฮยอนเอ่ยเตือนอย่างรู้ทัน ถึงจีวอนจะไม่ได้บอกแต่จังหวะการพูดและน้ำเสียงของเค้าตอนนี้ฟังยังไงก็เหมือนคนเมาไม่มีผิด

    จีวอน น้องชายตัวแสบ อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะว่าเราคิดยังไงกับฮันบิน

    .

    .

    .

    TBC

     

    เรื่องนี้ลงไว้ให้ตอนมีนา ลงไปสามตอนแล้ว แต่ปิดไว้เพราะจะรีไรต์ค่ะ

    ตอนนี้จะมาต่อให้แล้วนะคะ 

    ขอบคุณทุกคนที่ติดตามน๊ํา


    ชื่อแท็กทวิตตามชื่อเรื่องเลยนะคะ  #ฮาandคิงดบบ
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น