คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2
ตอนที่2 แฟนผมเขาป่วย
ฉันเดินเข้ามาในคณะวิศวกรรมศาสตร์
เสียงสั่งลงโทษกับเสียงขอลายเซ็นต์เป็นอะไรที่ฉันคุ้นเคยอย่างดี
การรับน้องฉันไม่ค่อยได้เข้าไปยุ่งเท่าไหร่เพราะงานที่สโมช่วงนี้เยอะพอควรบวกกับพี่พลลุงรหัสฉันลากฉันไปช่วยงานวิทยานิพนธ์บ่อยๆด้วย
“ขอโทษนะครับ”เสียงทุ้มพร้อมกับแรงสะกิดจากด้านหลังทำให้ฉันหันไปมอง
นักศึกษาปี1อยู่ในชุดเรียบร้อยหน้าตาหล่อแบบโหดๆ ทรงผมไถข้าง หูข้างขวาใส่จิล5อัน
หูข้างซ้ายใส่ห่วง3วง อื้อหือออไอ้เราก็นึกว่าศิษย์น้องไอ้แซค
ฉันเลิกคิ้วขึ้นนิดๆเมื่อเห็นว่าเด็กตรงหน้าไม่ยอมพูดอะไรเอาแต่มองฉันอย่างอึ้งๆ
“มีอะไร”สุดท้ายฉันก็ถามน้องเขาออกไป
ไอ้เด็กข้างหน้าเหมือนหลุดจากภวังค์ก่อนจะหยิบสมุดลายเซ็นมาให้ฉัน
“ลายเซ็นต์ครับพี่เอสติน”ฉันกระตุกยิ้มเบาๆหึๆ
ได้เวลาที่ความแค้นที่สะสมมายาวนานจะได้รับการปลดปล่อยสักที
ฉันเดินไปหาไอ้โหน่งกับไอ้แซคที่แกล้งน้องอยู่
ก่อนจะกระดิกนิ้วเรียกไอ้เด็กหน้าหล่อให้เดินเข้ามาหา
“ไงมึงคุณเอสตินกว่าจะโผล่หัวมาคณะได้นะ”
“เรื่องของกูน่า
เอ้าน้องอยากได้ลายเซ็นพี่ใช่มั๊ย”เด็กปีหนึ่งพยักหน้าเบาๆ
ก่อนจะเหลือบตามามองไอ้คนที่นั่งข้างๆฉันอย่างหวาดๆอ่อลืมไปว่าไอ้โหน่งมันเป็นว้าก
“จะเอาลายเซ็นนะต้องทำยังไงผมสอนคุณไปแล้วไม่ใช่หรอ”ไอ้โหน่งตะโกนขึ้นเสียงเข้ม
หึๆทำโหดนะมึงสัดโหน่ง ฉันมองเด็กปีหนึ่งอย่างขำๆกลัวไอ้โหน่งเนี่ยนะคิดได้เนอะ
“ผมชื่อนายกรวิชณ์ หฤนิล ชื่อเล่นปาร์ค ภาคโยธา รหัสนักศึกษา 0896
ครับ”โอ้แจ็กพ็อตวะเห้ยยย ไอ้เด็กคนนี้มันสายรหัสฉันนี่หว่า
ไอ้แซคกับฉันสบสายตากันอย่างโหดร้าย
แหมน้องรหัสของรองประธานสโมผู้โด่งดังเลยนะเนี่ย
“หาพี่รหัสเจอรึยัง”ฉันถามออกไปเสียงเรียบก่อนจะหยิบลูกชิ้นของไอ้โหน่งเข้าปาก
เด็กตรงหน้ามีท่าทีอึกอักเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ
“ยังเลยครับ”ฉันพยักหน้าให้อย่างเข้าใจและพยายามกลั้นขำสุดฤทธิ์
ในหัวคิดไปด้วยว่าจะแกล้งเอ๊ยให้น้องมันทำอะไรดี
“น้องปาร์คช่วยไปแดนซ์กลางสนามบอลของมหาลัยหน่อยสิครัช”ปาร์คมีสีหน้าที่ลำบากใจอย่างมากแต่ถ้าไม่ได้ลายเซ็นฉันก็เจอซ่อมโหดเหมือนกันนะเพราะฉันนี่และจะเป็นคนสั่งซ่อมอิอิ(แลดูชั่ว)
“สนามบอลเลยหรอครับ”ปาร์คพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ
ส่วนฉันพยายามอย่างมากที่จะไม่ให้หลุดเสียงหัวเราะออกมา
“ไปพูดคนเดียวอยู่บนสะพานลอยก็เข้าท่านะแซค”
“สนามบอลก็สนามครับว่าแต่จะให้เต้นเพลงอะไร”หึจัดไป
อย่ามนม อย่ามโน
ท่องนะโมไว้เลย
อย่ามนม อย่ามโน
เก็บอาการบ้างน้า
อย่ามนม อย่ามโน
ท่องนะโมไว้เลย อย่ามโน แต่ช่วยโชว์ข้างใน
ว่าคิดอะไรอ่ะ
โอ๊ยยยยกูฮา
ตอนนี้ฉันนั่งหัวเราะท้องคัดท้องแข็งกับพวกเพื่อนๆอย่างสนุกสนาน
แมร้งไอ้น้องปาร์คเต้นได้โคตะระฮามากก โดยเฉพาะท่าปั้นนมแล้วมีส่ายเอวน้องปาร์คเต้นอย่างคักอะ
โอ๊ยยยไม่ไหวแล้วถ้าดูจากสีหน้ามันตอนนี้กับท่าเต้นมันนะโคตรสวนทางกันเลย
“เห้ยทำหน้าให้มันเซ็กซี่หน่อยดิเห้ย”ฉันสั่งเสียงเขียวก่อนจะฟุบหน้ากับไหล่ไอ้โหน่งแล้วหัวเราะเป็นตาย
ไอ้โหน่งนี่หัวเราะจนไหล่ชนกับดั้งฉันเลย ไอ้แซคนี่ถึงขนาดลงไปเกลือกกลิ้งบนพื้นอะ
“พี่ตินคร๊าบบบเสร็จรึยังเนี่ยยย”หลังจากเต้นเพลงอย่ามโนต่อหน้าต่อตาประชาชีของมหลัย
ไอ้น้องปาร์คก็รีบสปีดมาหาฉันทันทีพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงโอดโอย
หน้าแดงลามไปคอแล้วน้องเอ๋ย
“เดี๋ยวเต้นขอใจเธอแลกเบอร์โทรให้พี่ดูก่อน”ฉันพูดจบไอ้น้องปาร์คก็ทำสีหน้าประหนึ่งโลกจะแตกก็มิปานอะไรจะขนาดนั้นวะ
คุณน้อง
“พี่ตินอ่า”
“กล้าขัดเร๊อะ”ฉันพูดเสียงโหดไอ้น้องปาร์คหน้าซีดมันรีบวิ่งไปกลางสนามทันที
ไอ้โหน่งเปิดขอใจเธอแลกเบอร์โทรให้มันแดนซ์อย่างคักต่อ
ส่วนพวกฉันก็มานั่งหัวเราะกันต่อไป
“โหยพี่เอสตินกว่าจะได้ลายเซ็นมานี่เหนื่อยนะเนี่ย”ฉันมองไอ้น้องปาร์คที่นอนหอบข้างๆแล้วบ่นฉันนู่นนี่สารพัดเขม่ง
ก่อนจะยกมือตบกะโหลกมันไปทีด้วยความรักล้วนๆ
“บ่นหรอมึงเดี๋ยวไม่เซ็นให้เลยนี่”
“ขอโทษคร๊าบบบบ”
“เอสตินนนนนนนนนนนนน”เสียงลากยาวของพี่ชายฉันดังขึ้นทันทีที่เห็นหน้าฉัน
ไม่ต้องแปลกใจค่ะ เนื่องจากว่าฉันทำงานต่างๆจนลืมเลยเวลาทานข้าวมาหลายวัน
ทำให้โรคกระเพาะถามหาอีกครั้ง พี่เคนเลยรีบจับฉันยัดใส่รถเหยียบสุดตีน
และส่งเข้าแอทมิดทันที (แลดูโหดร้ายมาก)
“เฮียหยุด
ไม่ต้องลากยาวขนาดนั้น”ฉันพูดดักเฮียเอสเตอร์ที่แสดงสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ ถัดไปเป็นเฮียเอสต้าเก๊กหน้าโหดอยู่
มันเก๊กไปงั้นแหละชีวิตจริงรั่วจะตาย
“ไปทำไรมา ทำไมสภาพเป็นอย่างนี้ละ”เฮียเอสต้าถามพร้อมกับมองฉันด้วยสายตา
ประมาณว่า ‘เอ็งนี่ดูไม่ได้เลยว่ะ’ อื้อหื้อทำไมเจ็บ ตอบบบบ
“ลืมกินข้าว งานมันยุ่ง”ฉันตอบไปเบาๆ
“นั่นไงละๆๆๆ บอกหรือสอนก็ไม่จำเฮียบอกแล้วไงว่าให้กินข้าวๆ
ก็ไม่จำ มาอยู่กับเฮียที่คอนโดเลยนะ”เฮียเอสเตอร์ถึงกับร่ายยาวทีเดียว
ฉันได้แต่กระพริบตามองปริบๆ
“แล้วเฮียไม่อยู่กับแฟนเฮียล่ะ จะลากฉันไปอยู่ด้วยทำไมเนี่ย”
“ตินพี่มึงพึ่งเจ๊งมาว่ะ”พี่คนโตของฉันพูดด้วยสีหน้านิ่งๆ
แตกต่างจากพี่คนรองที่ตอนนี้หน้าสลดลงโคตรๆ
“เจ๊งได้ยังไงอ่ะ”
“ก็มันดันบ้างานแบบมึงไงสาวที่ไหนจะไปทนได้ว่ะ
ถามจริง”เฮียเอสต้าเอื้อมมือไปผลักหัวเฮียเอสเตอร์เบาๆ
แต่หน้านี่แทบจะวัดพื้นโรงพยาบาล
“ทีมึงละต้า
บ้างานจนไม่มีเวลาหาเมีย”เฮียเอสเตอร์สวนกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้
ซึ่งพี่ชายสุดโหดของฉันก็ทำเพียงแค่ปรายหางตามองไปอย่างรำคาญเบาๆ
“แล้วแฟนแกไปไหน”โอ้โห มีเปลี่ยนเรื่องด้วยเว้ย
แล้วทำไมต้องจ้องมาซ่ะขนาดนั้นด้วยวะเฮีย
“แค่ตัวมันเวลากินข้าวยังไม่มีเลยเฮียเอ๊ย”พูดไปก็ห่วงอยู่เหมือนกันนะเนี่ย
“เออ รู้ว่าแฟนไม่ว่างดูแลทำไมไม่ดูแลตัวเองให้ดีว่ะ
แล้วไหนไอ้เคนอยู่ไหน”นั่น ไอ้พี่เคนซวยแล้วเว้ย เฮียกูองค์ลงแล้ว
มึงอยู่ไหนรีบมาเดี๋ยวนี้เลยพี่เคน
“เออพี่ๆ
ผมอยู่นี่เข้าห้องน้ำแปปเดียวเองครับ”ขนาดพี่เคนยังหงอ สุดยอดไหม พี่ชายฉันเนี่ย
“เดี๋ยวๆมึง”
“เฮียใจเย็นๆ ครับ”พี่สายฟ้าที่พึ่งมาถึงรีบเข้ามาห้ามทันที
เฮียต้าทำเพียงแค่เลิกคิ้วมองเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปตบหัวเฮียเตอร์ที่เก็กอยู่ได้
เหอะๆ อยากจะถ่ายรูปไว้จริงๆสภาพ
รุ่นพี่ตัวจี๊ดของวิศวะยืนก้มหน้าสงบนิ่งเรียงแถวหน้ากระดานต่อหน้าเฮียๆของฉัน
“แหม่ เฮียไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ”พี่กายรีบประจบทันที
น้องรักเฮียเตอร์ละจะบอกให้คนนี้
“มึงพี่งแดกเหล้ากับเฮียครับกาย
เมื่อวานที่ร้านเฮียไหม”เฮียต้าคงทนดูความปัญญาอ่อนของรุ่นพี่ฉันไม่ไหว
เฮียเดินตรงไปผลักหัวเฮียเตอร์อีกครั้งก่อนจะพูดเสียงเข้มแต่ก็ทำเอาแสบทรวงถึงไขกระดูก
เฮียแม่มโหดโคตร
“จะกลัวห่าไรมัน
เลิกกลัวมันได้ละพวกมึงอ่ะ”พวกพี่ๆเขากลัวมึงและเฮีย
อยากจะพูดออกไปแต่ก็ทำได้เพียงส่งสายตาไปให้ปริบๆ
คิดดูขนาดพี่วอร์มยังไม่กล้าสบตา
“ไอ้ต้า เล่นหัวกูอีกแล้วนะ
ผลักอยู่นั่นและเกรงใจกูบ้างไหมห่ะ”
“มึงไหมที่ต้องเกรงใจกู น้องกูไหมมึงอ่ะ”
“เฮียใจเย็นนนนนนนนนน”ฉันรีบห้ามศึกทันทีกลัวระเบิดลง
พวกเฮียไม่ค่อยทะเลาะกันหรอกแต่ทะเลาะกันทีนี้บ้านพังไปแถบหนึ่ง
จำได้ว่าตอนนั้นฉันอยู่ ม.4 ไปหาเฮียต้าที่คอนโดตอนนั้นเปิดห้องไปเห็นพวกเฮียกำลังซัดกันนัวเลย
โคตรโหดโทรเรียกพ่อมาเคลียร์แทบไม่ทัน
“เอสตินนนนนนนนนนนนนนนนนนน
เพื่อนรักเป็นไงมั่งว่ะมึง”เสียงมาก่อนประตูจะเปิดด้วยซ้ำ
ไอ้ป็อปวิ่งผ่านทุกคนมาเกาะข้างเตียงพร้อมกับที่มันรัวคำถามกระแทกหน้ามาไม่หยุด
“ไม่ป็อปคือมึงใจเย็นก่อนเถอะห่า”ผลักหน้าไปทีด้วยความคับแค้นใจ
ส่วนไอ้แซคกับโหน่งยืนสงบเหงี่ยมเจียมตัวตั้งแต่เห็นหน้าเฮีนต้าละ
“โทษทีๆ
เออเดี๋ยวอีกหน่อยโชจิกับเอเดนจะตามมาส่วนโอเชียนมันไม่ว่างเรียนเสร็จที 2 ทุ่ม”
“เออ รู้แล้วเถอะ”แอบเห็นเฮียเอสเตอร์เบะปากใส่ด้วยละ
ก็คงเคืองโอเชียนและแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
“พวกมึงไม่มีเรียนหรอวะ”เฮียเตอร์
“เรียนเสร็จก็รีบมาเลยเฮีย
ห่วงน้องมากเลยนิเอ้อออ”ฉันตวัดสายตาไปมองพี่เอ็มแทบจะทันที ให้พูดใหม่ไหม แหมห่วงน้องมากกกกก
เพราะพวกเฮียไหมวะที่ทำให้ฉันไม่ได้กินข้าว #มองแรง
“ไม่เอาน้องรัก
ไม่มองเฮียด้วยสายตาเยี่ยงนั้น”
“เออเฮียแล้วตินมันออกจากโรงบาลตอนไหนหรอครับ”เสียงจากผู้ที่ยืนเจียมตัวอยู่ซอกหลืบดังขึ้นมาเบาๆ
เฮียต้าตวัดสายตาไปมองที มันก็หดหัวที
“ประมาณพรุ่งนี้และ
เตอร์มานอนเฝ้าน้องด้วยละกัน”
“โอเค ต้ามึงจะไปไหนก็ไป ไป
พวกมึงด้วยกูจะเฝ้าน้องกู”หน้าเฮียนี่บ้านเป็นจานดาวเทียมละ
“เออๆ
เดี๋ยวกูกลับไปเอาเสื้อผ้ามาให้แล้วกัน”
ไหน
คุณ
มึง
บอก
ว่า
จะ
กลับ
ไป
ไง
ฟ่ะ!!!
ตอนนี้บุรุษเพศทั้งหลายกำลังสุมหัวกันเล่นไพ่อย่างร่าเริงอยู่ แม่งเสียงอย่างดัง ตอนแรกก็กลับไปอยู่หรอก
แต่มันกลับไปอาบน้ำแล้วมานั่งสุมหัวกันต่อ
ดีที่พ่อรู้ว่าฉันเข้าโรงบาลเลยให้เปลี่ยนเป็นห้องวีไอพีให้ พ่อบอกว่า
พ่อรู้ว่าเฮียลูกมันต้องมาสุมหัวกันแน่นอน แต่ก็มีสมาชิกเพิ่มเติมคือ เอเดน โชจิ
กับโอเชียน ที่โผล่หน้ามาก็ได้รับสายตากรีดแทงจากพี่ชายฉันทันที
“ไอ้โหน่งมึงโกงกูเร๊อะ”ตอนนี้ฉันทำอะไรน่ะหรอ
ก็กำลังนั่งสุมหัวกับพวกนี้นี่และ เฮียต้ากำลังคุยกับลูกค้าหน้าตาเครียดมากส่วนคุณแฟนออกไปซื้อของสรุปทางสะดวก
“อย่ามาเอสตินบาทนึงเมื่อกี้ที่มึงจิ๊กกูไปละ”เอ้าห่า
เห็นด้วยนึกว่าตัวเองแนบเนียนแล้วนะเนี่ย
“เห้ย
พวกมึงไม่กลับบ้านกลับช่องรึไงวะ”เสียงโหดแบบนี้เล่นเอาพวกเฮียที่กำลังเมานมสด
เงียบกริบทันที
“กลัวตินมันเหงาเลยว่าจะมานอนเป็นเพื่อน”
“เหงาพ่อง
พวกกูเฝ้าอยู่แล้วนี่ไอ้เตอร์มันหายหัวไปไหน”
“ไปซื้อสุกี้กับโอเชียนอ่ะ
เฮีย”พูดจบก็หยิบถั่วส่ายปาก เฮียมองหน้าฉันนิดหน่อยก่อนจะส่ายหน้าอย่างปลงๆ
“มึงจะนอนไหมตินห่ะ”
“ก็ว่าจะนอนและพอเฮียทัก ก็ไม่ง่วงเลยอ่า”
“จะนอนดีๆ หรือจะกินตีนเฮียจ๊ะน้องรัก”
“แหมตะเองงงง หยอกนิดหยอกหน่อยทำเป็นเข้ม”พูดไป
ก็รีบย้ายตัวเองมาห่มผ้าพร้อมจะนอนเต็มที่ เฮียต้าพยักหน้าอย่างพึงพอใจ
แล้วหันไปพูดกับพวกเฮียที่นั่งตีป๊อกต่ออย่างเนียนๆ
“พวกมึงจะอยู่ก็ได้ แต่ตินต้องนอน”ไม่เฮีย
คือ มันไม่ยุติธรรมสำหรับตินเลยนะเว้ยยยย
เฮียแม่งคิดว่าฉันจะยอมป่ะ มีที่ไหนให้พวกนี้ส่งเสียงโวยวายลั่น
แต่ให้ฉันข่มตานอนนี่นะ คิดว่าฉันจะนอนไหมบอกเลยเหอะกูมีฟอร์มเว้ย
สรุป ก็รีบหลับตาลงอย่างไว
เราจะไม่เอาความสนุกไปเสี่ยงกับตีนเฮียบรึ๋ยยย
โอเชียน ขอบอก
แก๊งนี้มีแต่คนจริงจัง
Zacx07 : เฮีย…..เอสตินเข้าโรงบาลว่ะ
Adenฝรั่งปลอม : เห้ยแล้วเป็นไงบ้าง
เห้ย แล้วตินเป็นไงบ้างว่ะ :
พี่โหน่งคนหล่อ : เฮียเคนบอกว่าอาการไม่มีอะไรมาก
Zacx07 : มันมัวทำแต่งานข้าวปลาก็ไม่กิน
NuIII : ดีออก!!
วันนี้กูมีกิจกรรมไม่ว่าง
คงได้ไปเยี่ยมพรุ่งนี้
NuIII : สติ๊กเกอร์ร้องไห้
P THE O THE P : เชรดดดดด
เดี๋ยวกูรีบไป
SHOJI KEN : ประเด็นคือโรงบาลไร
Zacx07 : โรงบาลมหาลัยนี่และ
แซค
กูเลิกเซค เกือบๆ2ทุ่มฝากดูหน่อย :
Zacx07 : แล้วมีใครว่างไปบ้าง
P THE O THE P : เค้าว่างงงงงเดี๋ยวไปด้วย
SHOJI KEN : ของกูคงไปเย็นๆ
พี่โหน่งคนหล่อ : เดี๋ยวกูไปด้วย
Adenฝรั่งปลอม : เดี๋ยวกูไปพร้อมโชจิ
Zacx07 : สติ๊กเกอร์ยกนิ้ว
กูไปละ
อาจารย์มาแล้ว
ฝากดูด้วยนะแซค
:
“เป็นอะไรหรือเปล่าทำไมทำหน้าเครียดอย่างนั้นละ”ฟ้าเพื่อนสาวโต๊ะข้างๆถามผมยิ้มๆ
พวกเราอยู่กลุ่มเดียวกันนะ
“เอสตินป่วยนะเข้าโรงบาล”
“ว่าไงนะ!! สุดที่รักฉันเข้าโรงบาลงั้นหรอ”ผมลืมบอกไปนะว่าเธอเป็นดี้
แล้วก็ปลื้มเอสตินมากๆด้วย นี่ไงละอีกคนที่หลงเสน่ห์ไอ้โหดของผม
“อืมใช่”
“ตายแล้วฉันไม่สบายใจเลยทำไงดี
ฉันไม่มีสมาธิเรียนแน่ๆ”เห้ยๆ เกินไปแล้วยัยฟ้า ผมผลักหัวยัยนั่นไปทีด้วยความหมั่นไส้
“อะไรของแก๊!!!!!!!!!”ยัยฟ้าแวดใส่ทันที หน้าตานี่เอาเรื่องสุดๆ
เหอะๆลืมไปว่าแม่นี่เขาหวงหัวเอาไว้ให้ตินคนโหดลูบได้คนเดียว
ไม่ได้เกรงใจแฟนเขาที่นั่งหน้ามึนอยู่เลยเนี่ย
“นักศึกษาเงียบค่ะ
จะเรียนไหมค่ะถ้าไม่เรียนเชิญออกไปข้างนอกมันรบกวนเพื่อนเขานะคะ”อุ๊ย
อาจารย์วาสนาคนสวยเล่นมองซ่ะตาเขียวปั๊ดเลยเชียว ผมยิ้มให้อย่างเจื๋อน
ส่วนยัยฟ้าเพี้ยนนี่จะมุดลงไปเป็นเนื้อเดียวกับโต๊ะแล้ว เอาที่ฟ้าสบายใจนะ
“เอาละค่ะ
นักศึกษาอย่าลืมทำรายงานมาส่งนะคะ
อ่อคาบหน้ามีสอบย่อยนะทุกคน”คาบหน้านี่ใช่เมื่อรืนหรือเปล่า #ร้องไห้หนักมาก
“โหยยยยยย อาจารย์”
“พวกคุณเงียบ ขอให้โชคดีไปละ”สะบัดบ็อบไม่สนใจเด็กตาดำๆเลยทีเดียว
หันมามองเพื่อนร่วมชะตากรรม สภาพน่าหนักใจไม่แพ้กันเลยเหอะๆ
“เออโอเชียนจะไปเยี่ยมเอสตินใช่ไหมไปด้วยสิ”
“นี่เธอเป็นผู้หญิงไปไม่ได้หรอก
ผู้ชายเต็มห้อง”
“เอสตินก็ผู้หญิงไหมย่ะ”
“กลับดึกๆมันไม่ดีนะ รอไปพรุ่งนี้เถอะฟ้า”
“เออก็ได้”
ผมกลับบ้านมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
แล้วออกไปทันทีอย่างเร่งรีบ วันนี้รถไม่ค่อยติดเท่าไหร่ซึ่งถือเป็นการดี
แวะซื้อนมสดตามที่คุณแฟนคนโหดส่งไลน์มาบอก เปิดประตูห้องพักไปก็เจอกับสายตากรีดแทงทันทีจากพี่ชายสุดโหดของเขาละ
ส่วนไอ้โหดของผมตอนนี้กำลังนั่งตีป๊อกเด้งอย่างเมามันอยู่
“มาแล้วหรอ
ไหนนมสดเอามาๆ”นี่ป่วยจริงป่ะเนี่ย
“เอาไปเลยไอ้แสบ
ทำไมไม่ดูแลตัวเองให้ดีละติน”ผมว่าก่อนจะลูบหัวคนตรงหน้าเบาๆ
เอสตินทำหน้ามุ่ยใส่เล็กน้อย
“ก็มันลืมนิ”
“เห้อ
จะไม่บ่นนะเพราะคิดว่าโดนมาเยอะแล้ว”ผมยิ้มให้เอสตินอีกครั้ง
คนตรงหน้าพยักหน้าให้ผมก่อนจะไปนั่งตีป๊อกต่อ
“เห้ยๆ รอบนี้กูได้เว้ยยยย
จ่ายมาครับๆ”รุ่นพี่ของเอสตินพูดเสียงดังลั่นห้อง
โดยมีแบล็คกราวน์เป็นหน้าตาเซ็งๆของหลายๆคน ส่วนผมก็หยิบชีทเรียนขึ้นมาอ่านทบทวนสักเล็กน้อย
“ใช่หรอ
มึงโกงกูป่าวว่ะไอ้สายฟ้า”อันนี้พี่ชายเอสตินครับคนกลาง
ส่วนพี่คนโตเห็นยืนโทรศัพท์อยู่นอกระเบียง
“แหมเฮีย เล่นกากเองแล้วมาโทษผม”
“มึงว่ากูกากหรอ เดี๋ยวเจอดีแน่”เฮียเอสเตอร์ประทุษร้ายใส่คนที่พูดทันที
“เฮียยยยไว้ชีวิตผมด้วย”
“เห้ยๆ พอเลยเฮียมาต่อกันก่อนเล่นตาละบาทเอง”
“เฮียหิวแล้วว่ะเลี้ยงข้าวหน่อย”อันนี้น้องชายฝาแฝดผมเอง
มึงนี่ใจกล้ามากแต่ก็คงไม่แปลกหรอกก็มันอยู่วิศวะนี่
คนอื่นๆก็ดูจะเข้ากับพวกนี้ได้ดี
“ห่ามึงนิ
เลี้ยงตลอดเลี้ยงสายทีไรมีแต่พวกกูที่เลี้ยง”
“เออๆกูว่าจะไปซื้อของพอดีไหนใครจะอาสาไปช่วยถือของกูครับ”ผมลดหนังสือลงเมื่อรู้ถึงสายตาที่มองมาที่ผมอย่างคาดหวัง
แปลกๆนะ
“คือ…”
“มึงไงว่างอยู่ไปเลยคนอื่นเขาจะทำงานกัน”หรา
ใช่หราเอเดน
“นั่นมาทำสายตาสงสัยไปเร็วๆเพื่อนหิวเนี่ย
แค่นมสดมันไม่พอเว้ย”ผมพยักหน้าอย่างจำใจ เดินตามหลังพี่ชายแฟนไปอย่างช่วยไม่ได้
ทันทีที่นั่งลงบนรถก็เกิดอาการเงียบทันที
เห็นโหดทั้งบ้านแบบนี้เขาหวงน้องสาวสุดๆเลยนะครับ
บางทีผมไปทานข้าวด้วยก็สบโอกาสแกล้งตลอดพอเอสตินเผลอ
“มึงจะแดกไร”
“เอ่อ…ไม่รู้ครับ”
ชิ่ง ++++ สายตาแม่งน่ากลัวโคตร
“สุกี้ละกัน เห็นไอ้ต้ามันบ่นๆอยากกิน”เห็นอย่างนี้ก็แคร์กันมากๆเลยนะนั่น
รักกันแบบแปลกๆนั่นและ
“แล้วพี่มาทำธุระอะไรหรอ
เดี๋ยวผมรอก่อนได้นะ”
“เออแปปแล้วกัน”
“เออขอโทษนะคะ มิทราบว่าใช่โอเชียน
ที่เป็นเดือนมหาลัยรึเปล่าคะ”ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหาผม
หลังจากที่ยื้อยุดกับแก๊งเพื่อนๆเธออยู่นาน
“เอ่อ…ครับ”
“ชื่อเจนค่ะ เราเป็นดาวรัฐศาสตร์”ผมยิ้มให้เล็กน้อยไปตามนิสัย
“แล้ว…”
“เราอยากรู้จักน่ะค่ะ”
“ถ้าเป็นเพื่อนก็ยินดีครับ
แต่ถ้ามากกว่านั้นก็ไม่ได้หรอกผมมีแฟนแล้วชื่อเอสติน”หญิงสาวตรงหน้า หน้าเจื๋อนลงไปทันที
“เอสติน สุดโหดแห่งวิศวะนะหรอ”เธอถามอย่างไม่แน่ใจเท่าไหร่
ดวงตาเต็มไปด้วยความกังวลที่ผมสัมผัสได้
“อ่าห่ะ”ผมพยักหน้าย้ำ สาวเจ้าหน้ายิ่งถอดสีกว่าเดิมเธอหันสายหันขวาอย่างกระวนกระวายก่อนจะพูดกับผมด้วยเสียงสั่นๆ
“งั้น…เราไปแล้วดีกว่าเพื่อนเรียก”บอกแล้วไงว่าเขาดัง
สุดโหดของวิศวะเชียวนะ
**************************************************************
#เอสตินคนโหด
ความคิดเห็น