ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สวัสดีเพื่อนใหม่
กริ๊งงงงงงงงงงงงง!!
"นักเรียนทำความเคารพ"
"สวัสดีครับ/ค่ะ คุณครู "
"สวัสดีจ่ะนักเรียน วันนี้ครูจะมาแนะนำเพื่อนใหม่ให้รู้จักกันก่อนนะจ้ะ เเนะนำตัวเลยจ่ะ" ครูประจำวิชานั้น บอกฉันแนะนำตัวกับเพื่อนๆที่ดูจะไม่อยากได้ฉันเป็นเพื่อนเท่าไหร่
"สวัสดีค่ะเพื่อนทุกคน ฉันไอริน มณีเพชร ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนๆทุกคน" ภายในห้องเงียบ ฉันรู้สึกตื่นเต้นมากๆเลย จนได้มองไปยังมุมที่อยุ่หลังห้องมองไปเจอเขาที่กำลังนอนหลับอยู่ ให้ตายหลับตั้งแต่เช้าเลยไปอดหลับอดนอนที่ใหนเนี่ย ฉันก็ไม่รุ้ว่าฉันมองเขานานเท่าไหร่แล้ว ก็เเหงเเหละ ก็เขาดูดีไปหมด ยกเว้นดูเหมือนว่าเขาจะขี้เกียจนี่สิ จนครูสะกิดฉันบอกให้ไปหาที่นั่ง
"ไอริน ไปหาที่นั่งให้ละจ่ะ"
"...ค่ะ " ฉันมองหาที่นั่งจนมีเพื่อนผู้ญิงคนนึงเรียกฉันไปนั่งด้วย ก็ดีเหมือนกันเพราะมันมีที่ว่างอยู่สองที่คือที่ข้างหมอนั่นที่กำหลังหลับอย่างอยู่บ้านตัวเองแล้วก็เพื่อนผู้หญิงที่เรียกฉันไปนั่งข้างๆด้วยฉันเลยเลือกที่จะไปนั่งข้างเพื่อนผู้หญิงคนนั้นมากกว่าที่จะไปนั่งข้างหมอนั่น
"หวัดดีจ่ะไอริน เรามิ้นนะ ยินดีที่ได้รู้จัก"มิ้นเเนะนำตัวกับฉันแล้วก็เป็นเพื่อนคนเเรกของฉันตั้งแต่มาเรียนที่นี่ มิ้นเป็นคนน่ารักดวงตากลมโตจมูกก็โด่งเป้นสน เป้นคนที่ไม่ค่อยขาว แต่ก็ไม่ได้ดำ ต่างกับฉันที่ใครๆก้ถามว่ากินกลูต้ารึป่าว? จนฉันต้องบอกไปว่าไม่ได้กิน เพราะที่ฉันขาวคือขาวเมือนเเม่ต่างหากล่ะไม่ได้กินกลูต้าซะหน่อย
"จ้า ยินดีที่รู้จักจ่ะมิ้น เราเป็นเพื่อนกันละนะ" นึกว่าจะไม่มีเพื่อนซะเเล้ว มาโรงเรียนไฮโซคุณหนูซะขนาดนี้ ค่าเทมอเเพงจนหูดับ จะว่าไปฉันก็เป็นคุณหนูคนนึงด้วยเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้เเบบถือตัว อวดรวย หยิ่งไรงี้ ฉันก็ทำตัวตามปกติ แล้วก็ไม่ได้คบนที่ฐานะด้วย ฉันก็เข้าได้กับทุกคนแหละ
กริ่งงงงงงงงงงงงงง!!!!!!
"นักเรียนทำความเคารพ"
"ขอบคุณค่ะ/ครับ คุณครู"
"ไอริน ไปกินข้าวกันเถอะ "
"จ้า ไปกันเถอะ"
ขณะที่เดินไปโรงหาร ฉันมองเห็นหมอนั่นกำลังไปแหล่สาวๆ พอตอนเรียนล่ะไม่เอาใหนเลย พอเรื่องเเบบนี้เก่งโคตร เเล้วหมอนั่นก็หันมามองทางฉันเดินกับมิ้นพอดี แล้วมันยังยักคิ้วให้อีก คิดว่าเท่หรอไอ้บ้า
"มิ้น เดินเร็วๆไม่อยากมองนายเเทนแหล่สาว " อ้อลืมบอกฉันรู้จากเพื่อนๆในห้องน่ะ ว่าหมอนั่นชื่อเเทน ฉันว่ามันน่าจะชื่อเก๊กมากกว่า ขี้เก๊กมากเถอะ
"หั่นเเน่ หึงหรอไปเป้นเเฟนกันตอนใหนเนี่ยยยยยัยรินน"
"เราจะไปหึงนายยั่นทำไม่สนิทก็ไม่สนิท แค่มันรกหูรกตา" ก็มันจริงมั้ยล่ะหึงเหิงไร ชอบก็ไม่ชอบยังจะให้หึงอีก บ้าไปกันใหญ่ละ
"โอเคๆ รีบเดินๆ"
หลังเลิกเรียน
"มิ้นเรากลับบ้านก่อนนะ"
"อ้าวกลับเร็วจังริน ไม่รอกลับพร้อมเราหรอ"
"บ้านเรากับบ้านมิ้นไม่ได้อยุ่ทางเดียวกัน เราจะกลับเองน่ะวันนี้แม่ไม่ได้มารับ"
"อ่อ จ่ะๆบ๊ายบายยยย"หลังจากที่บอกมิ้น ฉันก็เดินเล่นเรือยๆจนไม่รู้ว่ามาถึงหน้าโรงเรียนตอนใหน แม่นะเเม่ติดประชุมไรวันนี้ก็ไม่รู้ ไม่อยากกลับบ้านคนเดียวเลย จนมองไปเจอคนๆนึง ก้นายเเทนน่ะแหละจะใคร วันนี้เจอบ่อยนะเนี่ย นายบ้าเอ้ย หมอนั่นกำลังจีบสาวต่างโรงงเรียนพอดีเลย ฉันเลยยืนมองดูแต่นายนั่นไม่รู้หรอกว่าฉันแอบ เอ่อ ไม่ได้แอบๆ แค่ชำเลืองตามองเฉยๆ แต่หมอนั่นก็รู้มาฉันยืนอยู่ตรงนี้แหละ
แล้วฉันก็ไม่ได้สนใจไร ก็ยืนรอจนแท็กซี่มา ไม่รุ้ว่าหมอนั่นมาจากใหนพอฉันกำลังจะขึ้นรถก็วิ่งเข้ามาหาฉันแล้วก้มาขึ้นแท็กซี่ คันเดียวกับฉันเนี่ย
"ทำอะไรของนาย เราจะกลับบ้าน!"
"ก็แท็กซี่กว่าจะมา กลับด้วยกันนี่แหละเราก็ะกลับบ้าน เดี๋ยวไปส่งเธอก่อนก็ได้"
"ไม่ได้!''
''ทำไมไม่ได้"
''ก็เราไ่ม่ให้กลับด้วยอ่ะ"
"ก็เราจะกลับบ้านเหมือนกันน่ะ"แค่พูดยังไม่พอหมอนั่นยังลากให้ฉันขึ้นรถด้วย สุดท้ายก็ได้กลับพร้อมหมอนี่จนได้
บรรยากาศข้างในดูอึดอัดมาก ฉันก็เงียบนายแทนนั่นก็เงียบ ไม่มีใครพูดอะไร ช่างสิฉันไม่อยากุยกับนายนี่คนอะไรน่าตาก็ดี แต่นิสัยแย่สุดๆ สาวติดเยอะขนาดนี้ได้ไง เนี่ย ฉันอยากจะแฉนายนี่จังเลย
"บ้านเธออยู่ใหน"
"อ่อบ้านเราหรอ หมู่บ้านข้างหน้านี้แหละ"
"อ่อ อยุ่หมุ่บ้านเดียวกันด้วยหนิ แล้วจะไล่เราลงรถทำไม ยังไงก็กลับทางเดียวกัน"
"........."
''เงียบอีก แล้วอยู่ซอยใหน"
"ซอยสาม"
''โอเค พี่ครับเลี้ยวไปที่ซอยสามก่อนนะครับ" คิดๆดูแล้วหมอนี่ห็ดูเป็นสุภาพบุรุษขึ้นมานิดนึงไปส่งผู้หญิงก่อนด้วย
"แล้วค่อบไปซอยสี่นะครับ'' ห๊ะ!!! อุตส่าห์คิดว่าเป็นสุภาพบุรุษ ที่บ้านบ้านอยู่ซอยสี่ ก่อนจะถึงซอยสี่มันก็ต้องผ่านซอยสามอยู๋เเล้วป้ะ ไอ้บ้า เอ้ยยยย ตอนเเรกก็นึกว่าบ้านจะอยู่ซอยหนึ่ง เอ๊ะ เเล้วเราไปคิดทำไมหนิ ไม่ใช่ละๆ ขออย่าให้เจอนายนี่ที่ใหนอีกละกันแค่ในห้องเรียนก็เเย่อยุ่แล้ว
"ค่าแท็กซี่เท่าไหร่คะ"
"58บาทครับ"
"อ่อ นี่ค่ะ"
"เก็บไปเถอะเดียวเราจ่ายใ้ก็ได้"
"อ่าๆก็ได้ๆ" ที่ฉันให้จ่ายให้เพราะไม่อยากสวนากับหมอนนี่นาน ฉันรีบวิ่งไปเข้าบ้าน เเม่ก้ยังไม่กลับอยู่คนเดียวอีกเฮ้ออออออ.........
"นักเรียนทำความเคารพ"
"สวัสดีครับ/ค่ะ คุณครู "
"สวัสดีจ่ะนักเรียน วันนี้ครูจะมาแนะนำเพื่อนใหม่ให้รู้จักกันก่อนนะจ้ะ เเนะนำตัวเลยจ่ะ" ครูประจำวิชานั้น บอกฉันแนะนำตัวกับเพื่อนๆที่ดูจะไม่อยากได้ฉันเป็นเพื่อนเท่าไหร่
"สวัสดีค่ะเพื่อนทุกคน ฉันไอริน มณีเพชร ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนๆทุกคน" ภายในห้องเงียบ ฉันรู้สึกตื่นเต้นมากๆเลย จนได้มองไปยังมุมที่อยุ่หลังห้องมองไปเจอเขาที่กำลังนอนหลับอยู่ ให้ตายหลับตั้งแต่เช้าเลยไปอดหลับอดนอนที่ใหนเนี่ย ฉันก็ไม่รุ้ว่าฉันมองเขานานเท่าไหร่แล้ว ก็เเหงเเหละ ก็เขาดูดีไปหมด ยกเว้นดูเหมือนว่าเขาจะขี้เกียจนี่สิ จนครูสะกิดฉันบอกให้ไปหาที่นั่ง
"ไอริน ไปหาที่นั่งให้ละจ่ะ"
"...ค่ะ " ฉันมองหาที่นั่งจนมีเพื่อนผู้ญิงคนนึงเรียกฉันไปนั่งด้วย ก็ดีเหมือนกันเพราะมันมีที่ว่างอยู่สองที่คือที่ข้างหมอนั่นที่กำหลังหลับอย่างอยู่บ้านตัวเองแล้วก็เพื่อนผู้หญิงที่เรียกฉันไปนั่งข้างๆด้วยฉันเลยเลือกที่จะไปนั่งข้างเพื่อนผู้หญิงคนนั้นมากกว่าที่จะไปนั่งข้างหมอนั่น
"หวัดดีจ่ะไอริน เรามิ้นนะ ยินดีที่ได้รู้จัก"มิ้นเเนะนำตัวกับฉันแล้วก็เป็นเพื่อนคนเเรกของฉันตั้งแต่มาเรียนที่นี่ มิ้นเป็นคนน่ารักดวงตากลมโตจมูกก็โด่งเป้นสน เป้นคนที่ไม่ค่อยขาว แต่ก็ไม่ได้ดำ ต่างกับฉันที่ใครๆก้ถามว่ากินกลูต้ารึป่าว? จนฉันต้องบอกไปว่าไม่ได้กิน เพราะที่ฉันขาวคือขาวเมือนเเม่ต่างหากล่ะไม่ได้กินกลูต้าซะหน่อย
"จ้า ยินดีที่รู้จักจ่ะมิ้น เราเป็นเพื่อนกันละนะ" นึกว่าจะไม่มีเพื่อนซะเเล้ว มาโรงเรียนไฮโซคุณหนูซะขนาดนี้ ค่าเทมอเเพงจนหูดับ จะว่าไปฉันก็เป็นคุณหนูคนนึงด้วยเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้เเบบถือตัว อวดรวย หยิ่งไรงี้ ฉันก็ทำตัวตามปกติ แล้วก็ไม่ได้คบนที่ฐานะด้วย ฉันก็เข้าได้กับทุกคนแหละ
กริ่งงงงงงงงงงงงงง!!!!!!
"นักเรียนทำความเคารพ"
"ขอบคุณค่ะ/ครับ คุณครู"
"ไอริน ไปกินข้าวกันเถอะ "
"จ้า ไปกันเถอะ"
ขณะที่เดินไปโรงหาร ฉันมองเห็นหมอนั่นกำลังไปแหล่สาวๆ พอตอนเรียนล่ะไม่เอาใหนเลย พอเรื่องเเบบนี้เก่งโคตร เเล้วหมอนั่นก็หันมามองทางฉันเดินกับมิ้นพอดี แล้วมันยังยักคิ้วให้อีก คิดว่าเท่หรอไอ้บ้า
"มิ้น เดินเร็วๆไม่อยากมองนายเเทนแหล่สาว " อ้อลืมบอกฉันรู้จากเพื่อนๆในห้องน่ะ ว่าหมอนั่นชื่อเเทน ฉันว่ามันน่าจะชื่อเก๊กมากกว่า ขี้เก๊กมากเถอะ
"หั่นเเน่ หึงหรอไปเป้นเเฟนกันตอนใหนเนี่ยยยยยัยรินน"
"เราจะไปหึงนายยั่นทำไม่สนิทก็ไม่สนิท แค่มันรกหูรกตา" ก็มันจริงมั้ยล่ะหึงเหิงไร ชอบก็ไม่ชอบยังจะให้หึงอีก บ้าไปกันใหญ่ละ
"โอเคๆ รีบเดินๆ"
หลังเลิกเรียน
"มิ้นเรากลับบ้านก่อนนะ"
"อ้าวกลับเร็วจังริน ไม่รอกลับพร้อมเราหรอ"
"บ้านเรากับบ้านมิ้นไม่ได้อยุ่ทางเดียวกัน เราจะกลับเองน่ะวันนี้แม่ไม่ได้มารับ"
"อ่อ จ่ะๆบ๊ายบายยยย"หลังจากที่บอกมิ้น ฉันก็เดินเล่นเรือยๆจนไม่รู้ว่ามาถึงหน้าโรงเรียนตอนใหน แม่นะเเม่ติดประชุมไรวันนี้ก็ไม่รู้ ไม่อยากกลับบ้านคนเดียวเลย จนมองไปเจอคนๆนึง ก้นายเเทนน่ะแหละจะใคร วันนี้เจอบ่อยนะเนี่ย นายบ้าเอ้ย หมอนั่นกำลังจีบสาวต่างโรงงเรียนพอดีเลย ฉันเลยยืนมองดูแต่นายนั่นไม่รู้หรอกว่าฉันแอบ เอ่อ ไม่ได้แอบๆ แค่ชำเลืองตามองเฉยๆ แต่หมอนั่นก็รู้มาฉันยืนอยู่ตรงนี้แหละ
แล้วฉันก็ไม่ได้สนใจไร ก็ยืนรอจนแท็กซี่มา ไม่รุ้ว่าหมอนั่นมาจากใหนพอฉันกำลังจะขึ้นรถก็วิ่งเข้ามาหาฉันแล้วก้มาขึ้นแท็กซี่ คันเดียวกับฉันเนี่ย
"ทำอะไรของนาย เราจะกลับบ้าน!"
"ก็แท็กซี่กว่าจะมา กลับด้วยกันนี่แหละเราก็ะกลับบ้าน เดี๋ยวไปส่งเธอก่อนก็ได้"
"ไม่ได้!''
''ทำไมไม่ได้"
''ก็เราไ่ม่ให้กลับด้วยอ่ะ"
"ก็เราจะกลับบ้านเหมือนกันน่ะ"แค่พูดยังไม่พอหมอนั่นยังลากให้ฉันขึ้นรถด้วย สุดท้ายก็ได้กลับพร้อมหมอนี่จนได้
บรรยากาศข้างในดูอึดอัดมาก ฉันก็เงียบนายแทนนั่นก็เงียบ ไม่มีใครพูดอะไร ช่างสิฉันไม่อยากุยกับนายนี่คนอะไรน่าตาก็ดี แต่นิสัยแย่สุดๆ สาวติดเยอะขนาดนี้ได้ไง เนี่ย ฉันอยากจะแฉนายนี่จังเลย
"บ้านเธออยู่ใหน"
"อ่อบ้านเราหรอ หมู่บ้านข้างหน้านี้แหละ"
"อ่อ อยุ่หมุ่บ้านเดียวกันด้วยหนิ แล้วจะไล่เราลงรถทำไม ยังไงก็กลับทางเดียวกัน"
"........."
''เงียบอีก แล้วอยู่ซอยใหน"
"ซอยสาม"
''โอเค พี่ครับเลี้ยวไปที่ซอยสามก่อนนะครับ" คิดๆดูแล้วหมอนี่ห็ดูเป็นสุภาพบุรุษขึ้นมานิดนึงไปส่งผู้หญิงก่อนด้วย
"แล้วค่อบไปซอยสี่นะครับ'' ห๊ะ!!! อุตส่าห์คิดว่าเป็นสุภาพบุรุษ ที่บ้านบ้านอยู่ซอยสี่ ก่อนจะถึงซอยสี่มันก็ต้องผ่านซอยสามอยู๋เเล้วป้ะ ไอ้บ้า เอ้ยยยย ตอนเเรกก็นึกว่าบ้านจะอยู่ซอยหนึ่ง เอ๊ะ เเล้วเราไปคิดทำไมหนิ ไม่ใช่ละๆ ขออย่าให้เจอนายนี่ที่ใหนอีกละกันแค่ในห้องเรียนก็เเย่อยุ่แล้ว
"ค่าแท็กซี่เท่าไหร่คะ"
"58บาทครับ"
"อ่อ นี่ค่ะ"
"เก็บไปเถอะเดียวเราจ่ายใ้ก็ได้"
"อ่าๆก็ได้ๆ" ที่ฉันให้จ่ายให้เพราะไม่อยากสวนากับหมอนนี่นาน ฉันรีบวิ่งไปเข้าบ้าน เเม่ก้ยังไม่กลับอยู่คนเดียวอีกเฮ้ออออออ.........
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น