ลำดับตอนที่ #5 : เริ่มปฏิบัติการ >

“ขับรถดีๆนะคะพี่วิน ขอบคุณมากที่มาส่ง”ฉันหันไปพูดกลับพี่วิน หลังจากที่รถจอดถึงหน้าประตูโรงเรียน

“อืม ตั้งใจเรียนหละเรา”พี่วินพูดจบก็หันมายิ้มให้ฉัน อ๊ากกก หล่อ..

“ค่ะ บ๊ายบาย..” ฉันยิ้มกลับแบบเขินๆ หลังจากนั้นฉันก็เดินทอดท่องเข้าโรงเรียนไปเรื่อยๆ แล้วสายตาฉันก็ไปสะดุดต้นกับเฟย์ที่เล่นบาสกันอยู่กลางสนาม

“กรี๊ดดดดดดด เท่จังเลยค๊า”

“เหนื่อยไหมค๊า”

“นี่ผ้าเช็ดหน้าค๊า”

“เห้อ..” ฉันหายใจแบบเซงๆ แล้วเดินห่างออกมา หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาอาทิตย์นึงแล้วสินะ ที่ฉันกับต้นไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลย ไม่น่าเลยเราอุส่าลืมได้แท้ๆเลย ดันไปหวั่นไหวกับเค้าอีก T^T แล้วฉันก็เดินไปที่โต๊ะประจำกลุ่ม

“ผิง ยายผิง ทางนี้” ยายพิมตะโกน อะไรของมันวะ เค้าหันมามองกันหมดแล้ว เหอๆ อายคนชะมัด -_- หนูม่ายรู้จักมันค๊า แล้วมันก็วิ่งมาหาฉัน

“อะไรของแก อายคนซะมั้งสิ” ท่าทางมันแบบว่าตื่นเต้นสุดๆ

“ฉันหาเจอแล้วหละแก”

“หาอะไรวะ กางเกงในลายสตอของแกอะหรอ”

“จะบ้าหรอ สะตออะไรยะ สตอเบอรี่ตังหาก”

“เออ นั่นแหละๆ”

“ยังโว้ย แต่ฉันหนะหาลูกของคนที่ชื่อศุภวิต  เจอแล้วหละแก”

“เห้ย จริงหรอ มันเป็นใครวะ”

“เฟย์” มันพูดกระซิบข้างหูฉัน

“ใครนะ ไฟหรอ ใครชื่อไฟวะ ไหนๆ มันอยู่ไหน”ฉันแหกปากตะโกน อย่างเคียดแค้น

“โอ๊ย แกเบาๆหน่อยสิ เฟย์โว้ยไม่ใชไฟ”

“เฟย์ เฟย์ไหนวะ”

“หึหึ”ดูๆมันหัวเราะ

“เฟย์ไหนตอบมาสิพิม”

“ก็นักเรียนใหม่ เพื่อนของต้นเจ้าชายแกไง หึหึ” O_O หา ไม่จริ๊ง ไม่จริง

เฟย์นี่นะ จะไปลูกของไอคนชั่วคนนั้น

“แกแน่ใจหรอ มั่วป่าวเนี่ย” ฉันไม่อยากจะเชื่อมันซักเท่าไหร่

“เออ จริงๆโว้ย ฉันสืบมาชัวที่สุดแล้ว”

“..........”

“อึ้งไปเลยสิแก ตอนแรกฉันก็อึ้งเหมือนกัน แล้วนี่แกจะทำยังไงต่อวะ จะแก้แค้นต่อป่าว”

“มันแน่อยู่แล้ว” ฉันตอบอย่างไม่ลังเลซักนิด แล้วเราจะได้เห็นดีกัน

“หาาาา แกจะบ้าหรอ แกก็รู้เฟย์หนะฉายาคือเจ้าชายน้ำแข็งเลยนะโว้ย”

ยายพิมถามฉัน หลังจากที่ฉันเล่าแผนการที่ฉันจะแก้แค้นให้มันฟัง

“อืม เอาจริง”

“มันไม่ง่ายนะแก ขนาดพี่เมเปิ้ลน่ารักขนาดนั้น เฟย์ยังไม่สนเลย”อ้าวไอนี่ เหมือนมันกำลังด่าฉันอยู่เลยนะเนี่ย -_-^ อ๊ากกก แต่มันก็จริงหนะแหละ ฉันจะเอาหัวใจเค้ามาได้หรอเนี่ย ?/

“แน่นอนสิ”ฉันตอบไปท่าทางมุ่งมั่นเต็มเปี่ยม

“อะไรทำให้แกมั่นใจขนาดนั้นวะ”ยายพิมถามต่อ

“หึหึ ก็ฉันสวยไงหละ”

“แหวะ อ๊วก..” อ้าว ทำไมหละ ฉันพูดจริงน้าาา หุหุ ^^

“คนสวยมาแว้ว ^^ ” เสียงยายแนตตะโกนมาก่อนตัว

“แหวะ อ๊วก..” ฉันกับยายพิมพูดพร้อมกัน

พอกระดิ่งตอนเที่ยงปั๊บฉันก็รีบตรงดิ่งไปโรงยิมทันที เพราะได้ยินมาจากแฟนคลับเฟย์ว่านานนั่นมักจะไปนั่งที่โรงยิม เพราะมันชอบอะไรวุ้นวาย..

นั่นไงๆ เห็นหมอนั่นแล้วอยู่คนเดียวซะด้วย หึหึ -_- เอาวะเป็นไงเป็นกัน ฉันเดินก้าวฉับฉับเข้าไปด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม.. สงสัยฉันจะก้าวดังไปหน่อย นายนั่นเลยหันมา พลางทำน่าสงสัย อ๊าย.. สูบบุหรี่ด้วยหรอเนี่ย..

“.........”

“.........”

“.........” อ๊าย พอมาหยุดอยู่ตรงหน้านายนี่ก็เกิดอาการพูดไม่ออกไปชั่วขณะ เขายกคิ้วสูงขึ้นเป็นเชิงถามว่ามีอะไร พร้อมส่งสายตาเย็นชาฉบับเดิมมาด้วย -_-

“โอ๊ะ”เขาร้อง เหอๆ คิดว่าอะไรกันหรอคะ T^T ฉันทำมันไปแล้วฉันดึงบุหรี่ออกจากปากเขา เขาคงตกใจน่าดู

“สูบบุหรี่ไม่ได้ต่อสุขภาพนะ..”มันเป็นประโยคเดียวที่ฉันคิดออก  T^T โอ๊ย ใครก็ได้ช่วยฉันที ขอปี๊บบด่วน  อ๊ากกก อยากฆ่าตัวตาย

“มัน..เกี่ยว..อะไร..กับ..เธอ” เขาพูดทุกถ้อยคำอย่างชัดเจน มันจะมากเกินไปแล้วนะ ไม่ไหวแล้วนะ อย่างนี้มันต้องโดนดี

“ก็นายสูบตอนที่ฉันจะพูดไง มันก็เลยเข้าจมูกฉันไปด้วย” เอาเข้าไปเหอๆ

“..........”เขามองฉันประมาณว่า นี่มันอะไรวะ หน้าผากเริ่มย่น ตายละหว่า?!

เหอๆ ปะป๊า รอหนูด้วยน้า

“เอ่อ.. คือว่า”ฉันต้องพูด โอ๊ย เกิดมาจนอายุ 17 ยังไม่เคยจะสารภาพรักกับใครซักกะคน ถึงแม้ว่าจะไม่ได้รู้สึกจริงๆก็เหอะ ตอนแรกก็นึกว่าจะง่าย แต่ไหงมันเป็นอย่างนี้เนี่ย ><”

“มีอะไร”

“ฉัน เอ่อ ฉันหนะ”

“อะไรวะ ชิ ! จะพูดอะไรก็รีบๆสิวะ” ตายแน่ ดูเหมือนเขาจะเริ่มมีควันออกทางหูแล้วงะ..

“ฉันชอบนาย คบกับฉันไหม” ฮูเร่ พูดมันไปแล้ว ตื่นเต้นชะมัด ทำไมใจต้องเต้นแรงขนาดนี้ด้วยหละเนี่ย

   OoO