ลำดับตอนที่ #2 : ไม่น่าประทับใจ -_-"

ไม่น่าประทับใจ -_-"

"จิงหรอผิง แกเจอแล้วหรอ เด็กใหม่คนั้นหนะ"O_o

"อืม.."

"เป็นงัยๆ หล่อป่าว"

"งั้นๆ"  แน่นอนค่ะ ฉันโกหก แหะๆ ก็ไอหมอนั่นหนะ ออกจะหล่อ ><" ไม่ใช่หล่อธรรมดานะ แต่หล่อม๊ากกกกก  แต่พอดีฉันไม่ค่อยบ้าผู้ชาย

( ขนาดไม่บ้านะเนี่ย -_-) ก็เลยไม่ค่อยจะสนใจเท่าไหร่ แค่ไปดูหน้าเอง
โหะๆ ^o^ แต่จะให้ดูเฉยๆ ก็ไม่ประทับใจหนะสิ ฉันเลยแกล้งวิ่งชน แต่ไอหมอนี้ก็เป็นเจ้าชายน้ำแข็ง อย่างที่เค้าว่ากันอะแหละ สายตาที่เขามองมาหนะมันเย็นชาชะมัด เห้อ... เวลาที่เขาวิ่งมากระชากแขนฉัน ( อย่างแรง ) ฉันก็เริ่มกลัวว่าไอหมอนั่นจะมาต่อยฉันซะแล้ว รอดตัวไปวุ้ย  T^T บทหล่อโหดแบบนี้ หนูผิงรับไม่ได้ค๊า

"เห้ย  จารย์มีแล้วๆ" สิ้นเสียงพิม ทุกๆคนก็กลับที่โดยอัตโนมัติ รวมทั้งฉันด้วยค๊า  

"หยุดนะ ภัทสรา" หึย เสียงอาจารย์ เบญ พูดขึ้น ขนลุกๆแหะ ชื่อใครหว่า ไม่รู้ๆ เดินต่อดีก่า

"ภัทสรา หูหนวกรึไง มานี้ซิ" ใชแล้วค่ะ มันคือชื่อฉันเอง -_-" ทัมมัยมันซวยงี้วะ!! ฉันก็รีบเดินแล้วนินา  แต่ด้วยที่นั่งฉันมันอยู่หลังสุด แล้วฉันดันเดินมาโม้หน้าห้อง ฉันเลยกลับห้องไม่ทัน หือๆ T^T

"รู้ใช่ไหม ว่าต้องทำยังไง หึ !!"

"ทราบแล้วค๊า" เหอๆ ทำไมชีวิตฉันถึงซวยแบบนี้ ToT ฉันเดินทอดน่องไปเรื่อยๆ จุดหมายคือ แทน แทน แท๊นนนน มันคือ สนาม

"หึย.. ซวยแล้วมีเด็กเรียนพละอยู่ ตายแน่ฉัน"ฉันรีบเดินจะเรียกว่าย่องจะดีกว่า

 โอ๊ะ !!!!

"ว๊ายยยย" ตายแล้ว วันนี้มันวันซวยอะไรวะเนี่ย T^T

" ยายผิงสะดุดก้อนหินหวะ" เสียงไอบีมพูดขึ้นหลังจากหายช็อค และต่อจากนั้นก็เป็นเสียงระเบิดหัวเราะของคนห้องนั้น โหย... ให้ตาย ใครก็ได้ขอจอบหน่อย จะได้มุดตามรูออกไปจากตรงนี้ซักที -_- ทำไงดีหว่า ??

ใช่ๆ ต้องแกล้งตาย

"คร๊อกฟี่ zZ" โอ๊ย ตายหละ คนตายที่ไหนกรนวะเนี่ย ลืมๆ ( เออ.. ทำไปได้) พอได้ยินแบบนั้นเพื่อนๆก็หัวเราะหนักกว่าเดิม -_- หึ่มๆๆๆ ฉันไม่ขำด้วยหรอกนะ

"ขึ้นมาสิ" เอ๊ะ โหะๆ ในที่สุดก็มีเทพบุตรมาช่วยฉันแล้วเห็นไหมหละ ไหนๆ

ขอดูหน้าหน่อยสิค๊า  เทพบุตรของหนูผิง ><

"เห้ย นาย" OoO

"หวัดดี ยายโก๊ะ" -_-

เพล้ง เพลัง เพลัง เสียงหัวใจแตกสลายคะ

"หนิ จะมองหน้าฉันอีกนานไหมฮะ ฉันหล่อขนาดนั้นเลยหรอ"

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

เท่านั้นแหละ เสียงกรี๊ดก็ระงมไปทั้งสนาม

"อ๊าย พี่เฟย์เท่จังเลย"

"ฉันเป็นลมบ้างดีกว่า เผื่อเฟย์ของฉันจะได้มาพยุงบ้าง"

"หนิๆ เฟย์ของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ยะ ของฉันต่างหาก"

เออๆ เอาเข้าไปมีใครเห็นฉันนอนอยู่ตรงนี้บ้างไหมเนี่ย เกิดมาสวยแต่คนดันไม่เห็นคุณค่าซะงั้น เห้อ... แย้จัง ( คิดไปได้เนอะ ) ฉันรีบดึงมือตัวเองกลับมา แล้วพยุงตัวเอง

"อ๊าย ยายผิงปฏิเสธเฟย์หละ"

"คิดว่าตัวเองเป็นใครหนะ ถึงกล้าทำเนี่ย"

พอๆ พอกันที ขายหน้ายังไม่พอ ยังมาโดนด่าอีก ให้ตายเหอะ ช่วยด้วย

คนสวยโดนรังแกค๊า ..

"ผิง เป็นอะไรมากรึเปล่า" อ๊าย นี่ไงเทพบุตรตัวจริงของฉันหละ

"ไม่เป็นไรจ้ะ"

"เราไปก่อนนะ" แล้วฉันก็โปรยยิ้มหวาน แบบแห้งๆ เหอๆ สมเพจตัวเองชะมัดเลย

"อืม เดินระวังหน่อยนะ" แล้วเขาก็โปรยยิ้มกลับมา อ๊ากกกก เท่

"กรี๊ดดดดดดดดดด"

"ต้นเท่มากเลยงะ"

"มันพูดจ้ะกับพี่ต้นด้วยแหละ น่าตบชะมัด"

"ดูๆ หน้ามันสิ บานยิ้งกว่ากระด้งอีก" เอ่อ.. ขอโทษทีมันบานอยู่แล้วหนะ

T^T