[FIC EXO] WHAT'S UP !? ว่าไงนายเตี้ย KAIDO and CHANBEAK.

ลำดับตอนที่ #3 : - Chapter three .

CHAPTER 3

 

ในที่สุดก็ทำการบ้านเสร็จซักที ผมบิดขี้เกียจไปมา มองออกไปนอกหน้าต่าง

อ่า..เย็นจนได้นะแบคฮยอน ผมลุกขึ้นหยิบกระเป๋านักเรียนที่แขวนอยู่ข้างโต๊ะ
เตรียมตัวจะกลับบ้าน ผมมองคนนั่งข้างๆ ชานยอลที่นั่งหลับฟุบกับโต๊ะใช้แขนแกร่งของมันเป็นหมอนหนุน
ตอนนี้ชานยอลนอนหันหน้ามาทางผม ดวงตาปิดสนิทเพราะมันกำลังเข้าห้วงนิทราเมื่อกี้หลังจากที่คยองซูและจงอิน
ออกไปก่อนแล้ว ผมไล่ให้มันกลับบ้านไปก่อนแล้วนะครับ แต่มันบอกว่าจะรอจนผมกลับ

 

ผมนั่งลงวางกระเป๋าไว้ที่เดิมจากที่หยิบมา ผมฟุบนอนมองคนข้างๆ ตอนนี้หน้าของชานยอลกับผมมองกันอยู่
แต่คงเป็นผมคนเดียวที่มองมัน ตอนนี้บรรยากาศตอนเย็น ไม่มีนักเรียนในห้อง มีแค่ผมกับคนตรงหน้า
ท้องฟ้าที่เริ่มเป็นสีส้มเพราะพระอาทิตย์กำลังตก ..

 

ผมยิ้มให้กับคนตรงหน้าที่กำลังหลับอยู่ เอ๊ะ! ผมยิ้มทำไม ตอนนี้ในสมองผมมีความรู้สึกหลากหลาย
หวั่นไหว? หรือผมชอบคนตรงหน้านี้กันนะ? เร็วไปหรือเปล่า? วันเดียวเองนะแบคฮยอน นาย..


...ตกหลุมรักเขาซะแล้ว มั้ง (?)...



ตึก ตัก ตึก ตัก..
เสียงหัวใจผมเต้นแรงมาก แรงจนเหมือนมันกำลังจะหลุดออกมา

" แบคฮยอนเอ้ยย ! นายจะใจเต้นแรงไปทำไมกัน ? " ผมเผลอพูดเบาๆ แต่คนตรงหน้าคงไม่ได้ยินหรอก 


" เพราะ ชอบชั้น ใช่มั้ยล่ะ ? " คนตรงหน้าผมลืมตาจ้องผมอยู่ ผมสะดุ้งเฮือก ได้ยินที่ผมพูดหรอ? หรือตื่นพอดี ?


"นะ..นายตื่นแล้วหรอ? กะ..กะ..กลับบ้านกันเถอะจะมืดแล้ว" ผมพูดเปลี่ยนเรื่องทันทีที่ชานยอลลุกขึ้นนั่งตัวตรง แต่ด้วยความตกใจอยู่นั้นผมดันพูดตะกุกตะกัก ตอนนี้หูผมร้อนมากๆ ผมรู้ทันทีเลยว่าหน้าผมต้องแดงยันหูแน่ๆ ผมรีบลุกขึ้นและกำลังจะเดินออกไปเพื่อไม่ให้ชานยอลเห็นหน้าที่แดงระเรื่อของผม


"นี่ ! " ชานยอลลุกขึ้นคว้าข้อมือของผมไว้ ออกแรงดึงเล็กน้อยเพื่อให้ผมหันหน้าไปหาเค้า


"นาย! น้ำลายย้อย!! เช็ดซะ !! " ผมพูดเพื่อให้เค้าปล่อยมือผม แต่เค้าไม่ปล่อย หนำซ้ำยังก้มและยื่นเข้ามาใกล้กับผม ผมมองหน้าเค้านิ่ง ดวงตาของผมเบิกกว้างอยู่อย่างนั้น 

 

ตอนนี้หัวใจผมเต้นแรงจนแทบระเบิดแล้วละครับ

..ผมคง.. จะตกหลุมรักเค้าจริงๆใช่มั้ย? อาการแบบนี้.. ใช่รึเปล่า ? ..

" น้ำลายจะย้อยได้ไง ในเมื่อชั้นไม่ได้หลับ เป็นแฟนกันมั้ย? "
 

.
.
.
.


BOOOOOOOOOOOOMM !!!!!!


ผมระเบิดแล้วหล่ะครับ .. 
อาลัยให้ แบคฮยอน คนนี้ 5 วินาที

"ฮ่า ฮ่า นี้นายอินขนาดนั้นเลยหรอ? ฮ่า ฮ่า ฮ่า" ผมขยี้ศรีษะคนตัวเล็กจนผมยุ่ง ละหน้าออกจากคนตัวเล็ก ปล่อยมือที่จับข้อมือเรียวออก 


"นะ..นี่นายแกล้งชั้นหรอ?" คนตัวเล็กที่เหมือนวิญญาณออกจากร่างพูดอย่างแผ่วเบา


"ก็ใช่นะสิ ฮ่าฮ่า ป๊ะ! กลับบ้านกันเถอะ" พูดจบผมก็ตบบ่าคนตัวเล็กเพื่อเรียกสติ แล้วก็เดินไปที่ประตูห้อง
แต่คนตัวเล็กยังยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับแม้แต่ขา 


"กลับกันเถอะ เดี๋ยวชั้นไปส่งนายที่บ้านหน่าแบคฮยอน" 


".......... นายแกล้งชั้น? ใช่มั้ย? " เสียงของคนตัวเล็กถามย้ำกับผมอีกครั้ง


"ก็ใช่ไงเล่า ...นายคิดว่าชั้นจะขอนายคบจริงๆหรอ? บ้าไปแล้วหน่า"


" นั้นสินะ จะะเป็นไปได้ไง.. ฮ่าฮ่า ใช่ บ้าจริงๆเล้ยยย"  คนตัวเล็กหันหน้ามายิ้มกับผมเล็กน้อยแล้วเดินออกไปทันที


"อ้ะ ไม่ต้องไปส่งชั้นหรอก เดี๋ยวชั้นกลับเอง ไปละ บ้ายบายย "
แบคฮยอนหันในหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มบอกกับผมและเดินออกไป


 

คุณเชื่อเหรอครับว่าผมแกล้งแบคฮยอน.. ผมไม่ได้แกล้งครับ ผมพูดจริง
แต่อีกใจของผมมันดันกล้าๆกลัวๆ ผมกลัวเสียเพื่อนครับเลยบอกแบคฮยอนว่าผมแกล้ง
ถ้าหากผมคิดไปเองคนเดียวละ? แต่เราก็เพิ่งจะรู้จักกันเองแค่วันเดียวเองนี่ครับ
ผมเองก็ยังไม่มั่นใจในตัวเองเลย สิ่งที่ผมคิดกับแบคฮยอนเรียกว่า รักแรกพบ หรือเปล่า ?

-　BEAKHYUN‘　S　PART　.



 

ป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน


"เห้ออออออ" ตั้งแต่ออกมาจากห้องเรียนผมก็ถอนหายใจมาตลอดเลยละ
ผมสับสนเหลือเกินว่าผมตกหลุมรักชานยอลเหรอ? ชอบเหรอ? เร็วไปมั้บแบคฮยอนนน
อ๊ากกกก!! ผมทึ้งหัวตัวเองและโยกไปมา จนลุงที่นั่งข้างๆผม
หันมามองผมด้วยสายตาประมาณว่า ' มึงบ้าเหรอ ? ' 
ผมหันไปยิ้มแห้งๆให้ลุงหน่อยๆ ผมขึ้นรถเมล์คิดไรไปเรื่อยๆ

 

บ้านบยอน

"แม่คร้าบบ.. กลับมาแล้วคร้าบบบ.." ผมเอ่ยทักแม่แบบเหนื่อยๆ

 

ผมอยู่กับแม่และน้องชาย พ่อของผมหย่ากับแม่ตั้งแต่ผมอยู่ประถมนู้น
แม่เป็นลูกคนมีเงินอยู่แล้ว และบวกกับอาชีพเปิดร้านอาหารญี่ปุ่นอีก เลยพอเลี้ยงผมกับน้องชายได้เรียนที่ดีๆ

 


"แบคเป็นไงบ้างลูก ไปโรงเรียนวันแรก หน้าตาดูไม่ดีเลย หืม? ดีมั้ย? มีเพื่อนใหม่แล้วยัง? !@#$%^ ?? "
แม่เดินมาถามผมเยอะแยะไปหมด ผมแค่พยักหน้าหงึกๆตอบแทนคำพูด


"หิวจัง..ไปกินข้าวกันเถอะครับแม่ เดี๋ยวผมเอากระเป๋าไปเก็บก่อนนะครับ" พูดจบผมก็เดินขึ้นบันไดไปชั้นสองของบ้าน
เดินไปห้องนอนห้องแรก ซึ่งเป็นห้องผมเอง  

 

ผมวางกระเป๋าไว้ที่โต๊ะทำการบ้าน ถอดถุงเท้า เปลี่ยนจากกางเกงนักเรียนเป็นกางเกงบอลสีดำขาสั้นเท่าเข่า
ผมเดินออกจากห้องนอน เดินถัดไปห้องข้างๆ เคาะประตูเรียกน้องชายของผมเพื่อให้ลงไปกินข้าว



ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ไอ้เทา! ไอ้สูง!! ไอ้แพนด้า! ไอ้เทาา!!! ไปกินข้าวว!!" ผมเรียกมันเท่าไหร่ก็ไม่เปิดเหมือนทุกที ผมหยุดเคาะ
และตะโกนเรียกแม่และเดินช้าๆ หวังให้คนในห้องได้ยิน


"แม่!! รู้ป่าวเมื่อวานไอ้ทะ...."　

 

แกร๊ก!　แอ๊ดดดด!!
เสียงปลดล็อคประตูทำให้ผมหยุดพูดและยิ้มออกมาอย่างพอใจ เสียงเปิดประตูตามมาติดๆ

"พี่แบค! ไหนสัญญากันแล้วไงว่าจะไม่บอกแม่อ่ะ" น้องชายสุดหล่อของผมเอ่ยอย่างงอนๆ

"ก็ชั้นเคาะเรียกแก แกก็ไม่เปิดนี้หว่าา - - "


"จุ๊ๆ ไว้ละกันนะฮยองงงง" ร่างสูงมาเกาะแขนผมเอาหัวถูๆไถที่แขนของผมแสดงความที่มีในตัวมาใช้


"เออๆ ชั้นไม่บอกหรอกน่า ไปกินข้าวกัน" เทาพยักหน้าและเดินตามผมลงมา

 

เทา หรือ บยอน ทาโอ (타오: ชื่อเกาหลีเทาเขียนงี้ แต่ไรท์อยากให้เป็นน้องแท้ๆของแบคฮยอน เลยเติมบยอนไปนะ)

น้องชายแท้ๆวัย 16 ปี มันกับผมไม่เหมือนกันซักนิด เทาเหมือนพ่อ ส่วนผมเหมือนแม่ เท่าอายุน้อยกว่าผมแค่ปีเดียว
เทาเรียนอยู่โรงเรียนนานาชาติจีน-เกาหลีจงกั๋ว(ชายล้วน) มันมีชื่อจีนว่า ฮวาง จื่อเทา มันเป็นคนอารมณ์ร้อนชกต่อยทุกวัน
เมื่อวานผมบังเอิญเห็นมันมีเรื่องแค่มันขอร้องไม่ให้เอาไปบอกแม่ ผมเลยเก็บไว้


เราเพิ่งย้ายเข้ามาในโซลเมื่ออาทิตย์ก่อนนั้นเอง เลยทำให้ผมกับเทาต้องย้ายโรงเรียน
ผมกับเทาอยู่กับตายายที่จังหวัดคย็องกี ส่วนแม่อยู่ที่นี้ พอเริ่มโตก็ย้ายมาอยู่กับแม่ไงละครับ
 

-　BEAKHYUN'S　PART　END　.





 

" จะเอานายไง  "

"เหอะ!ชั้นว่านายต้องโดนไม่ตีหัวด้วยแน่ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า..." ร่างบางหัวเราะชอบใจ พลันติดกระดุมเสื้อจนเสร็จ


 

Rrrrrr rrrr r r rrr
เสียงโทรศัพท์ของคยองซูดังขึ้น

"ฮัลโลครับเฮียคริส...อยู่บ้านเพื่อนครับ....แถวโรงเรียนแหละครับ....ได้ครับเฮียคริส...ถึงบ้านละจะโทรหานะครับ"

 

เฮียคริส ? อาจาร์ยคริสแน่เลย สงสัยคยองซูมีเคอร์ฟิล
อดไปอีกกู T____T เห็นร่างขาวๆเป็นรอยช้ำละมีอารมณ์ชิบหาย
แต่คงไม่มีแรงแน่ตอนนี้ เพราะระบมไปทั้งตัวทั้งคู่ ถ้าคยองซูขัดขืนคงสู้แรงคยองซูไม่ไหวแน่ๆ
เห้ยยย!! คิดบ้าอะไรว่ะไอ้หื่นจงอินนนน !!

"จงอิน!!!" ผมสะดุ้งตกใจเสียงคยองซูเลยหยุดคิดเรื่องติดเรท 18+


"ตะโกนทำไม อยู่กันแค่นี้" ผมเอ่ยเสียงเรียบ


"ชั้นเรียกกนายตั้งนานนะจงอิน.. เอ้อ ชั้นจะกลับบ้านละพอดีพี่คริสโทรมาบอกว่ากลับดึกหน่ะ เลยให้ชั้นรีบกลับ"
ร่างเล็กบอกผม ผมก็แค่เก็กขรึมพยักหน้าตอบไป


" ไปส่งหน่อยดิ "









 

to be continued

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------





เขียนผิดบ่อยต้องขอโทษนะ เราเขียนตั้งแต่ตีหนึ่งถึงตีห้าเลยย.
เม้นด้วยนะ จุ้บๆๆ .