คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ ๒ - หนีไม่รอด (No way)
Can part
ผมลืมตาขึ้นมา ผมไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว ที่ที่ผมต้องแต่งงานกับคนคนนั้น แต่ตอนนี้ผมกลับอยู่บนห้องนอนของผมเอง
ผมหันมองไปข้าง ๆ ผมเจอ ... แกงส้ม
“ แกงส้ม นายพาฉันมาที่นี่ใช่มั้ย “
“ ใช่ นายนี่หนักนะ แต่ทำไมตัวเล็กจังวะ ไปเพิ่มความสูงหน่อยดิ “ อันข้างหลังนี่เกี่ยวมั้ยแกง
“ สูงได้แค่นี้น่ารักออก “
“ เออ น่าร้ากกก น่ารัก “ ถึงจะพูดออกแนวประชด ผมก็รู้ว่าผมน่ารัก
“ นายแกงส้ม ! “ เสียงพี่ฮั่นเรียกแกงส้มขึ้น
“ วอช มีอะไรนายหมี “ - -
“ ลงไปข้างล่างไป คนจะอยู่กับภรรยา “ เฮ้อออ. อย่าเรียกแบบนี้ได้มั้ย ถามความรู้สึกกันก่อนได้มั้ย พี่ฮั่น !
“ ไม่เอา ฉันจะอยู่กับแคน นายนั่นแหละ ลงไป ชิ้ว ๆ “
“ นี่บ้านฉัน ! นายนั่นแหละลงไป “
“ เอ๊ออ ลงก็ได้ ไอ้หมี “ แล้วแกงส้มก็วิ่งลงไปข้างล่าง พร้อมปิดประตูห้องผมไว้อย่างดัง
“ แคน “ พี่ฮั่นก็เอามือมาลูบหน้าผม ผมไม่มีทางหวั่นไหวหรอกนะ ! ผมก็ปัดมือพี่ฮั่นออก
“ อย่าทำแบบนี้กับผม ! ผมไม่ชอบ “ ผมตะคอกใส่
“ แคนยังรักมันอยู่ใช่มั้ย “ มัน ? มัน นี่หมายถึงฮัทใช่มั้ย
“ ฮัทใช่มั้ย “
“ ใช่ แคนยังรักมันแน่ ๆ ล้มเลิกความคิดซะเถอะ มันตายไปแล้วแน่ ๆ หายไป 10 ปีแล้วมันไม่กลับมาหรอก ! “ แล้วพี่ฮั่นก็บีบคางผม เจ็บกายน่ะไม่เท่าไหร่ แต่มันเจ็บที่ใจ !
“ ไม่ ฮัทต้องกลับมา ฮึก พี่ฮั่นอย่าทำร้ายจิตใจผมอีกเลยนะ ฮึก ๆ “
“ นายน่ะเป็นคนสำคัญของฉัน เมื่อนายแต่งงานกับฉัน ฉันก็จะรวย มีคอนโดสิบล้าน นายก็จะสบายตลอดไปนะแคน ดีกว่าอยู่กับฮัท มันก็แค่มีบ้านใหญ่ ๆ ธรรมดา ๆ ไม่หรูมากนัก ก็เท่านั้นเอง “
“ แต่ผมอยู่แล้วผมมีความสุขกว่าอยู่กับพี่ฮั่นอีกนะ !! “ พี่ฮั่นมองหน้าผม คิดจะทำอะไรน่ะ
ปังงง !!
“ แคน !! “ อ้าว แกงส้ม
“ แกงส้มมม นายมาได้ไง “
“ ก็นายหมีบอกให้ฉันไปข้างล่างก็ลงไปแล้ว ก็เลยขึ้นมาอีกที กลับบ้านไม่ได้ อะฮึก ๆ TT “ เอ่อ
“ พี่ฮั่นลงไปนอนเถอะ พรุ่งนี้ค่อยคุยกันก็ได้ “
“ ก็ได้ ! แกงส้ม อย่าเรียกฉันว่าหมีอีกละ นายตายไม่ดีแน่ฉันไม่ชอบ !! “
“ หรอออ ‘ ‘ ไม่รู้นะเนี่ย ไปไป๊ ชิ้ววว “
“ แกงส้มวันนี้นอนที่นี้ก่อนก็ได้นะ “
“ จัดไป “ แล้วแกงส้มก็ไปนอนที่โซฟาในห้องผมมันก็กว้างพอสำหรับที่ให้นอนของแกงส้มนั่นแหละ
.
.
.
ขณะนี้ 3 นาฬิกาหลังเที่ยงคืน ...
“ พี่แคน ๆ “
“ หืมมม ? “
“ หนีออกไปกันมั้ย ! “
“ เออเนอะ เอาดิ “ แล้วผมก็เอาของที่จำเป็นใส่กระเป๋าเตรียมหนีออกจากที่นี้โดยเร็ว
“ ป่ะ รีบออกไปก่อนที่อีพี่หมีจะมาเห็น “ แล้วผมกับแกงส้มก็พาผมลงไปข้างล่างแต่ ...
“ หยุดเดี๋ยวนี้พวกนายจะไปไหน ! “
“ อ้ากกก ไอ้หมี นายจะมาทำเตี่ยทำไมวะ คนจะพาแคนไปหาหมอ !! “ โม้เก่งนะเรา ' '
“ แคนเป็นอะไร ๆๆ ทำไมไม่บอกพี่ “
“ ผมไม่อยากให้พี่ต้องเป็นห่วง ผมไปกับแกงส้มก็ได้ “
“ ไม่คิดจะหนีใช่มั้ย ฉันจะให้คนไปส่งพวกนายและตามติดพวกนาย “ เห้ย
“ ไม่ต้องก็ได้นะพี่ฮั่น ! “ ผมคัดค้านไป
“ นายที่อยู่ตรงนั้น 2 คนน่ะ ฉันใช้ให้นายตามติด แคนกับไอ้แกงส้วมหน่อยนะ ! “
“ ครับ / ครับ “
“ ไอ้หมีใครใช้ให้แกเรียกว่าส้วมวะ !! “
“ ยุ่งไรละ นายยังเรียกฉันว่าหมีเลย จะไปหาหมอก็ไปเร็ว ๆ เลยนะ ! “
“ เออ ป่ะแคน ! “
“ เชิญขึ้นรถครับคุณแคนและคุณแกงส้วม “
“ อ้ากกก ไอ้เวร!! กุชื่อแกงส้มเดี๋ยวตบคว่ำแม่งทั้งบ้าน ! “ โห =O=
“ ครับคุณแกงส้มเชิญขึ้นรถ “
ตื้ด ตื้ดด ตื้ดดด .. อ๊ะเสียงข้อความ ‘ แคน นายมาหาฉันที่ ร้าน xxx หน่อยสิ่ ‘ เอ๊ะ ใครกันน่ะ ?
“ เอ่อนี่ช่วยไปที่ร้าน xxx หน่อยสิ “
“ ไปทำไมครับ “
“ ไปเหอะนะ จะไปหาเพื่อน “
“ ก็ได้ครับ “
และแล้วก็ถึงร้าน xxx ใครกันที่ส่งข้อความมา ช่วงนี้ก็ไม่มีใครได้เบอร์ผม คนที่ผมให้เบอร์ไปก็มี แค่ แกงส้ม แพท พี่ฮั่น แล้วก็ ... ฮัท ฮัทหรอ ? ไม่มั้ง ช่างเถอะแล้วผมก็ลงไปที่ร้าน xxx อยู่ดีดีก็มีแรงยวบจากข้างหลัง ใครกันเนี่ย อ้อมกอดนี่ ... มันเหมือนน ...
-----------------------------------------------------
อ่านแล้วเม้นท์พลีสสส นะฮะขอร้องงง ./\.
ชื่อตอนนี้ไม่เกี่ยวช่างมันโน๊ะ . .'
ความคิดเห็น