ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ ๑ - แต่งงาน (Wedding)
❀ Supercell
ฮั่น อิสริยะ ภัทรมานพ แคน อติรุจ กิตติพัฒนะ
Can part
วันนี้วันแต่งงานของผมและคุณฮั่น ใครๆก็ว่า ว่าวันนี้เป็นวันที่มีความสุขที่สุด สำหรับผม ไม่เลย วันที่ผมมีความสุขที่สุดคือ วันที่ผมแต่งงานกับคนที่ผมรัก ...
“ คุณแคนคะ เชิญออกไปรับแขกด้านนอกหน่อยค่ะ คุณฮั่นให้มาบอกค่ะ “
“ ครับ เดี๋ยวจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละครับ “
“ ค่ะ เร็ว ๆนะคะ “
เฮ้ออ ! รับแขก งั้นหรอ ไม่ชอบซะด้วยสิ น่าเบื่อ ต้องถ่ายรูปอะไรอีกก็ไม่รู้ ไม่ชอบเลย รู้สึกแปลก ๆ ที่ถ่ายรูปกับคนไม่สนิท
“ คุณฮั่น ผม..มาแล้ว “
“ เรียกพี่ฮั่นก็ได้แคน พี่บอกกี่ครั้งแล้วเนี่ย “
“ ครับ ค..พี่ฮั่น “ เมื่อผมพูดจบพี่ฮั่นก็ยื่นมือมาลูบหัวผมอย่างเอ็นดูและสางสายตาหวานเยิ้มมาให้ผมแต่ผมไม่รู้สึกหวั่นไหวเท่ากับ... ฮัท ฮัทนี่แหละ ถูกพี่ฮั่นทำร้าย จนต้องไปรักษาที่ต่างประเทศนานมา 10 ปี !
.
.
.
“ ยินดีด้วยนะฮั่น ได้ภรรยา น่ารักน่าเอ็นดูจังเลยนะ ฮ่า ๆ ผู้หญิงมีแม่งไม่เอา เอาผู้ชายแปลกมนนุษย์วะ “ สิ่งที่ผู้ชายตรงหน้าพูดทำให้ผมหน้าเสียไปนิด ๆ แต่พยายามฝืนยิ้มออกมา
“ อย่าพูดแบบนั้นดิวะ เข้างานไปเลย ๆ ฮ่า ๆ “
“ เออ ๆ “
.
.
.
“ แคน “ แล้วผู้หญิงคนหนึ่งก็โผล่เข้ากอดผมพร้อมกระซิบว่า ‘ ไม่เป็นไรนะ เราจะอยู่ข้าง ๆ แกตลอดไป ถ้าฉันเจอเรื่องฮัทเมื่อไหร่ฉันจะมาบอกทันทีเลยนะ ฉันรักแกไอ้แคน เฮ้อ ฉันลำบากใจแทนแกวะ แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก ‘
“ อืมม ขอบคุณที่มานะ “
“ ไม่เป็นไร “
“ เชิญเข้างานเลยครับ คุณ ?? “ พี่ฮั่นพูดขึ้น
“ ชื่อ แพท ค่ะ “
“ ครับคุณแพทเชิญข้างในเลย “ เมื่อพี่ฮั่นพูดจบแพทเพื่อนผมก็เดินเข้าไปในงาน คงจะหมดแล้วสินะ
“ เฮ้ แคน ไอมีสยูเวรี่ มัชชชช ต้องเหาะมาจาก ฝรั่งเศสเพื่อมาหาแกและคุณพี่ฮั่นเลยนะ *0* “ เสียงแกงส้มเพื่อนที่ผมสนิทที่สุดทักขึ้น โอ้เย้เบบี้ -.,- นานกว่า 5 ปีที่ไม่ได้เจอ คิดถึงมาก
“ เฮ๊ยย แกงส้ม คิดถึงเว้ยย “ แล้วผมก็เข้ากอดแกงส้ม
“ เออ แล้วไงมาแต่งงานกับผู้ชายวะ “ ถามทำไมวะ ไม่มีคำตอบ
“ ... “ ผมก็เงียบไม่ตอบ
“ เออไม่ถามก็ได้ อ้าวโย่วพี่ฮั่นหวัดดี “ เอ่อ แกงส้ม แกสนิทกับพี่ฮั่นเมื่อไหร่
“ หวัดดีครับ แคนทำไมเด็กนี้เสียมารยาทจัง “ นิสัยมันครับ - -
“ นายว่าฉันเสียมารยาทหรอ แรงนะแรง เดี๋ยวพ่อต่อยปากแตก “ เอ่อ - -
“ เข้างานไปไอ้แกงส้วม ! “ แกงส้มก็หันมาแลบลิ้นให้ฮั่นพร้อมกับเดินกระแทกเท้าเข้าไปในงาน
“ แคนทำไมไอ้เด็กนั่นนิสัยเสียจังเลย มันคิดว่ามันน่ารักรึไง ! “ รู้สึกว่าพี่ฮั่นจะโกรธไม่ใช่น้อย
“ ช่างมันเถอะครับ นิสัยมันก็เป็นแบบนี้แหละ อย่าใส่ใจเลย “
“ ก็ได้ครับเข้างานเถอะ “ แล้วพี่ฮั่นก็โอบไหล่ผมเข้างานไป ผมไม่ชอบซะเลย
“ เชิญคุณแคนกับคุณฮั่นขึ้นเวทีเลยค่ะ “ แล้วงานแต่งงานที่แสนทรมานก็เริ่มบรรเลงไปเรื่อย ๆ ผมโครตจะอึดอัดพี่ฮั่นก็ยิ้มอยู่นั้นแหละ ผมเลยมองไปท่แกงส้มซะหน่อย โอโห - - กินอยู่นั่นแหละไม่สนใจอะไรเลย
“ เอาละ ผมจะเชิญคนพิเศษที่ทั้งสองไม่คิดว่าเขาจะมาได้ ผมจะเชิญขึ้นมาบนเวที “ เสียงแขกที่นั่งอยู่ข้างล่างต่างก็พูดถามว่า ใครอะไร ผมก็อยการู้นะ แต่ขอไม่คิดมากดีกว่า
“ ขอเชิญพบกับ ... คุณ .. เฮ๊ยย ไฟดับ “ ฟ..ไฟดับ ผมกลัว ๆๆ ใครก็ได้ช่วยผมด้วย ฮึกฮือ ๆ
.
.
.
“ แคน... ไม่เป็นไรนะ “ เสียงนี่ไม่ใช่พี่ฮั่น แล้วเสียงใครละ? คุ้น ๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น