คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 1 ตอน จบ
*ตอนนี้จะมีความนาวเป็นอย่างมาก ราว 34,000 คำ เพราะผมได้เอาคืนที่ 5-7 ของซีรีย์ Yoshi มามัดรวมกันในตอนเดียว เเละรวมเนื้อเรื่องที่ผมคิดขึ้นมาด้วย จริง ๆ ผมก็เคยทำอะไรเเบบนี้มาใน นิยาย Gup ของผม ตอนนั้น่าจะ 35,000 คำ ซึ่งวิธีการเเต่งยาวเหยียดเเบบนี้ผมอาจจะใช่มัันในอนาคตสำหรับเหตุการณ์หรือ event ใหญ่ ๆ ไม่ใช่สำหรับเรื่องนี้เรื่องเดียว ให้มองว่ามันเป็น The movie ไว้นั่งอ่านยาว ๆ กันไปเลยล่ะกัน
…
~มีเสียงกระซิบที่แผ่วเบาของผู้คนจำนวนมากกำลังท่องบทสวดอะไรบางอย่าง~
“หนวกหูน่า… ฉันจะนอน”-โยชิ ฮิคารุ
~จู่ ๆ โยชิก็ถูกพามาทีไหนสักเเห่ง~
“ที่นี้มัน… รู้สึกคุ้น ๆ ชอบกลเเฮะ”-โยชิ ฮิคารุ
~มีเสียงเหมือนบางสิ่งกำลังคำราม~
“ฮึ!”-โยชิ ฮิคารุ
~มีบางสิ่งกำลังออกมาจากเครื่องจักรที่อยู่ในเงาของบันลังกลางห้อง เเละมันได้ลงเสียงคำรามดังปีศาจ~
“ฮึ! ยะ… ยะ… อย่าเข้ามานะโว้ย!!!”-โยชิ ฮิคารุ
~โยชิได้สดุงตื่นขึ้นมา~
“ฮึ! (โยชิหันซ้ายหันขวาเเล้วเอามือจับหัวตัวเอง) โอ้ย…”-โยชิ ฮิคารุ
ณ ร้าน Freddy Fazbear Pizza ปี 2014 เวลา 7.30 น.
~เงยหน้าขึ้นเเล้วเห็นผู้จัดการยืนอยู่ตรงหน้า~
“ฮึ! ผู้จัดการ!”-โยชิ ฮิคารุ
“เอิมม์… ผมเพิ่งเขามาเมื่อไม่กี่นาทีที่เเล้ว เเละเห็นคุณนอนอยู่บนพื่น ผมเลยเขาไปปลุก เเต่อยู่ ๆ คุณก็ละเมอเเล้วโวยวายอะไรขึ้นมา… ทุกอย่างยังเรียบร้อยดีไหมครับคุณโยชิ?”-ผู้จัดการ
“ค-ครับ ตะกี้ผมเเค่ผมฝันนน่ะครับ… (ลุกขึ้นมา) โอ้ยเจ็บ!”-โยชิ ฮิคารุ
“ป-เป็นไหมครับ?”-ผู้จัดการ
“ม-ไม่เป็นไรครับผมเเค่เจ็บหลังนิดหน่อย โอ้ย! ก่อนหน้านี้ผมละเมอจนตกเก่าอี้เเล้วลงผิดท่าไปหน่อย ฮ้า ๆ… *จริง ๆ เป็นฝีมือของไอหมาจีนเเดงนั้นตังหาง กระโดดเข้ามากระเเทกจนกระเด็นไปกระเเทกใส่กำเเพงอีกที โอ้ย..! ซี่โครงหักคงไม่เเปลกอะไรเเล้วล่ะ*”-โยชิ ฮิคารุ
“ยินดีด้วยนะครับคุณโยชิ! เหลืออีกคืนเดียวเเล้วนะครับ! คุณน่ะเป็นอีกคนที่สามารถทำงานได้ครบ 5 คืนเลยนะ”-ผู้จัดการ
“อีกคน? ก่อนห้านี้ยังมีคนอื่นอีกเหรอครับ?”-โยชิ ฮิคารุ
“อื่อห์… จริง ๆ เเล้ว คุณไม่เชิงเป็นคนเเรกหรอกนะครับ…”-ผู้จัดการ
“หะ?”-โยชิ ฮิคารุ
“ก่อนหน้านี้มีอยู่คนนึง เหมือนจะชื่อ ‘ไมค์’”-ผู้จัดการ
“ไมเคิล?”-โยชิ ฮิคารุ
"ใช่เเล้วล่ะ เเต่ให้เรียกชื่อไมค์นั้นเเหละ
เมื่อปีที่เเล้ว ไมค์ก็เป็นเด็กเเบบเธอที่มารับงานพิเศษเป็นยามเเหละ ตอนนั้นผมก็คิดว่าเเค่ว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าเขาจะมาขอลาออกเหมือนกับคนอื่น ๆ เนี่ยเเหละ เเต่ผิดคาด วันต่อมาผมได้ถามไมค์เเบบเดียวกับยามคนก่อน ๆ เเต่ไมค์กลับบอกว่าเขาโอเคกับงานนี้ด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย ต่างจากยามคนก่อน ๆ ที่เมื่อได้เจอก็ต่างมีสีหน้าที่หวาดกลัวเเละเคร่งเครียดกันกันทั้งนั้น สีหน้าเเละเเววตาของไมค์ดูไรชีวิตชีวาเหมือนกับศพ เเถมเขาก็มีกลิ่นตัวที่เหม็นเหมือนซากสัตว์ที่กำลังเน่าด้วย เเหมพูดถึงเเล้วกลิ้นพวกนั้นยังติดขนจมูกของผมอยู่เลย หึๆๆๆ"-ผู้จัดการ
“เเล้วตอนนี้ไมค์เป็นไงบางเหรอครับ?”-โยชิ ฮิคารุ
“ก็… พวกผู้บริหารของ Fazbear Entertainment สนใจตัวของไมค์น่ะ พวกนั้นก็เลยฝากให้ฉันไปบอกกับเขา ‘ยินดีด้วยนะไมค์! พวกผู้บิหารเขาสนใจพรสวรรค์ของนาย พวกเขาอยากให้นายไปทำงานให้กับพวกเขา!’ เเน่นอนว่าไมค์ไม่ปฏิเสธ… เเละนั้นก็เป็นครังสุดท้ายที่ได้เห็นเขา (ถอนหายใจ) ปานนี้ไมค์คงมีชีวิตที่สุขสบายเเล้วล่ะ…”-ผู้จัดการ
“… ผมคงไม่ได้มีอะไรที่เหมือนกับเขาหรอก ผมมารับงานนี้ก็เพราะเริ่มจะไม่มีตั้งค์ใช่จ่ายอะไรเเล้ว ไมค์ดเขาเป็นคนที่โชคดีมาก ๆ เลยนะ ต่างจากผมที่ทุก ๆ วันมีเเต่เรื่องบัดซบ ถ้าไม่มีอะไรเเล้วงั้นผมจะกลับเเล้วนะครับ!”-โยชิ ฮิคารุ
~โยชิได้เดินออกไปจากห้อง~
“คุณโยชิครับ”-ผู้จัดการ
“หื่อ~?”-โยชิ ฮิคารุ
“ตอนทำงานถ้าคุณเห็นอะไรผิดปกติก็ผมได้นะครับ ผมรับฝังทุกอย่าง… เเม้เรื่องที่คุณจะพูดมันจะดูเหลือเชื่อก็ตามนะ”-ผู้จัดการ
“เหลือเชื่อที่ว่านี้…?”-โยชิ ฮิคารุ
“(ยิมเเล้วพยักหน้า) …”-ผู้จัดการ
“… ผมกลับก่อนนะครับ!”-โยชิ ฮิคารุ
~โยชิได้เดินผ่านเวทีของพวกหุ่น~
“(มองที่ดวงตาที่ไรชีวิตชีวาของพวกมัน) …”-โยชิ ฮิคารุ
~หลังจากนั้นโยชิก็ได้เดินออกมาจากร้านเเละไปขึ้นมอเตอร์ไซค์เเล้วสตาร์เครื่องยนตร์~
ต่อมา
ณ ร้านสดวกซื้อ เวลา 7.45 น.
~โยชิได้หยิบเเซนวิชออกมาเเล้วกำลังจะเดินไปต่อเเถว~
“ฮึ! (เห็นคนต่อเเถวยาว) หึย…”-โยชิ ฮิคารุ
~จากนั้นก็มีเคาเตอร์ตัวนึงเพิ่งเปิดโยชิเลยเดินเข้าไปชำระเงิน~
“ทั้งหมด 30 เหรียญค่ะ”-พนักงาน
~โยชิได้หยิบกระเป๋าตังค์ออกมาเเล้วยื่นเงินที่มีเหลือน้อยนิดให้~
~จากนั้นโยชิก็เดินออกไปจากร้าน~
ต่อมา
ณ บ้านของโยชิ เวลา 8.00 น.
~ได้เปิดประตูเข้ามาเเล้ว เห็นจดหมายหลายฉบับอยู่ตรงหน้า~
“(ถอนหายใจ) …”-โยชิ ฮิคารุ
~โยชิได้หยิบมันขึ้นมาเเละไปที่โซฟา เเล้วไม่รอชาทิ้งตัวเองลงเเละผลอยหลับไปในที่สุด~
…
~ชาย 1 เเละ ชาย 2 กำลังยื่นนิ่ง พร้อมกับรอบ ๆ ที่มีเสียงเครื่องจักรต่าง ๆ กำลังทำงาน~
“ก็… ออกไปจากที่นี้กันเถอะXXX”-ชาย 1 (???)
“อ่าห่ะ ออกไปจากที่นี้กัน…”-ชาย 2 (???)
~ชาย 2 เเละ ชาย 1 ได้เดินพากันเดินกลับไปที่ทางออกเเต่พวกเขากลับพบบางอย่าผิดปกติ…~
“หึ?”-ชาย 2 (???)
“นอกจากเรายังมีคนอยู่ที่นี้อีกหรอ?”-ชาย 2 (???)
“นอกจากเรา… ก็ไม่มีใครอยู่เเล้วนี้ ก็คงเป็นพวกจรจัดเเอบเขามาอยู่อะไรอย่างนี้”-ชาย 1 (???)
“XXXเราไม่ได้อยู่ในโลกปกตินะ…”-ชาย 2 (???)
“… ช่างเหอะ! รีบออไปจากที่นี้เหอะ มันชักจะน่าขนลุกขึ้นทุกเเล้ว!”-ชาย 2 (???)
~ขณะที่ทั้งคู่กำลังจะเดินหนีออกไปจากตรงนี้…~
…
“คุณกำลังมองหาสวนสนุกให้คุณได้ใช่เวลากับครอบครอบอยู่หรือไม่? หรือไม่ก็หาพิซซ่าร้อน ๆ สักถาด? ถ้าใช่งั้นให้พวกเรา Fazbear Entertainment จะบอกคุณเอง!”-โฆษณา
“(ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา) หึ…?”-โยชิ ฮิคารุ
~โยชิเพิ่งตื่นขึ้นด้วยอาการสลึมสลือจากเสียงโทรทัศน์เเละเงยหน้าขึ้นไปดู~
"ใช่เเเล้วคุณฟังไม่ผิด พวกเราคือ Fazbear Entertainment พวกเราเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ที่ทำธุระกิจเกี่ยวกับสวนสนุกในร่ม พิซซ่าทีี่เเสนอร่อย เเละหุ่นยนต์มาสคอตให้ความบรรเทิง! ร้านพิซซ่าของพวกเรามีหลายสาขากระจ่ายอยู่ทั่วประเทศ เเละหนึ่งในนั้นอาจจะอยู่ใกล้ ๆ บ้านคุณ! มาเลย! มาร่วมเป็นครอบครัวของ Fazbear Entertainment กัน!
โทร. XXX-XXX-XXXX
Remember to smile!"-โฆษณา
“หื่อ? ไอหมีนี้เเกมาอยู่ที่บ้านฉันตั้งเเต่เหมือนไหร่…? (ฮาวเเละเปิดโทรศัพท์) 4 ทุ่มกับอีก 45 ก็ใช่ได้อยู่นี้”-โยชิ ฮิคารุ
~โยชิได้ลุกขึ้นเเล้วเดินไปที่ห้องครัว~
~โยชิตั้งกาต้มน้ำไว้ เเล้วเดินไปที่ห้องน้ำทำธุระส่วนตัว~
“(ล้างหน้าเเละเเปรงฝัน) …”-โยชิ ฮิคารุ
~โยชิกลับมาที่ห้องครัวเเละไปหยิบถ้วยมา โยชิไปเอากาน้ำร้อนที่ต้มไว้เเละไปเอาถุงการเเฟออกมาจากชั้น เเล้วชงกาเเฟอุ่น ๆ~
“(โยชิถือเเก้วกาเเฟกลับไปที่โซฟาเเละนั่งลง) เฮ้ย คงเพลอเปิดไว้ทั้งวันเลยสินะ… ค่าไฟคราวนี้คงเเพงหูฉีกเเน่ ๆ (ดื่มกาเเฟเเละดูทีวี)”-โยชิ ฮิคารุ
จากนั้น
ณ ร้าน Freddy Fazbear Pizza เวลา 23.00 น.
~ได้เปิดประตูเเละเดินเขามาในร้านที่บรรยาการรอบ ๆ เงียบสงัด~
“(กอดเเขน) … *คืนนี้หนาวจังนะ เป็นการส่งท้ายคืนนี้ที่ดีจริง ๆ เลย*”-โยชิ ฮิคารุ
“วันนี้คุณมาเร็วกว่าที่คิดเลยนะครับคุณโยชิ”-???
“ฮึ! เสียงผู้จัดการหรอ?!”-โยชิ ฮิคารุ
“(ผู้จัดการได้โผล่มาจากเคาเตอร์) เเฮร่!!!”-ผู้จัดการ
“จ้าาาาาาาก!!! (ตกใจจนล้ม) ย-อย่าทำเเบบนั้นได้ไหมครับ!”-โยชิ ฮิคารุ
“ฮ้า ๆ ขอโทษนะครับคุณโยชิ นี้ก็คืนสุดท้ายเเล้งผมอยากจะมาอวยพรเเละบอกเรื่องสำคัญน่ะครับ”-ผู้จัดการ
“เรื่องสำคัญหรอครับ?”-โยชิ ฮิคารุ
“ทางผู้บริหารได้โทรมาบอกผม มันก็จะผู้ยากนิดนึงนะ (ถอนหายใจ) ภายในสัปดาห์หน้าน่ะ…”-ผู้จัดการ
“ร้านกำลังจะถูกปิดเหรอครับ?”-โยชิ ฮิคารุ
“ใช่ เเต่ถาวรเลย ส่วนผมก็จะถูกย้ายไปทำงานที่สาขาอื่นเเทน สวนสาเหตุผลปิดเนี่ยผมคิดว่าเป็นเพราะที่นี้เปิดมาตั้งเเต่ปี 1983 ผ่านเรื่องร้าวมามากมาย มีทั้งเรื่องดี ๆ ร่วมถึงเรื่องร้าย ๆ ด้วย… ”-ผู้จัดการ
“…”-โยชิ ฮิคารุ
"ผมทำงานที่นี้มาเกือยจะ 30 กว่าปีเเล้ว ผมมีเรื่องที่ผูกพันธ์มากมายกับร้านนี้โดยเฉพาะหุ่นมาสคอตพวกนั้น เเม้พวกนั้นจะเป็นเเค่หุ่นไรชีวิตเเต่ก็เป็นเพื่อนที่อยู่กับผมมาตั้งเเต่ยังหนุ่ม ๆ…
เอาเถอะครับ คืนนี้คืนสุดท้ายเเล้ว ขอให้โชคดีนะครับ (ตบไหลของโยชิ)"-ผู้จัดการ
~ผู้จัดการได้ไปที่ประดูทางเข้า~
“ผู้จัดการครับ!”-โยชิ ฮิคารุ
“หึ?”-ผู้จัดการ
“ผมขอถามอะไรได้ไหมครับ?”-โยชิ ฮิคารุ
“ได้สิว่ามาเลย”-ผู้จัดการ
“คุณ… คุณคิดว่าหุ่นพวกนั้นเป็นเพื่อนที่ดีจริง ๆ เเล้วเป็นเพื่อนที่เหมือนมีชีวิตจริง ๆ ใช่ไหมครับ?”-โยชิ ฮิคารุ
“อื่มม์… เเน่นอนอยู่เเล้วพวกนั้นเป็นเพื่อนที่ดีมากจริง ๆ เลยนะครับ (ยิม) งั้นราตรีสวัสดิ์นะครับ”-ผู้จัดการ
~ผู้จัดการได้เดินจากไป~
ต่อมา เวลา 24.00 น. คืนสุดท้าย ของการทำงาน
“(ร้องไห้) ฮือ~….”-Chica
“(กำลังนั่งพิงกำเเพงอยู่บนเวที) เฮ้ย Chica วันนี้เเกเป็นอะไรฟ่ะ? ร้องไหนมาเเต่ไกลเชี่ยว อยากกินพิซซ่าเหรอไง?”-Freddy
“(กำนั่งเเกวงขาเล่น ๆ) นี้พวกเเกไม่รู้กันเหรอไง?! วันนี้วันทำงานวันสุดท้ายของคุณโยชิเเล้วน่ะสิ! นี้พวกเเกทั้งคู่ลืมไปได้ไง?!”-Chica
“จริงสิครับ วันนี้วันสุดท้านที่คุณโยชิจะอยู่กับเราเเล้วนะครับ!”-Bonnie
“อ่า… Chica งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลา อย่าร้องไปเลย จริงพวกเราก็ไม่ได้อยากให้ไอเด็กนั้นไปหรอกจริงไหม?”-Freddy
“ครับพี่ Freddy (ถอนหายใจเเล้วมองบน) 5 คืนนี้มันก็ผ่ายไปไว้เหมือนสายลมเลยนะครับ”-Bonnie
~Foxy รีบวิ่งมาที่เวที~
“ลื้อ Freddy, ลื้อ bonnie เเละลื้อเป็ด! (หายใจด้วยความเหนือย)”-Foxy
“ม-มีอะไรหรอครับพี่ Fox เกิดอะไรขึ้น?”-Bonnie
“พวกลื้อรู้เเล้วใช่ไหมว่าร้านเรากำลังจะปิดภายในสัปดาห์หน้าน่ะ?!”-Foxy
“รู้อยู่เเล้วพี่ Fox นี้วิ่งมาถามเเค่นี้ใช่ไหมเนี่ย?”-Freddy
“มีอีกเรื่องนี้สำคัญมาก นี้วันสุดท้ายเเล้วใช่ไหมที่ลื้อโยชิทำงานที่นี้?”-Foxy
“อ่าห่ะ”-Freddy
“พวกลื้อได้ยินที่โยชิพูดการเชิญเข้ามาทำงานไหม?”-Foxy
“หมายความว่าไง? ไอเด็กนั้นมันก็ยังนั่งทำงานอยู่ในห้องนั้นตามเคย”-Freddy
“ฮึ! เดี๋ยวนะอย่าบอกนะว่าเรื่องนั้น”-Bonnie
“เรื่องอะไรหรอ Bonnie?”-Freddy
“ก็เรื่องพวกผู้บริหารของ Fazbear Entertainment น่ะครับ อ-เอาไว้ฝังลายละเอียดจากพี่ Fox ที่หลังนะครับ (Bonnie รีบลุกขึ้นเเล้วเดินจากไป)”-Bonnie
“หมายความว่าไง?”-Freddy
~ขณะเดียวกันโยชิกำลังนั่งตากพัดลมตามปกติ~
“*เป็นเพื่อนที่ดีมาก ๆ…? (นึกถึงคืนก่อน ๆ ที่พวกหุ่นพากันมาเล่นกับตนเอง) หึ คงจะเป็นอย่งนั้เเหละความรู้สึดนี้มันคุ้น ๆ จังนะ (นึกถึงภาพในวัยเด็กลาง ๆ) อ๋อ พวกพี่ ๆ นั้นน่ะ…* หึ เจ้าพวกบ้าเอ้ย ขอให้ผ่านคืนนี้ไปให้ได้ฉันก็จะเป็นอิสระเเล้วโว้ย!”-โยชิ ฮิคารุ
~ใครสักทนทุบกระจกที่อยู่ด้านซ้านจนโยชิตกใจล้มหน้าหงาย~
“โอ้ย! อย่าทำเเบบนั้นอีกได้ไหม Bonnie?!”-โยชิ ฮิคารุ
“ข-ขอโทษครับคุณโยชิ คราวหลังผมจะไม่ทำอย่างนั้นอีก”-Bonnie
“(โยชิลุกขึ้นเเล้วตั้งเก้าอี้) ว่าเเต่วันนี้มีอะไรเหรอ ดูรีบ ๆ เเปลกนะ?”-โยชิ ฮิคารุ
“คือผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ?”-Bonnie
“อะไรเหรอ?”-โยชิ ฮิคารุ
“ก่อนหน้านี้คุณได้คุยกับผู้จัดการไหมครับ?”-Bonnie
“อ่า”-โยชิ ฮิคารุ
“เหรอครับ! เเล้วเขาได้มาให้ขอเสนออะไรกับคุณไหม?”-Bonnie
“เอ่อ ไม่นะ เขาเเค่ชวญคุยอะไรนิดหน่อยเเล้วอาพรให้ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับขอเสนอเลยน่ะ”-โยชิ ฮิคารุ
“อ๋อ ขอคุณครับ”-Bonnie
~Bonnie ได้รีบเดินจากไป~
“ขอเสนอจากผู้จัดการเหรอ?”-โยชิ ฮิคารุ
~Bonnie ได้เดินกลับมาหาทั้ง 3 ที่เวที~
“เป็นไงบางลื้อ Bonnie?”-Foxy
“คุณโยชิได้เจอกับผู้จัดการเเต่เขาก็ไม่ได้คุยกันเรื่องขอเสนออะไรครับ”-Bonnie
“(ถอนหายใจด้วยความโลงอก) โอ้… ดีเเล้ว ๆ”-Foxy
“ถามจริงนี้พวกเเกคิดจะทำเเบบนั้นกันอีกเหรอ?! ฉันไม่เอาหรอกนะ คราวนั้นเราเกือบถูกพวกมันจับได้เเล้ว! คราวนี้ดีไม่มีพวกเราถูกชำเเหละทิ้งเเน่ ๆ”-Chica
“ผมรู้ครับ เเต่… เธอลืมคุณไมค์เเล้วเหรอ?”-Bonnie
“ม-ไมค์?!”-Chica
"ไมค์… เจ้าเด็กเนั้นที่เคยอยู่กับพวกเรา เเต่จู่ ๆ เข้าก็หายไป…"-Freddy
“… ไมค์เขาเคยทำพิซซ่าให้กับฉัน”-Chica
“ไมค์เขาเป็นคนดีกับพวกเรามาก ๆ เขาเป็นคนที่เข้าใจพวกเราว่าพวกเราก็เป็นเหมือนมนุษย์จริง ๆ ต่างจากยามคนอื่น ๆ ที่กลัวหัวหด…”-Bonnie
“(ถอนหายใจ) มันก็ผ่านมาจะครบปีเเล้วที่ลื้อไมค์ได้จากไป เเม้อั่วจะไม่ได้เห็นหน้าของไมค์เลย เเต่อั่วเข้าใจความรู้สึกของพวกลื้อที่มีต่อไมค์นะ
เอาเถอะ เเต่ตอนนี้เราก็เจอคนที่เป็นเเบบไมค์ที่กำลังนั่งอยู่ที่ห้องยามนั้น ไหน ๆ คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายของลื้อโยชิเเล้วนี้ วันนี้ก็สนุกเอาให้เต็มที่เลย! เเละมาฉลองให้ความสำเหร็จที่ลื้อโยชิสามารถทำงานเป็นยามได้ 5 คืนกันเถอะ!”-Foxy
“ง-งั้นผมขอรวมด้วยคนได้ไหม?”-???
~Golden Freddy ค่่อยเปิดประตูเเล้วเดินออกมาจากห้องซ้อมบำรุงเเละกำลังกอดตุ๊กตา Freddy อยู่~
“น้องทองเองเหรอครับ?”-Bonnie
“พ-พี่ไมค์เขาเป็นพี่ที่ดีมาก ๆ สำหรับผมด้วย ท-ที่ผ่านมาเเม้ผมจะกลัวมนุษย์ ม-มากเเค่ไหน เเต่สำหรับคนอย่างพี่ไมค์ หรือพี่โยชิ ที่ยังมองว่าพวกเรายังเป็นคนอยู่… ผ-ผมรู้สึกปลอดภัยเหมือนอยู่กับพวกพี่”-Golden Freddy
“(ยิม) …”-Freddy, Bonnie, Chica, Foxy
“เอา! พวกลื้อรอเเมงวัลตอมหรือไง? ไปกันเลย!”-Foxy
“โย้!!!”-Freddy, Bonnie, Chica
“ค-ครับ…!”-Golden Freddy
ต่อมา
~โยชิกำลังนั่งกดดูแท็บเล็ตไปมา~
“*เวรกรรมล่ะ เเค่ไม่ได้เปิดกล้องเเป็บเดียวไอพวกนั้นมันก็หายไปหมดเเล้ว คราวนี้พวกมันต้องจัดหนักเเบบดุดันไม่เเกร่งใจใคร… ถุย!*”-โยชิ ฮิคารุ
~มีใครสักคนมาทุบกระจกทางด้านขวาจนโยชิสดุงตกเก้าอีกไปรอบ~
“อ-อะไรนักหนาว่ะ?”-โยชิ ฮิคารุ
“(เอาหน้าเเนบกระจก) สวัสดีคราบ~ คุณโยชิ~”-Chica
“Chica?! (เหงื่อตก) ม-มีอะไรให้ช่วยเหรอ…?”-โยชิ ฮิคารุ
“อ๋อ~ นี้ใช่คืนสุดท้ายของเเกเเล้วหรือเปล่า~?”-Chica
“*ฉิบหาย…*”-โยชิ ฮิคารุ
~Chica ได้เดินเข้ามาในห้อง~
“เเกมีไออุปกรณ์ทรงสี่เหลี่ยมเเบน ๆ เรียบ ๆ ไอที่เรียกกันว่า 'โทรศัพท์มือถือ' ไหม?”-โยชิ ฮิคารุ
“ค-ครับผมมีเเน่นอนครับ…. ล-เเล้วต้องการอะไรเหรอครับ?”-โยชิ ฮิคารุ
“ฉันอยากจะ… อยากจะดูใบหน้่ของพ่อเเละเเม่เเกหน่อย?”-Chica
“เอะ…?”-โยชิ ฮิคารุ
“ไหน ๆ นี้คืนสุดท้ายของเเกนี้! ฉันขอดูหน้าของพ่อเเม่เเกหน่อยได้ไหมอ่ะ?”-Chica
“… ได้เลยครับ! อยากเอาใครก่อนเลือกมาเลยคราบ!”-โยชิ ฮิคารุ
“อื่อ… ฉันเป็นผู้หญิง… (ชี่หน้าโยชิ) งั้นเอาเเม่ล่ะกันนะ!”-Chica
“ร-รับทราบครับ!”-โยชิ ฮิคารุ
~โยชิรีบเลื่อนโทรศัพท์ที่อยู่ในด้วยความกระวนกระวายมีเเล้วรีบหาภาพพอะไรสักอย่างเพื่อหลอก Chica~
“*มันจองใหญ่เลย! มันจองใหญ่เลย! เเถมมันยังชีหน้าสั่งเราเหมือนหมาอีก… หน่อยยัยเป็ดเอมเคเอ้ย!* อ่าห้า! อันนี้เเหละ!”-โยชิ ฮิคารุ
“เจอเเล้วเหรอไหน ๆ?”-Chica
~โยชิได้หันโทรศัพท์ให้ Chica ดู~
“ว้าว~!”-Chica
“ห-เห็นไหมล่ะนี้เเม่ผมเอง… *จริง ๆ มันเป็นเเค่ภาพที่เอามาจากในเน็ต*”-โยชิ ฮิคารุ
“โอ้ เเม่เเกโครตใหญ่เลยนะ ไหน ๆ ดูเเม่เเล้ว (ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ) ขอดูพ่อหน่อยได้ไหมอ่ะ?”-Chica
“ด-ได้ครับ ด-เดี๋ยวหาก่อนนะครับ! *เอาอะไรอีกเนี่ย?!*”-โยชิ ฮิคารุ
~โยชิรีบเลื่อนหารูปมั่ว ๆ อีกครัง~
“นี้เเก ทำไมครั้งนี้หานานเเปลก ๆ ล่ะ? (ชโงกหน้าเข้าไปดูใกล้ ๆ โยชิ)”-Chica
“ย-อย่าชโงกหน้าเขามาสิ… อ่า เจอเเล้ว!”-โยชิ ฮิคารุ
“ไหนขอดูหน่อย!”-Chica
“เอ่อ… ถามจริงเถอะ ถ้าพ่อเเม่เเกเป็นกิงก่ายักษ์เดินทั้งคู่ ทำไมได้ลูกออกมาเป็นคนมีหูเเมวฟะ? (จอง…)”-Chica
“พ-พอดีตอนนั้นพ่อเเม่ฉันไปเที่ยวเมืืองใดเมืองหนึ่งเเถว ๆ ญี่ปุ่น (Chica จอง~) เเล้วตอนนั้นก็มีหนอยหนาลูกนึงตกมา ตูม! (Chica จอง~) เเละพ่อเเม่ผม… (Chica จอง~) ก็กลายเป็นเเบบนั้น… (Chica จอง~) ช่วยเลิกจองฉันเเบบนี้ได้ไหม!”-โยชิ ฮิคารุ
“อื่ม… ก็ได้ ฉันจะเชื่อเเกล่ะกันว่าพ่อเเม่เเกเป็นกิงก่ายักษ์เดินได้ล่ะกัน เอาล่ะฉันไม่กวนเเกล่ะ Bye”-Chica
~Chica ได้เดินออกไปจากห้องเเล้วโยชิก็ถอนหายใจเเบบหมดปอด~
“โอ้ย… นึกว่าจะโดนจับกินเป็นพิซซ่าซะเเล้ว…”-โยชิ ฮิคารุ
~โยชิได้ตั้งเก่าอี้ขึ้นเเล้วนั่งพัก~
“เหนื่อยเป็นบ้าเลย… ไอเป็ดเอมเคเอ้ย… (ยิบบุหรี่มวนหนึ่งที่อยู่ในกล้องหน้าโต๊ะมาเเละสูบ) *พ่อเเม่เหรอ คำพวกนี้เป็นคำเรียกที่ใช่เรียกคนที่ให้กำเนิดเเละเลี้ยงดูเรามาจนเติบโตขนาดนี้ สำหรับทุกคนเเล้วคงซาบซึงกับบุญคุณที่พวกท่านให้มา เเต่ไม่ใช่สำหรับฉันเลย…*”-โยชิ ฮิคารุ
~มีคนมาเคาะกระจกด้านซ้าย~
“หึ?”-โยชิ ฮิคารุ
~Bonnie กำลังยื่นรออยู่ที่ประตูด้านซ้าย~
“คุณโยชิครับ?”-Bonnie
“ฮึ! Bonnie นี้นายมาอยู่ตรงนี้ตั้งเเต่ไหมไหร?”-โยชิ ฮิคารุ
“ผมพึ่งมาหลังจากที่ Chica พึ่งไปน่ะครับ งั้นผมขอเข้าไปได้ไหมครับ?”-Bonnie
“อา… ไม่อ่ะ”-โยชิ ฮิคารุ
“โอ ขอบคุณครับ”-Bonnie
~Bonnie ได้เดินเขามาในห้อง~
“…”-โยชิ ฮิคารุ
“คือตอนนี้ผมมีคำถามน่ะครับ”-Bonnie
“ว-ว่ามาเลย… (เหงื่อตก)”-โยชิ ฮิคารุ
“เวลาเราทำไข่เจียวเราต้องใส่น้ำมันไหมครับ?”-Bonnie
“… ถามเเปลก ๆ นะ ต้องใส่สิ! ถ้าไม่ใส่ไข่มันก็ติดกระทะน่ะสิ!”-โยชิ ฮิคารุ
“อ๋อ อย่างนี้เองเหรอครับคุณโยชินี้รู้เรื่องทำอาหารเยอะเหมือนกันนะครับ”-Bonnie
“จริง ๆ มันก็ไม่ใครเรื่องใหม่อะไรหรอก เป็นเรื่องพื้นฐานซะด้วยซ้ำ”-โยชิ ฮิคารุ
~อยุ่ดี ๆ ไฟทั้งร้านก็ตกอย่างกระทันหันเพราะด้านนอกมีพายุ~
“อ้าวเฮ้ย! ไฟฟ้าเป็นไร เเบ็ตสำรองก็ยังไม่หมดนี้?!”-โยชิ ฮิคารุ
“คงเเค่ไฟตกเองเเหละครับ เฮ ๆ…”-Bonnie
~โยชิได้ลุขขึ้นเปิดไฟมือถือ เเต่เพลอส่องไปที่หน้าของ Bonnie~
“อ่าาาาาาาาาาาาาา!!!”-โยชิ ฮิคารุ
“จ-ใจเย็นก่อนครับคุณโยชิ! น-นี้ผมเองครับ!”-Bonnie
“B-Bonnie เองเหรอ…? (จับอกตัวเอง) หัวใจเกือบวายเเล้วไหมล่ะ”-โยชิ ฮิคารุ
~โยชิได้นั่งลงบนพื่นเเละเอนตัวลงนอน~
“(ไปนั่งข้าง ๆ โยชิ) คุณโยชิครับ ผมขอถามอีกเรื่องได้อ่ะครับ?”-Bonnie
“อ่า มีอะไรเหรอ?”-โยชิ ฮิคารุ
“ก่อนหน้านี้คุณโกหกใช่ไหมครับ?”-Bonnie
“หา? โกหกอะไร?”-โยชิ ฮิคารุ
“ก่อนหน้านี้ผมเเอบฝังคุณกับคุณ Chica อยู่ด้วยกัน เเละผมก็ส่งสัยเหมือนคุณ Chica ล่ะครับ”-Bonnie
“จ-จะโกหกทำไมล่ะ? ก็ภาพพวกนั้นเป็นภาพที่ฉันถ่ายกับมือเลยนะ!”-โยชิ ฮิคารุ
“งั้นผมขอดูหน่อยได้ไหมครับ?”-Bonnie
“อ่า ได้สิจะดูใครก่อนล่ะ”-โยชิ ฮิคารุ
“ขอดูภาพรวมครับ”-Bonnie
“ฮ้า?”-โยชิ ฮิคารุ
“ภาพรวมครอบครัวของคุณโยชิน่ะครับ ผมอยากดูได้ไหมครับ?”-Bonnie
“ภ-ภาพร่วม… ครอบครัว… เลยเหรอ?!”-โยชิ ฮิคารุ
“เอ่อ มีอะไรครับคุณโยชิ?”-Bonnie
“อ่ะ ไม่มีอะไร เดี๋ยวฉันหาให้นะ (อ่ำ ๆ อึ่ง เเละพยายามเลื่อนหาภาพ) ”-โยชิ ฮิคารุ
“ถ้าคุณไม่มีจริง ๆ ก็ไม่ต้องเอาให้ดูก็ได้นะครับ”-Bonnie
“…?”-โยชิ ฮิคารุ
“จริง ๆ ผมเเอบฝังคุณโยชิตั้งเเต่ที่อยู่กับ Chica เเล้ว ผมรู้ตั้งเเต่ตอนนั้นว่าคุณกำลังโกหก
(มองตากับโยชิ) ผมรู้นะครับว่าการมาถามเรื่องราวของคนอื่นโดยที่ไม่สนิตสนมกันมันคงจะเสียมารยาท โดยเฉพาะการขอดูหน้าครอบครัวอะไรอย่างนี้
คุณโยชิครับ ผมเปลี่ยนใจเเล้ว ไ่ม่ต้องให้ดูภาพครอบครัวของคุณเเล้วครับ…”-Bonnie
“(โยชิอึ่งกับสิ่งที่ Bonnie พูดออกมา) … (ถอนหายใจ) … ก็จริงอย่างที่นายพูดเเหละ ฉันน่ะโกหกจริง เเต่อย่าเข้าใจผิดนะ Bonnie คือสาเหตุที่ฉันโกหกนายกับ Chica ไม่ใช่เพราะมันไม่เหมาะสมหรือมันไม่ทำให้ฉันปลอดภัย… ฉันบอกนายได้ไหม?”-โยชิ ฮิคารุ
“พูดมาเลยครับผมไม่เอาไปบอกใครหรอกครับ ผมเก็บความลับได้ดีอยู่เเล้ว (ยกนิวโปง)”-Bonnie
"เอาล่ะ… (ถอนหายใจ) สำหรับฉันน่ะเเทบไม่รู้มันคือะไรซะด้วย ฉันจำไม่ได้เลยว่าเคยรู้จักรกับใครมาบาง เหมือนพึ่งเกิดมาเเล้วกลายเป็นผู้ใหญ่เลย นั้นเเหละที่ทำให้ฉันถึงโกหกพวกนาย เเค่หน้าตาของพ่อกับเเม่ พี่น้อง อะไรก็ช่าง ฉันก็จำไม่ได้…
เเต่เเปลกนะทั้งที่ฉันจำอะไรไม่ได้เเต่ฉันกลับคุ้นเคยกับบ้านหลังนั้นเป็นอย่างดี"-โยชิ ฮิคารุ
“…”-Bonnie
~ไฟฟ้าทั้งหมดในร้านก็กลับมาเปิดติดอีกครั้ง~
“ช่างเหอะ ยังไงที่ฉันเล่าไปคงจะไม่สำคัญอะไรหรอก ฉันเป็นเด็กที่เคยโชคดีเเค่ไหนที่ได้ไปเรียนมหาลัยดังเเต่กลับทำคะเเนนไม่ดีพอเลยถูกไล่ออก (ถอนหายใจ)”-โยชิ ฮิคารุ
~Bonnie ได้ลุกขึ้น~
"ทั้งหมดที่คุณพูดมาผมเข้าใจมันดีเลยล่ะครับ ผมน่ะอยู่ที่นี้มานาน จนตอนนี้ผมเเทบจะไม่ได้เเล้วว่าตัวเองตายได้ไง หรือพอเเม่ของผมเป็นใครตอนยังเป็นคน ทุกคนที่อยู่ที่นี้ก็เหมือนกันครับ ทั้งพี่ Freddy, พี่ Chica, พี่ Fox เเละน้อง Golden Freddy…
(ยื้นมือไปให้โยชิ) ฉนั้นผมอยากจะช่วยตามหาความทรงจำในอดีตของคุณโยชิเช่นเดียวกันผมครับ!"-Bonnie
~โยชิได้มองหน้าของ Bonnie~
“หึ… จริง ๆ เลยพวกนายเนี่ย”-โยชิ ฮิคารุ
หลังจากนั้น
“โอ้ยร้อยจังเลยโว้ย! เปิดพัดล้มให้มันเย็น ๆ กว่านี้ไม่ได้เหรอ? (ใช่มือพัดใส่ตัวเอง)”-Freddy
“ก็ปกติดีนี้ครับมันก็ไม่ได้ร้อนอะไรขนาดนั้นนี้ (นั้งซ้อมสายกีตาร์)”-Bonnie
“ถามจริงนี้ทำไม่เเกไม่ไปทาสีตัวเเกเองให้ดำทั้งตัวล่ะ เเกจะได้กลายเป็นหมีดำเขตร้อนไง เเล้วฉันจะได้เรียกเเกเต็มปากซะที่ว่า ‘ไอหมีดำ!’ ไงล่ะ (หัวเราะสมเพชจนล้มตัวลงไปนอน)”-Chica
“หน่อย ไอไก้ย่าง 5 ดาวเอ้ย…! (กะจะเข้าไปซัดหน้าของ Chica)”-Freddy
“(ถอนหายใจ) ผมขออยู่ตัวคนเดียวเเป็บนึงนะครับ”-Bonnie
~Bonnie ได้ลุกเดินจากไป~
“นี้ไอหมี”-Chica
“อะไร?”-Freddy
“น้องทองยังอยุ่ดีไหม?”-Chica
“ถ้าคิดจะเอาไปเเต่งหน้าพิซซ่าเเล้วกิน ฮ้า! ฝันไปเหอะ!”-Freddy
“เปล่า (ลุกขึ้นเเล้วเดินไปหา Freddy) ฉันไม่ได้ถามว่าจะกินน้องทองไหม (กระซิบข้างหู) ฉันจะถามว่าเนื้อของเเกเนี่ยจะอร่อยอว่าน้องทองขนาดไหนต่างหาก (เเลบลิ้น)”-Chica
“พอกันที่ไอตะไลไฟลุก!!!”-Freddy
~จากนั้น Freddy ก็ซัดหน้าของ Chica เเล้วทั้งคู่ก็ตีกันอยู่อย่างนั้น~
~จู่ ๆ ก็เริ่มมีเสียงเพลงดังขึ้นมาจากม่านโจรสลัด~
“(หยุดตีกับ Chica) เสียงอะไรอีกที่นี้?”-Freddy
~ม่านได้เปิดออกพร้อมกับเเสงสีเเละควัน เเละ Foxy กระโดดออกมาเปิดตัวอย่างอลังการ~
“อ่าว! พวกลื้อมา ‘เเดงซ์’ กันมา!”-Foxy
“…”-Freddy, Chica
~อีกด้านที่ห้องยาม~
“ใครมันเปิดเพลงจีน ๆ เเถวนี้ฟ่ะ?”-โยชิ ฮิคารุ
~Golden Freddy ยื่นอยู่ที่ประตูฝั่งซ้าย~
“…”-Golden Freddy
“(โยชิหันไปดูฝั่งซ้าย) หึ? (เเต่ไม่มีใครอยู่) ก็ไม่มีนี้”-โยชิ ฮิคารุ
~โยชิได้หันกลับมาปรากฎว่า Golden Freddy มาอยู่ตรงหน้าตั้งเเต่เมื่อไหรก็ไม่รู้~
“ฮึ! ม-มาตั้งเเต่เมื่อไหรเนี่ย?!”-โยชิ ฮิคารุ
“ค-คุณโยชิครับ…”-Golden Freddy
“มีอะไรให้ช่วยหรอ?”-โยชิ ฮิคารุ
“(ชี่ไปที่กระเป๋ากางเเกงของโยชิ) นายมีไอนั้นใช่ไหม…?”-Golden Freddy
“อะไรนะ?”-โยชิ ฮิคารุ
“ไอที่อยู่ในกระเป๋ากางเกง… ที่มันเเบน ๆ น่ะ”-Golden Freddy
“อ๋อ โทรศัพท์เหรอ! (โยชิได้ควักโทรศัพท์ออกมา) เเล้วมันมีอะไรเหรอ?”-โยชิ ฮิคารุ
“ผ-ผมอยากให้คุณ ช-ช่วยถ่ายรูปด้วยกันหน่อย… อ่ะครับ”-Golden Freddy
“อ่า ได้ มานั่งข้าง ๆ ฉันสิ เดี๋ยวจะถ่ายให้”-โยชิ ฮิคารุ
“อะ! ค-ครับ…”-Golden Freddy
~Golden Freddy มานั่งตักโยชิ~
“เอาล่ะนะ! ยิมสวย ๆ นะ!”-โยชิ ฮิคารุ
~โยชิได้กดท่ายภาพตัวเองกับ Golden Freddy เเละดูภาพที่ท่ายกับ Golden Freddy ปรากฏว่าภาพที่ได้ออกมาเป็นเงาสีเท่าล่าง ๆ เเละมีตาสีดำ~
“เอิมม์… อย่างน้อยมันก็ใช่ได้นะ”-โยชิ ฮิคารุ
“(ยิ้ม) ขอบคุณครับ!”-Golden Freddy
“ไม่ต้องขอบคุณหรอกภาพมือถือฉันมันคงไม่ชัดเท่าไหรน่ะ”-โยชิ ฮิคารุ
“อ่าว! ดูสิใครกำลังเเอบเซลฟี่อยู่สองต่อสองน่ะ!"-Chica
“ฮึ! Chica!”-โยชิ ฮิคารุ
“ฮึ! (รีบไปหลบกลังโยชิ)”-Golden Freddy
“อ่าว ๆ! ฉันของจอยกับพวกเเกทั้งคู่ได้ไหมอ่ะ (เดินไปกอดคอของโยชิ) นะได้ไหม?”-Chica
“… (มองหน้า Golden Freddy เเละกลับมามอง Chica) … เอาสิ! ถ้าอยากถ่ายกันให้ครบวงก็มาสิครับ!”-โยชิ ฮิคารุ
“อ่าาาาาาาาาา! ท่าเเล้วนะ! เฮ้ย! ไอ Fox! มาถ่ายเซลฟี่กันม่ะ!”-Chica
~Foxy รีบวิ่งมาที่ห้องยามด้วยความเร็วสูง~
“เมื่อกี้ลื่อบอกเซลฟี่ใช่ไหม? งั้นอั่วเอาด้วย!”-Foxy
~Foxy กับ Chica ได้เขามากิดคอโยชิกับ Golden Freddy เเละถ่ายรูปด้วยกันอย่างสนุกสนาน ~
~ในขณะที่ Bonnie กำลังเเอบมองอยู่ห่างด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉยเเต่ใจเธอนั้นอารมณ์เสียสุด ๆ~
“ยังงี้เองเหรอครับ…”-Bonnie
~Bonnie ได้เดินจากไป เเละกลับไปที่เวทีขณะที่ Freddy กำลังนั่งตากพัดลม~
“อ่าว Bonnie นี้น้องเป็นอะไรเหรอ? เห็นอารมณ์เสียมาเเต่ไกลเลยนะ”-Freddy
“(ถอนหายใจ) ก็พวกคุณโยชิน่ะสิครับ เเอบถ่ายเซลฟี่กันโดยไม่ช่วนผมเลย… หน้างุดหงิดชะมัด (มุย)”-Bonnie
“(หัวเราะเเห่ง ๆ) เจ้าพวกนั้นก็เป็นอย่างนี้ทุกทีเเหละ ว่าเเต่เซลฟี่นี้คืออะไรเหรอ? มันคือการถ่ายภาพตัวเองใช่ไหม?”-Freddy
“ครับ เเต่เป็นการถ่ายภาพตนเองเเบบออกท่าทางที่คิดว่าเท่เเละน่ารักน่ะครับ”-Bonnie
“ท่าทางที่เท่เเละน่ารัก… (คิด…)
อ๋อ~ ฉันตัสรู้เเล้วยังงี้นี้เอง~ เเฮะ ๆ~”-Freddy
“(ทำหน้าไม่พอใจ) คุณ Freddy ครับ…”-Bonnie
“โทษ ๆ ๆ! เเฮะ ๆ…"-Freddy
~Freddy มองขึ้นไปดุนาฬิกาที่กำลังใกล้จะเช้าเต็มที~
"ไม่กี่นาทีก็ 6 โมงเช้าเเล้วสินะ เวลานี้มันผ่านไปเร็วจังเลยนะ…”-Freddy
“นั้นสิครับ… งั้นเรารีบไปหาคุณโยชิเป็นครั้งสุดท้ายกันเถอะครับ”-Bonnie
~Freddy กับ Bonnie ได้พากันไปที่ห้องยามเพื่อรวมคุณกับที่เหลือ~
“อ่าว ไงลื้อ Freddy! ลื้อ Bonnie! มากันพอดีเลยนะ”-Foxy
“หึ (ยิ้ม)”-Bonnie
“โอโห ที่นี้พวกเองนี้มากันครบเลยนะพวกนาย”-โยชิ ฮิคารุ
“เหอะ ไหน ๆ ขอดูหน้าไอหน้าหูเมียวหน่อยสิ”-Freddy
“หา?”-โยชิ ฮิคารุ
~Freddy ได้เดินเข้ามาจับไหลของโยชิ~
“ยินดีด้วยนะไอเมี้ยวเเกทำงานที่นี้ครบ 5 คืนเเล้ว เเละฉันอยากจะบอกว่า พวกเราดีใจมากที่มาเล่นกับพวกเราน่ะ”-Freddy
“รู้ไหมตั้งไมค์ได้จากไปเนี่ยเเกก็ได้เติมเต็มความสุขของพวกเราที่ถูกกักขังที่นี้มานานมาก (ร้องไห็) ฉันไม่อยากให้เเกไปเลย! อยู่ไปด้วยกันตลอดเลยได้ไหมอ่ะ?!”-Chica
“(ถอนหายใจ) เเม้อั่วจะรู้ลื้อครั้งเเรกตอนคืนที่ 2 นะ เเต่อั่วก็รู้สึกดีมากที่มีคนเเบบลื้อมาทำงานเเละยังหน้าด้านอยู่กับหุ่นมาสคอตมีชีวิตได้”-Foxy
“ผ-ผมมีความสุขมาก ๆ เลยครับ…!”-Golden Freddy
“พวกเราทั้งหมดต้องขอขอบคุณ เเละนับถือในความกล้าหารของคุณมากเลยนะครับคุณโยชิที่อยู่กับพวกเรามาทั้ง 5 คืนนี้”-Bonnie
“(น้ำตาคอล) ฉันรู้สึกว่าไม่อยากจะจากพวกนายไปเลย พวกนายเป็นเพื่อนที่ดีมาก ๆ ดีที่สุดในชีวิตเลย”-โยชิ ฮิคารุ
~Bonnie ได้เขามากอด~
“ยินดีด้วยนะครับ”-Bonnie
“(น้ำตาไหล) …”-โยชิ ฮิคารุ
~หลังจากนั้นทุกคนก็ได้ออกไปจากห้องเหลือไว้เเต่โยชิ เเละที่นาฬิกาที่เป็นตัวเลข 5.59 น. ก็เปลี่ยนเป็น 6.00 น. เเละส่งเสียงปลุกออกมา~
“(ถอนหายใจ) …”-โยชิ ฮิคารุ
~โยชิได้ลุกจากเก้าอี้เเละเดินผ่านม่านโจรสลัด เเละมาหยุดเวที ที่มีพวกหุ่นทั้ง 3 อยู่~
“(มองหน้าของพวกมันเป็นครั้งสุดท้าย) หึ”-โยชิ ฮิคารุ
~ขณะที่โยชิกำลังเดินจากไป จู่ ๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น~
“ฮึ!”-โยชิ ฮิคารุ
~โยชิได้เดินตามเสียงไปเเละมันก็พาเขากลับมาที่ห้องยามที่ซึ่งมีโทรศัพท์ตัวนึงกำลังดังอยู่~
“มีอะไรกัน?”-โยชิ ฮิคารุ
~โยชิได้รับสายโทรศัพท์นั้น~
“สวัสดีครับ นี้ใช่ โยชิ ฮิคารุ หรือเปล่าครับ?”-???
“อา… ครับ มีอะไรให้ช่วยเหรอ?”-โยชิ ฮิคารุ
"ยินดีด้วยนะครับคุณฮิคารุ! ทางคณะกรรมการของ Fazbear Entertainment เห็นว่าตัวของคุณมีศักยภาพที่เหมาะสมตรงตามเงื้อนไขเเบบเป็ะ ๆ เลยล่ะครับ
ทางคณะกรรมการเลยจะมาบอกว่าคุณสนใจมาเป็นส่วยหนึ่งของพวกเราไหมครับ?"-???
“หา? หมายความว่าไงที่ผ่าน? พวกเเกเป็นใครเนี่ย?! นี้พวกเเกเเอบจับตาดูฉันมาตลอดเลยงั้นเหรอ?!”-โยชิ ฮิคารุ
"ใจเย็น ๆ ก่อนครับคุณฮิคารุ พวกเราไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไรเเบบนั้นอยู่เเล้ว ถ้าเป็นอย่างนั้นเเล้วเหล่าพนักงานของผมคงพากันลาออกไปกันหมดเเล้วล่ะครับ
คุณรู้ตัวไหมว่าคุณเป็นคนที่โชคดีมาก ๆ เลยนะครับ คุณฮิคารุนาน ๆ ทีจะพวกเราจะรับคนมีความสามารถเเบบคุณเข้าโดยไม่ต้องผ่านการสอบอะไรเลย คุณพอจะสนใจไหมครับ นี้เป็นโอกาศดี ๆ ครั้งนึงในชีวิตเลยนะครับ"-???
“อื่มม์… (คิด) ไม่ล่ะกันฉันได้เงินรางวัลจากการทำงานพิเศษนี้ก็มากพอให้กินหมูกระทะได้ทั้งปีก็พอใจ---”-โยชิ ฮิคารุ
“ดีมากเลยครับผม!”-???
“ฮึ!”-โยชิ ฮิคารุ
“งั้นคุณสามารถมาเริ่มงานกับพวกเราได้ทุกเมื่อเลยนะครับ Remember to smile!”-???
“เดี๋ยว ๆ เเกฟังผิดเเล้วโว้ย! ฉันไม่ได้ตอบตกลงซะ…”-โยชิ ฮิคารุ
~ว่างสาย~
“อะไรของมันฟ่ะ…”-โยชิ ฮิคารุ
| บทที่ 1 ภาพที่เคลื่อนไหว | Moving Picture : จบ |
~มีเสียงคำรามที่ดังกึกก่องไปทั่ว เเละจู่ ๆ ที่ห้องเครื่องปั้มน้ำมึกที่อยู่ด้านหลังพวกเขาก็มีเสียงดังออกมา
“ฮึ!”-ทั้งคู่
~ทั้งคู่ไม่พูดอะไรรีบวิ่งบางอย่างที่กำลังจะมาไล่ล่าพวกเขา~
“ใส่เกียร์หมาเเล้ววิ่งเลยXXX”-ชาย 2 (???)
~สภาพโดยรอบตอนนี้กำลังจะพังทหลายลง ของเหลวสีดำจำนวนมากได้ไหลออกมาจากกำเเพง เเพดานเริ่มถลมลงมา ท่อน้ำได้ระเบิดออกมาเป็นของเหลวสีดำ ชาย 1 ได้หันไปมองด้านหลังเเละเห็น…~
~มันได้ส่งเสียงคำรามดังกึกก่อง~
“หวาาาาาาาาาา!!!”-ชาย 1 (???)
~ชาย 1 รีบวิ่งหนีตายตามชาย 2 ไป~
~ทั้งคู่ใกล้จะถึงประตูทางออกเเล้ว เเละเห็นว่าประตูทางออกมันเปิดเเล้ว~
“เเสงสว่าง!!!”-ชาย 1 (???)
“อีกนิดเดียว!”-ชาย 2 (???)
~ขณะที่ทั้วคู่ใกล้ถึงประตูทางออก จู่ ๆ พื่น มันก็ยุบตัวเเละถลมลง~
“ฮึ!”-ชาย 1 (???), ชาย 2 (???)
~ทั้งคู่ได้กระโดข้ามไปเเต่ชาย 2 พลาดกระโดดไปไม่ถึง~
“ไม่!!!”-ชาย 2 (???)
~ชาย 1 ได้จับเเขนของชาย 2 ไว้~
“วิลXXXจับไว้ดี ๆ นะฉันจะรีบดึงนายขึ้นมา!”-ชาย 1 (???)
“ฮึ! ไม่ต้องปล่อยฉันไปเหอะ ไอนั้นมันกำลังมานะ!”-ชาย 2 (???)
“ฉันปล่อยนายตายไม่ได้ คนที่ควรตายควรเป็นฉันไม่ใช่นายนะ ลืมไปเเล้วเหรอนายมีครอบครัว! ต่างจากฉันที่ไม่มีอะไรเลยเเถมยังเสียตาข้างขวาไปอีก! ให้ฉันฉันตายเเทนนายเถอะวิลXXX”-ชาย 1 (???)
“วิลXXX…”-ชาย 2 (???)
~เสียงคำรามที่เข้ามาใกล้เรื่อย ๆ~
“หึ (ยิ้ม) นี้ถ้าฉันตายเเล้วมันจะยังไงเหรอ?”-ชาย 2 (???)
“ฮึ!”-ชาย 1 (???)
“นายยังไม่เข้าใจเหรอ ที่ผ่านมาฉันเจอเรื่องที่ทำให้ต้องทรุดอยู่ตลอดเเต่ฉันก็กลับมาได้เสมอ”-ชาย 2 (???)
“น-นายกำลังพูดอะไร?”-ชาย 1 (???)
“(มองหน้าชาย 1) นี้วิลXXXจากนี้ไปฝากดูเเล้วคาลาเเละเด็ก ๆ เเทนฉันด้วยนะ…”-ชาย 2 (???)
~ชาย 2 ปล่อยมือ~
“ฮึ!”-ชาย 1 (???)
“ฉันจะกลับมาเสมอนะ วิลสัน!”-ชาย 2 (???)
“วิลเลียม!!!”-ชาย 1 (???)
~ชาย 2 ได้รวงลงไปสู่ความืดมิด หลังจากนั้นชาย 1 ก็นั่งอึ่งกำลังสิ่งที่เห็นก่อนที่จะมีบางอย่างดึงเขาออกไปจากที่นี้~
“อาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!”-วิลสัน
~ชาย 1 รู้สึกตัวตื่นขึ้น เเละพบว่าตัวเองได้กลับมาที่ห้อง 414 เเล้ว~
“(เอนตัวขึ้นมา) ม-เมื่อกี้ฝันไปเหรอ?”-วิลสัน
“เเหม ตกใจเเทบเเย่น่ะ วิลสันเป็นไงนายเป็นไงบ่าง?”-???
“ฮึ!”-วิลสัน
~ชาย 1 พบว่า ชาย 2 ที่ปล่อยมือเขาเเละตกลงในในความมืดกลับมาอยู่ตรงหน้าของเขาในสภาพที่ปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้น~
“ว-วินเลี่ยม?! นี้นาย…?!”-วิลสัน
“นี้ ๆ อย่าเอามือสกปรก ๆ ของนายไปจับเเผลบนหน้าสิ”-วิลเลียม
“หา?!”-วิลสัน
~ลองเตะ ๆ ดูที่หน้าของตัวเอง ปรากฎว่าเเผลบนหน้ายังอยู่~
“ฮึ! เเผลตอนที่หัวขวานมันกระเด็นมาโดนหน้าของฉันนี้?!”-วิลสัน
“เฮ้ย ฉันบอกเเล้วว่าอย่าเอามือไปเเตะ! ในห้องนี้มันไม่ขวานเลยเเม้เเต่ด้ามเดียวนะ นายน่ะปีนขึ้นไปดูชั้นเก็บของในครัวเเล้วพลัดตกลงมา เเต่ดันว่าในชั้นนั้นมีมีดทำครัวทำให้มันตกลงมาโดนตาด้านขวาของนายเเต่ไม่เป็นไรฉันทำเเผนให้เเล้วนะ”-วิลเลียม
“… ฮึ! ใช่ประตู! ม-มันมีประตูที่พาเราสองคนเข้าไป---”-วิลสัน
~ชาย 1 หันกลับไปดูที่ประตูนรกนั้นเเต่ปรากฎว่าตอนนี้ประตูนั้นได้หายไปเเล้วเหลือเเค่วอลเปเปอร์เก่าที่หลุดลอก~
“ป-เป็นไปได้ไงตอนเเรกมันมีประตูตรงนี้ไม่ใช่?!”-วิลสัน
“(ถอนหายใจ) ตรงนั้นมันไม่มีประตูหรอก มันเป็นกำเเพงอย่างนั้นมาตั้งเเต่ที่เเรกเเล้ว เอาเถอะรีบที่นี้ไม่มีอะไรเเล้วลงไปรอที่รถเลยวิสสัน”-วิลเลียม
“… (ถอนหายใจ) อ่า ๆ… ว่าเเต่นายดูเเปลก ๆ นะวิลเลียม… หน้านายดูซีด ๆ นะ”-วิลสัน
“อ๋อ ฉันไม่ได้กินอะไรมาตั้งเเต่เย็นเเล้วนี้…”-วิลเลียม
“เอ่อ ๆ รีบลงมาละฉันอยากไปหาอะไรดื่มเต็มทีเเล้ว… ”-วิลสัน
~ชาย 1 ได้เดินออกไปจากห้องเหลือไว้เเต่ ชาย 2~
“ไปเเล้วสินะ… หึ (หัวเราะเบา ๆ)”-วิลเลียม
~วิลเลี่ยมได้ถือถุงบางอย่างที่กำลังดินอยู่เเละมีของเหลวสีดำซึมออกมา~
“เอาล่ะเราไปกันเถอะ…”-วิลเลียม
~วิลเลียมได้ป่ายคราบสีดำบนเเกม~
เพลงจบตอนนี้: We Want Out โดย DAGames, JTMusic, Dan Bull, BSlick เเละ InuTras
< โปรดติดตาม บทที่ 2 ดำดิ่งสู่ความมืดมิด | Drawn to Darkness >
ความคิดเห็น