คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 1 ตอนที่ 4
~ชายสูงได้เดินกลับมายังห้องที่มีศพของตัวการ์ตูน~
“หวัดดีอีกครั้งมึง… คือกูจะไม่พูดมานะ”-??? (ชายสูง)
~ชายสูงได้ดึงประเเจออกมาจากศพของตัวการ์ตูนด้วยความสอิตสะเอียน~
“เเหวะ… อยากจะอวก”-??? (ชายสูง)
~ขณะเดียวกันชายเตี้ยได้เดินมายังห้องนึงที่มีโต๊ะทำงานเก่า ๆ ตั้งไว้ตัวเดียว เเละมีกระดาษที่วาดตัวการ์ตูน~
“เฮ้ มีโต๊ะทำงานตัวเก่า ๆ อยู่ด้วยเเฮะ สงสัยไอพนักงานคนนี้น่าจะโหมงานหนักน่าดู”-??? (เตี้ย)
~ชายเตี้ยได้เดินเข้าไปในห้องข้าง ๆ ที่เป็นห้องทำงานวาดการ์ตูน เขาได้เดินไปที่โต๊ะตังนึงเเละก้มหยิบขวดมึกที่อยู่ใต้โต๊ะขึ้นมา เเต่ว่าก่อนที่เขาจะก้มลงไป บนโต๊ะจะมีกระดาษที่มีภาพวาดของตัวการ์ตูนอยู่ เเละเมื่อชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นมาอีกที่ภาพวาดมันจะเปลี่ยนไปเหมือนมีคนเเอบมาสบับกระดาษไปในเสี้ยววินาที~
“คงตาฟาดไปเองเเหละ”-??? (เตี้ย)
~ทั้งคู่ได้เเยกกันหาของ 6 ชินที่จะสามารถว่างบนเเท่นในห้องพลังงานเพื่อเปิดระบบของสถานที่เเห่งนี้~
~หลังจากที่ชายสูงได้ดึงประเเจออกมาจากศพ เขาได้เดินย้อนกลับไปยังห้องเครื่องปั่มน้ำมึงเเละเจอฝันเฝืองชิ้่นนึงอยู่ในหีบ จากนั้นชายสูงได้กลับไปยังห้องฉายหนังอีกครั้งเเละหยิบตุ๊กตาการ์ตูนที่ว่างอยู่บนโซฟาออกมา~
~พร้อมกันนั้นชายเตี้ยที่ออกมาจากออฟฟิศวาดรูป เขาได้เดินยอนกลับไปยังห้องหนึ่งที่อยู่ข้าง ๆ ห้องเครื่องปั่มน้ำหมึก ห้องนั้นเป็นห้องพักขนาดใหญ่ที่มีชั้นหนังสือเเละอุปกรณ์สันทนาการต่าง ๆ ชายเตี้ยได้เดินเข้าไปที่ชั้นหนังสือเพื่อหาสิ่งของที่จะเป็นกุณเเจไปต่อ จนกระทั้งเข้าได้เจอกับหนังสือเล่มนึงที่เกือบตกลงมาจากชั้นเหมือนมีใครพยายามดึงมันออกมา ชายเตี้ยไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปหยิบดูหนังสือนั้น~
“ภาพลวงตาเเห่งชีวิต… เราได้ของมา 2 เเต่เราห้องหาอีกเเค่ชินเดียว เเล้วมันจะอยู่ไหนได้?”-??? (เตี้ย)
~ชายเตี้ยได้เดินออกมาจากห้องพัก เเละทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเพลงคลาสสิกดังขึ้น เสียงเพลงนั้นดังออกมาจากห้องนึงที่เหมือนมีคนอยู่ข้างใน~
“ฮึ!”-??? (เตี้ย)
~ชายเตี้ยเดินเข้าไปใกล้เเละยื่นดูคิดอยู่สักพักก่อนที่จะลงมือเคาะเรียกไป ทันใดนั้นไฟในห้องนั้นกับเสียงเพลงจะดับไปเหมือนว่าคนที่อยู่ในห้องรู้ตัวเเล้ว ไม่รอช้าชายเตี้ยเปิดประตูเข้าไป ทว่าในห้องเล็ก ๆ นั้นกลับไม่มีอะไรเลย เเต่กลับมีเเค่คราบสีดำปริศนาที่อยู่บนพื้น~
“หายไปไหนเเล้ว?”-??? (เตี้ย)
~ขณะเดียวกันชายสูงก็เดินกลับมาหลังจากไปหาของพอดี~
“เจออะไรบ่างไหม?”-??? (สูง)
“เอ่อ สิ ได้ของมาสองอย่างละ เหลือเเค่ชินสุดท้าย…”-??? (เตี้ย)
~สายตาของชายเดี้ยได้มองไปเห็นเเผ่นเสียงเเผ่นนึงที่อยู่ใต้โต๊ะทำงาน ก่อนที่จะหยิบมันขึ้นมา~
“ไม่ละ ครบละ”-??? (เตี้ย)
~ทั้งคู่ได้เดินกลับไปยังห้องพลังงานเเละ ว่างของที่พวกเขาหามาลงบนเเท่น เมื่อว่างของลงไปก็มีสปอร์ตไลท์ส่องลงมายังเเท่นเเต่ละอัน เมื่อว่างของทุกอย่างครบ บนหน้าจอที่เเผงควบคุมก็ขึ้นข้อความว่า “GENT” เเละ “ยินดีตอนรับกลับมา Mr. Drew” ~
“ดูสิมันเปิดเเล้ว!”-??? (สูง)
~เเต่หน้าจอมันกลับขึ้นว่า “เเรงดันต่ำเกินไป หมุ่นวาล์วเเรงดันฉุกเฉิน” ~
“เเรงดันฉุกเฉิน?”-??? (เตี้ย)
“เเรงดันฉุกเฉิน… อ๋อ! ไอตู้ที่มันวาล์วเเปลก ๆ ในห้องฉายหนังไง”-??? (สูง)
“อ๋อ… เฮ้ งั้นนายช่วยกลับไปเปิดวาวล์นั้นให้หน่อยสิ เดี๋ยวฉันกะว่าจะดูระบบให้ว่ามันทำอะไรได้อีกบ่าง”-??? (เตี้ย)
“เฮ้ย รอบนี้ลองสลับกันบ่างไหม? นายไปเปิดวาวล์เเล้วเดียวฉันดูระบบให้เอาไหม?”-??? (สูง)
“เอาเถอะน่า เดี๋ยวข้ากลับฉันเลี้ยงเล้าให้เอามะ”-??? (เตี้ย)
“(ถอนหายใจเเรง ๆ) เอาที่มึงสบายใจ”-??? (สูง)
~ชายสูง หรือวิลสัน ได้เดินย้อนกลับไปยังห้องฉายหนังด้วยอารมณ์ที่เซ่งจัด จู่ ๆ ก็มีบางอย่างเเอบเดินตามมาอย่างเงียบ ๆ พร้อมพลั่วในมือโดยที่มือของมันอาบไปด้วยน้ำมึกสีดำ~
ณ ร้าน Freddy Fazbear Pizza เวลา 24.00 น. คืนที่ 4 ของการทำงาน
“เฮ้ย ไอเป็ดเเกพอใจหรือยัง? ได้กินพิซซ่าส้มใจเเล้วนะ”-Freddy
“อื่อ รสชาติเหมือนหมาเลย”-Chica
“(ถอนหายใจ) วันนี้เเถบไม่มีอะไรเหลือยู่ในครัวเลยนะครับ ช่วงนี้ร้านก็ไม่ค่อยมีลูกค่าเข้าอยู่เเล้ว ผู้จัดการก็เลยไม่ค่อยมีซื้อพวกวัตถุดิบ เเละเสบียง…”-Bonnie
“เอาล่ะ หวังว่างวันนี้เเกคงจะไม่บ่นหาพิซซ่าเเล้วนะ”-Freddy
“อะเเน่ใจนะ?”-Chica
“เฮ้ย… บ่นมาเหอะยังไงวันนี้ก็เเถบไม่มีอะไรเหลือเเล้วนี้”-Freddy
“อู~ วันเอาพิซซ่าหน้าน้องทองดีกว่า!”-Chica
“ไอเป็ด!!!”-Freddy
ต่อมา
~Foxy ได้มายื่นหน้าเวที~
“เอาล่ะพวกลื้อ วันนี้อั้วจะมาเผยเเพร่ความเป็นมาร์กซิสกัน! ในฐานะที่ช่วงนี้ร้านเราขาดเเคนอาหารการกินนเป็นอย่างมาก ฉนั้นพวกลื้อต้องกินเเบ่งให้เท่า ๆ กันนะ! โดยเฉพาะลื้อนะ Chica”-Foxy
“เอ่อ”-Chica
“ต่อไปนี้พวกลื้อจะอยู่ไม่ได้ถ้าทุกคนไม่มีหน้าที บอกมาหน้าที่ของพวกเราคือ…?!”-Foxy
“สร้างความสุขให้กับเหล่าเด็ก ๆ!”-Freddy, Bonnie, Chica
“เเล้วหน้าที่ของพวกลื้อเเต่ละคนคือ…?!”-Foxy
“(ยืนทำความเคารพ) กระผมกระต่ายสีม่วง Bonnie ครับ! ผมมีหน้าที่เล่นกีตาร์ให้เหล่าเด็กครับ!”-Bonnie
“(ยืนทำความเคารพ) กระผมหมีสีน้ำตาล Freddy! กระผมมีหน้าที่ร้องเพลงนำวงครับ!”-Freddy
“ฉันเเยกพิซซ่าเด็กกินทุกวัน”-Chica
~Chica โดน Freddy ตบหัวจนหน้าหงาย~
“เอาล่ะ! เเล้วพวกลื้อรู้ไหมว่ายังมีอีกคนที่สำคัญมาก ๆ! เเล้วคนนั้นคือ…?!”-Foxy
“คุณโยชิครับ!”-Freddy, Bonnie
“นั้นเเหละสหายอั่ว! ถึงเวลาเเล้วที่พวกลื้อจะเเสดงความเป็นคอมมิวนิตย์ที่อั่วสั่งสอนให้ ไปกันสหายของอั่ว! จงต่อสู้เเละนำชัยมาให้กับเเผนดินเเม่!!!”-Foxy
“เเเเเเเเเเเเเเเเเเเเย้!!!”-Freddy, Bonnie
“(เงยหน้าขึ้นมา) เอะ…?”-Chica
ขณะเดียวกัน
“เย้! ใช่กล้องได้เเล้ว! (ยกแท็บเล็ตขึ้นเหนือหัว) ที่นี้จะได้ส่องว่าไอพวกหุ่นนั้นทำอะไรได้เเล้ว!”-โยชิ ฮิคารุ
“(คุยผ่านโทรโทรศัพท์) ตอนนี้แท็บเล็ตเครื่องที่พังกำลังถูกส่งไปซ้อมอยู่นะครับ ส่วนตัวนี้เป็นเครื่องสำรองจากทางสาขาใหญ่เลยน่ะครับ”-ผู้จัดการ
“สาขาใหญ่?”-โยชิ ฮิคารุ
“(คุยผ่านโทรโทรศัพท์) คือจริง ๆ ร้านพิซซ่าร้านนี้เป็นเเค่ส่วนหนึ่งของเครือบริษัท ‘Fazbear Entertainment’ น่ะครับยังมีอีกหลายร้านหลายสาขาทั่วประเทศเลยเเหละครับ”-ผู้จัดการ
“อ้าว ในเมื่อเป็นบริษัทใหญ่โตขนาดนี้ทำไมสาขานี้มันเเทบจะร้างอยู่เเล้วล่ะ?”-โยชิ ฮิคารุ
“(คุยผ่านโทรโทรศัพท์) อื้มม์… ก็… ก็อย่างที่ผมเคยบอกไป ร้านนี้ถูกสร้างมาตั้งเเต่ปี 1983 สภาพของหุ่น ร้าน เเละอื่นๆ ก็โทรมไปตามการเวลาน่ะครับ เเถมช่วงนี้ยังมีคู่เเข็งมากม่ายมาเเย่งลูกค้าไปจนหมด เลยไม่ค่อยจะมีตั้งค์มาทำนุบำรุงน่ะครับ”-ผู้จัดการ
“หรือลุงเอาตังค์ไปกินหมูกระหมดเเล้ว?”-โยชิ ฮิคารุ
“(คุยผ่านโทรโทรศัพท์) โอ้ จะบ้าเหรอไงครับ! ผมไม่ทำอย่างนั้นหรอ! เอาเป็นว่าราตีรสวัสนะครับคุณฮิคารุ ก็เหลือเเค่พรุ่งนนี้เเล้วน่ะครับ ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะครับ (วางสาย)”-ผู้จัดการ
“(ถอนหายใจเเล้วเเอนตัวลง) อ่าาา เหลือเเค่พรุ่งนี้เเล้วสินะ… (มองไปที่โปสเตอร์ของพวกหุ่น) … (สีหน้าเปลี่ยน) เราจะต้องจากันเหรอ…?”-โยชิ ฮิคารุ
~จู่ ๆ ก็มีเสียงเบสดังมาก ๆ จนทำให้โยชิสดุงตกำเก้าอี้~
“อ-อะไรอีกเนี่ย?!”-โยชิ ฮิคารุ
“ข-ขอโทษครับคุณโยชิ คือผม… ผมอยากจะเล่นเพลงให้คุณฝัง ต-เเต่ผมเล่นกีตาร์ไม่เป็นอะครับ”-Bonnie
“(ลุกขึ้นเเล้วตั้งเก้าอี้) ก็ถ้าเล่นกีตาร์ไม่เป็นก็อย่าเล่นเลยนะครับ ไม่งั้นมันจะป็นมลพิษเสียงกับหูของผมน่ะ”-โยชิ ฮิคารุ
“ค-ครับ!”-Bonnie
~Bonnie ได้เดินกลับไปที่เวที~
“เป็นไงบ้างลื้อต่าย? โยชิเขาชอบไหม?”-Foxy
“ต-ตะกี้นี้คุณน่าจะได้ยินผมเล่นนะครับ…”-Bonnie
“โอเคไม่ผล งั้นลื้อ Chica ไปเลย! ทำให้ลื้อโยชิภูมิใจซะ!”-Foxy
“เอ่อ รู้เเล้ว!”-Chica
~โยชิกำลังนั่งตากพัดลมดูกล้อง~
“วันนี้ไอพวกนี้มันหายไปไหนกันเนี่ย? เห็นว่าวันนี้ใกล้วันสุดท้ายเลยเเอบกำลังว่าเเผนอะไรอยู่เเน่ ๆ”-โยชิ ฮิคารุ
~จู่ ๆ ก็มีคนมาทุบกระจกด้านขวาอย่างเเรงจนโยชิสะดุงตกเก้าอี้อีกรอบ~
“โอ้ย! อะไรนักหนาเนี่ย?!”-โยชิ ฮิคารุ
“หวัดดีคราบ~ คุณโยชิ”-Chica
“เเกอีกเเล้วเหรอไอเป็ด?!”-โยชิ ฮิคารุ
“(ยกพิซซ่าชิ้นนึงขึ้นมา) สนใจพิซซ่าสักชินไหมคราบ?”-Chica
“ไม่อะ ขอบคุณ”-โยชิ ฮิคารุ
“(ยกทาดพิซซ่าขึ้นมา) เอาไปเลยถาดนึง”-Chica
“ไม่เอา เดี๋ยวเปิดมาถาดเปล่า”-โยชิ ฮิคารุ
“(เปิดถาดพิซซ่ามาเป็นพิซซ่าที่หน้าตาหน้ากินมาก) หน้าพิเศษ ๆ สำหรับคุณโดยเฉพาะไม่มีที่ไหนเลยนะ (เอาหน้าเเนบกับกระจก)”-Chica
“ผมว่าไม่เอา!”-โยชิ ฮิคารุ
~ประตูเหล็กได้หลนลงมาต่อหน้า Chica~
“อ้าว ลื้อ Chica เป็นอะไรไป? ทำหน้าเศร้า ๆ นะ?”-Foxy
“โอ้ย! ยังมีหน้ามาถามอีกเนอะ?!”-Chica
“โอเค ๆ เอาล่ะลื้อ Freddy”-Freddy
“(ยืนพิงกำเเพงเเบบชิล ๆ) หะ? ลื้อพูดอะไรนะอั่วไม่ได้ยินอะ อั่วบอกว่าอั่วร้องเพลงได้นั้นเป็นเเค่โปรเเกรมของร่างนี้เท่านั้น่ะ เเละเห็นน้อง Bonnie กับอี Chica ไปอั่วไม่เอาด้วยล่ะ”-Freddy
“(ถอนหายใจอย่างเเรง) คงมีเเค่อั่วเเล้วสินะ…”-Foxy
~ขณะเดียวกันโยชิกำลำมองซ้ายมองขวาอย่างเลิกลักว่าพวกหุ่นจะมาหา~
“วันนี้พวกเเกเป็นอะไรกันหมดเนี่ย?! ทำไมถึงมารังควานฉันกันจังนะ?!”-โยชิ ฮิคารุ
~มีเสียงอะไรบางคนกำลังกำลังวิ่งเข้ามาเรื่อย ๆ~
“ฮึ! อะไรอีก? (ยกกล้องขึ้นมาดู)”-โยชิ ฮิคารุ
“ฉิบหาย!!! (รีบยื่นมือไปกดปุ่ม)”-โยชิ ฮิคารุ
~ขณะที่โยชิกำลังจะกดปุ่มปิดประตู Foxy ได้กระโดดเเล้วพุ่งไปหาโยชิ~
“เอาหนมจีบไหมลื้อ?!”-Foxy
“จ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาก!!!”-โยชิ ฮิคารุ
~Foxy ได้ร่วงไปชนตัวของโยชิจนกระเด็นไปกระเเทกกับกำเเพงอย่างจัง~
“อ้าก!!! (หมดสติ)”-โยชิ ฮิคารุ
~Freddy กับ Bonnie รีบวิ่งมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น~
“พี่ Fox ครับเกิดอะไรขึ้น?!"-Bonnie
“(เห็นโยชิที่หมดสติ) ฮึ!”-Freddy, Bonnie
“พ-พี่ Fox ทำอะไรลงไป?!”-Bonnie
“อ-อั่วไม่ได้ตั้งใจอั่วเเค่จะกระโดเข้าไปกอดเท่านั้น!”-Foxy
“โอ้ย พี่ Fox! ก็เห็นอยู่ว่ากระดูกพวกเรามันทำมาจากไททาเนียมเเละเเผงวงจรนับไม่ท่วน โดนกระเเทรกไปขนาดนั้นคงสลบไปสักพัก โถ่เอ้ยพี่ Fox”-Freddy
“อ-อั่วขอโทษ…”-Foxy
“เเล้วเราจะเอายังไงกับคุณโยชิเหรอครับ?”-Bonnie
~Freddy ได้มองไปที่นาฬิกา~
“อีก 30 นาทีจะเช้า งั้นปล่อยเขานอนตรงนั้นไปก่อนเถอะ เดี๋ยวเขาก็ตื่นเอง พี่ Fox กลับเถอะ!”-Foxy
“อ-อ่่า…”-Foxy
~Freddy กับ Foxy ได้พากันเดินจากไป~
“(มองโยชิที่กำลังหมดสติ) … (ถอนหายใจ)”-Bonnie
~Bonnie ได้จัดเก่าอี้~
“(หลังจากจัดเก่าอี้เเล้ว Bonnie ได้เดินเข้าไปหาโยชิ) เอาล่ะ ต้องพาคุณโยชิไปนั่งเก่าอี้…”-Bonnie
~โยชิได้โนมตัวลงซบอกของ Bonnie~
“ฮึ! (หน้าเเดง) คุณโยชิ…”-Bonnie
~Bonnie นึกถึงเรื่องในอดีต ที่มีเด็กน้อยคนหนึ่งมานอนซบอกของ Bonnie~
"ตั้งเเตกตอนนั้นก็ผ่านมาเกือบหลายปีเเล้ว… (ได้ลูบหัวโยชิ) ตอนนี้เด็กคนนั้นคงโตเเละมีงานทำเเล้วไปสินะ… (ได้มองหน้าของโยชิ) …
เราคงได้เจอกันสักวัน…"-Bonnie
<TO BE CONTINUED>
เพลงจบตอนนี้: Five Long Nights โดย JT music
ความคิดเห็น