ระบำไฟ

ลำดับตอนที่ #2 : คุณยายทิพมณี

 หญิงชราวัย 80 เศษ ผิวสีน้ำผึ้ง ในเสื้อแขนยาว นุ่งผ้าซิ่นสีขาว ค่อยๆก้าวลงบันไดไม้ลงมาทีละขั้นอย่างช้า โดยมีหญิงสาวคนหนึ่งช่วยพยุงอยู่ข้างๆ เบื้องล่างมีหญิงสาวอีกสองคนคอยมองดูด้วยสายตาเศร้าสร้อย

“คุณยายจะไปจริงๆเหรอคะ” พลอยโกเมนถามผู้เป็นยายระหว่างมองหญิงชราเดินลงมาตามบันได

คุณยายทิพมณีก้าวลงมาถึงชั้นล่างและพูดกับหลานสาวสองคน

“คุณตาพิชัยก็จากเราไปแล้ว เราก็ไม่มีอะไรจะต้องห่วงแล้วล่ะจ้ะ หลานสองคนก็โตพอจะดูแลตัวเองได้แล้ว พ่อแม่หนูที่อยู่บนสวรรค์คงสบายใจแล้ว ยายอยู่ที่วัดก็มีแม่เนตรคอยพยาบาลอยู่ ไม่ต้องเป็นห่วงยายหรอกจ้ะ”

“คุณยายจะไปเลยใช่ไหมคะ  เดี๋ยวลินจะได้ไปสตาร์ทรถเลย” เก็จไพลิน หลานสาวคนเล็กของคุณยายซึ่งเป็นสารถีเฉพาะกิจเอ่ยถามยายของตน

คุณยายทิพมณีพยักหน้า เก็จไพลินเดินไปที่รถ คุณยายเดินตามไปพร้อมกับผู้ดูแลส่วนตัว พร้อมหันมาบอกหลานสาว

“อย่าลืมไปเยี่ยมยายบ้างนะจ๊ะ” สิ้นเสียงคุณยายก็เดินออกไปที่รถซึ่งจอดรออยู่หน้าบ้านแล้ว จากนั้นรถค่อยแล่นออกไป เพื่อมุ่งหน้าไปยังวัดเก่าแก่แห่งหนึ่งทางภาคอีสาน

พลอยโกเมนคอยมองดูจนรถลับตาไปแล้ว เธอพาร่างเล็กของตัวเองขึ้นไปยังชั้นบน เปิดประตูเข้าไปในห้องที่อยู่ลึกที่สุด  ภายในห้องตกแต่งด้วยเครื่องเรือนโบราณ  เตียงนอนเป็นเตียงที่มีมุ้งในตัว พลอยโกเมนเพิ่งเคยเข้ามาดูห้องนี้แบบเต็ม ๆครั้งแรก 

“ในห้องคุณยายมีของอะไรสวยบ้างน้า ฉันจะได้เอาไปโชว์ที่ร้าน”  พลอยโกเมนเริ่มค้นดูตามตู้ต่างๆภายในห้อง สองพี่น้องหลานคุณยายทิพเปิดร้านขายเครื่องประดับและจิวเวลรี่อยู่ในห้างหรูใจกลางกรุง  พลอยโกเมนและเก็จไพลินต่างกันอย่างสิ้นเชิง  คนโตมีผิวขาวเหมือนพ่อซึ่งมีเชื้อสายจีน ส่วนคนหลังผิวสีน้ำผึ้งเช่นเดียวกับแม่และยาย แถมนิสัยยังต่างกันอีกต่างหาก พลอยโกเมนเป็นดั่งไฟ ส่วนเก็จไพลินเป็นเหมือนน้ำ แต่ทั้งสองก็ยังเป็นพี่น้องที่สนิทกันดี ไม่ค่อยจะมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันนัก

สายตาของพลอยโกเมนเหลือบไปเห็นหีบเหล็กใบหนึ่ง ซึ่งสลักลายเป็นรูปกินรีสวยงาม ขอบหีบทำจากทองแดง พลอยโกเมนรู้สึกต้องตาต้องใจหีบนี้อย่างบอกไม่ถูก เธอค่อยๆดึงร่างเข้าไปใกล้ๆหีบใบนั้นอย่างช้าๆ แต่เธอเกิดนึกขึ้นมาได้ว่าเธอไม่มีกุญแจสำหรับจะเปิดหีบนั่น  ด้วยนิสัยของพลอยโกเมนเป็นคนที่อยากได้อะไรแล้วต้องได้ เธอจึงพยายามหากุญแจของหีบจนทั่วห้อง

บนโต๊ะหัวเตียง...........ไม่มี

ในลิ้นชัก.......ไม่มี

พลอยโกเมนลองเปิดลิ้นชักโต๊ะเครื่องแป้งดูพบกุญแจดอกหนึ่งจึงลองนำมาไขดู แต่ปรากฏว่าดอกกุญแจใหญ่มากจึงไม่สามารถไขหีบได้ 

“ฉันจะต้องเปิดมันให้ได้ ในนี้ต้องมีอะไรซ่อนอยู่แน่”

หญิงสาวค้นหาทุกซอกทุกมุม  จนเปิดใต้ฟูกดูจึงพบกุญแจดอกเล็กๆดอกหนึ่งสอดอยู่ จึงลองนำมันไปไขหีบดู

“ว้าว….” พลอยโกเมนอุทานหลังความพยายามของเธอเป็นผลสำเร็จ

เธอค่อยๆเปิดมันขึ้นมาอย่างช้าๆ...

พลอยโกเมนหยิบสร้อยเส้นหนึ่งขึ้นมา  รูปแบบของมันดูแปลกประหลาดแบบที่หญิงสาวไม่เคยเห็นมาก่อน ตรงกลางสร้อยมีพลอยสีเหลืองสวยเด่นส่องประกายระยิบระยับ

“บุษราคัม  บุษราคัมนี่นา...”