ระบำไฟ

ลำดับตอนที่ #13 : เสียงกรีดร้องของ พลอยโกเมน

 ชฎาพัชร์ เห็นทีได้โอกาสจึงบอกกับเก็จไพลินว่าเธอจะตามพลอยโกเมนไปด้วย จากนั้นก็เดินตามหญิงสาวมาที่ห้องน้ำด้วย

โชว์ของร้านทิพมณีได้เริ่มขึ้น นางแบบแต่ละคนเริ่มทยอยออกมาเดินทีละคน ชฎาพัชร์กลับเข้ามานั่งที่เดิม

“ดาไม่เห็นคุณพลอยเลยค่ะ”

“อ่าว งั้นเหรอคะ ออกไปไหนของเขานะ” เก็จไพลินพูดอย่างแปลกใจ

ถึงคิวของมงกุฎเพชรชุดฟินาเล่ จุลนิลเดินออกมาอย่างเฉิดฉายและโพสท่าสุดฤทธิ์เกินหน้าเกินตานางแบบคนอื่นตรงกลางเวที จนเป็นที่หมั่นไส้ของนางแบคนอื่นๆ

ทันใดนั้นเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น สิริมาลาเดินไปกระชากมงกุฎเพชรออกจากหัวบานๆขอลจุลนิล และนำมาใส่ที่หัวของตัวเอง จุลนิลพยายามจะแย่งคืนแต่โดนป่านรุ้งจิกตบจนล้มไปเสียก่อน สิริมาลาออกมาโพสท่าอยู่กลางเวทีช่างภาพรีบถ่ายรูปเพื่อนำไปทำข่าว จุลนิลลุกขึ้นมายืนร้องไห้เหมือนเด็กขี้แยอยู่ข้างเวที

ขณะนั้น พลอยโกเมนกลับเข้ามาในงาน เห็นเหตุการณ์ที่จุลนิลร้องไห้อยู่บนเวทีพอดี จู่ๆเธอก็กรัดร้องออกมาอย่างสุดเสียงแล้วลงไปชักกองกับพื้น และร้องครวญคราง

“นังชั่วนั่น มันฆ่าคุณชฎา มันฆ่าคุณชฎา”

“พี่พลอยเป็นอะไรไป พี่พลอย” เก็จไพลินรีบเข้าไปประคองพี่สาวที่เป็นลมไปเสียแล้ว

กานติมามองดูจุลนิลที่ยืนร้องไห้อยู่บนเวทีด้วยความสะใจ

“สมน้ำหน้า นังเด็กบ้า”

คุณหญิงหยาดฝน เจ้าของงาน โวยวายด้วยความไม่พอใจ เด็กที่มางานด้วยต่างพากันร้องไห้ให้พ่อแม่พากลับบ้าน นักข่าวจากสื่อต่างๆ ต่างพากันรุมสัมภาษณ์ป่านรุ้งและสิริมาลากับเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ ทั้งสองตอบอย่างใจเย็น

“มันเป็นคอนเซปต์ของงานน่ะค่ะ ไม่มีอะไรมากหรอก”

โปร่งรวี อังศุมาลี และ เก็จไพลิน ช่วยกันปฐมพยาบาลพลอยโกเมน ธัชธีร์อุ้มน้องสาวลงมาจากเวที และพากลับบ้านพร้อมกับแม่โดยลืมกานติมาเสียสนิท กานติมาบ่นอย่างไม่พอใจ

“ธัชนะธัช ทำไมลืมกานเสียได้”

“โฮะๆ น่าสมเพชใครบางคน คิดว่าตัวเองสำคัญ แต่ยังไงเขาก็เห็นแม่กับน้องสาวดีกว่า”  ลัลนารีซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลแขวะออกมา

“ก็ยังดีกว่าคนไม่มีแฟนล่ะมั้ง” กานติมาไม่ยอมแพ้ และคิดว่าลัลนารีจะต้องอึ้ง แต่ลัลนารีกลับยิ้มเบาะเธอยิ่งกว่าเดิม กานติมาแปลกใจอย่างยิ่ง..

แขกเริ่มทยอยกันกลับ รวมทั้งนางแบบบางคน ป่านรุ้งและสิริมาลาก็ด้วย ทั้งสองเดินออกมาจากในรูม

“วันนี้แกสุดยอดไปเลยนะยัยมะหมี่ เริดมากกกกกกกกกกกกกก”

“แกก็เหมือนกันยัยป่าน จัดการนังนั่นซะหน้าหงายไปเลย”

“เดี๋ยวขอเข้าห้องน้ำก่อน” ป่านรุ้งพูดพลางเดินเข้าห้องน้ำไป  สิริมาลาไม่มีธุระอะไรจึงรออยู่ข้างหน้า

“กีสสสสสสสสสสสสสสสสสส” เสียงร้องของป่านรุ้งดังออกมา สิริมาลารีบเข้าไปในห้องน้ำเห็นป่านรุ้งนั่งกองอยู่กับพื้นพร้อมชี้เข้าไปในห้องส้วมห้องหนึ่ง สิริมาลารีบวิ่งเข้าไปดูและต้องร้องตาม

ศพของเอื้อมฤทัย  ช่างแต่งหน้าในงานกำลังนอนศีรษะพาดลงบนโถส้วมที่ปิดอยู่ ที่ท้องเป็นรอยโหว่ เลือดไหลเต็มนองพื้น... สิริมาลาและป่านรุ้งรีบวิ่งกลับไปที่งาน

“พี่เอื้อม.... พี่เอื้อมตายแล้ว"