พ่ายพยาบาท

ลำดับตอนที่ #1 : เชื้อไฟ

ณ โรงเรียนสตรีมีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ที่เป็นโรงเรียนที่ผู้ปกครองหลายคนอยากให้บุตรสาวของตนเข้ามาเรียน เพราะโรงเรียนแห่งนี้ได้ชื่อว่าเป็นโรงเรียนที่สอนให้เด็กผู้หญิงเป็น “กุลสตรี” ที่เพียบพร้อมในทุกๆด้าน

“รุ้งไหม” เด็กสาวสวยคม หน้ารูปไข่ จมูกโด่งเป็นสัน หนึ่งในนักเรียนชั้นมัธยมต้นของโรงเรียนนี้ เธอเป็นที่อิจฉาของเด็กหญิงในโรงเรียนหลายๆคน แต่มันก็ไม่ทำให้เธอมีความสุขได้ ถ้ายังมี“กังสดาล” นักเรียนสาวที่เรียบร้อยดุจผ้าพับไว้ นัยน์ตาสีน้ำตาลหวานปานหยาดน้ำผึ้ง แถมกังสดาลยังเรียนเก่งและได้ท็อปมาโดยตลอด จนเป็นที่อิจฉาของรุ้งไหม อันที่จริงรุ้งไหมไม่ถึงกับเรียนแย่นัก แต่เมื่อเทียบกับกังสดาลแล้ว รุ้งไหมก็ดูเหมือนสายรุ้งที่อับสีไปในทันที

รุ้งไหมและกังสดาลแข่งขันกันเรียนจนมาขึ้นชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 อันที่จริงแล้วรุ้งไหมสามารถกดขี่กังสดาลได้ เพราะหล่อนนั้นเป็นถึงลูกสาวสุดที่รักของ “อาจารย์รัตนา” ซึ่งเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองที่นักเรียนทุกคนต่างเกรงกลัว แต่ด้วยความที่ถูกอบรมอย่างดีจากแม่มาแต่เป็นเด็ก ทำให้รุ้งไหมพยายามเก็บความอิจฉานั้นไว้ในใจแต่สักวันมันอาจต้องระเบิดออกมา

ณ เวลาพักเที่ยงของวันเรียนวันหนึ่ง กังสดาลเดินไปตามระเบียงหน้าห้องที่ทอดยาว นักเรียนรุ่นน้องของเธอก็วิ่งกรูกันเข้ามาซักไซ้บางอย่างกับเธอ

“พี่กั้งคะ เลือกตั้งประธานนักเรียนคราวนี้ พี่ลงสมัครด้วยใช่มั้ยคะ”

กังสดาลพยักหน้า รุ่นน้องทุกคนร้องเสียงเฮแล้วสัญญาว่าจะเลือกกังสดาลเป็นประธานนักเรียนคนใหม่ แทนที่คนเก่าที่ออกไปแล้ว ระหว่างนั้น รุ้งไหม กำลังเดินขึ้นมาจากรับประทานอาหาร พ้อมกับ “ปลายปอ” และ “ทอป่าน” เพื่อนสาวทั้งสองของเธอ รุ้งไหมมองดูพวกรุ่นน้องที่ชื่นชมกังสดาลอย่างช้ำใจ ช่วงประถม รุ้งไหมเป็นนักเรียนอันดับหนึ่งของโรงเรียนมาตลอด แต่พอกังสดาลเข้ามาตอนมัธยมต้น ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

รุ้งไหมพร้อมสองเพื่อนเดินไปยังห้องพักครู ซึ่งเป็นห้องพักของแม่เธอ  เด็กสาวพรุ่งพราดเข้าไปเรียกแม่

“แม่คะ”

“มีอะไรลูก” รัตนาหันมาถามด้วยความตกใจ เพราะรุ้งไหมถามเสียงดังมาก

“คุณแม่ต้องทำให้หนูเป็นประธานนักเรียนให้ได้นะคะ หนูไม่อยากแพ้ยัยกังสดาล”

“ไหม ใจเย็นๆเถอะ” ปลายปอพูด

“เธอไม่ต้องมายุ่ง” รุ้งไหมตวาดใส่

“หล่อนนี่มันยุ่งไม่เข้าเรื่องจริงๆเลยนะ” ทอป่านดุปลายปออีกที

“แม่ทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก” รัตนาพูด

“แต่แม่เป็นแม่ของหนู แม่ต้องทำได้สิคะ”

“แม่ไม่ได้เป็นแม่ของไหมอย่างเดียวนะ แม่เป็นอาจารย์ด้วย แม่ต้องมีจรรยาบรรณของอาจารย์” รัตนาสอนลูก

“คุณแม่!” รุ้งไหมพูดเดินออกมาจากห้องพร้อมเพื่อนทั้งสอง

เย็นวันนั้นหลังเลิกเรียนทั้งสามคนมาเดินห้างสรรพสินค้าใกล้โรงเรียน ทั้งรุ้งไหมและทอป่านต่างเดินซื้อเสื้อผ้าอย่างสบายอารมณ์ มีเพียงปลายปอเท่านั้นที่ดูเพื่อนมีความสุขอย่างเงียบๆ ปลายปอมีฐานะทางบ้านไม่ร่ำรวยนัก เหมือนกับอีกสองสาว พ่อของรุ้งไหมเป็นเจ้าของบริษัทส่งออกผ้าไหมระดับประเทศ ส่วนพ่อของทอป่านเป็นทนายมือหนึ่ง บางครั้งปลายปอก็จะถูกเหยียดหยาดจากรุ้งไหมและทอป่าน แต่ปลายปอก็เลือกที่จะอยู่กลุ่มเดียวกับสองคนนี้ เพราะบางครั้งสองสาวก็จะพาปลายปอไปกินร้านอาหารหรูๆ หรือให้ปลายปอยืมเงินใช้ยามจำเป็น

วันนี้เป็นทีรุ้งไหมเลี้ยงอาหารสองเพื่อสาว จังหวะทานเสร็จ ทั้งสามที่กำลังจะเดินออกจากร้านอาหาร เหลือบไปเห็นกังสดาลกำลังเดินเข้ามาในร้านกับผู้ชายรูปหล่อคนหนึ่ง ละคุยกันท่าทางสนิทสนม รุ้งไหมจ้องดูอยู่นานเกิดคิดแผนการบางอย่างได้จึงดึงมือเพื่อนเดินออกทางหลังร้าน เพื่อไม่ให้กังสดาลเห็น

ทั้งสามไม่รู้เลยว่า จริงๆแล้ว กังสดาลมาซื้อของให้แม่ แต่บังเอิญเจอรุ่นพี่ที่เป็นญาติพอดี เขาจึงชวนเธอมานั่งทานอาหารมื้อเย็นด้วยกัน

วันรุ่งขึ้นเมื่อกังสดาลมาถึงโรงเรียนก็ต้องพบสายตาประหลาดของเพื่อนนักเรียนทุกคน แม้แต่เพื่อนที่สนิทก็ยังแทบไม่ปริปากพูดกับเธอ ?