Audition Girl To Sad story(?) [TVXQ,SUJU]

ลำดับตอนที่ #13 : { SAVE } ใบสมัครนางเอกยุนโฮ (พีระมิด)[2]

{ FORM FOR AUDITION }
ใบสมัครนางเอกยุนโฮ (พีระมิด)

คำถามเป็นตัวหนาสีน้ำเงิน คำตอบเป็นตัวบางสีดำนะคะ

ส่วนที่ 1 (เกี่ยวกับข้อมูลตัวละคร)

1. ชื่อ-นามสกุล / ชื่อเล่น (ขอทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษค่ะ) ::   เพชรน้ำหนึ่ง  รัตนสุกานต์ไพศาล (พระพาย)  Pednamneung  Rattanasukanpaisal (Prapay)

2. วันเกิดและอายุ (ต่ำกว่าแวมไพร์ไม่เกิน 3 ปีนะคะ) ::   18 กรกฎาคม /19 ปี

3. บุคลิกและรูปร่างลักษณะ ::   เธอผู้นี้มีบุคลิกแสนใสซื่อ ร่าเริงสดใส ยิ้มเก่งและบางครั้งก็ดูไร้เดียงสาเหมือนกับเด็ก ๆ ผิวขาวเนียนละเอียด แววตาของเธอสดใสและบริสุทธิ์อยู่ตลอดเวลา ผมซอยสั้นประมาณบ่า สีน้ำตาลเข้ม จมูกโด่งปากเล็กจมูกหน่อย ทุกอย่างที่ประดับอยู่บนใบหน้าเธอช่างพอดีเหลือเกิน    

4. น้ำหนัก/ส่วนสูง ::   49 กก. / 169 ซม.

5. สัญชาติ / เชื้อชาติ ::   ไทย / ไทย

6. ลักษณะนิสัย (ไม่ต่ำว่า 5 บรรทัดนะคะ) ::   พระพายหญิงสาวแสนใสซื่อบริสุทธิ์และไร้เดียงสา เธอเป็นคนเฮฮาชอบสร้างเสียงหัวเราะและรอยยิ้มให้ผู้อื่นอยู่เสมอ มองโลกในแง่ดี เธอเป็นคนฉลาดแต่ตามคนไม่ค่อยทันเท่าไหร่ออกแนวเอ๋อ ๆ ด้วยซ้ำ ร่าเริงสดใสดั่งดอกไม้ที่เบ่งบานไม่มีวันหุบ ทุก ๆ วันต้องเห็นหน้าเธอยิ้มระรื่นเป็นจานดาวเทียมไม่ยอมหยุด พระพายเป็นคนที่ชอบยิ้มให้กับปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับเธอ ใครด่าหรือใครเข้ามาหาเรื่องเธอก็มักจะยิ้มให้ตลอด เธอไม่สนว่าเขามาดีหรือมาร้ายเธอจะยิ้มให้อย่างเดียว จนบางครั้งถูกมองว่าบ้าแต่เธอก็ไม่เคยโกรธเธอกลับยิ้มรับอย่างหน้าตาเฉย ชอบทำดีกับคนอื่นไปทั่วโดยไม่รู้ว่ามันทำให้คน ๆ นั้นหลงรักเธอ พระพายเป็นคนอ่อนไหวง่ายแต่ไม่ชอบร้องไห้ให้ใครเห็น ชอบร้องไห้คนเดียวแต่ถ้าเธอเก็บกดมาก ๆ เธอพร้อมที่จะปล่อยออกมา ถ้ามีเรื่องอะไรเธอก็จะคิดเสมอว่าเธอเป็นคนผิดไม่เคยคิดว่าตัวเองถูก ไม่ค่อยประสีประสาในเรื่องความรักเท่าไหร่นัก เธอไม่ได้รักก็จะปฏิเสธ แต่ถ้าเธอรักเธอจะทุ่มให้ทั้งหัวใจ มีความเสียสละและความมุ่งมั่นสูงทีเดียว โกรธใครไม่ค่อยเป็น

7. สิ่งที่ชอบและสิ่งที่เกลียดหรือไม่ชอบ ::   ธรรมชาติ,รอยยิ้ม,เสียงหัวเราะ / การหลอกลวง

8. สิ่งที่กลัว ::   การโดนคนเกลียด,การถูกทอดทิ้ง

9. ประวัติครอบครัว ::   ครอบครัวเธอมีฐานะปานกลางไม่ขัดสน พ่อของเธอเป็นตำรวจที่เก่งกาจมากคนหนึ่งแต่ก็ต้องสละชีวิตตอนทำภาระกิจ ปัจจุบันเธออยู่กับแม่และ “พายุ” น้องชายวัย 12 ขวบของเธอ ซึ่งน้องชายเธอก็มีความใฝ่ฝันอยากจะเป็นตำรวจที่ดีเหมือนพ่อ แม่ของเธอเป็นคุณครูแสนใจดีและก็ฝันที่จะเป็นครูผู้ให้โอกาศเยาวชนไทยเฉกเช่นเดียวกับแม่ แม่ของเธอหวงลูกสาวมากแต่ถ้าผู้ชายคนนั้นจริงใจและดีกับลูกสาวตัวเองจริงแม่คนนี้ก็พร้อมจะสนับสนุนเต็มที่ ครอบครัวของเธอถือว่าอบอุ่นมากถึงแม้จะขาดเสาหลักอย่างพ่อไปก็ตาม

10. ประวัติการเรียน ::   เธอกำลังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปี 1 คณะครุศาสตร์ เป็นนักศึกษาดีเด่นของมหาวิทยาลัย

11. ประวัติความรัก ::   เธอยังไม่เคยมีความรักและไม่เคยคบใคร คนที่ชอบเธอเธอก็มักจะปฏิเสธไปเสียหมดถ้าเธอไม่ได้รักคน ๆ นั้น

12. นิยามความรัก ::   รักคือความอ่อนโยนและเป็นสิ่งที่งดงาม

13. ความสามารถพิเศษ ::   เล่นไวโอลิน เล่นซอได้ทุกประเภท วาดรูป

14. ขอเพลงประจำคู่พร้อมกับความหมายของเพลงค่ะ(ที่คิดว่าเข้ากับคู่ของคุณ) ::   ขออนุญาตใช้เพลงไทยนะคะ เพลง เกลียดเธอไม่ลง - Calories Blah Blah

เนื้อเพลง

จมกับความโหดร้าย ที่ทำลายให้ใจบอบช้ำ 
เกลียดเธอจริงๆ ที่เป็นคนทำ ให้ฉันไม่เหลืออะไร
ไม่เหลือใครสักคน

* เคยมีความเกลียดแค้น อยากให้เธอต้องเจออย่างฉัน
แต่ทำยังไง ก็ไม่มีวันเกลียดเธอได้ลง
ต้องแพ้ให้เธอ ไม่รู้ทำไม

** ให้เกลียดแค่ไหน ก็ยังต้องรัก
ไม่อาจหยุดรักห้ามใจตัวเองได้เลยสักที
ให้เกลียดแค่ไหน ก็เป็นเช่นนี้
เธอเติมความรักที่ดีลงมาในใจ
เปลี่ยนให้ฉันคนเดิมได้มีชีวิตใหม่
ทำให้ฉันเข้าใจ ความรักจริงๆ ที่แท้เป็นไง

เคยมองเธอว่าร้าย ไม่จริงใจกับใครสักครั้ง
จะทำยังไง ก็ไม่มีทาง ที่จะทำดีกับเธอ
แต่ฉันมองผิดไป

ซ้ำ *,**

ให้เกลียดแค่ไหน ก็ยังต้องรัก
ไม่อาจหยุดรักห้ามใจตัวเองได้เลยสักที
ให้เกลียดแค่ไหน ก็เป็นเช่นนี้..
เธอเติมความรักที่ดีลงมาในใจ
เปลี่ยนให้ฉันคนเดิมได้มีชีวิตใหม่
จากคนหนึ่งที่เคยเหมือนตาย ให้วันนี้มีวันที่สวยงาม
ทำให้ฉันเข้าใจ ความรักจริงๆ ที่แท้เป็นไง

15. อิมเมจ (ขอแบบดูดีนะคะ ไม่ต่ำกว่า 5 รูปค่ะ) ::   ลียอนฮี

 

 

 

ส่วนที่ 2 (เกี่ยวกับประวัติผู้สมัคร)

1. ท่านมีชื่อว่าอะไรคะ?? ::   เมย์ค่ะ

2. อายุเท่าไหร่เอ่ย?? ::   จะ 15 ก.ค. นี้แล้วจ้า

3. คิดว่าตอบเต็มที่กับใบสมัครกี่เปอร์เซ็นคะ?? ::   95% ค่ะ เมย์เต็มที่นะคะแต่ตรงคำถามชิงบทข้อแรกมันทำให้เมย์ต้องมีการมัวนิดหน่อยเพราะเมย์บรรยายความรู้สึกไม่เก่งและก็ตอนจบเมย์ก็เกิดสมองไม่แล่น+ตันขึ้นมาซะงั้น ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ค่ะ แต่เมย์ก็พยายามสุดตัวแล้วนะ

ส่วนที่ 3 (คำถามทั่วไป)

1. ความรักของคุณ(ตัวละครน่ะค่ะ)กับพระเอกของเราคิดว่าดำเนินไปในรูปแบบใดบ้าง

::   เศร้า ดราม่าสุด ๆ เอาแบบละครน้ำเน่าของไทยเลยค่ะ

2. อยากให้มีบรรยายฉากตอนจบในจินตนาการของคุณให้ฟังหน่อยค่ะ(จะเป็นคำบรรยายหรือบทสนทนาก็ได้ค่ะ สั้นยาวไม่ว่ากันแต่ขอให้รู้เรื่อง)

::   หลังจากที่พระพายตัดสินใจออกไปจากชีวิตพีระมิด...ก็ทำให้พีระมิดรู้ใจตัวเองว่าเขา “รักพระพายมากแค่ไหน” เขาตามหาพระพายอย่างบ้าคลั่งจนสุดท้ายความพยายามของเขาก็สำเร็จ เขาเจอพระพายแล้ว.....แต่พระพายยังคงละอายใจอยู่จึงพยายามจะหลบหน้าพีระมิด แต่พีระมิดก็ตามตื้อไม่เลิก ทว่า...เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ระหว่างที่พีระมิดจะข้ามถนนไปอีกฝั่งเพื่อไปหาพระพาย รถที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูงกำลังจะพุ่งชนพีระมิดแต่พระพายมาผลักพีระมิดออกไปแล้วรถก็พุ่งชนเธอแทน พระพายกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา.....พีระมิดคอยดูแลพระพายตลอด เขารอวันที่พระพายจะฟื้นขึ้นมา ฟื้นขึ้นมาเพื่อฟังคำว่ารักจากปากของเขา

(จบเพียงเท่านี้ ตันตอนจบอย่างรุนแรง - -“)

3. คุณคิดว่าพล็อตของคู่คุณเป็นยังไง ดีรึเปล่า

::   เป็นพล็อตที่ดูดราม่าและน่าจะมีหลากหลายอารมณ์ค่ะ ดีสิค่ะเมย์ชอบพล็อตแบบนี้อยู่แล้ว^^

ส่วนที่ 4 (คำถามชิงบท)

1. ช่วยบรรยายเหตุการณ์ตอนที่คุณเจอพีระมิดและความรู้สึกของคุณตอนที่สบตาและได้พูดคุยกับเขาหน่อยค่ะ

::   เพียงครั้งแรกที่ฉันได้สบตาเขาฉันรู้สึกเหมือนตัวเองถูกสะกดให้จ้องเขาอยู่อย่างนั้น ฉันมองเขาอย่างหลงไหล และยิ่งฉันได้พูดคุยกับเขาฉันก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาเป็นผู้ชายที่น่าค้นหามาก ไม่รู้ทำไมฉันถึงรู้สึกชื่นชมในตัวเขานักนะ ทำไมกัน ฉันไม่เข้าใจตัวเองเอาวะเลย ทำไมใจถึงต้องเต้นแรงด้วยนะ...แต่ว่าฉันรู้สึกเหมือนกับว่าเขามองฉันด้วยความเย็นชาและเกียจชังหรือว่าฉันคิดไปเองกันนะ..........  

2. คุณรู้จักและสนิทสนมกับพีระมิดมากจนอาจเรียกได้ว่าคุณรู้สึกรักเขาไปเรียบร้อยแล้วและเขาก็ขอคุณเป็นแฟนกับเขาซึ่งคุณก็ตกปากรับคำโดยดีแต่แล้วโดยบังเอิญคุณได้ยินเขาคุยกับโทรศัพท์กับเพื่อน เขาบอกว่าล่อให้เธอหลงรักเขาได้แล้ว คุณจะรู้สึกอย่างไรและทำอะไรในตอนนั้น

::   ฉันยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น น้ำตาอยู่ ๆ มันก็ไหลอาบหน้าอย่างไม่รู้ตัว รู้สึกจุกจัง เหมือนหายใจไม่ออกเลย ไม่จริงใช่ไหมที่เขาพูดไม่ใช่ความจริงใช่ไหม เจ็บจัง ทำไมถึงเจ็บที่หัวใจแบบนี้ ทรมานจังเลย ฉันยืนร้องไห้อยู่อย่างนั้น ฉันจะทำยังไงต่อไปในเมื่อเขาไม่ได้รักฉันเลย.....จะทำยังไงดี....

            “ฮึก ฮึก ฮึก.....”

ฉันคงได้แต่ร้องไห้แบบนี้เหรอ ฉันทำได้แค่นี้เหรอ...

            “พระพาย....”

ฉันหันไปตามเสียง .....พี่พีระมิด!!......

            “เธอมายืนตรงนี้นานแล้วเหรอ...แล้วร้องไห้ทำไม?”

พี่...พี่หลอกฉันจริง ๆ เหรอ อยากถามออกไปจัง แต่ก็ไม่กล้าพอ

            “นานแล้วค่ะ...นานพอจะรู้ทุกอย่าง”

พี่พีระมิดมองฉันสายตาของเขาทำไมถึงเย็นชาจัง ฉันไม่ชอบเลย พี่อย่ามองฉันแบบนี้ได้ไหม

            “เรื่องทุกอย่าง...แน่ใจแล้วเหรอว่ารู้ทุกอย่าง”

น้ำเสียงก็เย็นชา ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดแล้วสินะ พี่เขาเกลียดฉันสินะ.....ฉันมองพี่พีระมิดด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า...แต่พี่พีระมิดก็ไม่ได้สนใจน้ำตาของฉันเลย...

            “ร้องไห้...เธอร้องไห้ เจ็บล่ะสิ แต่มันคงยังไม่เท่ากับที่น้องชายและฉันได้รับหรอกนะ”

            “น้องชาย.....”

            “ก็คนที่เธอปฏิเสธรักเขาไง...”

ผู้ชายคนนั้นเขาเป็นน้องชายพี่พีระมิด....!!!

            “เพราะเธอถึงทำให้น้องชายฉันเจ็บปวด ทรมานจนเขาทนไม่ได้!!”

พี่กำลังจะบอกอะไรฉัน.......

            “เพราะเธอ...ที่น้องชายฉันต้องตาย มันเพราะความเห็นแก่ตัวของเธอ พระพาย!!”

........0.0!!!....ตาย...ตายงั้นเหรอ อะไรกัน....คราวนี้น้ำตาฉันไหลออกมาอย่างไม่สามารถจะหยุดได้ ฉันอึ้งจนทำอะไรไม่ถูกอีกแล้ว...เขาตายเพราะฉัน...อะไรกัน??? ฉันไม่เข้าใจ!!!

            “น้องฉันฆ่าตัวตาย เพราะเธอไม่รับรักเขา...แค่โดนผู้ชายหลอกแค่นี้อย่ามาทำเป็นสำออยหน่อยเลย...”

ฉันทรุดตัวลงนั่งกับพื้น...ฉันทำให้คนตายเหรอ เขาตายเพราะฉัน เพราะฉัน...

            “ฮือ ฮือ ฮือ...ขอโทษ...ฮือ ฮือ.....”

ตอนนี้ฉันได้แต่ร้องไห้และพูดคำว่าขอโทษ...ฉันทำได้แค่นี้...แค่นี้เองเหรอ

            “ขอโทษเหรอ...ขอโทษแล้วน้องชายฉันฟื้นขึ้นมาไหมห๋ะ!!”

ฉันรู้ รู้ว่ามันคงไม่ช่วยอะไร...แต่ แต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้แล้วนี่.....

            “การแก้แค้นไม่จบแค่นี้หรอกนะ พระพาย...”

            “แก้แค้น......”

            “ฉันตามหาเธอ ตีสนิทเธอ ทำทุกอย่างก็เพื่อแก้แค้นเธอ!!...”

แก้แค้น ทุกอย่างที่ทำก็เพราะต้องการแก้แค้นงั้นเหรอ....

            “อย่าทำหน้าโง่ได้ไหม ยิ่งเห็นฉันก็ยิ่งเกลียดเธอ!!”

3. หากคุณรู้ว่าเขาตามหาคุณเพื่อแก้แค้นให้กับน้องชายของเขา คนที่เธอปฏิเสธรักไป คุณจะทำอย่างไรเพื่อให้เขาเข้าใจคุณ(คุณยังรักพีระมิดนะคะ ไม่ใช่เกลียด)

:: (ต่อจากข้างบนเลยค่ะ.....)

เกลียด...อย่าเกลียดฉันเลยพี่พีระมิด...ฉันจะทำยังไงดี ทำยังถึงจะทำให้พี่เขาเข้าใจ ต้องทำยังไง...

            “พี่อย่าเกลียดฉันเลยนะ...ฉันจะต้องทำยังไงให้พี่เลิกเกลียดฉัน ฉันต้องทำยังไงพี่ถึงจะหายโกรธฉัน พี่บอกฉันหน่อยสิ...บอกฉันหน่อย.....”

            “ง่าย ๆ ไปตายซะสิ...”

0.0.....ไปตายซะสิ...ไปตายซะสิ...ไปตายซะสิ......คำพูดพี่เวียนอยู่ในหัวฉัน ตายเหรอ...ตายงั้นเหรอ

            “ทำได้ไหมล่ะ...ถ้าทำไม่ได้ก็อย่าหวังว่าฉันจะเลิกเกลียดเธอ!!!”

            “ถ้าฉันตายพี่ก็จะเลิกเกลียดฉันจริง ๆ เหรอ.....”

ฉันมองพี่พีระมิดด้วยสายตาจริงจัง...ฉันรู้สึกเหมือนพี่พีระมิดจะอึ้งกับคำถามฉันเล็กน้อย...มันก็น่าสมควรจะอึ้งจริง ๆ นั่นแหละ...แต่ฉันจริงจังกับคำถามนี้นะ

            “ใช่...ถ้าเธอตายฉันเลิกเกลียดเธอแน่.....”

            “แค่ตายใช่ไหมคะ...”

            “เอาเลยสิ...ถ้าเธอกล้า ก็ตายต่อหน้าฉันนี่แหละ!!”

ฉันยิ้มเล็กน้อย น้ำตาที่กำลังจะหยุดก็เริ่มไหลอีกแล้ว...

            “ฉันขอพูดอะไรก่อนได้ไหมคะ”

            “พูดมาสิ...”

            “ฉันไม่เคยรู้เลยนะคะว่าการปฏิเสธรักคนที่ไม่ได้รัก มันจะทำให้เขาฆ่าตัวตาย...ฉันมันไม่รู้เรื่องอะไรเลย ฉันมันเห็นแก่ตัว...ถ้ารู้แต่แรกฉันคงไม่ปฏิเสธเขา แต่เขาจะมีความสุขไหมนะถ้าคบกับฉัน...ขอโทษ ขอดทษที่ฉันมันโง่ ฉันยินดีที่จะรับผิดชอบความผิดนี้...แม้จะต้องรับผิดชอบด้วยชีวิตก็ตาม...พี่คะ ถึงพี่จะเกลียดฉันแต่ฉันรักพี่นะ รักมากด้วย ขอร้องล่ะถ้าฉันทำตามที่พี่บอกพี่ต้องเลิกเกลียดฉันจริง ๆ นะพี่อย่าโกหกฉันนะ อย่าหลอกฉันอีกนะ...สัญญากับฉันสิ”

พี่เบี่ยงหน้าหนี...ทำไมคะ พี่สัญญากับฉันไม่ได้เหรอ แค่สัญญา...ฉันฝืนยิ้มแล้วพูดต่อ

            “และสุดท้าย ฉันขอถามพี่หน่อยได้ไหม.....ถ้าฉันตายพี่จะร้องไห้ไหม...”

พี่หันมามองฉันทันที...แล้วจ้องฉันเขม็ง

            “คงไม่สินะ...ไม่เป็นไรค่ะ แค่พี่เลิกเกลียดฉันก็พอแล้ว”

ฉันหันหลังแล้วเดินไป...

            “เดี๋ยว จะไปไหน...”

            “ไปทำตามที่พี่บอกไงค่ะ...”

ฉันยิ้มบางให้พี่พีระมิด...พี่เขาดูเครียด ๆ นะสงสัยกลัวฉันจะไม่กล้าทำ อย่าห่วงเลยค่ะ ฉันทำอยู่แล้ว

            “ลาก่อนนะคะพี่...ฉันรักพี่นะ”

น้ำตาไหลอีกแล้ว ขี้แงจริงฉัน....ฉันเดินมาจนถึงถนน วึ่งพี่พีระมิดก็เดินตามมาด้วย ขอบคุณนะคะพี่ที่ยังเดินตามฉันมา ขอบคุรจริง ๆ ค่ะ......ฉันเดินไปที่กลางถนน...ลาก่อนค่ะแม่ พายุ ทุก ๆ คน ขอโทษนะคะแม่ที่พายต้องทำแบบนี้ พายขอโทษ พายรักทุกคน...พายขอโทษจริง ๆ ค่ะ....หวังว่าเราคงได้พบกันอีก ในชาติหน้านะคะ.......

รถยนต์วิ่งมาด้วยความเร็วสูง ถ้าชนคนคงจะไม่รอดเป็นแน่....พระพายหลับตาลงเธอยิ้มทั้งน้ำตา ตอนนี้เธอพร้อมจะรับความตายแล้ว!!!

            “เอี๊อดดดดดดดดดดดด.....!!!!!”

            “พลึ่บ...ตุบ!!!”

            “เล่นบ้าอะไรเนี้ยมายืนขว้งถนนทำไม...อยากตายนักหรือไง!!”

ผู้ขับรถตะโกนอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะขับรถต่อไป.....ตอนนี้พระพายนอนอยู่ในอ้อมกอดพีระมิด เขากอดเธอแน่น....เธอค่อย ๆ ลืมตาขึ้น

นี่เรายังไม่ตายอีกเหรอ...พี่ พี่ช่วยฉัน ทำไมถึงช่วยฉัน.......

พีระมิดลุกขึ้น....

            “ทำแบบนี้ทำไม!!”

            “ก็พี่อยากให้ฉันตายไม่ใช่เหรอ...”

            “ทำไมโง่แบบนี้นะ...เธอกล้าทำได้ไง ไม่คิดถึงจิตใจคนอื่นบ้างหรือไง!!”

อีกแล้ว น้ำตามันไหลอีกแล้ว พี่จะให้ฉันทำยังไงกันแน่...ฉันทำอะไรไม่ถูกแล้ว

            “ชีวิตเธอมีแต่ร้องไห้หรือไง....”

            “ฉันแค่อยากจะชดใช้...”

จะให้ฉันทำยังไง...ฉันต้องทำยังไง ต้องทำยังไง

            “ฉันไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้อยากให้เขาตาย ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่ามันจะทำให้เขาตาย จริง ๆ นะ”

พีระมิดค่อย ๆ นั่งลงข้าง ๆ พระพายแววตาของเขาเริ่มอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด

            “ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้นจริง ๆ นะคะ”

พีระมิดดึงพระพายมากอด พระพายอึ้งเล็กน้อย อะไรกันทำไมจู่ ๆ เขาถึงอ่อนลง.....

            “นั่นสินะ...ขอโทษ ขอโทษที่พี่มีอคติกับเธอ...พี่ขอโทษ”

            “พี่...พี่ไม่เกลียดฉันแล้วเหรอ....”

พีระมิดยิ้มแล้วส่ายหัว พระพายโผเข้ากอดพีระมิดทันที....คำพูดคงไม่ได้ช่วยอะไรได้มาก มีเพียงการกระทำเท่านั้นที่จะทำให้รู้ถึงความจริงใจ.....

4. เมื่อคุณกับพีระมิดเข้าใจกันแล้ว คุณจะทำอย่างไรต่อไประหว่าเลิกยุ่งกับเขาเพราะละอายเกินกว่าที่จะเจอหน้าหรืออยู่กับเขาต่อไปเพราะคุณรักเขา

::   ฉันรักพี่พีระมิดยิ่งกว่าชีวิตตัวเอง แต่ฉันก็ยังรู้สึกผิดที่ต้องทำให้น้องชายพี่เขาตาย ฉันละอายใจเกินกว่าที่จะสู้หน้าเขาต่อไปได้ แม้ว่าพี่เขาจะให้อภัยฉันก็ตาม ฉันตัดสิ้นใจจะออกไปจากชีวิตพี่พีระมิด จะเลิกยุ่งกับพี่เขา ฉันจะหนีไปให้ไกล ให้ไกลที่สุดเท่าที่จะไกลได้...ถึงแม้ว่าการตัดสินใจครั้งนี้มันจะทำให้ฉันเจ็บปวด ทรมาน และช้ำใจเพียงใด ฉันก็ยอมกล้ำกลืนความเจ็บต่าง ๆ นั้น ตัวฉันอาจจะห่างไกลพี่พีระมิดแต่ใจฉันก็ยังอยู่กับพี่ อยู่กับพี่ตลอดไป...ตลอดไปเลย

.........................................................
สู้ๆขอรับ ธันกับพี่บลูเป็นกำลังใจให้ค่ะ^O^ 

Name : lovebummy< My.iD > [ IP : 118.173.115.20 ] Email / Msn:

FORM FOR AUDITION }

ใบสมัครนางเอกยุนโฮ (พีระมิด)

 

ส่วนที่ 1 (เกี่ยวกับข้อมูลตัวละคร)

1. ชื่อ-นามสกุล / ชื่อเล่น (ขอทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษค่ะ) :: ปริญญ์ ลาภวัตโยธิน(ปริญญ์) / Prin lapawatyotin (Prin)

2. วันเกิดและอายุ (ต่ำกว่าแวมไพร์ไม่เกิน 3 ปีนะคะ) :: 29 กรกฏาคม/19 ปี

3. บุคลิกและรูปร่างลักษณะ ::ตาโตสวย จมูกโด่งเป็นสัน ผิวขาว ผมยาว ดำขลับ ปากบางอมชมพู รูปร่างเล็ก เซ็กซี่นิดๆ บุคลิกภายนอกดูเป็นผู้หญิงที่ร่าเริง สดใส

4. น้ำหนัก/ส่วนสูง ::45 กก. / 165 ซม.

5. สัญชาติ / เชื้อชาติ ::ไทย/จีน (ย่าและปู่เป็นคนจีน)

6. ลักษณะนิสัย (ไม่ต่ำว่า 5 บรรทัดนะคะ) ::สด ใสร่าเริ่ง ยิ้มเก่งยิ้มแม้กระทั่งเวลาโกรธ เป็นกันเอง เข้ากับคนอื่นๆได้ น่ารัก มองโลกในแง่ดี ไม่ชอบคนเรื่องมาก ออกจะตามคนไม่ทัน ไว้ใจคนง่าย โกรธยากมาก ไม่คิดร้ายกับใครแต่ถ้าทำให้เธอโกรธล่ะก็...ไม่เหลือ!!! ไม่ค่อยติดดินซะเท่าไหร่ ออกจะคุณหนูนิดๆ แต่ไม่ใช่คนเอาแต่ใจ รักสะอาดรักธรรมชาติให้อภัยคนง่าย รักครอบครัวมากๆและเป็นคนอบอุ่น ขี้อ้อนรู้จักใช้ลูกอ้อนลูกชน แต่ถ้าได้รับมอบหมายงานอะไรก็จะเป็นคนที่รับผิดชอบกับงานหรือการเรียนนั้นๆ อย่างถึงที่สุด และจะจริงจังกับหน้าที่ของตัวเองด้วย แต่ถ้านอกเหนือเวลาเรียนแล้วจะกลายเป็นคนละคนไปเลย เพราะเธอน่ะ ขี้เล่นมากๆเลย

7. สิ่งที่ชอบและสิ่งที่เกลียดหรือไม่ชอบ ::ชอบดอกลิลลี่สีขาว ทะเล ความสุข / เกลียดความเย็นชาและแมลงสาบ

8. สิ่งที่กลัว :: การจากลาและคำว่าดีไม่พอ..(เพราะเธอต้องทำทุกๆวันให้ดีที่สุด)

9. ประวัติครอบครัว ::รัก ครอบครัว ครอบครัวอบอุ่น ฐานะทางบ้างถือว่ารวย แต่ไม่มากมาย พ่อเป็นทนายความมือหนึ่ง แม่เป็นเจ้าของร้านขายดอกไม้ที่มีกิจการดีและแผ่สาขาไปทั่ว พี่ชายคนโตมีชื่อว่า”ภา คิน” ประกอบอาชีพเป็นตำรวจหมาดๆ และพี่สาว”เปรม” ที่ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ปี 4 มหาลัยชื่อดัง ส่วนน้องชายคนเล็ก “นิพัทธ์” กำลังเรียนอยู่ชั้น ม.3 เป็นครอบครัวที่อบอุ่น อาจจะมีการทะเลาะเบาะแว้งกันบ้างแต่มันก็ผ่านไปด้วยดี

10. ประวัติการเรียน ::ปัจจุบันศึกษาอยู่ปี 1 มหาลัยชื่อดัง เรียนดี เป็นดาวมหาลัย

11. ประวัติความรัก ::เคย แอบรักรุ่นพี่คนนึงมากๆตอนอยู่ ม.5 แต่ต้องชอกช้ำเพราะมารู้ที่หลังว่ารุ่นพี่คนนั้นเป็นเกย์ และหลังจากนั้นปริญญ์ก็ไม่เคยคบกับใครอีกเลย มีแต่คนมามอบความรักให้แต่ปริญญ์ไม่ขอรับไว้เพราะปริญญ์ไม่ได้รัก

12. นิยามความรัก ::รักไม่มีความหมายที่แท้จริง ไม่มีเงื่อนไข...แต่สัมผัสได้ด้วยใจ

13. ความสามารถพิเศษ ::ร้องเพลงได้เพราะมากๆ เล่นกีฬาเทนนิส เล่นขิม

14. ขอเพลงประจำคู่พร้อมกับความหมายของเพลงค่ะ(ที่คิดว่าเข้ากับคู่ของคุณ) ::

Love In The Ice – TVXQ

[Jaejoong]
冷たいその手君のせいじゃない
ทซึเมะตาอิ โซโนะ เทะ คิมิ โนะ เซอิจะนาอิ
คุณไม่ผิดหรอกที่มือนั้นเย็นชา

幼き日々ほった傷抱え
โอซานะคิ ฮิบิ ฮตตะ คิสึคะคาเอะ
เพราะมันคอยแบกรับความทุกข์มาตั้งแต่เมื่อก่อน

[Changmin]
誰かを愛すること恐れてるの
ดาเระคะ โวะ อาอิซุรุ โคะโตะ โอโซเรเตะรุ โนะ
คุณหวาดกลัวกับการรักใครสักคน

言葉の裏側背を向けて
โคโตบะ โนะ อุรากาวะ เซะ โวะ มุคะเตะ
คอยเพ่งนึกถึงคำนั้นให้ย้อนกลับคืนมา

[Yoochun]
抱きしめた心が氷のように
ดาคิชิเมะเตะ โคโคโระ กะ โคะโอะริ โนะ โยอุนิ
ใจคุณที่ผมโอบกอดไว้นั้นราวกับน้ำแข็ง

そっと溶け出す
โซะ-อตโตะ โทเคะดาสึ
ที่ละลายอย่างช้า..ช้า

[Jaejoong]
誰もが誰かに愛されるために
ดาเรโมะ กะ ดาเระ คะ นิ อาอิซาเรรุ ทาเมะนิ
การที่ได้เป็นผู้ถูกรักจากใครสักคน จากใครก็ได้

このように命を煌かせるのさ
โคโนะ โยนิ อิโนะจิ โวะ คิระเมะคาเซรุ โนะ สะ
ก็ทำให้ชีวิตนั้นสว่างสดใส

[Junsu]
それがもしも僕なら
โซเระ กะโมชิโมะ โบคุ นาระ
ถ้าหากเป็นผม

もう一度君の心を
โม อิจิโดะ คิมิ โนะ โคโคโระ โวะ
ผมจะทำให้หัวใจของคุณ

永久の優しさで暖めるよ
โทวะ โนะ ยาซะชิสะ เดะ อะตะตะเมะรุโยะ
อบอุ่นด้วยความอ่อนโยนนิรันดรอีกครั้ง

[Yoochun]
運命の悪戯
อุมเมะอิ โนะ อิทาสึระ
โชคชะตาเล่นตลก

[Jaejoong]
心を痛めても
โคโคโระ โวะ อิทาเมะเตะโมะ
แม้ว่าหัวใจคุณจะถูกทำร้าย

[Yoochun + Jaejoong]
その涙の先には
โซโนะ นามิดะ โนะ ซาคิ นิ วะ
แต่ก็ถึงคราวที่น้ำตาต้องหยุดไหล

[Yunho]
一筋の光が
ฮิโทซึจิ โนะ ฮิคาริ กะ
]ลำแสงสว่างนั้น

[Changmin]
闇の中舞い降りて
ยามิ โนะ นาคะ มาอิโอริเตะ
จะส่องลงมาจากความมืดมิด

[Yunho + Changmin]
僕らは気づくさ
โบคุระ วะ คิสึคุสะ
ซึ่งเราก็เห็นได้

[Jaejoong]
苦しいほどに強く感じや得る
คุรุชี โฮโดะ นิ ทซึโยคุ คะ-อึนจิ ยะ เอะรุ
เราต่างก็รู้สึกเศร้าสลดกันได้

人の温もり
ฮิโตะ โนะ นุคุโมะริ
ความอบอุ่นจากคนเรา

誰もが持ってる悲しみや孤独
ดาเระโมะ กะ โมะ-อตโตะรุ คานะชิมิ ยะ โคโดคุ
ความเศร้าและความเหงาทุกคนต่างมีนั้น

癒してもらえる場所探している
อิยะชิเตะ โมระเอรุ บะโช ซากาชิเตะอิรุ
คอยมองหาสักที่เพื่อเยียวยา

そう君にはその場所がここにあるさ
โซ คิมิ นิ วะ โซโนะ บะโช กะ โคโคะ นิ อะรุสะ
ถูกแล้ว..ที่แห่งนั้นสำหรับคุณอยู่ตรงนี้แล้ว

恐れないでもう迷わないで
โอโซเระนาอิเดะ โม มาโยะวะนาอิเดะ
อย่ารู้สึกเกรง อย่ารู้สึกกังวลไปเลย

僕が守る
โบคุ กะ มาโมะรุ
ผมจะปกป้องคุณเอง

[Junsu]
切ないほど ([Jaejoong] My heart) 美しい愛だから
เซทซึนาอิ โฮโดะ ([Jaejoong] My heart)อุทซึคุชิอิ อาอิ ดะคะระ
เพราะว่ามันคือความรักที่สวยงาม(หัวใจของผม)ช่างน่าเศร้า

([Yunho] Don't be afraid)
(อย่ากลัวไปเลย)

儚いほど([Changmin]Let you know my mind) 麗しい
ฮาคานาอิ โฮโดะ([Changmin]Let you know my mind) อุรุวะ ชิอิ

([Yoochun]you know)この時を ([Yoochun]Let you know my love too)
([Yoochun]you know)โคโนะ โทคิ โวะ([Yoochun]Let you know my love too)

เวลาที่งดงาม(ผมจะทำให้คุณรู้ถึงหัวใจผม)ช่างแสนสั้น
(คุณรู้ไหม) (ผมก็จะทำให้คุณเห็นความรักของผมด้วย)

[All]
誰もが誰かに愛されるために
ดาเรโมะ กะ ดาเระ คะ นิ อาอิซาเรรุ ทาเมะนิ
การที่ได้เป็นผู้ถูกรักจากใครสักคน จากใครก็ได้

このように命を煌かせるのさ
โคโนะ โยนิ อิโนะจิ โวะ คิระเมะคาเซรุ โนะ สะ
ก็ทำให้ชีวิตนั้นสว่างสดใส

それがもしも僕なら
โซเระ กะโมชิโมะ โบคุ นาระ
ถ้าหากเป็นผม

もう一度君の心を
โม อิจิโดะ คิมิ โนะ โคโคโระ โวะ
ผมจะทำให้หัวใจของคุณ

永久の優しさで暖めるよ
โทวะ โนะ ยาซะชิสะ เดะ อะตะตะเมะรุโยะ
อบอุ่นด้วยความอ่อนโยนนิรันดรอีกครั้ง

 

15. อิมเมจ (ขอแบบดูดีนะคะ ไม่ต่ำกว่า 5 รูปค่ะ) :: Si Lu Ren นะคะ

 

ส่วนที่ 2 (เกี่ยวกับประวัติผู้สมัคร)

1. ท่านมีชื่อว่าอะไรคะ?? ::ปิงปิงค่ะ :,)

2. อายุเท่าไหร่เอ่ย?? ::14 จ้า

3. คิดว่าตอบเต็มที่กับใบสมัครกี่เปอร์เซ็นคะ?? ::100 ล้านเปอร์เซ็นต์เลยล่ะ ^O^ คือ ปิงปิงพยามอย่างเต็มที่กับใบสมัครนี้เลยน้า~~

 

ส่วนที่ 3 (คำถามทั่วไป)

1. ความรักของคุณ(ตัวละครน่ะค่ะ)กับพระเอกของเราคิดว่าดำเนินไปในรูปแบบใดบ้าง

:: ก็ น่าจะเป็นแบบว่าพีระมิดค่อยๆเข้ามาในชีวิตปริญญ์แบบไม่รู้ตัวแล้วทำให้ ปริญญ์รัก เพื่อที่จะได้แก้แค้นโดยการทิ้งไปอย่างไร้เยื่อใย แต่วันเวลาและความผูกพันธ์มันทำให้รักเกิดขึ้นโดยที่ไม่รู้ตัว

2. อยากให้มีบรรยายฉากตอนจบในจินตนาการของคุณให้ฟังหน่อยค่ะ(จะเป็นคำบรรยายหรือบทสนทนาก็ได้ค่ะ สั้นยาวไม่ว่ากันแต่ขอให้รู้เรื่อง)

::ใน ที่สุดพวกเขาก็เข้าใจกันแล้ว และพีระมิดก็วางแผนพาปริญญ์ไปบอกรักริมทะเล หร้อมกับซุ้มดอกลิลลี่สีขาวและดินเนอร์ริมชายหาดณ จุดนี้ แฮปปี้เอนดิ้งจ๊ะ

3. คุณคิดว่าพล็อตของคู่คุณเป็นยังไง ดีรึเปล่า

::คิดว่าดีนะคะ ^^ แต่มันคล้ายๆจำเลยรักครงที่น้องพระเอกฆ่าตัวตาย(แค่คล้ายนิดๆ) คึๆเราชอบนะพล็อตนี้ แต่สงสารแพทเทิร์นอ่ะ ตายตั้งแต่ยังไม่เริ่มเรื่อง -*-

 

 

ส่วนที่ 4 (คำถามชิงบท)

1. ช่วยบรรยายเหตุการณ์ตอนที่คุณเจอพีระมิดและความรู้สึกของคุณตอนที่สบตาและได้พูดคุยกับเขาหน่อยค่ะ

::อ่า..ผู้ชายคนนั้น หล่อมากก เสป็คปริญญ์เลย นี่พระเจ้าส่งเนื้อคู่มาให้ปริญญ์ใช่มั้ยคะ!

2. คุณรู้จักและสนิทสนมกับพีระมิดมากจนอาจเรียกได้ว่าคุณรู้สึกรักเขาไปเรียบ ร้อยแล้วและเขาก็ขอคุณเป็นแฟนกับเขาซึ่งคุณก็ตกปากรับคำโดยดีแต่แล้วโดย บังเอิญคุณได้ยินเขาคุยกับโทรศัพท์กับเพื่อน เขาบอกว่าล่อให้เธอหลงรักเขาได้แล้ว คุณจะรู้สึกอย่างไรและทำอะไรในตอนนั้น

:: ร่างกายทั้งร่างชาวาบ ราวกับมีใครมากดปุ่มสต๊อป บอกว่าเสียใจคงยังน้อยไปสินะ...

เจ็บ เจ็บที่ใจ..มันเจ็บปวดจนชาหนึบ แค่หายใจมันก็ยากเหลือเกินแล้ว ทำไมนะ ทำไม..ทำไมเขาถึงทำกับเราแบบนี้ และทำไมนะ ทำไมเราถึงรักเขามากขนาดนี้!!! ขนาดที่ทำให้เราเจ็บเจียนตายกับอีแค่คำพูดพวกนั้น หัวใจเจ้ากรรมเต้นอย่างช้าๆ สมองเหมือนไร้การรับรู้ ร่างกายหยุดการเคลื่อนไหวไปชั่วขณะ เหมือนคนที่ตายแล้วแต่ยังหายใจ น้ำตาค่อยๆไหลลงมาช้าๆ ฉับพลันความสงสัยก็แล่นเข้ามา ทำไมเข้าถึงต้องหลอกเรา!!! คิดได้ดังนั้นร่างบางก็ยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกอย่างลวกๆ

“ป..ปริญญ์ มาตั้งแต่เมื่อไหร่”

“คือ..อ..เอ่อ..เมื่อตะกี๊เองค่ะ” ปริญญ์เหยียดยิ้มตอบร่างสูงไป

“แล้วปริญญ์ได้ยินอะไรรึเปล่า?”

“เปล่า นี่ ปริญญ์แค่เบื่อๆเลยกะจะมาชวนพี่พีระมิดไปขี่จักรยานเล่น” เป็นอีกครั้งที่ปริญญ์ต้องฝืนยิ้ม ฝืนยิ้มให้ปกติที่สุด ให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ในใจมันอยากจะตายไปให้รู้แล้วรู้รอด แต่คงจะยังไม่ได้หรอก เธอต้องรู้ให้ได้ก่อนว่าทำไม!!! ทำไมพี่พีต้องหลอกปริญญ์!!!!!!

3. หากคุณรู้ว่าเขาตามหาคุณเพื่อแก้แค้นให้กับน้องชายของเขา คนที่เธอปฏิเสธรักไป คุณจะทำอย่างไรเพื่อให้เขาเข้าใจคุณ(คุณยังรักพีระมิดนะคะ ไม่ใช่เกลียด)

::คุณกับเขาให้รู้เรื่อง และ ขอโทษสำหรับสิ่งที่ผ่านมา(ซึ่งจริงๆแล้วปริญญ์อาจจะไม่ผิดก็ได้นะคะ) “ถ้าพี่พีจะไม่รักปริญญ์มันก็สมควรแล้วล่ะค่ะ สำหรับสิ่งเลวๆที่ปริญญ์ทำ ปริญญ์ขอโทษจริงๆค่ะ”

4. เมื่อคุณกับพีระมิดเข้าใจกันแล้ว คุณจะทำอย่างไรต่อไประหว่าเลิกยุ่งกับเขาเพราะละอายเกินกว่าที่จะเจอหน้า หรืออยู่กับเขาต่อไปเพราะคุณรักเขา

:: เลิกยุ่งกับเขาค่ะ ปริญญ์ละอายในสิ่งที่ตนเองทำและรู้สึกผิดมากจนไม่อาจจะให้อภัยตัวเองและหน้า ด้านอยู่กับพีระมิดต่อไปได้ เธอเลยเลือกที่จะจากเขาไป จะดีที่สุด...

Name : {Queen}*,,[คิมแจ]๕๕+< My.iD > [ IP : 125.27.42.45 ] Email / Msn: วันที่: 14 พฤษภาคม 2552 / 15:18