คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เมื่อจันทร์เต็มดวง
๊อ ๊อ
เสียเาะประูเบาๆ แล้วเปิออ ร่าสู้าวเ้ามา้าใน สาวเท้าแล้วหยุรโ๊ะ เ้าอห้อนั่เ้าอี้บุนวมัวให่หันหลัให้ เาหมุนลับมาเผิหน้า วามสอู่สบัน ผู้มาเยือน้มศีรษะทำวามเารพ
“นาอยู่ในห้อับผู้าย ระผมาว่าน่าะเป็นแฟนหนุ่มอนา” เรวิโอ้ ลูน้อนสนิทอลูเียสรายาน
ลูเียสหรี่าล แล้วระุยิ้มมุมปา แ้วไวน์ถูยึ้นมาระื่ม
“ับาูให้ีืนพระันทร์เ็มว อย่าให้นาอยู่ับใร ไม่อย่านั้นอาเิเรื่อไ้”
“ไ้รับเ้านาย” เา้มศีรษะอีรั้ แล้ว้าวออาห้อ
เ้าอห้อลุยืน เินไปหยุรหน้า่า ทอสายามอผ่านวามมื รารีนี้่าเียบัน เียบนผิปิ พวมันิทำารให่อะไรันอี เาแทบรอสะสาไม่ไหวแล้ว อแ่มันเลื่อนไหวันออมาเท่านั้น ะไ้รู้ัเาีเลยทีเียว ไอ้พวสายเลือใหม่
“ืนนี้อผมไป้าที่ห้อไ้ไหม” เสียทุ้มเอ่ยถามแฟนสาว อรุลัษ์ะัเล็น้อย สีหน้ารุ่นิ “ถ้าไม่ไ้ไม่เป็นไรนะรับ ผมไม่อยาฝืนใุ”
เธอฝืนยิ้ม “ไ้สิะ”
รีสวทอประาย แอบุมพิหน้าผาเบาๆ แล้วเินาไปอย่ารวเร็ว ไม่วายผิปาอย่าอารม์ี อลิสเ้ามาแทนที่ แล้ววแนเพื่อนพร้อมรอยยิ้ม
“อะไรันเหรอ มีอะไรีๆ บอเราบ้า็ไ้นะอรุ” อลิสรีบถาม
“เปล่า้ะ ไม่มีอะไรหรอ”
“แหม... เราน่ะอยารู้ริๆ ว่าถึั้นไหนันแล้ว หมอรีสแ่บไหมล่ะอรุ” อลิสหัวเราะิั
เพียะ!
มือี้นแนเพื่อน แล้วเม้มปา สีหน้าำหนิ นโนีเลยแสร้หน้าอ
“ถามทำไมอลิส ไม่ถึไหนันเลย บันไม่ี่วันะให้ไปนอน้วยันไม่ใ่หรอ้ะ”
“ถ้าเป็นเราเรียบร้อยไปแล้ว”
นฟัาโ “เรา็รู้ว่าอิสรเสรี แ่อย่าลืมนะว่ายัไเรา็ยัเป็นนไทย เราน่ะถือเรื่อพวนี้ ถึไม่ถือมา็เถอะ ็อยาะมั่นใสัหน่อยว่าบันยาว”
อลิสเ้ามาระิบ “แล้วมั่นใไหมว่าับหมอรีสะยาว”
เธอยิ้มบาๆ “มั่นใอยู่นะ”
นอยารู้หน้าอ แล้วระบายลมหายใ้วยวามเสียาย
“แย่ั เราอยาลอหมอรีสูสัที เป็นแฟนเพื่อนแบบนี้อเลย” เธอแสร้บ่น
อรุลัษ์บิเนื้อเ้า้วยวามหมั่นไว้
“โอ้ย! เ็บนะอรุ” อลิสร้อลั่น มอเพื่อน้วยวามระหน
“พูมาไ้น่าเลียริเียว!”
ยัไม่ทันไ้สนทนา่อ เสียเรียัวัึ้น สอสาวรีบเินทาไปยัห้อนไ้ในทันที ระหว่าเส้นทาอรุลัษ์ยััวล ระหว่าเธอับหมอรีส ะเป็นเ่นไร่อไปันแน่
แอ...
ประูห้อเปิออ เ้าอใระทึ เห็นแฟนหนุ่มถือวไวน์พร้อม้วยอาหารมา เธอปิประูลเมื่อเ้า้าวเ้ามา้านใน ไวน์ถูแ่เย็น อรุลัษ์ัอาหารใส่าน ไม่ทันไรร่าบาถูโอบอา้านหลั หัวใหิสาวเ้นระรัว้วยวามหวั่นไหว เธอหันมาเผิหน้ายิ้มเือนๆ
“ทานอาหาร่อนสิะ” หิสาวพยายามหาทาทำวามสนิทสนม อย่าน้อย็อให้ไ้รับแอลอฮอลล์สันิ็ยัี เธอไม่เยนอนับผู้ายมา่อนเลย เพราะมัวแ่เรื่อมา นอายุล่วเลยมาถึอนนี้ ็ยับริสุทธิ์อยู่
เายอมปล่อยร่าบาเป็นอิสระแล้วนั่บนเ้าอี้ สัพัอรุลัษ์ยอาหารออมาวาไว้ พาส้าร้อนๆ มีวันพวยพุ่น่าทาน เธอเปิู้เย็นหยิบไวน์เมื่อรู่มารินใส่แ้วสอใบ
“นันหน่อย่ะ” เธอวน
แร๊
ไวน์รสหวานปนมลอลื่นไหลีเสียริ ใบหน้าาวนวลเริมแ่ำเพราะฤทธิ์แอลอฮอลล์ ุหมอหนุ่มทอสายามอเลือในายร้อนึ้นมา วหน้าอแฟนสาว่าามับใ มือให่เอื้อมมาลูบไล้ใบหน้านั้นแผ่วเบา โน้มมาใล้แล้วแนบริมฝีปา
“อืม..” อรุลัษ์ราแผ่ว เมื่อถูวานหาวามหวานอย่าละมุนละไม
มือเาเริ่มเลื่อนไล้ไปามร่าายอย่าบาเบา แ่เรียวามหวาหวั่นวิให้แ่หิสาวไ้อย่าี หัวใเ้นระรัว เธอไม่แน่ใ่อวามรู้สึนเอ ระนั้น็ยัแน่ใว่าหมอรีสิอย่าไรับเธอ ริมฝีปาหนาุมพิแผ่วเบารออ สอนสบาัน
“เ้าไปในห้อนอนไ้ไหม” รีสถามเสียพร่า
นถูถามพยัหน้า้าๆ แทนำอบ
หลัแะฟูหนา ร่าสูทาบทับลมาแนบริมฝีปาอีรั้ รานี้มือหนาเริ่มเลื่อนไล้ไปทุส่วนอร่าาย แยสาบเสื้อออาัน เผยให้เห็นทรวอู่ามนาพอเหมาะภายใ้บราเียลูไม้สีมพู อรุลัษ์หายใผะแผ่ว รู้สึวาบหวามหวั่นไหวไปับารระทำออีฝ่าย มันเป็นสัาาทาาย เมื่อถูเพศร้ามปลุเร้าเธอเื่ออย่านั้น เพราะแน่แ่ใว่า หัวใยัไม่ไ้มีหมอรีสเ็มที่ เพียแ่ไว้ใายนนี้ ที่ะมอบายให้ เาทะนุถนอมไม่ผลีผลามแน่นอน
“อืม..” หิสาวร้ออย่าพึพอใ เมื่อถูบีบเล้นทรวามอย่าเบามือ
ไม่นานนัาเาสั้น็ถูรั้ออไปอย่า่ายาย เธอไม่รู้สึัว รู้เพียร่าายำลัอบสนออย่าเ็มที่ อาาศเริ่มร้อนึ้น ร่าาย็เเ่นเียวัน มันร้อนเสียนเหมือนไฟำลัแผเผาทั่วร่า
“ันร้อน...” อรุลัษ์บอเสียเบา
ความคิดเห็น