คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : วิวาห์น้ำตา
ผลั่!
โยธินล้มลอับพื้น เลือรมูไหลออมา พีรารีบรเ้าประอ แ่เาลับสะบัไม่ให้อีฝ่ายับ ายหนุ่มลุยืนบรามแน่น
“ุพ่อรู้อะไรไหม” เาบอเสียรอไรฟัน แล้วี้ไปทาพีรา “ลูสาวนเล็อพ่อ เป็นนวายาผม ทำให้ผม้อนอน้วย นท้อแบบนี้ไ พ่อะโทษผมนเียวไ้ยัไ ในเมื่อลูสาวพ่อมัน็ร่านอยาไ้ผม้วย!”
“แล้วเมื่อี้ันบหมาหรือไ ทำไมันะไม่รู้ ว่าลูสาวันมันสันานเป็นยัไ!” อำพันอลับเสียแ็ แล้วี้หน้าอีลูเย “ถ้ารู้ว่ายัยาอ่อยแ ทำไมแไม่รู้ัระวััว ไอ้โยธิน แมันโ่!”
พรรนิภาับท่อนแนสามี แววาอ้อนวอน เธอไม่อยาให้ลูสาวถู่าทอไปมาว่านี้
“ันรู้ว่ายัยาผิ แ่อร้อล่ะ่ะ อย่า่อว่าอะไรันไปมาว่านี้เลย”
“เธอ็สั่สอนลูีนันะ ที่มันปีล้าาแ็แบบนี้ ็เพราะเธอไ!” เาวาลั่น นภรรยา้อปล่อยท่อนแน
เสียฝีเท้าัแว่ว พร้อมร่าในุเ้าสาวหยุยืนรหน้าประู ห้อนี้ถูัวาอไม้ไว้อย่าสวยาม มันเป็นเรือนหออเธอับเา แ่อนนี้สิ่ที่ไ้ยินมันทำเอาหัวใแทบแหลสลาย อำพันเหลือบมอทาบุรสาวที่ยืนนิ่้อมอภาพอสอนในห้อที่วรเป็น่ำืนแสนหวานอเธอ
“ยัยอร” นเป็นพ่อเผลอเรียื่อบุรสาว
ลิลลี่รีบบีบไหล่เพื่อน้วยวามสสาร แล้ว้อมอนทรยศทั้สอแววาแ็ร้าว
“อร... ผมไม่รู้ะอธิบายยัไ แ่ผมอยาใหุ้เ้าใว่าผมไม่เยรู้สึอะไรับาเลย” โยธินพยายามอธิบายเสียสั่น
“ุแอบินับนอื่นลับหลัันั้นเหรอโย ุิว่าัวเอมี่ามาพอที่ะทำร้ายันแบบนี้หรือไ!” หิสาวะโนถามเสียลั่น
พีราระุยิ้มมุมปา รีบรเ้ามาหาพี่สาว่าสายเลือ ั้ใุมมืออีฝ่าย
เพียะ!
ทว่าฝ่ามือลับระทบใบหน้า นโนบยมือุมแ้มไว้ แล้ววัสายามอ้วยวามไม่พอใ
“พี่อร!” พีราร้อเรียื่อแล้วัฟันรอ
“เลิเสแสร้มารยาทำไร้เียสาเสียที แล้วอย่าไ้ิมาแะ้อัน ันไม่อยาให้เธอมาโนัวให้เป็นเสนีย แ่นี้ัน็ะอ้วับสิ่ที่เธอแสร้ทำแล้ว พีรา!”
พีราเ็บวามแ้นไว้ในอ แล้วสะอื้นออมา
“พี่อรโรธา็ไม่แปลหรอนะะ เพราะาทำผิับพี่ าอโทษ าอยาให้พี่อรอภัยให้าสัรั้ ไ้ไหมะ”
“หุปปาเน่าๆ อเธอไปะพีรา ไม่ว่าเธอะพ่นำพูอะไรออมาในอนนี้ ัน็ไม่เื่ออะไรทั้นั้น!”
นฟัแสร้ปาน้ำา “าอโทษ่ะพี่อร”
อำพันสะท้อนในอ เยสัาับภรรยาผู้ล่วลับไว้ว่าะูแลบุรสาวเพียนเียวให้ี ทว่าเาลับทำไม่ไ้ ลูสาวลับ้อมาแบรับวามเ็บปว าลูิภรรยาใหม่ มันทำให้รู้สึผิมาริๆ เาไม่อาทนเห็นบุรสาว้อทรมานไปมาว่านี้อีแล้ว
ายราเินเ้าไป้านในห้อ ทำเอาบ่าวสาวะั เาหันมาสบาลูเลี้ยและอีลูเย ่อนระาผ้าลุมเียึ่ปลุม้วยุหลาบสีแส แล้วเหวี่ยลับพื้น วาทุอย่าบนโ๊ะลมา แล้วทำลาย้าวอภายใน พีรายมือปิปาสีหน้าื่นระหน เาหอบหายใแล้ว้อมอ
“แสอนออไปาบ้านัน!” เาหันไปมอภรรยา “เธอ็ไสหัวไป้วยันเลยไป!”
พรรนิภาอาเาไว้แน่น แล้ว้มราบรานแทบเท้าน้ำานอหน้า
“ุพี่ะ อย่าไล่ันไปเลยนะะ ันอยู่ไม่ไ้ถ้าไม่มีุพี่” พรรนิภาร่ำรว
อรปรียาทอสายามอแววาปวร้าว เห็นสีหน้าพ่อแล้วยิ่ทำให้ทรมาน พ่อมีเยื่อใยับนัแม่มนี้ แ่เธอเลียพวมันสอแม่ลู ที่ทำลายีวิเธอ ทำให้อับอาย ารถูทรยศหัหลัมัน่าเ็บปวมาเหลือเิน ไม่อยาเื่อเลย ผู้ายที่บหาันมาถึห้าปี ะทำร้ายันไ้ลอ หาเามั่น่อเธอสันิ ่อให้ยานั่นมีผลร้ายแรแ่ไหน เธอเื่อว่าเา้อหาทาเอาัวรอมาไ้ ที่สำั โยธินไม่วรไปยุ่ับพีราั้แ่แรเพื่อให้เิเรื่อ แสว่าผู้ายนนี้ไม่ไ้รัเธอเลย่าหา
“ุพ่อ าผิไปแล้ว อย่าไลุ่แม่ไปเลยนะะ” พีราหมอบลแทบเท้าอีน
อำพันธ์ถอยหลัหนี “เธอไสหัวออไปาบ้านันไ้แล้ว!”
พีราสบามารา แววาไหววูบ ไม่ิว่าเหุาร์มันะร้ายแรบานปลายถึเพียนี้ ิว่าแม่หาทาเลี่ยล่อมพ่อไ้ ถ้าถูไล่ออาที่นี่ไป เธอะเหลืออะไร
“ะให้าไปไหนะพ่อ าอยาอยู่ปรนนิบัิุพ่อับุแม่นะะ” เธอแสร้อ้อนวอนน้ำานอหน้า
ริมฝีปาบาเม้มสนิท ยท่อนแนออ
“ถ้ามันไม่ไป อระไปเอ พ่อเลือเอาเอ็แล้วัน่ะ!” อรปรียายื่นำา
“อร...ลู แม่อร้อล่ะนะ แม่รู้ว่าน้อผิ แม่ะสั่สอนน้อเอ อรอย่าใร้ายับแม่ับน้อเลยนะ” พรรนิภาแสร้บีบน้ำา
อำพันธ์บรามแน่น เาไม่อยาผลัไสภรรยาออไป แ่ำ้อเห็นแ่ลูสาวเพียนเียว
“แล้วอรล่ะ ใรเห็นใบ้า” เธอวัสายามอนรัและน้อสาว่าสายเลือ “อรถูระทำ แ่ลับ้อยอมให้นที่ทำร้ายอรอยู่ร่วมบ้านั้นเหรอ พวุ่าหาที่ใร้าย ไม่ใ่อร!”
“ออไปาบ้านหลันี้ะ! ไม่อย่านั้นันะให้นมาลาพวแออไป!” อำพันธ์สั่เสียเ้ม
พรรนิภาปล่อยโฮออมา แล้วรีบรมาหาลูเลี้ย เยหน้ายมือพนม
“อร.... แม่อแ่ไ้อยู่ปรนนิบัิพ่อเท่านั้น อแ่นั้น ให้แม่เป็นนใ้็ไ้ แม่อร้อล่ะ”
ความคิดเห็น