A.L.LAY บรรเทารักฉบับซุป’ตาร์

A.L.LAY บรรเทารักฉบับซุป’ตาร์

“ตามหาพ่อหรอ?”

น้ำเสียงนิ่งๆเรียบๆถามคำถามที่ใครได้ยินต่างก็ต้องอยากประเคนเท้าให้เจ้าคนถามหากแต่นั้นยังน้อยไปกับอีกสามเสียงที่ดูจะไม่น้อยหน้าไปจากคำถามก่อนหน้านี้

“ฮือๆๆ น่าสงสารจังเลย ไม่ได้เจอหน้าพ่อตั้งสิบปี แต่ก็ยังพยายามตามหาพ่อไปทั่วโลก ช่างเป็นลูกที่อกตัญญูจริงๆ!”

เสียงเห่าหอนโหยหวนพูดไม่ได้ศัพท์น่าจับไปฆ่าหมกส้วมแถมประโยคสุดท้ายที่ว่า ‘ลูกอกตัญญู’  มันฟังดูแปลกๆนะ = =”

“เขาเรียกว่ากตัญญู...เรียบจบปริญญาโทด้วยอายุยังไม่ถึงยี่สิบ!”

อีกเสียงพูดแก้ให้แต่แล้วก็โพล่งขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ตกตะลึง!

เออ = =” จบป.โทแล้วมันยังไง ก็คนมันเก่ง

ไดจินคนที่ตกเป็นหัวข้อหลักในการสนทนายิ่งนิ่งอยู่หน้าประตูห้องพลางหันหลังฟังบทนินทราสรรเสริญอย่างข่มอารมณ์

“หัวกระทิชัดๆ!”น้ำเสียงที่ติดจะทะเล้นๆพูดเสริม

= =# ก็บอกแล้วไงว่าคนมันเก่ง

“โดนาเตล ไดจิน ลูกครึ่งไทย-เกาหลี ความสามารถ...ทุกอย่าง!”

เสียงทั้งสีพูดขึ้นอย่างพร้อมใจ ไดจินที่ยืนตกเป็นเบี้ยล่างยืนให้นินทาอยู่นานก็หมุนตัวกะว่าจะไปแหวใส่สักหนึ่งบทสวด แต่ก็ต้องชะงักขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม

“พวกนาย!/นาย!”

ไดจินหรี่ตามองสี่หนุ่มต่างวัยหัวสี่สีอันประกอบไปด้วย ดำ น้ำตาล ม่วง แดง ที่ดูเหมือนว่าเจ้าสองคนหลังที่ดูจะเด็กกว่าใครเพื่อน มันจะมั่นเหลือเกินกับสีผมที่แสบทรวงอกแบบนั้น

และเจ้าพวกหัวต่างสีนี้คือ ศิลปินน้องใหม่มาแรงที่มีนามว่า ALLAY หรือ A.L.LAY และที่สำคัญเจ้าพวกนี้คือสมาชิกวงที่ไดจินต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยนับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป!!!

“อันยอง...ไงไดจินหรอ? เข้าไปอยู่ในวงออเลของฉันแล้วเป็นยังไงบ้าง”

เสียงใสๆของ ไอริส เพื่อนสาวหนึ่งเดียวของไดจินที่ทำการล้อลวงเธอให้มาออดิชั่นเข้าวงไอดอลน้องใหม่อย่าง ALLAY กรองเสียงตามสายเข้าโทรศัพท์ที่ไดจินไปยืมมาจากพี่สาวสไตล์ลิส

“เหอะ!ก็ดีมั้งถ้าไม่ติดว่า...”

ไดจินเค้นเสียงหัวเราะตอบเพื่อนสาวที่ตั้งแต่เข้าวงออเลมาแล้วเพิ่งจะได้คุยกัน

“อะไรนะไดจิน? ฉันไม่ค่อยได้ยินเลย...ว่าแต่เป็นไงบ้าง?น้องเล็กกระต่ายน้อยของฉันน่ารักใช่ม๊า? แล้วน้องรองหละ?ขี้อ้อนเหมือนแมวเหมี่ยวเลยอะดิ อ้าย! ฉันหละอิจฉาแกจริงๆ แล้วๆ รีดเดอร์ของฉันหละ?เป็นพี่ชายที่พอจะให้น้องๆพึ่งพาได้สุดๆเลยหละซิท่า แล้วก็นะเจ้าชายหมีของฉันก็แสนจะอบอุ่นอ่อนโยนมากๆเลยหละซี้~ ”

ไอริสกรอกเสียงถามพอเป็นพิธี แต่ดูเหมือนสิ่งที่เจ้าแม่ติ่งเกาหลีมันสนใจคงจะเป็นเจ้าสีหน่อที่เป็นสมาชิกวงคนอื่นๆของไดจินเสียมากกว่า

“หึ! โลกสวยจริงนะ...เธอไม่ต้องรู้หรอก...”

ไดจินที่ได้ฟังคำสรรเสริญในด้านที่สุดจะเลิศเลอเพอร์เฟ็กก็ได้แต่หัวเราะหึในลำคอ

“อะไรกันไดจิน!นี้แกจะหมกเม็กกับเพื่อนรักอย่างฉันหรอ!!!...”

ไอริสที่ได้ยินแบบนั้นก็แหวออกมาทันที่ ไดจินถอนหายใจเฮือกอีกครั้งพลางนึกถึงบุคคลทั้งสี่ที่เพื่อนเธอสรรเสริญเสียดิบดี แต่ความจริงแล้วภายใต้หน้ากากอันสดใสที่บนใบหน้าบ่งบอกถึงเครื่องหมายการค้าที่คนธรรมดาไม่สามารถดูออกไดแต่ทำไมไดจินดูออกอยู่คนเดียวหละ? (เพราะเธอมันไม่ธรรมดาไง) ก็เพราะสงสัยว่าชาติที่แล้วไดจินคงธรรมกรรมมากเลยต้องมารับรู้ด้านมืดๆของเจ้าพวกนี้

เฮ้อ! ไม่อยากจะสาธยายแต่ก็ขอบรรยายหน่อยเถอะ!

น้องเล็ก กระต่ายน้อย ชื่อที่เหล่าแฟนคลับสรรหามาเรียก ลีฉาง ยุโซ่ น้องเล็กของวงที่มีอายุเพียง 16 ปี ลูกครึ่งจีน-เกาหลี ที่ใครๆเห็น (ตามจอทีวี และเวทีคอนเสิร์ต) ก็ต้องหลงเสน่ห์ในความน่ารักน่าเอ็นดูที่ไม่ต่างอะไรไปกับกระต่ายแต่ความจริงแล้วหาได้เป็นอย่างนั้นไม่…ทำไมนะหรอ? หึ! = =+ แสบยิ่งกว่าไฮยีน่าซะอีก!

อีกคนก็คือ น้องรอง อิโคโตะ โยจิน หรือ แมวน้อย ลูกครึ่งญี่ปุ่น-เกาหลี ที่น่ารักน่าชังขี้อ้อนดุจแมวน้อย...ถ้าคุณคิดอย่างนั้นละก็ผิด เพราะเจ้าเด็กอายุ 17 ปี นี้มันยิ่งกว่าแมวซะอีก! ถ้าจะเป็นแมวก็คงจะเป็นแมวสายพันธุ์ที่ใกล้เคียงกับเสื้อดาวที่ขี้ออดขี้อ้อน...วอนเท้าซะไม่มี!

รีดเดอร์ ควอน แดยุน คนเกาหลีแท้ๆไม่มีส่วนผสมใดๆที่มีศักดิ์เป็นหัวหน้าวง ผู้มีอายุมากที่สุดและเป็นพี่ใหญ่ ที่ใครๆต่างก็นับถือในความเป็นผู้นำของเขา แต่แท้จริงแล้วเจ้ารุ่นพี่ที่ใครๆต่างก็คาดหวังในความเป็นผู้นำนั้นได้หาความเป็นผู้ใหญ่เจอไม่ ทั้งนิสัย ท่าทาง ลักษณะ คำพูด หรือแม้แต่กระทั้งของทุกอย่างที่พี่แกฉันมีแต่แบบ...เออ ของน่ารักๆกระจุกกระจิกหวานแหวอย่างกับเด็กผู้หญิงในวัยแรกแย้มซะไม่มีซะไม่มี!

และสุดท้ายที่ดูจะหนักกว่าใครเพื่อนคือไอ้คุณ เจ้าชายหมี โอริว กุลพิพัฒอัครวงศ์ไชย หนุ่มมาดเข้มสัญชาติไทย-เกาหลี ที่ใครๆต่างก็รู้ดีว่าเขามีมาดของความเป็นเจ้าชาย ความอ่อนโยนและความเป็นสุภาพบุรุษอยู่ในตัวคนคนเดียว...ถ้าใครหลงเชื่อแบบนั้นถือว่าคุณติดกับของซาตานในคราบเจ้าชายแล้วแหละ!...เจ้าชายหมีงั้นหรอ ? เหอะ! เจ้าชายหมีควายนะซิไม่ว่า! สุภาพบุรุษ? อ่อนโยน? ...เหอะๆ เจ้านี้มันจอมบงการดีดีนี้เอง!

“นี้!ได้เวลาซ้อมแล้ว วางสายซะก่อนที่ฉันจะไปลากคอเธอมา!”

เสียงแหวของคนที่ไดจินเพิ่งนินทาจบในใจตะโกนลั่นห้องพร้อมวางคำขู่ไว้หนึ่งบท

“อ๊ะ!...รู้แล้วๆ ไอริสฉันไปซ้อมก่อนนะ ไว้ฉันซื้อโทรศัพท์ใหม่แล้วจะโทรไปหา”

ไดจินตะโกนตอบแล้วกรอกเสียงบอกเพื่อนสาว ที่ร้องกรี๊ดกร๊าดทันทีที่ได้ยินเสียงของหนึ่งในออเล

“เลิกคุยได้แล้ว!!!”

ทั้งสี่ประสานเสียงจนไดจินสะดุ้ง แล้วกดตัดสายอย่างรีบร้อน

“ชิ!ไอ้พวกซาตาน ก็บอกว่ารู้แล้วๆ”

Duck- Fly