ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER 3
ตอนที่ 3
"อืมมม ... แล้วบ้านเราอยู่แถวไหนหรอครับ?" แอลโจถามริคกี้เพื่อกลบเกลื่อนความเขินของเค้าในระหว่างที่เดินกลับบ้านด้วยกัน
"ทำไมหรอฮะ?" ริคกี้ยิงคำถามคืน
"ก็เผื่อว่าพี่จะได้มาโรงเรียนพร้อมกันกับเราไงล่ะ มาคนเดียวมันเหงาอ่ะ" =,=
"บ้านพี่ก็อยู่แถวนี้เหมือนกันหรอฮะ ?"
"ไม่หรอกครับ อยู่ไกลเหมือนกัน พี่ต้องขับรถสปอร์ตมาแต่เช้าเลย " แอลโจตอบกับริคกี้อย่างอารมณ์ดี เหมือนจะแอบอวดรถตัวเองนิด ๆ - - *
"รถสปอร์ตหรอฮะ? พี่ต้องเป็นลูกเศรษฐีแน่เลย0.0" ริคกี้ทำเหมือนไม่เคยเจอมาก่อน
"เด่วพี่จะไปรับไปส่งละกัน ฟรี ๆ ไม่คิดตังค์"
"อ่าา... ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไม่อยากรบกวน " ริคกี้ปฏิเสธเพราะเกรงใจ
"โถ่ แค่นี้เอง พี่เต็มใจอ่ะ นะ ๆๆๆๆ" แอลโจยังคงของร้องกับริคกี้ไม่หยุด
"... ก็ได้ครับ ๆ" ริคกี้ตอบด้วยสีหน้าไม่ค่อยเต็มใจ
พี่เค้าจะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรเนี่ย ... T T'
"เย็สสส ! " ท่าทางของแอลโจดีใจจนออกหน้าออกตา = = จนริคกี้ต้องยิ้มให้กับท่าทางน่ารัก ๆ ของผู้ชายคนนี้
ทางด้านแคปและชอนจี
"เด่วพี่ขับรถไปส่งที่บ้านนะ ^^" แคปบอกกับชอนจีแล้วจึงส่งยิ้มให้
"อ่า ครับ ^^" ชอนจียิ้มตอบ
รถสปอร์ตคันสีดำกำลังจอดที่หน้าบ้านของชอนจี.....
"เดี๋ยว 1ทุ่มจะมารับนะครับ ^^ " แคปบอกด้วยน้ำเสียงหวานและส่งยิ้มพิฆาตใจให้กับชอนจี
"ครับ ... ^^ " ชอนจีตอบหลังจากที่เขาก้าวลงมาจากรถหรูคันสีดำ
19.00
--ณ บ้านของชอนจี--
บ้านหลังเล็ก ๆ ที่มีความน่ารักอยู่ภายในตัวบ้านเขาอาศัยอยู่กับยายของเขาสองคน พ่อกับแม่ของเขาต้องไปทำงานที่ต่างประเทศและส่งชอนจีกลับมาเรียนที่เกาหลีเหมือนเดิม เขาต้องใช้ชีวิตกับยายสองคน แต่เขาก็มีความสุขที่เห็นยายของเขายิ้มและมีความสุขทุกวัน แต่วันนี้เค้ามีนัดกับรุ่นพี่แคปเขาต้องบอกกับยายไว้ก่อน ไม่งั้นแกคงจะเป็นห่วง....
"ยายครับ วันนี้ผมไปทานข้าวกับรุ่นพี่นะครับ ผมไม่อยู่ดึกหรอกเด่วยายเป็นห่วง ^^ " ชอนจีรายงานให้กับคุณยายทราบก่อนจะเดินออกจากบ้าน
"รีบ ๆ มาล่ะ ดึกแล้วยายอยู่คนเดียวมันเหงานะ" คุณยายของชอนจีบอกกับหลานด้วยความเป็นห่วง
"ครับ ~~ " พอพ้นประตูบ้านแล้วเขารีบตอบกลับคุณยายทันที
รถสปอร์ตคันสีดำที่เด่นอยู่กลางบ้านนั้น จอดอยู่หน้าบ้านของเขาแล้ว ชอนจีรีบเดินออกมาจากบ้านเพื่อมาขึ้นรถ..... คนที่นั่งอยู่ในรถแต่งตัวดูดีมีตระกูล ใส่แว่นตาดำ กำลังนั่งรอชอนจีอยู่...
"เชิญครับ ^^ " แคปเดินออกจากรถตรงไปเปิดประตูรถให้กับชอนจี
"ขอบคุณนะฮะ ^^ " ชอนจีตอบและส่งยิ้มให้
แคปวิ่งมาทำหน้าที่ตนเองและรถคันหรูได้เคลื่อนตัวออกจากบ้านแล้ว .... ในระหว่างที่ออกเดินทาง ท่าทางของชอนจีก็ยังไม่ชินกับตรงนี้เลย เขามีอาการเกร็ง ๆ ไม่เป็นธรรมชาติ
"อืมมม ร้านอาหารที่ว่าเนี่ยไกลมั้ยครับ?" ชอนจีตั้งคำถามขึ้นเพื่อไม่ให้บรรยากาศเงียบ
"อืมมม .... ก็ ... รอดูสิครับ เดี๋ยวก็รู้ " แคปตอบคำถามนี้อย่างกวนตีน =,=
และแล้วก็ถึงจุดหมายสักที ไม่ใช่ใกล้ ๆ เลยนะเนี่ย - -* ภัตตาคารที่หรูที่สุดที่ชอนจีเคยมาเลยก็ว่าได้ เพราะบรรยากาศรอบ ๆ ภัตตาคารเต็มไปด้วยแสงไฟที่ส่องสว่างไปถึงถนน เมื่อขึ้นไปข้างบนแล้วมองลงมาจะเห็นอาคาร และตึกที่มีแสงระยิบระยับเต็มเมืองไปหมด บรรยากาศที่ใครๆ ต่างใฝ่ฝันที่จะมาออกเดตกับคนรัก .....
ทั้งสองคนได้ลงจากรถและเดินขึ้นมาชั้นบนสุดของภัตตาคารแห่งนี้ และแคปก็ได้จองที่พิเศษไว้เป็นที่เรียนร้อยแล้ว บรรยากาศภายในร้านก็หรูหราอลังการณ์เช่นกัน แน่นอนว่าคนที่ดูดีมีฐานะเท่านั้นที่จะมานั่งอยู่ตรงนี้ได้ .... แต่.. มันก็ไม่เสมอไป สำหรับ .... ชอนจี .. เขาโชคดีจริง ๆ ที่ได้มานั่งทานอาหารในที่แห่งนี้
"เชิญนั่งครับ " แคปบอกกับชอนจีพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้สุดหรูให้กับชอนจีนั่ง
"อ่อ ขอบคุณครับ " ชอนจีก็ไม่ละการยิ้มตอบรับและก้มหัวให้ด้วยความเคารพ
" ^ ^ " แคปก็ได้แต่ยิ้มกลับก่อนที่เขาจะเดินไปนั่งเก้าอี้ตรงหน้ากับชอนจี
แคปแต่งตัวแบบนี้แล้วเขาดูเป็นคนละคนกับตอนที่อยู่รร.เลย ทำให้ชอนจีอดที่จะคิดในใจแบบนี้ไม่ได้...
" อืมม ผมเตรียมอาหารไว้หมดแล้ว งั้นเราดื่มเหล้าก่อนดีกว่า" แคปบอกกับชอนจีก่อนที่เขาจะยกแก้วใบหรูขึ้นมาชนกับแก้วของคนข้างหน้า
ชอนจีก็ไม่กล้าปฏิเสธเพราะปกติแล้วเขาจะไม่ดื่มเหล้าแต่เพราะต้องทำตามมารยามต่างหาก ... แต่ชอนจีทานอาหารที่อยู่บนโต๊ะนิดเดียว เพราะเขากลับสนใจเหล้าโซจูแก้วนี้มากกว่า เขาคงจะติดใจเข้าจนดื่มหมดสามขวดครึ่ง
"ไม่น่าเชื่อ ว่าคนแบบนี้จะดื่มเหล้าได้เยอะขนาดนี้" แคปพูดพร้อมกับมองหน้าคนที่อยู่ตรงหน้าขณะยกแก้วขึ้นมาดื่ม...
แต่ชอนจีก็เหมือนจะไม่ได้ยินซะงั้นกลับดื่มเหล้าไม่ได้สนใจคนตรงหน้าเลย .... ซัดไปซะสามขวดครึ่งขนาดนั้นไม่เมาก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว .. - - นี่มันก็ปาไป 4 ทุ่มกว่า ๆ แล้ว ไหนบอกว่าจะไม่กลับค่ำไง ชอนจี ...
"เอ่อ .. พี่ว่าเรากลับกันก่อนดีกว่านะนี่มันค่ำมากแล้ว" แคปบอกกับชอนจีด้วยสีหน้ากังวลนิด ๆ เพราะดูจากหน้าตาของชอนจีแล้วไม่รู้จะเดินไหวรึป่าว แต่พอแคปพูดจบชอนจีก็เริ่มเมาและทรุดลงบนโต๊ะอาหารเป็นเพราะเค้าดื่มเหล้าสามขวดครึ่งแน่ ๆ ....
"แย่แล้ว ... ทำไงดีว่ะ" แคปบ่นพึมพำกับตัวเองเพราะเค้าคิดว่าคงจะเป็นเพราะเขาเองที่ทำให้ชอนจีต้องเป็นแบบนี้
"อ๊าาาาา ... ไม่น่าเลยเรา"
แคปจึงตัดสินใจที่จะพยุงตัวของชอนจีขึ้น แต่ก็ไม่ได้เป็นการลำบากสำหรับเค้า ดูจากหุ่นของแคปแล้ว เค้าต้องพยุงชอนจีอย่างสบายแน่นอน .... ทางด้านชอนจีที่เมาไม่รู้เรื่องอะไรก็ได้แต่สลบไสลและเดินตามที่แคปพยุงเขาอยู่ ทั้งสองรีบตรงไปขึ้นรถ
"ถึงแล้วครับ .... " แคปกำลังปลุกชอนจีที่หลับไหลอยู่เพื่อบอกกับเขาว่าถึงที่บ้านแล้ว แต่อาหารของคนข้าง ๆ คงไม่ได้ยินหรือรู้สึกอะไรทั้งนั้น บ้านก็มืดตึดตื๋ออย่างนี้คงไม่มีใครอยู่แน่ ๆ ...
"สงสัยจะต้องพาไปพักที่บ้านเราซะก่อน" แคปคิดแบบนี้แล้วก็ออกรถตรงไปที่บ้านของเขาทันที
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น