ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : CHAPTER 1
ตอนที่1
~ ทีที ไฮสคูล ~
ณ ห้องเรียน ปี 2 ห้อง 6
บรรยากาศในห้องไม่มีวันไหนที่จะเปลี่ยนแปลงไปจากความวุ่นวายท่ามกลางนักเรียนที่เสียงดังไปทั้งห้องเรียนห้องนี้ ก็อดไม่ได้ที่ครูทุกคนจะปวดหัวกับเด็กห้องนี้ทุกวัน บ้างก็โยนจรวดเหมือนเด็กประถม บ้างก็หยอกล้อกัน และมาถึงเวลานี้ ครู เจสสิก้าสุดสวยกำลังเดินมาพร้อมกับไม้เรียว สุดซี้ของเธอ ...
"นี่ ๆๆๆ นั่งที่ให้เรียบร้อย" ครูสุดสวยใช้ไม้เรียวตีกระดานพร้อมกับบอกให้นักเรียนนั่งให้เป็นที่
"อ่ะ วันนี้ห้องเรามีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามา เดี๋ยวครูจะให้เค้าแนะนำตัว" พอครูสุดสวยพูดจบก็เดินออกไปนอกห้องเพื่อเรียกนักเรียนใหม่ให้มาแนะนำตัว ให้กับเพื่อนได้รู้จัก
"ชอนจี บอกชื่อ แล้วก็บอกด้วยว่าย้ายมาจากที่ไหนนะ" พอครูพูดจบ ชอนจีก็เริ่มที่จะแนะนำ กับเพื่อนใหม่ สีหน้าของเขาตื่นเต้นมาก ๆ
" อันยองฮาเซโย ~ ผมชื่อ ลี ชอนจีครับ ย้ายมาจากอเมริกา ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนฮะ" เขาพูดจบก็กวาดสายตามองไปรอบ ๆห้องเป็นที่จับตามองของทุกคนโดยเฉพาะกลุ่มสาวๆ
"โอ้วว โห ย้ายมาจากอเมริกา เหอะ ๆๆ " เนียลกล่าวพร้อมกับทำหน้าตาเฉย ๆเหมือนจะอิจฉายังไงอย่างนั้น
" อ่า ทำความรู้จักกับเพื่อน ๆแล้ว มีใครอาสาจะเป็นเพื่อนสนิทเค้าบ้างนะ ?" ครูสุดสวยกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เหมือนไม่ต้องการคำตอบสักเท่าไหร่ แต่ ...
"หนูค่ะ ๆๆๆๆๆ ๆ ๆ ๆ ๆ " เสียงของเพื่อนหญิงในห้องต่างพากันแย่งกันอาสาที่จะเป็นเพื่อนกับชอนจี
"อ่าา ๆๆๆ พอ ๆ ๆ ชอนจี ไปนั่งตรงโต๊ะที่ว่างนะ แล้วครูก็ฝากเพื่อนใหม่ด้วย" ครูสุดสวยเดินออกจากห้องแล้วส่งยิ้มให้ชอนจีอีกที เขาจึงก้มหัวอย่างเคารพแล้วไปนั่งโต๊ะที่ครูบอก ด้วยสีหน้าเย็นชา
ชอนจีถอดกระเป๋าที่สะพายอยู่ข้างหลังออกพร้อมกับนั่งลงเก้าอี้และเตรียมหนังสือที่จะเรียนคาบต่อไปขึ้นมา
"เฮ๊ยย ๆ น่ารักว่ะ เนียล แกไม่สนใจบ้าง อะไรบ้างหรอว่ะ" ชางโจ เพื่อนรู้ใจของเนียลเอ่ยพร้อมกับส่งยิ้มอย่างมีเลศนัยให้
"จะบ้าหรอว่ะ ฉันผู้ชายนะโว้ย" เนียลตอบกลับอย่างอารมณ์เสียที่เพื่อนซี้ล้อเอาซะ อึ้ง ไปกับที่เลย ...
"ฮ่าๆๆ ล้อเล่น ๆ ว่ะ เพื่อนฉันคงไม่ชอบหนุ่มหน้าหวานน่ารัก ๆอย่างนี้หรอก ใช่ม๊าา ?" ชางโจยังยิงคำถามกวน ๆ ใส่เพื่อนไม่หยุด
"เออ ดิว่ะ" เนียลตอบด้วยสีหน้ารำคาญกับเพื่อนคนนี้สุด ๆ
--ที่โรงอาหาร --
ตึ่ง ตึง ตึ่ง ตึ๊ง ~~
เสียงออดดังแสดงเวลาอาหารกลางวันของเหล่านักเรียนแล้ว สองเพื่อนซี้รีบวิ่งออกมาจากห้องเรียนก่อนเพื่อนด้วยความหิวอย่างแรง
"วู้ววๆๆ หิวข้าวจังวุ้ย" ชางโจบ่นเมื่อพ้นห้องเรียนแล้ว
"กินไรดีว่ะ "
"เอา ... ข้าวผัดกิมจิละกัน"
"ฮ่าๆๆ คิดแล้วไม่มีผิด นี่แกไม่คิดจะกินอย่างอื่นนอกจาก ข้าวผัดกิมจิ เลยหรอว่ะ"
"ทำไม ? ก็คนมันชอบอ่ะ ถ้าลองอย่างอื่นแล้วมันไม่อร่อย ก็กินไม่หมด แกจะกินให้มั้ยล่ะ ?" เนียลเถียงกับเพื่อนรักในปากยังติดอมยิ้ม อยู่เลย - -
" อ่า ครับ ๆ ไปกัน" ชางโจไม่อยากเถียงกับเค้ายาว เลยรีบตัดบททันที
"อ่ะ อุตส่าห์รีบวิ่งออกมาจากห้องก่อนเพื่อน ทำไมไม่มีโต๊ะเหลือให้นั่งเลยว่ะ" เนียลเอ่ยอย่างเซ็ง ๆ ก่อนเอาอมยิ้มออกจากปากทันที
"ไม่มีซะที่ไหน นั่นไง เหลือสองที่พอดีเลย" ชางโจรีบวิ่งไปนั่งที่โต๊ะอาหารที่ว่าทันที ซึ่งโต๊ะนั้นก็มีเพื่อนใหม่หน้าหวานคนนั้นกับริคกี้กำลังทานข้าวอยู่พอดี บังเอิญจังเลยแฮะ - - ร่างสูงจึงไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปนั่งกับเพื่อนรักทันที
ชอนจีจึงทำอะไรไม่ถูกได้แต่ก้มหน้าก้มตารีบกินข้าวให้หมด เป็นเพราะอะไรกันนะเนี่ย ทำไมเราต้องรู้สึกแบบนี้ด้วยว่ะ ... ริคกี้ก็มองด้วยความงง จะรีบไปไหนกันเนี่ย = =
" แฮ็ก ๆ ๆๆ ... o-o"
"อ้าว ชอนจี เป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย " ริคกี้ถามเพื่อนที่สำลักอาหาร ด้วยความเป็นห่วง ชางโจกับเนียลที่กำลังทานข้าวอยู่อย่างเมามัน ก็เงยหน้าขึ้นมาดูทันที
"อ่ะ ... ปะ ป่าว มะ ไม่เปนไรมากหรอก แฮ็ก ๆ ..." ริคกี้จึงรีบยกมือลูบหลังให้กับชอนจีทันที
"แน่ใจนะว่าไม่เป็นไรเนี่ย สำลักขนาดเนี่ย" เนียลถามชอนจีเหมือนกับว่าจะเอาเรื่องยังไงอย่างนั้น
"..." ชอนจีไม่ตอบได้แต่หยิบขวดน้ำมาดื่มและหลบสายตาที่จ้องเอาเรื่องเขาอยู่ คนอะไรว่ะ ไม่ช่วยแล้วยังจะกวนอีก น่าเตะตกโต๊ะชมัดเลย แล้วหน้าหวานก็รีบเดินออกจากโต๊ะอาหารทันที
"อะ .. อ้าว อิ่มแล้วหรอชอนจี " ริคกี้รีบวิ่งตามชอนจีออกไป
"เหอะๆ เห็นหน้าตาคนหล่อ ๆ แล้วสำลักข้าว" ชางโจพูดเข้าข้างตัวเองในปากยังมีข้าวเต็มปากไปหมด ... - -
"ไอ้บ้า แกหล่อสู้ชั้นไม่ได้หรอกว้อยย " เนียลตอบกลับเพื่อนรักแล้ววิ่งหนีชางโจทันที
"เฮ๊ย รอด้วย ๆ " ชางโจรั้งเนียลไว้พร้อมกับยัดข้าวเข้าปากจนหมดจาน
--ณ ห้องทำงานประธานนักเรียน--
บรรญากาศในห้องเงียบสงัดไปหมด มีเพียงเสียงของแอร์ในห้องทำงานเท่านั้น ในห้องคงมีเพียงประธานนักเรียนและรองประธานนักเรียนที่กำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องสองคน
"เฮ้ออ .. วันนี้อากาศดีแฮะ " แอลโจที่กำลังสูดอากาศบริสุทธิ์จากนอกหน้าต่างอย่างอารมณ์ดี และเขาก็เหลือบมองไปรอบ ๆ นอกหน้าต่างและก็เผลอยิ้มอยู่คนเดียวอย่างอารมณ์ดี
"เฮ๊ย ๆ บ้ารึป่าวว่ะ ยืนยิ้มอยู่คนเดียว " แคปพูดกับแอลโจขณะที่ในมือยังถือปากกา
"..." ไม่มีสัญญาณตอบรับจากแอลโจแม้แต่นิด ได้แต่ยืนยิ้มเหม่ออะไรไม่รู้อยู่คนเดียว แคปยังคงทำงานของตัวเองต่อไป
"คนอะไร ... น่ารักเป็นบ้าเลย" แอลโจพูดลอย ๆ ออกมายังยิ้มไม่หุบแถมยังมองตาไม่กระพริบอีกด้วย ..
"ห๊า อะไรนะ ใครน่ารัก" แคปเดินเข้าไปหาแอลโจเพื่อไปดูว่าใครที่ทำให้เพื่อนอย่างแอลโจอารมณ์ดีขนาดนี้
"ใครว่ะ ไม่เห็นจะคุ้นหน้าเลย หน้าตาดีซะด้วย" แคปพูดล้ออย่างมีเลศนัย แต่แอลโจก็ยังยืนยิ้มไม่หุบอีก บ้ารึป่าวไม่รู้ เห็นคนน่ารักหน่อยไม่ได้
"อื้ม นั่นดิ หน้าตาดีซะด้วย หล่นมาจากสวรรค์รึไงเนี่ย ถึงได้น่ารักขนาดนี้" ทำไมต้องทำเสียงเอื่อย ๆ ด้วยนะ - -
"น่าจับกดชมัดเลย" -o- แอลโจยังเพล้อไม่หยุด
"เฮ๊ย ๆๆ มากเกินไปแล้วโว๊ย "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น