The subject วิชา อำมหิต - นิยาย The subject วิชา อำมหิต : Dek-D.com - Writer
×

    The subject วิชา อำมหิต

    เมื่อ เพื่อนของ " เนตร " เด็กสาวทั่วไป ได้ตายอย่างสยดสยอง แต่ไม่น่ากลัวเท่ากับ ที่เธอเห็น ศพที่ถูกสิ่งที่ตนเองชอบแทงไปทั่วร่าง กระดานดำที่เปื้อนเลือดและเต็มไปด้วยคำแปลกๆ กุหลาบสีเลือด มันคืออะไรกันแน่....... กับ"สิ่งนั้น"ที่ตามมาอย่างสยดสยองและบ้าคลั่งอย

    ผู้เข้าชมรวม

    66

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    66

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  21 ต.ค. 61 / 22:14 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ช่วยด้วย ! เสียงของเด็กหนุ่ม ซึ่งตะโกนขอความช่วยเหลือ ด้วยเสียงอันเหนื่อยล้า ในห้องเรียนอันปิดตาย ที่มืดมิดและเงียบสงัด เหมือนป่าช้า.......

    ”ขอร้องใครก็ได้ช่วยผมที ผมยังไม่อยากตาย ช่วยด้วย!!!”

    เสียงเด็กน้อยตะโกนอย่างบ้าคลั่ง อย่างไม่หยุดหย่อน ถึงแม้เสียงของเด็กหนุ่มนั้น จะไม่มีแรงที่จะตะโกนแล้วก็ตาม "แกร๊กๆ"เสียงของชอล์กที่กำลังเสียดสีกับกระดานดำทำเกิดเสียงดังในบริเวณกว้าง ซึ่งกำลังเขียน อย่างช้าๆ ตรงบริเวณหน้าห้องอันมืดมิดและว่างเปล่า จนไม่สามารถที่จะมอง เห็นสิ่งที่อยู่ข้างหน้าอันน่ากลัว ได้อย่างชัดเจน

    "กูกลัวแล้วอย่าทำกูเลยขอร้องเถอะได้โปรด กูจะทำตามที่มึงสั่งทุกอย่าง แต่ขออย่าให้กูเล่นเกมเหี้ยนี้ต่อเลย"

    เด็กหนุ่มได้ขอร้องกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า อย่างท้อแท้และสิ้นหวัง อย่างกับ โลกของ เขานั้นได้แตกสลาย มลายไปเป็นเถ้าธุลีแล้ว

    ปัง! เสียงของชอล์กที่กระแทกกระดานอย่างแรง แสดงถึงความไม่พอใจกับสิ่งที่เขาพูดไป

    ตึกตึกตึก เสียงของฝีเท้าที่กำลังวิ่งมาหาเด็กหนุ่มคนนั้นอย่าง รวดเร็ว

    "ไม่ ไม่ !โปรดอย่าทำกู" เด็กหนุ่มนั่น ได้ตะโกนออกมาด้วย คำขอสุดท้าย ด้วยแรงที่มี

    ฉึบ ! อ้ากกกกกก!!!!! เสียงของวัตถุที่กำลัง แทงเข้าไปสู่ร่างกายของเด็กหนุ่มคนนั้น อย่างรวดเร็ว เด็กหนุ่มที่อดครวญด้วยความเจ็บปวด อย่างแสนสาหัส

    และเริ่ม แทงเข้ามาเรื่อย อย่างไร้ปรานี ทำให้เด็ก หนุ่ม ณตอนนี้ ร่างเต็มไปด้วยวัตถุที่ถูกทิ่มแทง และ เต็มไปด้วยเลือด เหมือนกับหนังสยองขวัญที่เคยดูยังไม่มีผิด ร่างกายเริ่มเย็นลง หัวใจที่เต้นออยู่นะตอนนี้เริ่ม เต้นอย่าง ช้าๆ ลงไปเรื่อยๆ พร้อมกับดวงตามันแข็งทื่อ ร่างที่ไร้ลมหายใจในที่สุด................

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    "มันช่าง...........ว่างเปล่า......................"

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น