คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : หึงกว่า
หึว่า
“แบมแบม เป็นอะไรหรือเปล่า?” ินยอถามแบมแบมที่นิ่ไป ออย่าให้สิ่ที่เาิไว้เป็นริเลยน่า เาั้านหัวนฝาแน่นอน
แบมแบมับมาร์เนี่ยนะ? เหอะ ่อนึ้นมาเายัเห็นมาร์นัุ่ยับฮาราโยไม่สนใแบมแบมอยู่เลย เาเลี้ยแบมแบมมาับมือนะ
มาร์็มาร์เถอะ ินยอะสู้!
“เปล่ารับ” แบมแบมส่ายหน้า่อนยิ้มบาๆ เาวระัใสินะ่อนที่มันะยุ่ยามาไปว่านี้
“แน่ในะ?” ินยอถาม่อนลูบหัวอีฝ่ายเบาๆ แบมแบมพยัหน้า ถึเาะไม่เื่อแ่็ะไม่ถามอะไรให้นัวเล็ไม่สบายใละัน
“แบมแบม!!”
“เาะประูเป็นไหมไอมัเน่!!” ินยอโวยวายใส่ยูยอมที่เปิประูเ้ามาโยไม่เาะ
“อโทษ” ยูยอมหัวเราะแห้ๆ
“แบมแบม ันเห็นมาร์ฮยอุยับฮารานูน่า ภรรยาอยู่นี่แท้ๆยัะไปสนในอื่นอี นิสัยไม่ีเลย!” ยูยอมบออย่าไม่พอใ
“นี่มัน็แ่ำลอารแ่าน อริะที่ไหนเล่า” แบมแบมหน้ามุ่ยเมื่อนึถึภาพที่เาพึ่เห็นไป ใ่ แ่ารแส็เท่านั้น เาไม่วรลืมว่ามันไม่ใ่
เรื่อริ
“แ่อนนี้็ยัแ่ันอยู่นี่นาแบบนี้มันหัหน้าันัๆ!” ยูยอมบ่นไม่เลิ
“เอาน่าๆ” แบมแบมปรามยูยอมเายิ้มน้อยๆที่ยูยอมูหุหิแทนเาะมามาย
“ินยอฮยอูิ! ผม็อยาลอแ่านับแบมแบมนะ แย่โอาสันไม่พอ ยัมาทำัวแบบนี้อี บอให้รายารยเลิแล้วเอาผมเ้าไปแทนเลย
ถ้าไ้แ่นะ หึหึ” ยูยอมระทืบเท้าเป็นเ็ๆ่อนทำหน้าาโริแล้ว้าวเ้ามาหาแบมแบม ินยอึแบมแบมเ้ามาออย่าหวแหน
แบมแบมส่ายหัวำๆ เาไม่ทันไ้เศร้าแล้วล่ะมั้ อยู่ับสมาินอื่นๆแล้วไม่มีเวลาไ้เศร้าเลยแฮะ
“เี๋ยวนะ ลาืนแอบทำอะไรเบบี๋ันบ้าป้ะเนี่ยฮะ?”
“นี่ ถ้าผมะทำนะฮยอ ป่านนี้แบมแบมท้อไปสิบอละ!”
“ไอเ็นี่ นนะไม่ใ่หมาใ่แมว!”
ินยอลุะเะยูยอม แบมแบมหัวเราะ
“ผม็แ่หวเพื่อนผมน่า ฮยอนั่นแหละลวนลามแบมแบมบ่อยที่สุ!” ยูยอมบอ
“ันเป็นออมม่า ะอะหอมผิรไหนวะ?”
“อย่าเอาวามเป็นออมม่ามาอ้า ฮยอเป็นผู้ายนะ!!”
“แบมแบม มีนถามหา...” แ๊สันเปิประูเ้ามาสุแรนระแทยูยอมล้มลไปร่อมินยอที่เีย
“ว๊า” ินยอร้อ่อนยาถีบยูยอมแ่โียูยอมระโหลบทันะ่อน
“ออมม่า!!! ผมไม่ไ้ั้ใ อย่ามาทำเป็นหวัวหน่อยเลย เือบแล้วไหมล่ะ โนนีุ่แน่” ยูยอมลูบหน้าอเรียวัที่วิ่หนีไปให้ลับมา
“แ๊สัน ทำไมไม่เาะประูวะ!”ินยอหันไปเล่นานแ๊สันที่ทำหน้าเหรอหราแทน
“เี๋ยวผมลไป้าล่า่อนนะรับ” แบมแบมบอ่อนลาแ๊สันให้ลไป้วย
“ไป้วย ันไม่อยาอยู่รอรับอารม์ออมม่า” ยูยอมวิ่าม
ไ้ยินเสียินยอที่่าไล่หลัมา
แ๊สันเินอไหล่แบมแบมรมายัโ๊ะที่มาร์และฮารานั่อยู่ ส่วนยูยอมโนแบอมลาให้ไป่วยทำานทั้ๆที่อยาามมา้วย
แทบใะา มาร์เหลือบมอแบมแบมที่เินมาทาโ๊ะเา้วยสายาุ่นเือ แบมแบมเลิิ้วนิหน่อย สสัยะไม่พอใที่ถูััหวะ
“สวัสีรับ” แบมแบมโ้ทัทายฮารา่อนยิ้มให้บาๆ
“สวัสี้ะ” ฮารายิ้มให้บาๆ แ๊สันึแบมแบมให้นั่้าัวเอ่อนมอมาร์แบบไม่่อยพอใ ไม่รู้ว่าเพราะหวฮาราหรือไม่พอใแทน
แบมแบมันแน่
“แ่านเป็นไบ้า” ฮาราถาม
“็ีรับ” แบมแบมเาแ้มเินๆ ฮาราน่ารัมานเาเิน ไม่แปลใเลยที่มาร์็อบฮารา ทั้สอน็ูเหมาะันี แบมแบมมอมาร์และ
ฮารา่อนหัวเราะเบาๆ เ็บนิๆแ่็ยัโอเล่ะนะ
“แ๊สัน! อยู่นี่นี่เอ” แบมแบมหันไปมอามเสีย ่อนะยิ้มว้าและโ้ให้เป็นารทัทาย
“สวัสีรับ เฮุนฮยอ”
“แบมแบม!! เมื่อี๊แ๊สันบอะามนายมาหาัน ูสิ ลามาโ๊ะนี้เยเลย” เฮุนบอ
"สามีเาอยู่นี่นี่หว่า" แ๊สันบอ่อนี้ไปที่มาร์
“็สามีนั่อยู่ับสาวสวยแบบฮารานูน่า ผมะอยืมัวแบมแบมไปนั่้วยไม่ไ้หรือไเล่า นั่้วยนะแบมแบม” เฮุนบอ่อนโอบไหล่แบมแบม
อย่าสนิทสนม เาสอนเอันามาน่าๆ เฮุนอบที่แบมแบมเป็นเ็ร่าเริ ยิ้มแย้มแ่มใส แล้ว็เอาใใส่นอื่น ถึแม้ว่าะอยู่นละ่าย
แ่เา็พยายามเ้าหาอีฝ่ายอยู่เสมอ อยาสนิท้วยแบบริๆัๆัที
“ไม่เอันแป๊ปเียว แ่านแล้วะั้นเลย? อยาลอแ่้วยั” เฮุนแวและยี้หัวแบมแบมนผมยุ่
“ผมยุ่แล้วฮยออ้ะ!” แบมแบมบอ่อนทำหน้ามุ่ย
เฮุนหัวเราะแล้วึแบมแบมมารัแน่นๆให้หายหมั่นเี้ยว
“แบมแบม!!” แบมแบมับเฮุนะั่อนหันไปมอมาร์ที่เรียนัวเล็นิ่ๆ
“รับ?”
“มานั่นี่มา” มาร์บอ่อนเลื่อนเ้าอี้้าัวแล้วบเบาๆ
“ไม่เอาหรอ ผมไม่ให้ไป มีฮารานูน่าอยู่แล้วนี่ แบมแบมผมอไม่ไ้หรอ?” เฮุนยัิ้ววนประสาทมาร์เป็นเิหยอล้อแล้วอแบมแบมเน่น
เหมือนเ็หวอ
“แบมแบม!” มาร์เสีย่ำ
“รับๆๆ”
แบมแบมบอ่อนไปนั่้าๆมาร์อย่าไม่เ้าใว่ามาร์เป็นอะไรไป
“ุั ั้นไว้เอัน็ไ้” เฮุนหัวเราะเบาๆ่อนยิบาให้แบมแบมแล้วแยัวไปนั่ับนอื่นๆเพราะเห็นว่าบรรยาาศไม่่อยี มาร์มอเฮุนอย่า
หุหิ่อนะหันมามอแบมแบมแบบไม่พอใ แบมแบมทำไ้แ่้มหน้าหลบสายา มาร์อนนี้น่าลัวสุๆไปเลย
หลัาเวลาผ่านไปัพัทุน็เริ่มทยอยแยย้ายันลับเพราะแ่ละน้อไปทำานัน่อ GOT7 ่วยันเ็บอนเรียบร้อยแล้ว
็พาันลับหอ ทิ้สอสมาิู่แ่านไว้
มาร์เียบว่าที่เย เาเินหนีึ้นห้อไป่อนแบมแบมโยไม่พูอะไร แบมแบมมวิ้วมอามร่าโปร่ มันไม่ใ่วามผิอเาั
หน่อย แ๊สันลาเาไปนั่รนั้นเอนี่!
มาร์ึ้นมาเรียมเสื้อผ้าและบีบยาสีฟันเรียมไว้ให้แบมแบมถึเาะไม่พอใแ่เา็ะไม่บพร่อในหน้าที่อสามี ใ่ เาไม่พอใ
ไม่พอใเอามาๆ! หุหิั้แ่เริ่มานยันเลิานเลยล่ะ เาอยาให้แบมแบมแสออมาอย่าัเนว่ารัเา หึเา ไม่อยาให้เาอยู่ับ
ฮารา แ่นี่นอาะไม่สนใแล้วยัะมายิ้มเหมือนอบใแล้วไหนะทำให้เาหึแทบบ้าอี เฮุน ไอหมอนั่น ไอเ็เปร! รัแบมแบมเป็นู
เหลือมไปไ้ สามีเา็นั่อยู่รนั้น มันไม่แม้แ่ะสนใเาันิ
“แบมแบม ึ้นมาอาบน้ำเร็ว” มาร์เรียแบมแบมเสียิะุเพราะวามหุหิที่้าา ร่าบามอเาอย่าลัวๆ มาร์ถอนหายใออมา
เฮือให่ พยายามปรับอารม์ให้ลับมาเป็นปิ เาไม่วรลับแบมแบมเพราะนี่มันวามี่เ่าอเาล้วนๆ แม้ว่าแบมแบมะผิที่มีสามีแล้ว็
ไม่ยัยอมให้นอื่นแะัวามใอบอยู่ไ้็เถอะ
“โทษทีพอีมีเรื่อหุหินิหน่อย” มาร์บอ ่อนะันแบมแบมให้เ้าไปในห้อน้ำ
“อาบน้ำะนะ ะไ้สบายัว”
“ผมว่าฮยออาบน้ำ่อนผมีว่า น้ำ่วยให้ผ่อนลายมาึ้นนะรับ”
แบมแบมบอพร้อมับยิ้มให้บาๆ
“ออหน่อยสิ” มาร์บอ่อนรวบแบมแบมเ้ามาอแน่น เาสูมลุ่มผมหอมนุ่มรหน้า ลิ่นอแบมแบมทำให้เาใเย็นึ้นมานิหน่อย
อนนี้แบมแบมเป็นอเา ารแ่านรั้นี้ถึมันะเป็นแ่ารแ่แบบหลอๆ แ่เารัริะแล้วนี่นา ถ้าเาไ้ใล้ิับแบมแบมนานี้
ั้แ่แร ไ้หันมามอแบมแบมให้เ็มา อยู่ับแบมแบมลอเวลาเหมือนยูยอม เาหลุมรัแบมแบมไปนานแล้ว ไม่รู้ยูยอมทนมาไ้ยั
ไถึป่านนนี้…
ไม่สิ
ีแล้วล่ะ
“ผมยัไม่ไ้อนุาเลยนะ” แบมแบมบ่นึมำ มาร์หัวเราะเบาๆ เาูบเบาๆไปที่ลุ่มผมนุ่มหนึ่ที่อนะันัวแบมแบมออแล้วยิ้มให้
“ี้ อแ่นี้็ะไม่ยอมหรอ ันเป็นสามีนายนะ” มาร์บอ
“ผม็ไม่ไ้บอว่าไม่ยอม แ่ฮยอออนุาแล้วไม่รอผมอนุานี่นา” แบมแบมทำปายื่น หน้าแเล็น้อยับำว่าสามี มาร์้มลไปับปา
แบมแบมหนึ่ทีเบาๆ ่อนะูบย้ำๆไปบนปาอิ่มอีหลายที แบมแบมิ้นลุลัอยู่ในอ้อมแนอมาร์ มาร์ูบนพอใ่อนะปล่อยให้
แบมแบมเป็นอิสระ
“ฮยอ!” แบมแบมยมือึ้นปิปา ใบหน้าแ่ำ้วยวามเิน
“โทษที มันล่อาล่อในี่นา~” มาร์แลบลิ้นเลียริมฝีปา่อนยิ้มว้า้วยวามอารม์ี
อยาะีพิสอีัหน่อย แ่็ลัวยั้ใัวเอไม่อยู่
“ผมไปอาบน้ำแล่ว!” แบมแบมบอแล้ววิ่เ้าห้อน้ำไป นัวเล็ทรุนั่ลับพื้น เาไม่เ้าใมาร์เลยริๆ แ่เล่นละร้อทำนานี้เลยหรอ?
อีอย่า… ล้อบนห้อนอน็ไม่มีัหน่อย แล้วแบบนี้เาะห้ามใไม่ให้รัมาร์ไปมาว่านี้ไ้ยัไัน?
แบมแบมนอนลิ้ไปลิ้มาอยู่บนเียระหว่ารอมาร์อาบน้ำ เาิถึวามใล้ิอเาับมาร์ในอนนี้ เาสอนสนิทันมา
ึ้น มาร์ทำีับเานบาที็เผลอิไปว่าเราแ่านันริๆ แ่าที่เห็นในวันนี้็เริ่มทำให้เารู้สึัวว่ามาร์เป็นผู้ายเหมือนับเา และอี
ฝ่าย็อบผู้หิ ไม่มีทาที่เาทั้สอนะรัันไ้
“่วนอนหรือยั?” มาร์ที่เินเ็ผมออมาาห้อน้ำถามแบมแบม
“ะนอนแล้วล่ะรับ” แบมแบมบอ
“นี่ ไม่อยาะถามอะไรันัหน่อยหรอ?” มาร์นั่ลบนที่นอนแล้วถามแบมแบม แบมแบมส่ายหน้า
“ให้ผมถามอะไรล่ะ? ผมไม่สสัยอะไรนี่นา”
“ไม่มีเลยริอ่ะ?” มาร์มวิ้ว ถามัหน่อยน่าะเรื่อฮาราหรือเรื่อที่ว่าเาหุหิอะไรแบบนั้น็ไ้
“ไม่นี่รับ?” มาร์ถอนหายใออมาเฮือให่แบบเ็ๆ
“โอเ นอน็นอน!” มาร์บอ่อนะล้มัวลนอน
“อ้ะ เี๋ยว่อนรับ” แบมแบมลุึ้นมานั่แล้วึัวมาร์ให้ลุาม มาร์หันมามอแบมแบมาเป็นประาย
“เ็ผมให้แห้่อนสิรับ เี๋ยวป่วยหรอ” แบมแบมบอ่อนะเอื้อมหยิบผ้าที่มาร์นอนทับไว้มาเ็หัวให้อีรอบ
“แ่นี้?” มาร์เลิิ้ว แบมแบมหัวเราะ
“ฮยอะเอาอะไรล่ะรับ?” มาร์ทำหน้าบึ้นั่นิ่ๆให้แบมแบมเ็หัวนแห้
“เสร็แล้วล่ะรับ นอนไ้” แบมแบมบอ่อนะลุเอาผ้าไปใส่ระร้า มาร์ทิ้ัวลนอนอย่าหุหิ ให้มันไ้อย่านี้สิ!
แบมแบมทิ้ัวลนอน้าๆมาร์ เาเริ่ม่วเพราะวามเพลียาานเลี้ยในวันนี้ ร่าบาหลับาลพร้อมที่ะพัผ่อนเ็มที่่อนะ
รู้สึถึอ้อมออันอบอุ่นอมาร์ที่ึเาเ้าไปอไว้พร้อมับริมฝีปาอุ่นๆทีุ่มพิที่หน้าผาอเาเบาๆ
“ฝันีนะแบมบี้” เสียอมาร์ึมำอยู่้าหูอเาับใวามไ้ว่าฝันี แบมแบมยิ้มออมาบาๆ เาอมีวามสุับารแ่านำลอนี้่อไป
อีัหน่อยละัน
STUDIO
"..."
"ันว่าเราวรเสนอให้ิล้อในห้อนอนนะะ" นายอบอออมาหลับรายาร เธอว่าในห้อนอนนั้น้อมีแ่าหวานๆแน่เลย
"นั่นสิ ไม่้อิแ่ห้อน้ำ็พอแล้วล่ะมั้" มิอนบอ
"แล้วถ้าหนุ่มๆโป๊ออาห้อน้ำล่ะ?" อมินถาม นายอนทำาวาว
"ีเลยสิะ!!" ินอุนและอมินหันมามอหน้าัน่อนะส่ายหน้าเบาๆ แอมเบอร์หัวเราแห้ๆอย่าไม่รู้ะพูอะไรี
TBC.
TALK
อัพแล้วนะ้ะเบบี๋! ไม่้อลัวราม่านะเพราะมันไม่มี ฮ่าๆๆๆ
เรื่อนี้มีแ่วามหวาน (หรออออ) ไม่ับ้อนเพราะไม่ใ่ฟิริัับีวิ ~
มีใรอยาเสนอภาริใหู้่มาร์แบมทำในรายารบ้าไหมะ?
ถ้าอยาเสนอเม้นภาริที่อยาให้ทำไ้เลย ~!
ปล.เอำผิบอเ้า้วยน้า
ความคิดเห็น