คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : รัก
รั
พระอาทิย์ถูแทนที่้วยพระันทร์และวาว ท้อฟ้าลายเป็นสีเ้มเ้าสู่่วเวลาลาืน ถึเวลาที่พวเาะ้อออาร้านและ
ลับบ้านันแล้ว พวเาึ้นรถู้ที่มารอรับ ลีเอร์นั่เบาะหน้า้าผู้ัาร เบาะถัมาือ ินยอ มาร์ และแบมแบม สามหนุ่มที่เหลือนั่หลัสุ
นานแล้วที่พวเาไม่ไ้ใ้เวลาสนุสนาน้วยันแบบนี้ แบบที่ไม่้อทำาน แ่พูุยและ็เล่นเมส์้วยัน เพราะส่วนให่พวเามัะใ้เวลา
ไปับารอัเพลใหม่ๆ โปรโมทเพล ออรายาร่าๆอะไรแบบนั้น เสียพูุยัเ็มรถู้ (้ออบุสามสหาย้านหลัที่วนันุย…
แน่นอนรวมทั้แบมแบม้วย) แ่ไม่นานเสียพูุย็ถูแทนที่้วยเสียรนเบาๆ
สามหนุ่มสลบไปแล้ว ท่านอนอแ่ละนูเหมือนเ็ๆ ยอแนอนพิไหล่ยูยอม ส่วนแ๊สันเอนัวพิระ ินยอ็ำลัหลับ
สบายเหมือนัน… ไม่สิ ิ้วอเามวอยู่ลอเวลาเหมือนับว่าำลัฝันร้าย (น่าะเป็นเรื่อที่ัวเล็ที่น่าสสารอเาำลัโยปิศามาร์
ผู้ั่วร้ายทำร้ายล่ะมั้…) แบมแบม็โนฤทธิ์วามเพลียเล่นาน้วยเหมือนัน นัวเล็เอียบไหล่อัวเอ มีรอยยิ้มแ้มน้อยๆบริเวมุมปา
มาร์ับแบอมยัื่นอยู่ มาร์หันมามอน้าัว้วยวามเป็นห่ว เาไม่ไ้ยับนัวเล็เพื่อัท่าทาารนอนให้หรอ
เพราะลัวะทำให้อีฝ่ายื่น เาเพียแ่ส่ายหัวเบาๆ้วยวามเอ็นู็เท่านั้น
‘เี๋ยวแบมแบม้อปวอแน่ๆ’ เาิ
“เี๋ยวนี้เปลี่ยนไปนะเนี่ย~” แบอมแว
“หยุแหย่ผมไ้แล้วรับุลีเอร์ ริๆแล้วผม็ยัเป็นฮยออุอยู่นะรับ…” มาร์ทำปายื่น
“ทำปายื่นเป็นเ็ๆไปไ้~ อ๋อวามรัทำให้เ็ลนี่เอ~~”
“ร๊าบๆ~ แล้ววามรั็ทำให้นเท่ๆ แมนๆเปลี่ยนเป็นแมวเหมียวัวน้อยๆที่ลัวแฟน้วยใ่ไหมล่ะ?” มาร์ยิ้มว้า แบอมถลึาใส่อีฝ่าย้วย
วามหุหิ พูให้มันีๆ เาไม่ไ้ลัว เาแ่เรใ!
รถับผ่านถนนรุระ ทำให้สั่นสะเทือนนหัวแบมแบมระแทเ้าับหน้า่า มาร์สอมือเ้าไประับเอวอนัวเล็ให้ิเามาึ้น
และหัวอีฝ่ายเบาๆให้เอนพิไหล่อเา เาและแบอมพาันถอนหายใ้วยวามโล่ใที่อีฝ่ายไม่ื่นึ้นมาเพราะรถที่ระเทือน
มาร์และแบอมยิ้มให้ัน่อนะนั่ันเียบๆเหมือนเิม
ไม่ี่นาที่อมารถู้็อล ผู้ัารลารถมาเปิประู แบอมลามมา้วย
“เฮ้ ัวเล็ ื่น่อนเร็ว” แบอมปลุินยอ ินยอลืมามามอนิหน่อย่อนะส่เสียรา้วยวามรำา
“มีอะไร?? ถึแล้วหรอ??”
“เปล่า ยัไม่ถึ แ่ลมา่อนเร็ว แป๊ปเียวเอ ให้แบมแบมับมาร์ลมา่อนแล้วนาย่อยึ้นไปนอน่อ”
“ไปลอี้านไม่ไ้หรอ?” ินยออแ
“ไม่ไ้ แ่ถ้าอยาให้ัวเล็อนายื่น็ามในะ” ินยอไ้ยินแบบนั้นเลยยอม้าวลมาารถ่อนที่ะเอนัวไปพิแบอมเพื่อหลับ่อ
“พวันไม่ไ้ลับหอพร้อมพวนายหรอหรอ?” มาร์ถาม
“ไม่หรอ พวนายสอน้อถ่ายรายารัน่อ ไหนะ้อแ่บ้านใหม่นั่นอีล่ะ พวันไม่อยารบวนพวนายสอนหรอนะ
อยาอยู่ับหมอนั่นสอ่อสอไม่ใ่หรอ?” มาร์รอาให้ับำอบอแบอม่อนะหันไปปลุแบมแบม
“แบมแบมอา” มาร์เย่าัวนัวเล็เบาๆ แบมแบมยับัวนิหน่อย่อนะนอนหลับ่อ มาร์มอไปที่แบอมอย่าอวาม่วยเหลือ
“่วยันหน่อยิ อุ้มแบมบี้วาลบนหลัันให้หน่อย อ้อ เปิประูหน้าบ้านให้้วยนะ” แบอมไม่อบ เาเหลือบามอินยอที่หลับเาะหนึบอยู่
้านหลัอเา
“อ้อ ลืมไป..” มาร์มอามอย่าเ้าใ แบอมมอมาร์เป็นเิอโทษ มาร์หันไปอวาม่วยเหลือาผู้ัารแทน
ผู้ัารรับุแไป ่อน่วยอุ้มแบมแบมวาบนหลัอเา แบอมลาินยอที่หลับเาะหนึบอยู่้านหลัให้ลับไปนอนบนรถู้เหมือนเิม
แบมแบมระับอมาร์ มาร์ะัไปหลัาที่แบมแบมอเาแน่นึ้น เพราะใบหน้าอแบมแบมที่อยู่รอออมาร์ทำให้เา
รู้สึถึลมหายใออีฝ่ายที่บริเว้นอ ริมฝีปาอแบมแบมเหมือนำลัูบเบาๆที่อออเา
มาร์หน้าแ่ำเหมือนสาวน้อยที่ำลัมีวามรั โีที่วามมืทำให้ไม่มีใรสัเเห็นหน้าแๆอเา
ไม่อย่านั้นเา้อระเบิัวายเพราะวามเินแน่นอน
มาร์รับุแืนาผู้ัาร ่อนะบอลาและ่อยๆแบเ้าายนิทราอเาึ้นไปบนห้อ เป็นเรื่อที่ยาลำบาสำหรับเาเลยทีเียว
ในาระวาัวแบมแบมลไปโยไม่ให้อีฝ่ายื่น
ะที่เาำลั้มัวเพื่อะวาแบมแบมลบนเีย มาร์็ุ่ม่ามสะุอบเียนล้มทับลไปบนัวออีฝ่าย
มืออเา้อนหัวอีนไว้เพื่อป้อันไม่ให้ระแทับเียนอน
มาร์ะั มอหน้าอนัวเล็ที่อยู่ใ้ร่าอเา แพนายาว ผมนิ่มที่อยู่รมืออเา มูเล็ และริมฝีปานุ่มที่เาเยลิ้มรสมา
แล้วสอรั้… ใระไปทนไหว ใบหน้าน่ารัอนรหน้าอยู่ใล้เาะนานี้ เาอยาให้อีฝ่ายเป็นอเา... อเาแ่นเียว
ถึอนแรเาะไม่มั่นใัเท่าไหร่... ไม่สิ เาไม่อยาะยอมรับ่าหาว่าเาอบแบมแบม แ่อนนี้เามั่นใและ็ยอมรับแล้วล่ะ ว่าเาำลั
หลรัแบมแบมอยู่ริๆ
มาร์ูบไปที่แ้มอแบมแบม่อนะลาริมฝีปาเบาบามารริมฝีปานิ่มอนรหน้าและูบย้ำหนัๆลไปบนนั้น
“ฝันีนะ” มาร์ระิบที่้าหูอแบมแบม ่อนะเลื่อนัวลนอน้าๆนัวเล็และระับอ้อมอึอีฝ่ายให้นอนบอเา และนอนหลับไป
พร้อมับรอยยิ้มที่แ้มอยู่มุมปา
TBC.
TALK
แอบโมยูบน้ออี นั่วว! แอบลัหลับลอเลย!
สวัสีเ้าวันันทร์่ะ เราแวบมาอัพและบอว่า
ฟิะเริ่มลเป็นรายสัปาห์ ไม่็สอรั้่อสัปาห์แล้วนะะ ~
อย่าพาันหนีหายไปเพียเพราะเ้าล้าล่ะ ฮ่าๆๆ
มีเรื่อะอร้อ่อนไป่ะ โหวบทวามเ้าให้หน่อยิ โหวามริะี่เปอ็ไม่ว่า
อยาูเรทิ้เยๆ โหวไ้ที่หน้าแรอบทวามนะะ
อมเม้นและ fav ือยาูำลั ยอวิว็เหมือนัน อบุล่วหน้าทุนเลย
ปล. เหมือนเิม่ะ มีำผิบอเ้า้วยน้า
ความคิดเห็น