คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : I DONT LIKE A BOY (BBAM?)
I DONT LIKE A BOY : BBAM?
ุรู้ัำว่าิ้นไหม? ผมถูิ้นับใรหลายๆน หนึ่ในนั้น็มีแบมแบม้วย แบมแบมเป็นเ็น่ารัรับ น้ออบเอร์วิสแฟนลับ
้วยโยเพาะแ๊แบม แฟนๆทุนรัและเอ็นูเามา เา่อน้าใส่ในอื่นๆมา้วย เป็นเ็น้อยน่ารัที่อัธยาศัยีมาๆเลยรับ
แรๆทุนะับู่แ่แบมแบมับมาร์และแ๊สัน ึ่ผมรู้ว่าสอนนี้็อบใ มาร์ะไม่่อยแสออเท่าไหร่ ้วยนิสัยที่นิ่ๆอยู่แล้ว
ะมีแสออบ้า็่อเมื่อมีนสนับสนุนแ๊สันับน้อมาเินไปเพราะแ๊สันอบทำัวิับน้อลอเวลานอาะลืมมาร์แบม
เา็ะทวสิทธิ์มาร์แบมืนมา ส่วนผมเป็นลีเอร์รับ น้อๆทุน่อน้าเรใผม ยเว้นินยอ แบมแบมแล้ว็มาร์ฮยอ มาร์ฮยอ
เป็นพี่ให่สุ ส่วนนอื่นๆเพราะเราอยู่้วยันมานานริๆ ้วยวามที่ผม่อน้าะยอมแบมแบมมาว่าน้อๆนอื่น ไม่ว่าน้อะทำอะไร
็ูภูมิใ ่อน้าสนับสนุนน้อ มีูแลน้อบ้า ุน้อบ้า แ่ส่วนมาผม็ะอ่อนให้น้อลอ ผมยอมรับว่าใอ่อนับแบมแบมในหลายๆเรื่อ
เพราะผมเห็นน้อ่อน้าพิเศษว่านอื่น เพราะผมูแลน้อมาั้แ่่วเ้ามาใหม่ๆเลยเอ็นูน้อเป็นพิเศษ แ่ผม็ไม่ไ้อบผู้ายนะรับ
“มาร์ฮยอ เอานมผมไปอีแล้วนะ” เสียแบมแบมโวยวาย
“ไม่ไ้เอามาหมัหน่อย นาย็ินที่เหลือไปสิ” มาร์ฮยอี้นมที่เหลืออยู่แล้วบอแบมแบม แบมแบมทำหน้าบึ้ไม่พอใ
“ฮยอ็ูแลนายลอ ื้อมาให้นายั้เยอะแยะ อแบ่มาหน่อยนึะเป็นอะไรไป” มาร์ฮยอบ่นแ่็ยอมืนนมลับไป
“แบอมฮยอ ื่นแล้วหรอ?” แบมแบมหันมายิ้มให้ผม ผมพยัหน้าให้ แล้วเินเ้ามานั่้วย
“มาร์ฮยอะแย่นมผมอีแล้ว” แบมแบมฟ้อผม ผมไ้แ่เออออฟัไปเรื่อยๆ มาร์ฮยอะูแลน้อแบบเียบๆ ไม่่อยามใน้อมาเท่า
แ๊สัน เป็นนอยปรามน้อ ส่วนแ๊สัน็อยยุน้อ อยามใน้อ ผมเลยรู้สึว่าสอนนี้อยถ่วสมุลันอยู่ เหมือนเป็น Angel ับ Devil
อน้อ แ๊สันเป็น Devil นะรับ
“็ืนแล้วไ เลิบ่นน่า” มาร์ฮยอีแบมแบมเบาๆ แบมแบมบ่นุ๊ิ๊อีนิหน่อย
“บีแบม? แ๊แบมๆ ” แ๊สันอ่านป้ายเียร์บีแบมาแฟนลับแล้วรีบโษาแ๊แบมแทน วันนี้เรามีานแฟนมีทันรับ เ็ๆร่าเริันทุน
“บีแบม?” มาร์ฮยออ่านป้ายามแ๊สันแล้วหันมามอผมยิ้มๆ วันนี้ผม็เหมือนเิมรับ ร่าเริมา แล้แบมแบมเป็นปิ ล้อเรื่อเสียน้อ
ทุรั้ที่มีโอาส และแ๊สัน็เหมือนเิมรับ ยึน้อไว้ับัวลอเวลา
“เสียแบมแบมน่ะรับ เป็นแบบนี้” ผมล้อเสียน้อผ่านไม์ที่ผมถือ น้อหันมามอผมนิหน่อย ผม็ยัไม่หยุล้อ น้อเลยเินเ้ามาะีผม
“แบอมฮยอ เมื่อไหร่ะเลิล้อเรื่อเสียผมัทีล่ะ ใรๆ็บอว่าผมน่ารั ยิ่ฮยอทำแบบนี้ แล้ผมแบบนี้ ผมูไม่โเลย” แบมแบมบ่นุ้ิ้
้าผม
“ยัไนาย็น่ารัอยู่ี ไม่้อพยายามทำอะไรหรอ อนนี้็ีอยู่แล้วนี่นา?” ผมรัอเาไว้แล้วยี้ผมแรๆ้วยวามหมั่นเี้ยว
“ฮยออบแล้ผม ำไว้เลยนะ ผมะล้อเรื่อฟันฮยอไปลอีวิ!” แบมแบมทำหน้าบึ้แล้วเินหนีไป ผมรู้ว่าน้อไม่ไ้อนริั และ
เรื่อฟันผม็ไม่ใ่เรื่อให่ น้อพยายามล้อเลียนทุทีที่มีโอาส ผมเลยินไปะแล้ว ผมมอามแบมแบมที่เินไปนั่เล่นับมาร์ฮยอ
มีแ๊สันเินามหลัไปลอเวลา ทุนรี๊ร๊าับารอยู่รวมันอทั้สามนทุรั้รับ
“เบี อบแบมแบมใ่ไหม?” เสียแฟนลับะโนถามึ้นมา มาร์ฮยอและแ๊สันหันมามอผม
“ผม? ผมหรอ? ผมไม่อบผู้าย” ผมทำหน้าๆนิหน่อยว่าอะไรทำให้เาถามผมแบบนี้ มาร์ฮยอับแ๊สันหัวเราะ แอบเห็นแบมแบมทำ
ปามุบมิบ น่าะบ่นๆผมเพราะโมโห้าาเรื่อล้อเสีย
“อบแบบนี้ านี้ะไม่มีบีแบมแล้วแหละ” ินยอเินมาุยับผม ผมพยัหน้ายิ้มๆแบบไม่รู้ะพูอะไรี
“สนใบีเนียร์ไหม?” ินยอพูแล้วหัวเราะ
“ับนายหรอ? ็ไ้นะ ินแล้วแหละ ั้แ่ JJ PROJECT แล้ว” ผมออินยอแล้วอบไป แฟนลับที่อยู่้าล่ารี๊ให้ผมสอน
“ผมรู้นะ เป็นเสือุ่มเียบใ่ไหมล่ะ?” ินยอหันมามอผม้วยาเ้าเล่ห์ ผมทำหน้าไม่เ้าใ
“ระวัมาร์ฮยอับแ๊สันไ ลัวโนีันไม่ให้อยู่ับแบมแบมไ โยเพาะแ๊สันน่ะ ้อสำัับแบมแบมที่สุ ถ้าเห็นฮยอะแย่น้อ
าที่ฮยอไม่่อยไ้อยู่ับน้ออยู่แล้ว ลายเป็นไม่ไ้แะอีเลย” ผมหัวเราะ
“็มีส่วน…. แ่ถ้าแฟนลับับู่ันับแบมแบมเยอะๆ แบมแบมผู้อบเอร์วิสแฟนลับ็้อมีารเอร์วิสแฟนๆ ันไม่อยาไ้อะไรแบบนั้นน่ะ”
ถึแม้มาร์ฮยอับแ๊สันบาทีะไม่ใ่ารเอร์วิส็เถอะ แ่ผมับน้อปิ็ไม่ไ้มุ้มิ้ันอยู่แล้ว ะเป็นผมูแลน้อเียบๆมาว่า
ถ้าน้อะเอร์วิสแฟนแล้เ้าหาผม ึ่ผมไม่อยาไ้อะไรแบบนั้น
หลับานเรา็ลับห้อพัผ่อนันรับ เหนื่อยมาเพราะวันนี้ึผิปิ ยิ่แฟนๆอบใ็ยิ่ึัให่นเินลิมิ อนทำน่ะไม่เหนื่อยรับ
พอเสร็แล้วเทบาย
“ฮยอ วันนี้ทำไมบอว่าไม่อบผมนานั้นล่ะ เบรแฟนลับะแทบหน้าทิ่ม ไม่รัน้อเลย?” แบมแบมเปิประูเ้ามานั่บ่นผมที่ำลันอน
เล่นอยู่
“็ไม่ไ้อบผู้ายริๆนี่” ผมผลัหัวแบมแบมที่ทำหน้าบึ้ แบมแบมเอียัวหลบแบบไม่ยอมให้ับ
“รู้แล่ว แฟนๆ็แ่ถามว่าอบผมไหมเยๆ แบบน้ออะไรแบบนี้ไ ิไปถึไหนเล่า”
“็ไม่ไ้ิอะไร เบรไว้่อน แล้ว็อย่ามาิเอร์วิสแฟนๆับันนะ เี๋ยวไ้โนี” ผมล๊ออแบมแบมแล้วยี้หัว
“ผมไม่เอร์วิสหรอ แฟนบีแบมมีที่ไหนเล่า ถ้ามี็เลิิพแล้วล่ะเอฮยอเบรนานั้น” แบมแบมยันัวออาผม
“ิพมาร์แบม แ๊แบมแทน?”
“ผม็ไม่ไ้เอร์วิสเลยนะ มีบ้านิหน่อยพวลรูปอินสราแรมไรี้ แ่นอนั้น็ไม่ไ้แฟนเอร์วิสเลย แ่ถ้าอยาให้บีแบม็้อทำแล้วล่ะ
มั้ แฟนๆ็เ่เนอะ พี่ะารรมผมอยู่แล้วยัเห็นมุมมุ้มิ้อี”
“ไป ไปนอนไป เลิบ่นไ้แล้ว” ผมยันัวแบมแบมออาห้อ
“แบมแบม มาทำไมอ่ะฮยอ?” ยอแเปิประูเ้ามา มอามแบมแบมที่เินออไป
“มาบ่นเรื่อ ‘ผมไม่อบผู้าย’”
“ฮ่าๆๆ ฮยอเห็นนี่ยั?” ยอแยื่นโทรศัพท์มาให้ผมูลิปอนฯที่ผมันแบมแบมไม่ใหุ้นโฮฮยอถอยหลัมานแบมแบม ผมูแล้วทำหน้าเป็น
เิว่าแล้วยัไ?
“ผมะบอว่าใรเา็รู้ว่าฮยออ่ะ มาแบบเียบๆ เอ็นูน้อเหมือนาวบ้าน็แสออมา็ไ้ อย่าไปั๊มา”
“นอนๆ ปิไฟ้วยนะ” ผมเอาผ้าห่มลุมหน้าแล้วแล้หลับ เพื่อเลี่ยที่ะพูเรื่อนี้ันอี
“อย่าิว่าไม่มีใรรู้ใรเห็นนะ แฟนลับแทบะิล้อเราเป็นวาไรี้อยู่แล้ว เารู้หมแหละน่า นามาร์ฮยอยัแสออเลย
ฮยอะอายอะไรนัหนา ผมรู้ผมเห็นนะ ฮยออบลำเอีย อะไร็แบมแบม ลัวแ๊แบม มาร์แบมหันมาเป็นศัรูหรือไ? ฮยอ สนใที่
ผมพูหน่อย” ยอแบ่นแล้ว็บ่นอี ่อนะยอมแพ้ปิไฟเ้านอน ผมไม่ไ้อบผู้ายแ่ับน้อแ่เอ็นูมาเป็นพิเศษแ่นั้นแหละน่า
“ฮยอ มาฝึแรพสวรร์ั้นเ็ันไหม?” แบมแบมถามผมที่พึ่เินออาห้อมา ผมเห็นแ๊สันนั่เอาาเี่ยวน้ออยู่้าหลั
“็เอาสิ นายแรพไ้ยั?” ผมถามแ๊สันะนั่ลร้ามน้อับแ๊สัน
“ไ้แ่ สวรร์ั้นเ็” แ๊สันพูแล้วหัวเราะออมา ผมับแบมแบม็หัวเราะาม หลัาฝึันไปัพั รู้ัวอีทีทุน็เ้ามานั่รวมัน
ในห้อนั่เล่นหมแล้ว
“พอเถอะแบมแบม อีนิะหลอนเป็นำว่าสวรร์ั้นเ็แล้วนะ” ยอแบ่น
“็ไ้ๆ สั่อะไรินันเถอะฮยอ ินไ่อีแล้วใ่ม๊า? ” แบมแบมหันมาถามวามเห็นทุน่อนะลุไปสั่อาหาร
“เี๋ยวันโทรสั่เอ นายโทรไปทานู้นไ้พอี พูไม่รู้เรื่อ” ผมแวแบมแบม่อนะลุไปโทรสั่อาหาร ไ้ยินเสียน้อบ่นามหลั
“ทำอะไรันน่ะ?” หลัาโทรสั่เรียบร้อยแล้ว ผม็ลับเ้ามาที่ห้อนั่เล่น แ่เห็นทุนำลัมุูอะไรันอยู่ที่แท๊บเล
“บีแบมแหละฮยอ ฮยอมีมุมมุ้มิู้แลผมั้เยอะนี่นา” แบมแบมลาผมเ้าไปนัู่้วย ในลิปเป็นาที่ผมันแบมแบมไม่ให้โนระแท
ัทรเสื้อให้แบมแบม ป้อนนมแบมแบม ผมเหลือบไปมอแ๊สันับมาร์ฮยอนิหน่อย เห็นมาร์ฮยอมอยิ้มๆลับมา
แ่แ๊สันทำหน้ามุ่ย
“ฮยอะเป็นศัรูับผมอีแล้วหรอ? ฮยอะุ่มแย่วามสนใอน้อไปาผมอ่ะ” แ๊สันบ่นมุ้มิ้ แ่โนมาร์ฮยอฟาผลัวะไปที
เลยยอมหยุ หันไปบ่นมาร์ฮยอแทน
“แ๊สันฮยอ ทุนสำัสำหรับผมหมแหละ แบอมฮยอ บีแบมนี่็เ๋นะ เนอะ?” แบมแบมยิ้มว้าให้ผม
“อย่าิะเอร์วิสเียวนะแบมแบม” ผมีหน้านิ่บอแบมแบม
“โอ๋เอ๋ ฮยออ่ะ ไม่ทำหรอ เอาแบบามสบายอเรานี่แหละ เนอะ?” แบมแบมเ้ามาออ้อนผมยิ้มๆ าที่ีหน้าุผมเลยหลุยิ้มออมาแทน
“โอเ ผมัสินใแล้ว ยอมให้บีแบมไ้มีที่ยืนบ้า็ไ้ เรามา JARK ันเถอะ มาร์ฮยอ ให้ลีเอร์ับแบมแบมไ้เฮฮาันไป่อน แล้วเรา่อย
ลับมาทว มาร์แบม แ๊แบม โอเ๊?” แ๊สันอมาร์แล้วทำาปิ๊ๆ มาร์ฮยอไม่อบอะไรแ่ีหน้าผาแ๊สันแรๆไปทีนึ
แ๊สันุมหน้าผาร้อโอโอย้วยวามเวอร์
“ผมให้บีแบมไ้มีที่ยืนหรอนะ แ่แบมแบมเป็นมายเบบี๋เหมือนเิม มาร์ฮยอำไว้เลย เอ JARK ATTACK แน่ ยิ่่อ้านผมยิ่ไม่ยอม
อยูเถอะ!” แ๊สันโวยวาย
“สบสิอารม์่อนไหมแ๊สันฮยอ?” ยอแพูแล้วหัวเราะ นอื่นๆเลยหัวเราะาม
“ันไม่ไ้้อารมีที่ยืน เป็นแบบนี้ีอยู่แล้ว” ผมผลัหัวแ๊สันไปที้วยวามหมั่นไส้
“เรารัันะายเนอะฮยอ?” แบมแบมถามผม ผมีหน้าผาไปทีเป็นอันบบทสนทนา
“สเปอุเป็นยัไะ เบี?” พิธีรำลัสัมภาษ์ผมถึสเปนที่อบ
“ผมใ่ไหมฮยอ?” แบมแบมหันมาหยอผมเล่น ทำาปิ๊ๆใส่
“แบมแบม ันไม่อบผู้าย” ผมอบน้อแล้วยิ้มว้าให้ น้อทำหน้าอนิหน่อย่อนะหัวเราะไปับทุน ผมมัะอบแบบนี้ทุรั้
เวลาใรๆถาม
“นที่เ้ามาอยู่ในสายาผมและุมหัวใผมไ้รับ”
“ผมใ่ไหมล่ะ?” แบมแบมี้ที่ัวเอแล้วยิ้ม ไ้ยินนอื่นๆพูประมาว่าไม่รู้ัเ็ มาร์ฮยอผลัหัวน้อเบาๆ ผมะย้ำอีรั้นะรับ
ว่าผม ’ไม่ไ้อบผู้าย’ แ่เห็นแ่สายาปิ๊ๆอน้อ เอาเป็นว่ายเว้นแบมแบมไว้นนึ็ไ้รับ ไว้ผมะยอมให้ับบีแบม็ไ้
ะยอมเล่นับน้อให้น้อื่นใ็ไ้เอ้า … ราวหน้าน่ะนะ
TALK!
โย่ว! ริๆไม่ไ้ะะลอนนี้เลยย เพราะรู้สึไม่พอใเท่าไหร่
แ่เอาเถอะ ไหนๆ็ไหนๆละ ระิๆ ออภัยถ้ามันแปลๆ ไม่ฟินเท่าที่วร
อบุที่อ่านนบนะะ
ความคิดเห็น