คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เมื่อแบมแบมซึม
เมื่อแบมแบมึม
‘แบมแบมอบทำัวเยอะ’
‘น้อเอร์วิสแฟนๆมาเินไป เอะอะ็เอร์วิสู่ิพ’
‘เป็นห่วน้อ อยาให้ลเอร์วิสให้น้อยล ่าประเทศไม่่อยอบน้อเพราะน้อเอร์วิสเยอะเินไป’
‘แบมแบม้อารวามรัมาเลยหรอ? น้อู้อารวามรัาทุน’
แบอมยื่น้อวามพวนี้ให้นอื่นๆอ่าน ทุนรู้สึว่าแบมแบมแปลไปาที่เย น้อเยร่าเริมาว่านี้ แ่่วนี้เหมือนะึมๆไปนิหน่อย
าว่าน่าะเป็นเพราะเรื่อนี้ที่ทำให้น้อรู้สึแย่ นที่รู้สึถึอาารผิปิอแบมแบม่อนใรๆ็ือมาร์ับแ๊สันที่น้ออบเล่น้วย
บ่อยๆและยูยอมที่เป็นรูมเมทแบมแบม แ๊สันเป็นนแรที่เอะใ ปิไม่ว่าะถ่ายทำรายารอะไร เาับแบมแบมะเล่นัน หยอล้อัน
เสมอ แ่่วหลัๆแบมแบมูนิ่ๆ ไม่ไ้เล่นับเาเหมือนที่เย ยิ้มให้แ่าๆเท่านั้น มาร์็เ่นัน ถึแม้ว่าูเหมือนเาะไม่่อยเล่นับแบม
แบมเท่าแ๊สัน แ่เาเฝ้าูน้ออยุ่ลอเวลา มีหลายรั้ที่น้อะเ้ามาเล่นับเา่อน แ่่วหลัๆนาเาเป็นฝ่ายเ้าหาน้อ่อน น้อ็
ทำเย ยิ้มให้บ้า แ่เารู้ว่ามันไม่เหมือนเย นอื่นๆ็รู้สึเหมือนัน น้อพยายามห่าแ๊สันและมาร์อย่าที่ไม่เยเป็นมา่อน ยูยอม
พยายามถามแล้ว แบมแบมบอว่าแ่เพราะเาเหนื่อยเสมอ แ่ทุนรู้ว่า วามเหนื่อยไม่ทำให้แบมแบมึมไ้นานี้
“แบมแบม วันนี้รูมเมททำิมิแหละ เห็นบอว่าราวหน้าะไปับปลา้วย ฮยอเอาิมิมาให้ิม ฝีมือฮยอเลยนะ!” แ๊สันอวิมิที่ไ้มา
ารายารรูมเมท แบมแบมยิ้มให้บาๆ
“อบุรับ ินไ้หรือเปล่าเนี่ย?” แบมแบมบอ แ๊สันแล้ทำหน้าบึ้
“ินไ้แน่นอน แ๊สันไม่ไ้เป็นนทำหรอเื่อฮยอ” มาร์บอแล้วหัวเราะ
“่วยันทำไ ผม็ทำนะ” แ๊สันโวยวาย มาร์ันแ๊สันที่พุ่เ้ามาหาัวเอ แบมแบมหัวเราะเบาๆ
“อยาไปรูมเมทไหม? ฮยอะพาไป” แ๊สันถาม
“้อรอพี่ผู้ัารอนุมัิ่อน น้อยัไม่เยออวาไรี้โยไม่มีนอื่นๆนะ”
“มาร์ฮยอ! ผมนี่นอื่นหรอ!?” แ๊สันี้ที่ัวเอแล้วโวยวาย
“เลิโวยวายน่าแ๊สัน เสียั” ินยอีแ๊สันเบาๆ นอื่นๆที่เหลือ็ามออมาาห้อ
“ัน้อื่นออมาเพราะนายเลยนะ!” แบอมผลัแ๊สันลบนโฟาแล้วล้มัวลทับ
“ฮยอ! ัว็ให่ยัะมาทับผมอี” แ๊สันโวยวาย
“ทับมาๆเี๋ยวแ๊สันไ้เี้ยหรอแบอม” มาร์บอแ๊สัน
“ฮยอ มันเรื่ออะไรที่้อมาว่าผมล่ะเนี่ย” แ๊สันบ่น
“แบมแบม เป็นอะไรไปูเียบๆนะ” ยอแถามแบมแบมที่นั่เียบเหมือนิอะไรัอย่า
“แบมแบม?” ินยอสะิแบมแบม
“รับ?” แบมแบมาที่เหม่อๆ็ไ้สิ ทุนมอแบมแบม้วยสีหน้าเป็นห่ว แ่พวเาเลือที่ะไม่ถาม
“อยาไปรูมเมท้วยอ่ะแ๊สันฮยอ แบมแบมไม่เยไปรายารอื่นแบบไม่มีพวเรารบทุนเลยนะ” ยูยอมบอแ๊สัน
“อยาไปไหมแบมแบม?” แบอมหันมาถามแบมแบม หลัาลุออาัวแ๊สันแล้ว
“ถ้ายูยอมไป้วยผม็โอเรับ”แบมแบมยิ้ม
“ถ้าไปับฮยอสอนมันเป็นอะไร?” แ๊สันถามนิ่ๆ แบมแบมทำหน้าเื่อน
“ผมแ่…”
“เอาเถอะ เี๋ยวฮยอะลอถามเมเนเอร์ฮยอให้” ินยอบอแล้วลูบหัวแบมแบม มาร์ัารแ๊สันที่ฮึฮั ไม่พอใที่ไม่ไ้ำอบ
าแบมแบม
“ผมหิวแล้ว” ยอแบอแล้วลาแบมแบมับยูยอมไปหาอะไริน เาไม่อยาให้แ๊สันทำให้แบมแบมเรียไปมาว่านี้
“นายใ้อารม์ับน้อไ้ยัไ นาย็รู้ไม่ใ่หรอว่าน้อเรียอะไรอยู่?” ินยอุแ๊สัน
“หุหิแ่ไหน็ไม่วรทำแบบนี้ น้อะยิ่เรียไปันให่ น้อำลัพยายามปรับัวหรือพยายามทำอะไรัอย่าให้มันีึ้น” มาร์ี
แ๊สัน แ๊สันทำหน้าบึ้แล้วอเอวมาร์ที่ยืนอยู่
“ทำไีอ่ะ น้อะโรธผมไหม?” พูเสียอ่อย
“อนทำไม่รู้ัิ ไม่โรธหรอ” แบอมบอแล้วผลัหัวแ๊สันไปทีนึ
“ฮยอ น้อพยายามีัวห่าาผมับมาร์ฮยอ แล้ว็ูึมๆ แ่ึมผม็ไม่อะไรหรอ พยายามทำให้น้อร่าเริึ้นมาไ้ แ่ีัวห่าาผม
ผมรับไม่ไ้ว่ะ”
“ันรู้ เพราะเรื่อเอร์วิสู่ิพอะไรนั่นน่ะแหละ” แบอมบอเรียๆ
“มาร์ฮยอ็ทำัวแปลๆ พยายามเ้าหาน้อมาึ้น ยอมทำอะไรน่าอาย ทำัวแปลๆเพราะเป็นห่วน้อใ่ไหมล่ะ?” ินยอถามแล้วึ
มาร์ให้ลมานั่้าๆ มาร์อินยอแล้วเอาาวารไหล่
“ัน็ไม่โอเเหมือนแ๊สันน่ะแหละ แ่ันมีสิมาว่าแ๊สัน รู้ว่าทุน็ไม่โอเ ยอแ็ทำัวแปลๆเหมือนัน” มาร์พูท่าทีิหนั
“รอูอีวันสอวัน แล้วผมะหาทาัารเอ” ินยอบอ
GOT7 FAN MEETING:
วันนี้พวเามาพบปะ พูุยับแฟนๆามปิ แบมแบม็ูร่าเริเหมือนะปิเ่นัน แม้ะไม่่อยสบาย้วย็าม
“แบมแบม” มาร์หันไปเรียแบมแบมแล้วเ้นุ๊ิ๊ใหู้ะให้น้อรู้สึสื่นมาึ้น แบมแบมยิ้มให้มาร์าๆ มาร์ยิ้มว้าให้แบมแบมแล้ว
หันลับมา แ๊สันที่มออยู่เห็นแบมแบมลับไปึมเหมือนเิมเลยลาออมาเล่น้วยัน
“แบมแบม ฮยอเป็นนที่แบมแบมอยู่้วยแล้วมีวามสุอยู่หรือเปล่า?” แ๊สันระิบถามแบมแบมทีู่เียบๆ
“ทำไมฮยอถามแบบนั้น” แบมแบมหันมามอแ๊สัน
“ผม็มีวามสุที่อยู่ับฮยอทุรั้แหละน่า” แบมแบมยิ้มแล้วอแ๊สัน
“วันนี้สื่นหน่อยรู้ไหม?” แ๊สันอลับ แบมแบมรับปาแล้วมีท่าทีร่าเริอย่าเห็นไ้ั
“มาร์ฮยอ อ่อนอ่ะ ูผมสิไม่้อทำอะไรแปลๆอย่าที่ไม่เยทำ็ไ้ผล” แ๊สันอวมาร์
“นาย็ไม่เยทำัวริันานั้นเหมือนันแหละน่าแ๊สัน” มาร์บอ
“ทำไม!? ผมริัลอแหละน่า” แ๊สันโวยวาย
“นายไม่เยมีสินะแ๊สัน” ินยอที่ไ้ยินเินเ้ามา่วย้ำแ๊สัน แล้วลามาร์ออไป ทิ้แ๊สันให้ยืนมึนอยู่รนั้น วันนี้ทุนู
ระือรือร้นะทำให้แบมแบมยิ้มแย้มและร่าเริผิปิ ินยอ็เหมือนัน
“แบมแบมทำอะไร ฮยอเล่น้วย” ินยอเินเ้ามาถามแบมแบมที่เล่นับลูโป่ แบมแบมูแ๊สที่อยู่ในลูโป่แล้วพูเสียลๆออไม์
“ฮยอเล่น้วยไหม?” ินยอเล่นามน้อ แบมแบมยิ้มลินยอ มาร์ที่เห็นแบมแบมำลัะเล่นอีเินมาิ้มที่ลูโป่ยิ้มๆ แบมแบมรู้ว่า
เป็นสัาบอให้เลิเล่นอมาร์เลยเอาไปเ็บ
“อย่าเล่นอะไรแบบนี้มา ไม่สบายเี๋ยวไม่หายหรอ” มาร์ุยิ้มๆ แบมแบมยิ้มอ้อนๆที่มาร์เป็นห่ว ทุนูสนุสนานไปับานนี้
หลัเลิานเสร็ ทุนูนิ่ๆ ยเว้นแ๊สันที่วนแบมแบมุยลอเวลา วันนี้พวเาลันว่าะอเลียร์ับแบมแบมเรื่อที่
น้อูแปลๆไปใน่วหลัๆมานี้ แม้อนนี้แบมแบมะูร่าเริึ้น็าม แ่็ยัไม่ปิ ูนิ่มาเินไปาที่ะร่าเริอยเล่น อยพูุยับ
ทุนอยู่เสมอ
“แบมแบม พวฮยอมีเรื่อะุย้วย” ยูยอมบอแบมแบมที่ำลัะอาบน้ำ แบมแบมนิ่ไปัพั่อนะหันหลัเินออไปาห้อ
“อาบน้ำให้สบายัว่อนเถอะ” ยูยอมับมือแบมแบมไว้แล้วยิ้มให้าๆ แบมแบมพยัหน้าและทำามที่ยูยอมบอ หลัอาบน้ำเสร็ยูยอม
พาแบมแบมมาที่ห้อนั่เล่นที่มีทุนรวมัวอยู่แล้ว แ๊สันเินเ้าไปนั่้ามาร์าม้วยยูยอมที่นั่ล้าๆัน
“แบมแบม เรารู้ว่านายเรียเรื่ออะไร … แ่เราอยาฟัาปานายว่าทำไมถึทำัวแปลๆ” แบอมบอ แบมแบมนิ่ไปัพั
“ผม… ผมโนแฟนๆว่า ว่าุยับพวเามาเินไป แฟนเอร์วิสมาเินไป ยุ่ับู่ิพมาเินไปนมันไม่เป็นธรรมาิ” แบมแบมบอออ
มาในที่สุ
“นาย็เลยีัวห่าาัน?” แ๊สันพู้วยหน้านิ่ๆ
“ผมำลัพยายามปรับัวอยู่ฮยอ ผมอบที่ะทำอะไรเพื่อพวเา ารเล่นับพวฮยอ็ทำให้ผมมีวามสุ มันไมไ้ทำให้ผมเหนื่อยเหมือน
ที่พวเาบอ ผมไม่ไ้ทำเป็นมีวามสุหรืออยู่ับพวฮยอเพื่อให้เิโมเม้นู่ิพ แ่ในเมื่อพวเามอผมแบบนั้น ผม็อยาลอพยายาม
ปรับู”
“แบมแบม… แ่พวเรารู้็พอ แ่นั้นพอริๆ เรารู้ว่านายไม่ไ้แล้มีวามสุเวลาอยู่้วยันับทุน ไม่เห็นะ้อแร์อะไรเลย” มาร์ลูบ
หัวแบมแบมแล้วยิ้มอ่อนโยน
“ันไม่โอเเลย ที่นายีัวห่าัน ถ้านายห่าามาร์ฮยอนเียวะไม่ว่าอะไรัำ” แ๊สันบอ้วยหน้าาริั มาร์ผลัหัวแ๊
สันเพราะำพูแ๊สันที่พาพิถึเา
“แ๊สัน ่วยริัให้มันลอรอฝั่หน่อยเถอะน่า!” ินยอบ่น
“ทำไมเล่า ! ริัสุๆแล้วเนี่ย ผมไม่อบให้ใรเมินผมนี่นา ยิ่ับแบมแบมที่ไม่เยเมินผมเล่นับผมลอ มาเมินผมแบบนี้ผมรับไม่ไ้”
แ๊สันโวยวาย แบมแบมหัวเราะับท่าทีเยอะอแ๊สัน
“ันเป็นลีเอร์ที่นาย้อเื่อฟัใ่ไหม?” แบอมถามแล้ว้อมอแบมแบม แบมแบมพยัหน้า
“แ่ไม่้อเื่อฟัหมทุเรื่อ็ไ้นะแบมแบม” ินยอบอ แบมแบมและนอื่นๆหัวเราะ แบอมมอินยอาวา ินยอทำท่าเิ
ให้พู่อเลย
“นาย็ยัทำเป็นเล่นเลยินยอ” แ๊สันบ่น
“นายเปลี่ยนไ้ ันไม่ว่า แ่ันอยาให้นายทำัวามสบายมาว่า ถ้าันหรือพวเราเห็นว่ามันไม่ี เยอะเินไป เราะเป็นนเือนนาย
เอ” แบอมลูบหัวแบมแบมแล้วยิ้มให้
“ัน็เยโนนะแบมแบม ที่ว่าเล่นับนายเยอะเินไป โนแบบนายนี่แหละ ันยัไม่เห็น้อห่าานายเลย” แ๊สันบอ นอื่นๆทำหน้า
เหมือนไม่เื่อ
“อ่าว ริๆนะ โนว่าเพียบเลยล่ะ แ่วามสุอัน ไมไ้ทำให้ใรเือร้อน ันทำแล้วมีวามสุ ไม่ทำให้ใรเสียหาย้วย าน็ทำเ็มที่
แฟนๆที่อบ็ไม่มีใ่ว่าะไม่มีัหน่อย” แ๊สันยิ้ม
“พึ่เยไ้ยินฮยอพูีเป็นรั้แร” ยอแบอ ยูยอมหัวเราะแบบสะใว่าใรๆ แ๊สันหันไปะียอแ
“อบุนะฮยอ” แบมแบมบอแล้วอแ๊สัน
“แล้ว็อย่าห่ามาร์ฮยอ้วย สสารมาร์ฮยอ ้ออยทำอะไรแปลๆ” ินยอแวมาร์ที่นั่ยิ้มอยู่ มาร์เลยฟาไปที แบมแบมอ
มาร์บ้า
“ผมอโทษนะมาร์ฮยอ ะไม่มีอีแล้ว สัา” แบมแบมบอ มาร์รัแบมแบมืนแล้วยิ้มว้า้วยวามสบายใ
“เลียร์ันบ็ีแล้ว อบอไว้เลยนะ ถ้ามีปัหาอะไรอีให้บอัน อย่าเ็บไว้ นอื่นๆเาเป็นห่ว” ินยอบอุๆ แบอมำเลือามอ
“รับ ลีเอร์!” แบอมบอ
“ีมา” ินยอบอนิ่ๆ เลยโนแบอมระโทับเพราะหมั่นไส้
“ห้ามทำอีรู้ไหม” มาร์บอแล้วรัอแบมแบม แบมแบมยิ้มว้าให้ เารู้สึสบายใึ้นเยอะ
“สัาเลย แ๊สันฮยอ อบุนะรับ” เพราะำพูอแ๊สันทำให้เาสบายใึ้นเยอะเลย แ๊สินยิ้มว้าให้แบมแบม
“เห็นไหมล่ะ ำพูผม็มีสาระนะ ฮะฮ่า!” แบมแบมหัวเราะับท่าทีแ๊สัน
“อโทษทุนนะรับที่ทำให้เป็นห่ว” แบมแบมบอทุน
“ันเป็นห่วนายที่สุ อย่าับอยู่ห้อนเียว” ยูยอมบอ แบมแบมอยูยอมปลอบๆ
“เราโนไป้วยแน่ๆเลย ว่าโอ๋น้อเินไป” ินยอพูึ้นหลัาสะบััวแบอมออไ้แล้ว
“เรา? ไม่รวมผมนะ” ยอแบอ
“ไม่รวมันเหมือนัน” แบอมบอ
“ัน้วย” มาร์บอ ินยอทำหน้าาเหนื่อยหน่าย
“ยอมรับวามริหน่อยเถอะ นามาร์ฮยอทีุ่น้อที่สุ็ยัโอ๋น้อเหมือนันน่ะแหละ” ินยอบ่น
“ันยอมรับ” แ๊สันบอหน้าาริั
“โอ๊ยย ฮยอ! ถ้าฮยอไม่ยอมรับ็ไม่รู้ะว่ายัไแล้วล่ะ” ยูยอมบอ
“เพราะะนั้นมาร์ฮยอรอบ! ฮะฮ่า” แ๊สันบอแล้วปรบมือีใ
“ฮะฮ่า!” มาร์ทำเสียล้อเลียนแล้วผลัหัวแ๊สัน ินยออมาร์้วยวามเอ็นูในวามึน ใรๆ็รู้ว่ามาร์็รัน้อไม่แพ้แ๊สันหรอ
“นายไม่มีใร แฟนๆหายไป แ่นายยัมีเราและแฟนๆที่เ้าในายอบนายอยู่” ยูยอมบอ
“เราเอาใใรไม่ไ้ทั้หมหรอ พอนายเริ่มห่าาพวเา พวเา็ไ้ว่านายว่าเย็นา พอเริ่มัแล้วหยิ่อีอยู่ี อย่าสนใเลย ถ้าหยิ่็
ทำับแ๊สันนเียวพอ” มาร์ยิ้มว้าให้แบมแบม
“มาร์ฮยอ!” แ๊สันหน้าบึ้
“นายทำามที่นายพอใเถอะ ถ้ามาเินนไม่ไหว็เบาๆหน่อยละัน” ินยอบอ แ๊สันมอมาร์แล้วยิ้มว้าเมื่อนึอะไรีๆไ้
“มาร์ฮยอ ั้นเรา็ JARK ละัน แบมแบมไ้โนว่าน้อยล” แ๊สันอมาร์แน่น มาร์พยายามยันแ๊สันออ
“เอาแบบธรรมาิไ้ไหมหวัแ๊สัน!”
“ผมับฮยอ็รัันปิอยู่แล้นี่นา” แ๊สันบอยิ้มๆ
“ีเลย ั้นัน็ิพเนียร์แบมละัน ันะไ้อยู่ับน้อเยอะๆบ้า นาย็อยู่ับมาร์ฮยอไป” ินยอยิ้มว้าให้ับวามิอัวเอ
“ฮยอ แล้วแบอมฮยอทำไอ่ะ” แบมแบมยิ้มแล้วถามถึแบอม
“ู่ับยอแไ” ินยอบอ แบอมเหัวินยอ
“ปล่อยันไว้โเี่ยว็ไ้ ทำไมนาย้อโยนันไปมา” แบอมบ่น
“ินยอ ันเปลี่ยนใละ ันะับู่ให้ทุนเอ มาร์ฮยอู่ับยูยอมละัน ีๆ ำันทีู่่ับแบมแบมไปให้หม ไ้รอเวลาอยู่ับเบบี๋
แ่นเียว ินยอับแบอมฮยอ อืมม… เหลือยอแ เอาไี? อ้อ ยอแู่ับแบอมฮยอ้วยละัน ไปแย่าินยอเอานะ โอเ บละ
นะ มิั่นเลียร์ ! ลันเรียบร้อย ป้ะ แบมแบม ไปเล่นับเฮีย” แ๊สันพูรัวๆแล้วลาแบมแบมเ้าห้อไปเล่น้วย
ทิ้นที่เหลือมึนับารับู่
“มาร์ฮยอ…” ยูยอมหันไปหามาร์มึนๆ
“บนะยูยอม เราไม่้อไปทำามที่หวับอ สสัยเมาอาาศ” มาร์อปลอบยูยอมที่ำลัมึน
"ยอแ นายไม่้อแย่ันยให้ ันอแย่มาร์ฮยอับยูยอมีว่า" ินยอบอแล้วันัวแบอมให้ยอแ ยอแยิ้มแหยๆ
"ี! ันัสินใที่ะเาะินายั้แ่วันนี้เลย" แบอมยิ้มว้าแล้วรัอินยอไว้ ินยอีิ้นแล้วร้อโวยวาย
"อ่า... ฮยอ แล้วยอแฮยอล่ะ?" ยูยอมถาม แบอมหันมามอยอแแล้วยิ้มให้
"ันโอเนะ ู่ับนาย็ไม่ั เรารูมเมทันไ"
"ผมว่าผมอไม่มีู่ิพีว่า" ยอแยิ้มแหยๆ
"ฮยอับผม? ็ีนะ" ยูยอมหัวเราะ ยอแลุไปฟารัวๆ
"เราสามนีว่า ปล่อยินยอับแบอมไป JJ PROJECT" มาร์ึยอแมานั่้วยแล้วี้ไปทาินยอเป็นเิล้อเลียน
"อนนี้เป็น GOT 7 แล้ว ฮยอออะรัผมไม่ใ่หรอ ฮยออย่าทำแบบนี้สิ ผมายแน่ๆ แบอมฮยออบทำร้าย ันะู่ับมาร์ฮยอ!"
ินยอโวยวาย สามนที่เหลือไ้แ่นั่ำินยอที่ทำอะไรไม่ไ้
"ันะไุ้มนาย่ายๆ้วยไ เอะอะอบยึอำนา ทีนี้ล่ะ !" แบอมบอแล้วยิ้มหวาน ินยอใ้ัหวะแบอมเผลอแล้วิ้นหลุออมา
"็ยึไ้อยู่ีแหละ มาร์ฮยอห้ามุ๊บผมแล้ว้วยผมอน ห้ามแะัวผมเลยนะ! บีเวอร์ฮยอ ฟันน่ารันะัวเอ" ยิ้มหวานให้่อนทำฟันล้อ
เลียนแล้ววิ่หลบเ้าห้อ ทิ้แบอมให้โมโหอยู่รนั้น มาร์หัวเราะ เี๋ยวินยอ็ลืมแล้วล่ะ อไ้สบายๆ
"ัน็ินะ ว่ายัไินยอ็มีอำนามาที่สุ และัน็เป็นพี่ให่ นายเป็นลีเอร์ที่มีอำนาบาที็เหมือนไม่มีริๆนะ" มาร์ยิ้มให้เหมือน
เห็นใะเหลือเิน แู่แววาแล้วน่าะำะมาว่า ยูยอมับยอแทำหน้าไม่ถูยิ้มแหยๆให้แบอมแล้วหันมาสบาันเียบๆ
เาสอน้อฝึใ้วิานสอหัวให้ีๆแล้วล่ะ ะไ้ปลอภัย ...
ความคิดเห็น