คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เมื่อแจ๊คจิไม่เป็นที่ยอมรับของหวังแจ๊คสัน
่วสอสามเือนมานี้แ๊สันไม่่อยไ้ลับห้อพัอ GOT 7 เท่าไหร่ เามีถ่ายรายารรูมเมทเลย้อไป้าที่นั่น แ่วันนี้ไ้
ลับมาหนึ่วัน เพราะพรุ่นี้มีาราานิันและทารูมเมทยัไม่มีิวถ่ายทำ เลยทำให้ลับมา้าที่ห้อไ้
“มาร์ฮยอ ผมอยาินเนื้อ” เสียแบมแบมัมาาห้อนั่เล่น าม้วยเสียมาร์เออออรับปาว่าะื้อให้ มีเสียนอื่นๆุยันปนมา้วย
ประปราย
“อยาินอนนี้นี่นา ผมหิวแล้ว” แ๊สันเินเ้ามาในห้อนั่เล่นเห็นแบมแบมำลัถูหน้าเ้าับแนอมาร์พอี มาร์หัวเราะับารอ้อน
อแบมแบมแล้วผลัหัว้วยวามหมั่นเี้ยว
“เี๋ยวันสั่ให้” แบอมบอะำลัะลุไปสั่ไ่มาให้ทุน เาเอ็หิวแล้วเหมือนัน เยหน้าไปเอแ๊สันที่พึ่มาพอี
“อ้าวแ๊สัน ลับมาแล้วหรอ” แบอมยิ้มว้าให้อย่ายินี แล้วบไหล่แ๊สันเบาๆ่อนะเินไปสั่ไ่มาให้ทุน แน่นอนว่าเผื่อแ๊สัน้วย
“อ้าว ฮยอ เาให้ลับมาไ้แล้วหรอ?” ยอแทั ทุนยินีับารลับมาอแ๊สัน ้วยาราานที่วุ่นวายและารที่แ๊สันะ้อไป
ถ่ายรายารรูมเมท ทำให้พวเาไุ้ยันน้อยล
“พูอย่าับันพึ่พ้นโทษาุ” แ๊สันบ่นยอแ ทุนหัวเราะับำพูอเา แ๊สันเหลือบมอแบมแบมที่ยิ้มให้เาแล้วผายมือให้
แบมแบมเ้ามาอ
“ยินี้อนรับ พวเราิถึวามบ้าอนายะายอยู่แล้ว” ินยออแ๊สัน แ๊สันทำหน้าเ็ๆออบินยอเบาๆแล้วันออ
“ันะอน้อน่า” เาบอแล้ววัมือเรียแบมแบมให้เ้าไปหา
“ฮยอ ยินี้อนรับลับรับ” ยอแเ้ามาอแ๊สัน แ๊สันออบหน้าาเบื่อหน่ายที่ทุนแล้เาแบบนี้ เบบี๋อเา็ทำเป็น
ไม่รู้ไม่ี้ะอี
“แบมแบม!” แ๊สันเรีย แบมแบมยิ้มว้าแล้วลุึ้นมาอแ๊สัน มีมาร์อแบมแบมิมา้านหลั้วย เลยลายเป็นพวเาทั้
สามนอัน
“อเมริไทยทำอะไรัน” แบอมถามยิ้มๆ หลัาัารเรื่ออาหารให้ทุนเรียบร้อยแล้ว
“แ๊สันฮยอเรียให้มาอ้อนรับฮะฮยอ” แบมแบมบอแบอมทั้ๆที่ยัไม่หลุาารออแ๊สัน
“มัวแ่ไปเลิฟไลน์นลืมแ๊แบมแล้วมั้หวัแ๊สัน?” ินยอแวแ๊สัน เพราะพวเาไ้ิามรายารรูมเมทอยู่บ้าเวลาว่า เลยไ้เห็น
แ๊สันับยอีที่อบทะเลาะันบ่อยๆ แฟนๆ็เียร์ทั้สอนให้เป็นเลิฟไลน์แทนมัเน่ไลน์ะ้วยสิ
“JARK็โนลืม้วย อนนี้เลยะลายเป็นมาร์แบมแทน” มาร์พูำๆแล้วยิ้มว้า อรัแบมแบมแน่น
“ลายเป็นแ๊ีแทนใ่ไหมล่า?” แบมแบมแว แ๊สันทำหน้าบึ้รัแบมแบมแน่นว่าเิม
“ไม่เอา เบบี๋้อเป็นอผมสิ ห้ามนอื่นแยลูแยพ่อนะ มันบาป!” แ๊สันบอสมาินอื่นๆ มีเสียแบมแบมโวยวายว่าะาใายแล้ว
อยู่รลาระหว่ามาร์ับแ๊สัน มาร์ลายอ้อมอออนิหน่อย
“เลิแล้น้อน่า” แบอมึแบมแบมออมาแล้วันให้ไปนั่รโฟาับยูยอมแทน มาร์เลยไปนั่เาะินยอึ่้าๆเา็ือแบมแบม
ที่มียูยอมอรัฟัเหวี่ยอยู่
“ฮยอ าใผมเลยนะ ผมไม่่อยอบให้ฮยอไปรายารรูมเมทัเท่าไหร่” แบมแบมพูออมาหลัาีับยูยอมไปพัให่เพราะ
ยูยอมฟัเาอย่าับุ๊า
“ัน็ไม่่อยอบนะ ถึะเห็นว่ามันน่าสนุ็เถอะ นาย็มีวามสุี” ินยอเห็น้วย
“เลิฟไลน์” มาร์ยิ้มว้าแล้วหัวเราะ ่อนะึัวินยอมาุ๊บรัวๆ
“มาร์ฮยออ้อนอีแล้ว” ยูยอมี้ให้แบมแบมู แบมแบมบ่นที่มาร์ไม่เยุ๊บเาบ้า มาร์ยี้หัวแบมแบม้วยวามเอ็นู
“เลิแวผมับยอีน่า ผมสัาับินยอฮยอไว้ว่าะไม่เทสามปี” แ๊สันบอมาร์
“รูมเมทเล่นแรเินไป อนเรื่อบอว่าแม่นายะมาน่ะ ันไม่่อยพอใเท่าไหร่” แบอมบอ้วยหน้าาริั
“ัน็ไม่อบ นาย็เหมือนพัผ่อนไม่่อยพอ้วยแ๊สัน” มาร์บอ้วยวามเป็นห่ว
“อีัพัแหละน่า อยู่ับทุนที่นั่น็มีวามสุี เื่อผมสิ” แ๊สันียิ้มว้าีใที่ทุนเป็นห่วเา
“ฮยอ ไม่ิถึพวเราใ่ไหม?” แบมแบมถาม แ๊สันหันมามอแบมแบมแล้วอใวิ่เ้าไปอุ้มมานั่ั อรัเป็นุ๊าไม่ไ้
“น่าะมานั่ั้นานละ ยืนอยู่ไ้” ยอแพูลอยๆ แ๊สันเหล่มอ ยอแเลยหันไปุยับแบอมแทน
“ิถึสิ ิถึแบมแบมเป็นพิเศษเลยนะ ลาืนมีนเล่น้วยไหมเนี่ย?” แ๊สันรัแบมแบมแน่น
“ผมไฮยอ? นอน้วยันทุืน เล่น้วยันลอ” ยูยอมบอ
“ทุน็ไ้เล่นับน้อหมนั่นแหละ ยเว้นนาย เี๋ยวัวันไ้เป็นหมาหัวเน่า” ินยอบอแ๊สัน มาร์หัวเราะอบใ
“หวัปั๊ปปี้!” มาร์บอ แ๊สันทำหน้าอแล้วหันไปมอแบมแบม
“ัอันับมาิ” แ๊สันถามแบมแบม ทุนหัวเราะ แ๊สันอยาะเอานะลอ
“ทุนเท่าันหม ยเว้นฮยอให้ไปอยู่ที่โหล่เลย” แบมแบมบอ แ๊สันทำหน้าอแล้วเอาหัวถูแบมแบม
“ไ้ไเล่า ฮยอทำานนะ”
“แบมแบมผู้สนับสนุนแ๊ิอย่าเป็นทาาร และมาร์ผู้สนับสนุนมาร์แบมอย่าเป็นทาาร” มาร์พูแล้วยิ้มอบใในำพูัวเอ
“ยอแผู้สนับสนุนมาร์เนียร์… หรือเนียร์มาร์หว่า?” ยอแสับสนนิหน่อย
“ยูยอมผู้สนับสนุนยูแบมอย่าเป็นทาาร ผมไู้่ับมาร์ฮยอ้วยแหละ” ยูยอมสะิบอมาร์ มาร์หัวเราะแล้วึยูยอมมาอ
“โอ๋ๆ มัเน่ยัษ์” มาร์อไปำไป ทุนำที่ยูยอมืนัวออามาร์ แ๊สันทำหน้าบึ้หนัเมื่อไม่มีใรับู่ับัวเอเลย
“แล้วผมล่ะ? ไม่มีใรู่ผมเลย?” แ๊สันทวสิทธิ์อัวเอืน
“แ๊บี บีแ๊ ? ไม่สิๆ เปลี่ยนาแ๊ีเป็นแ๊แ ับยอแไ?” ินยอหัวเราะ
“ลายเป็นารประันู่ิพไปไ้ไ ินยอ ันับนายเราู่ันบนะ” แบอมพูนิ่ๆเหมือนเป็นารบัับ นอื่นๆำับหน้าเหวออินยอ
“แ๊สันฮยอ ผมเป็นห่วริๆนะ ถ้าหนัว่านี้ เล่นับวามรู้สึมาว่านี้ ผมว่าฮยอออเถอะ” แบมแบมบอ้วยหน้าาริั ทุนเห็น
้วย แ๊สันยิ้มให้้วยวามึ้ใ
“โอเ ถ้าไม่ไหวะออเลย” แ๊สันไล่อทุน้วยวามอบุ แ่็แทบหมแรับารอแบอม ยอแและยูยอม เพราะทั้สามน
ไม่ให้วามร่วมมือ
หลัาแยย้ายันไปเรียมอาบน้ำเ้านอน แ๊สัน็เ้ามาหาแบมแบมในห้อ
“ฮยอมีอะไรหรือเปล่า?” แบมแบมถามแ๊สัน แ๊สันวาามอหายูยอม
“ฮยอะมาบอว่า สบายใไ้เรื่อฮยอับยอีน่ะ” แ๊สันบอแบมแบมหลัาไม่เห็นยูยอมอยู่ในห้อ
“อ๋อ ผมไม่ไ้ิอะไรหรอ ถึมีอะไรริๆผมนี่แหละะยินี้วย แ่ฮยอะโนพ่อผัว่าเอาน่ะสิ” แบมแบมบอำๆ
“ิอะไรหน่อยน่า หวฮยอบ้า” แ๊สันบอแบมแบม แบมแบมหัวเราะแล้วอแ๊สัน
“โอ๋ๆ โอเ หวมา ห้ามมีให้เห็นอีนะฮยอ!”
“อนฮยอึยอีหลบรถ แล้วฮยอ็ันออนะ” แ๊สันี้แ
“ผมว่านะ ถ้าผมะหึฮยอไรี้ วรหึั้แ่ฮยอให้ายอนนูน่าเะแล้วล่ะ” แบมแบมหัวเราะ
“ฮยอปลื้มเยๆน่า”
“ให้สัมภาษ์้วยว่าอบ” แบมแบมหรี่ามอ
“ไม่มีอะไรริๆ” แ๊สันลุลี้ลุลน แบมแบมหัวเราะออมาเพราะลท่าทาอแ๊สัน
“หวฮยอไม่ริใ่ไหมเนี่ย” แ๊สันออทำเป็นอน
“น้อะหวทำไมล่ะ นายนั่นแหละหวน้อเินไปแ๊สัน” ินยอเปิู้ออมาแล้วอแบมแบม แสันทำหน้าใ เาลืมินยอไปไ้ไ
“ไม่ไ้หวัหน่อย” แ๊สันบ่น
“หว็บอว่าหว น้อไม่ไ้เป็นอนายนเียวนะแ๊สัน” ินยอบ่น แบมแบมหัวเราะ
“ันเลี้ยเามาั้นาน” แ๊สันเถีย
“นอื่นๆเลี้ยมา่อนนายอี” ินยอย้ำ แ๊สันหน้าบึ้
“เลิเถียันน่า แบมแบมเป็นอทุน” ยูยอมที่เปิประูเ้ามาบอทั้สอนแล้วอินยอที่อแบมแบมอีที
“ผมไม่ใ่สิ่อนะ!” แบมแบมโวยวายนเียวแบบไม่มีใรฟััน เพราะนอื่นๆมัวแ่อวว่ารู้ัแบมแบมมาว่าน่ะสิ
“ทำอะไรันเสียัไป้านอเียว” มาร์ที่มาามแ๊สันไปนอน ถามๆ หลัาฟัแบมแบมฟ้อเสร็มาร์มอทั้สอนอย่า
เหนื่อยหน่าย
“มาร์ับินยอไปนอนันมา” มาร์ลาินยอับแ๊สันไปนอนห้อัวเอ เป็นารบารเถียอทัู้่ ทิ้ยูยอมับแบมแบมที่สิ
ยัไม่ลับมาไว้ ินยอือนที่น่าลัวที่สุมาว่าแบอมฮยอ แ่มาร์ฮยอทีู่ยอมให้ินยอฮยอ บาที็น่าลัวเหมือนันแฮะ
“บที่ยูแบมสินะ” ยูยอมบอแบมแบมยิ้มๆแล้วลาแบมแบมไปนอน แบมแบมหัวเราะแล้วยอมไปนอนโยี
TALK !
อนแรั้ใะให้เป็นแ๊แบมแบบริัแหละ
แ่ทำไมมันบแบบนี้ไ้็ไม่รู้ ไหลไปเรื่อยย
ถ้าอ่านนบ็เม้นให้เ้าหน่อยนึ ิ็ไ้่ะ
ให้เ้ารู้ว่ามีนอ่านนบไม่ไ้เปิผ่านไป นะเบบี๋~
อบุที่เ้ามาอ่านนะะ~!
ความคิดเห็น