คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : MANITO (MARKBAM)
MANITO : MARKxBAM
ุเยแอบอบใรไหม? อบแ่ไม่แสออ ห้ามทำให้เารู้สึว่าุอบเา วนเาุยไปเนียนๆแบบมีวามสุ
อะไรประมานั้น แ่ผมน่ะเป็นนประเภทพูไม่่อยเ่ ะให้ีสนิท้วยารวนพูเรื่อนั้นเรื่อนี้็เหมือนะไม่เวิร์
ผมอบใ้ารระทำแสออมาว่าำพู เวลาผมอบใรผม็ะูแลเาอย่าี อยมอูเาลอเวลา อยเือน
อยห่ว ผมไม่ไู้้ี้ับเาลอเวลา แ่ผมมีเาอยู่ในสายาเสมอ ผมรู้เรื่ออเาหมทุเรื่อ ็ไม่แปลที่ผมะรู้
เพราะผมอยูแลเาอยู่ลอเวลา เรื่อเล็ๆอเาสำัสำหรับผมเสมอ ใรๆ็ว่าผมึน แ่ผมว่าผมแสออัเนนะ
เพราะทุนรู้ว่าผมอบเา … ทุนนี่ผมิว่าทุนริๆนะ ถ้าทั้โลรู้ัผมับเา ผมว่าทั้โล็ูออ
็อย่าที่ผมบอนั่นแหละ ไม่ว่าใร็ูออว่าผมอบเา มีแ่นเียวริๆที่เาไม่รู้ว่าเาพิเศษว่านอื่นๆ …
็เาที่ผมอบน่ะแหละ!
ผมื่อ มาร์ ้วน อิเอิ้น เป็นนัร้อบอยแบน์เาหลีื่อว GOT7 รับ มีสมาิทั้หม 7 น ือผม แบอม ินยอ
แ๊สัน ยอแ ยูยอม และแบมแบม ผมมาาอเมริารับ เป็นนใ้หวันที่เิที่อเมริา เรามีสมาิที่เป็นาว่าาิ 3 น
ือ ผม แ๊สันที่มาาฮ่อ และแบมแบมที่มาาประเทศไทย
“ภาริหรอรับ?” ระหว่าที่ผมำลัถ่ายทำรายาร REAL GOT7 ทีมาน็ไ้ยื่นอระาษให้พร้อมบอว่ามันือ
ภาริที่เรา้อทำ
“ภาริแรนะรับ มานิโ้เมส์! มานิโ้… มานิโ้?” ผมพูับล้ออทีมาน้วยใบหน้าๆ วันนี้เราแยันถ่ายนละที่
“ให้สุ่มับื่อเมมเบอร์ หาไ้เมมเบอร์นไหน นนั้นือมานิโ้อุ เราะอยูารเทแร์มานิโ้อุนบ
ารโปรโมทในอัลบั้มที่ 2 นี้ และแน่นอน ห้ามบอใรเ็า เพราะนี่ือวามลับ ้อไม่ให้ใรรู้ว่าใรือมานิโ้อุ
และสุท้ายใรเป็นมานิโ้ที่ีที่สุะมีราวัลให้้วย GOT7 ไฟท์ิ้! ” ผมอ่านามใบภาริ
“้อสุ่มหรอรับ?” ผมถามทีมาน ทีมานยื่นใบระาษสีแที่พับเป็นแท่ๆให้ผมห้าใบ ผมเลือหยิบมาใบนึแล้วเปิู
“ฮะฮ่า! เยส !!” ผมยิ้มแย้มและะโนออมา
“ไม่มีใรเาออใ่ไหมรับว่าผมไ้ใร? ผมะทำให้เนียนเลยรับ” ผมบอพร้อมับยิ้มว้าให้ล้อ
“พี่เป็นเทวาอนายเอ … ฮ่าๆๆ ผมพูอะไรออไปเนี่ย ่อไปนี้ผมะูแลแบมแบมอย่าีรับ ูแลอย่าีเลย
แ่แบบลับๆนะ…” ผมพูับล้อ แอบหลุฮาัวเอนิหน่อยอนพูว่าัวเอเป็นเทวา อืม… แบบลับๆ เหมือนผมะเล่นมานิโ้
แบบไมรู้ัวมานานแล้วแฮะ
วันนี้ผมมีถ่ายโว์เสรับ ่อนึ้นเวทีนทีผมอบวามือบนมือผมอนเราประสานมือเพื่อให้ำลัใันในทีม้วยแหละ
ผมรู้ว่าแฟนๆ้อสัเเห็นแล้วเอาไปฟินันอยู่แล้ว ถึผมเียบๆแ่ผม็ฟินเหมือนันนะรับ ~
อนที่เราำลัพัเรียมรอเวลาที่ะถ่ายโว์เสเพลที่สอ ผม็เห็นแบมแบมำลัถ่ายเล้ารับ เลยอถ่าย้วย แ่้วยวามที่
แบมแบมมือสั้น(หรือเปล่า็ไม่แน่ใ?) ผมเลยอาสาถ่ายให้แทน หน้าเราสอนแนบิันนิหน่อย … แ่น่าเสียายที่พอถ่ายออ
มาแล้วล้อมันไม่โฟัสเราสอนรับ ผมหยิบนมที่ผมเอามาาระเป๋าแล้วเินมานั่ระหว่าแบมแบมและยอแ
“ินไหมแบมแบม?” ผมยื่นให้เา แ่เาลับส่ายหน้าบอว่าไม่เอาแล้วหันไปสนใอะไรอย่าอื่นแทน
“แบมแบมมม ไม่เห็นแพพี่ริิ?” ยอแถามแบมแบมหน้ามุ่ย ผมมอยอแที่ััหวะ้วยสายาทิ่มแทนิหน่อย
“หื๊ม? เพท?” แบมแบมทำหน้าๆ
“ไม่ๆ แพ่าหา ไอแพอ่ะ”
“ไม่เห็นนะ”
“ั้น่วยพี่หาหน่อย” ยอแพูเสียอ่อยๆ แบมแบมลุึ้นะไปหาให้แ่ผม็ลุ่อนแล้ว่วยหา เอพอีเลยหยิบให้ยอแ
“เอ้า อยู่นี่ไ” ผมยื่นให้ยอแ
“อบุรับพี่” ยอแรับไปแล้วเริ่มเล่น แบมแบมบ่นว่าไ้ยินยอแพูเป็นเพท นึว่าเี่ยวับสัว์เลี้ย ผมยิ้ม้วยวาม
เอ็นูแล้วแอบส่สัาให้ล้อรู้เป็นนัยๆว่าผมำลัูแลมานิโ้อผม
“พี่ื้อ้าวให้ผมหน่อยสิ” แบมแบมส่สายาปิ๊ๆให้ผมะที่ผมำลัิน๊อที่ถูเมิน ผมเหลือบามอเายิ้มๆ
“ะินหรอ?”
“่ายยย ื้อเลี้ยผมหน่อย… พี่มาร์เป็นนีริๆรับ ทั้หานู่นนี่มาให้ผม เลี้ย้าวลอ้วย สุยออ่ะรับ
มันเินว่าทีุ่ะินนาารไ้เลยแหละ!” แบมแบมหันไปพูให้ลับล้อหลัาไ้ยินผมอบรับแล้วว่าะยอมเลี้ย้าวเา
ผมที่ยิ้มๆมอเามาั้แ่้นๆ หลุหัวเราะออมาับำมอเาที่มีให้ผม … ผม็แอบีในิหน่อยนะเนี่ย อาะเรียว่า
นิหน่อยไม่ไ้ เพราะรู้สึเหมือนอนนี้หน้าบานหุบยิ้มไม่่อยไ้เลยรับ แ่เี๋ยวนะแบมแบม …
นี่มเพราะนายหวัอินหรือเปล่าเนี่ย?
“เอาหมูสามั้นนะพี่” แบมแบมพูแล้วหลุหัวเราะออมา
“เอาหมูสามั้นนะ ? โอเ เี๋ยวื้อให้” ผมพูยิ้มๆ แบมแบมยิ้มว้า อย่าบอนะว่ามผมเพราะอินริๆนะ …
“ผมิน๊อ GOT7 อยู่รับ นี่ ัว G หายไปแล้ว~” แบมแบมยื่นให้ล้อู๊อที่เาินไปนเหลือแ่ัว G ็อย่าทีุ่รู้ …
ในที่สุเา็ยอมิน๊อาผม ผมหันไปมอ้วยวามเอ็นูเ็น้อย ถึวันนี้ะยัมึนๆๆแ่็ยัร่าเริเหมือนปิ ไม่ใ่สิ …
ที่มึนๆๆ็เรื่อปิ้วยเหมือนัน
“นายหิวน้ำไหม? ไม่ินน้ำหรอ?” ผมถามเา ถ้าหิวผมะไ้บริารเอาน้ำให้เาื่ม
“พี่หิวน้ำหรอ? มีแ่โล่านะ” เาถามผม แล้ว้มลไปรื้อๆะหยิบน้ำ
“ินอันนี้ไหม? อันนี้อร่อยไหม?” ผมหยิบน้ำที่เรียมมายื่นให้เา
“อ้อ อันนี้อร่อย” พูพร้อมับเี้ยวนมแ้มุ่ย
“อร่อยหรอ? แล้วไม่ิน?” ผมยื่นให้เา แบมแบมรับไว้
“พี่… พี่มีเทวาอพี่ใ่มะ?” แบมแบมถามึ้นมาะทันหัน ผมทำหน้าๆแล้วว่ามันืออะไร
“ิว่าเทวาอพี่เป็นใร? ที่พี่รู้สึะหิๆน่ะ มีะหิบ้าป้ะ?” เาถามผม้วยท่าทีริั … อย่าบอนะว่าเารู้แล้วน่ะ
“What’s angel? ยัไม่รู้อ่ะว่าืออะไร” ผมทำเป็นถามเาๆ
“REAL GOT7 SEASON 2 อ่ะ” แบมแบมบอ ผมทำท่าพึ่นึออ
“ินอะไรันหรือยั?” แบอมเินเ้ามาถามผมับแบมแบม ผมเลยี้ไปที่แบอมว่าเาน่ะน่าสสัย
“แบมแบมินอะไรหรือยั?” แบอมยิ้มให้แบมแบมแล้วถาม
“เฟสุๆอ่ะพี่” แบมแบมล้อยามผม ี้ไปที่แบอมเหมือนรู้ทัน
“ไม่ไ้เฟ นี่ริันะ” แบอมบอยิ้มๆ แล้วถามย้ำอีรอบว่าผมับแบมแบมิน้าวหรือยั
“อะไรหรอ?” ินยอหันมาถามผมับแบมแบม
“พี่ิว่าใรเป็นเทวาอพี่?” แบมแบมยื่นวน้ำที่ทำเหมือนเป็นไม์ยื่นให้ินยออบ
“My Angel? ไม่มีันอ่ะ” ินยออบแล้วหันลับไปอย่าเ็ๆ สสัยแอเิ้ลอเาะูแลไม่ี ฮ่าๆๆ
“พี่ินยอิน้าวหรือยั? แบมแบมิน้าวยั?” ยอแถามทั้สอน
“ผมินไปแล้ว” แบมแบมอบ เาไม่ยอมินน้ำที่ผมให้ไปัที ผมเลยแล้ยื่นไปให้ยอแแล้วถามว่าินไหม เพราะิว่า
ยอแไม่ิน แ่เาเปิฝาวแล้วเลียปาวแ่ไม่ินะั้น ผมเลยโวยวายนิหน่อย้วยวามเ็ๆ ยอแ็หัวเราะที่แล้
ผมไ้ แ่แบมแบม… ไม่ไ้สนใวน้ำที่ผมให้ไปเอาะเลย ผมเลยย้ายไปทำัวเป็นแอเิ้ลอแ๊สันั่วราว
และทำทีเป็นเ็ปาที่เปื้อนให้เา ็อย่าทีุ่รู้ … แ๊สันโอเวอร์แอิ้สุๆ เาทำท่าทีอใที่ผมทำแบบนั้น
และสสัยผมนิหน่อยล่ะว่าผมะเป็นเทวาอเา ะที่ผมำลันัู่รายารทีวีเพื่อรอเวลาับสมาิ แบมแบม็ัวิัน
ับแ๊สัน แถมมีเอาาแฟให้ัน้วย นแบอมแวว่ามีู่รัอยู่ในนี้้วย แ๊สันยิ้มหน้าบาน ปลื้มแหละรับแล้วรวบัวน้อ
ให้มานั่้วย้าๆัน ผมไม่รู้ว่าน้อเป็นangel อแ๊สันหรือเปล่า แ่ผมะทำเป็นแล้ไม่เห็นละัน ไม่่อยอยามอเท่าไหร่
“มันแปลๆนะ ไม่ินหรอ” ินยอพยายามป้อน๊อให้แบอมิน แบอมมีโวยวายเล็น้อย บอว่าเารับไม่ไ้
มันรู้สึแปลๆแ่สุท้าย็ยอมรับนมที่ินยอป้อนเ้าปาอยู่ี
“เพราะ angel หรือเปล่าน้าที่ทำให้าโหอเรายอมเื่อฟัแบบนี้น่ะ...” ยูยอมแวที่แบอมยอมินอที่ินยอป้อน
ินยอเลยเอานมยัปาเาะ
“พี่เป็นแอเิ้ลอผมหรือเปล่า?” ยูยอมสสัยินยอึ้นมาทันที
วันนี้ผม็ยัะูแลมานิโ้อผมรับ วันนี้เรามา้อมารแสที่อินิาโย ผมเินมาเอล้อพอี เลยเรียเาให้
เ้าไปถ่ายอนผมเทแร์มานิโ้ ผมเินเ้าไปในห้อแ่ัวแล้ว้มหยิบป้ายื่ออแบมแบมและผมึ้นมา ผมเอาสวมอให้
แบมแบมแ่แบมแบมถอออ ผมเลยพยายามะเินามิน้อแวนป้ายื่อที่อน้อให้ไ้
“ผมะไปเ้าห้อน้ำ …” น้อบอเสียอ่อยๆ ผมเลยยอมถอยห่าน้อออมา ่วยเ็บเศษหน้าอผม้วยรับ…
“แบมแบม เลิเ็หล่อเถอะ อร้อเลย” ยูยอมที่นั่้าๆผมระหว่ารอ้อมรอบที่สอพูับแบมแบม ผมเยหน้าาาร
ัเสื้อผ้าึ้นมามอเห็นแบมแบมำลัฝึท่าทาใหู้เท่ับระ
“นาย็น่ารัเถอะ!” แบมแบมเถียลับมา แล้วเินมาหายูยอม
“็นายมันน่ารันี่หว่า~” ยูยอมบ่นแล้วทำหน้ามุ่ย แบมแบมเินเ้ามา๊อแ๊ใส่ยูยอม ท่าทาแบบนี้ยิ่น่ารั
เ้าไปให่เลยรับ
“ผมน่ารัหรอ? อย่าแม้แ่ะินะรับ!” แบมแบมหันมาพูับล้อที่ามถ่ายเราอยู่ ผมแอบำในใ เาไม่เยยอมเลย
ริๆที่ะูเท่มาว่าน่ารัเนี่ย
“ทุนรับ ่วยันส่ำอบมานะรับ ว่าผมเนี่ยะ เรียว่าน่ารั เ็ี่ เท่ หรือว่าหล่อมาว่าัน? เลือมาสอ …
เอ้ย ไม่ใ่ หนึ่อย่าาในสี่ัวเลือนี้นะรับ ้อวามไหนโนใผมมาที่สุ ผมะมีราวัลให้รับ ไ้แุ่๊บๆอผมรับ!”
แบมแบมบอแฟนลับผ่านล้อ เาาหวัำอบประมาว่า หล่อ เท่ และเ็ี่มาอะไรประมานั้น
“ถ้าทุนบอว่าเาน่ารั ผมะสู่บใหุ้เลยรับ” ผมบอพร้อมับยิ้มหวานให้ล้อ ไม่ว่ายัไผม็เียร์ให้ทุน
บอเาว่าน่ารัอยู่ี ็เาน่ารัริๆนี่นา ~ แบมแบมทำหน้ามุ่ยแล้วเินหนีไป ผมับยูยอมหัวเราะามหลัท่าทานั้น
น่ารัริๆเลยรับ
“เมี๊ยว~ ทำท่าแบบนี้อ่ะ” ผมเินมาูเสียร้อเมี๊ยวๆว่าเ็ๆเล่นอะไรัน ินยอ ยอแและแบมแบมำลัพูอะไรับ
ล้อัอย่า ผมเลยเินมาร่วมว้วย
“พี่มาร์ทำใหู้หน่อย พี่มาร์ถนันี่~” แบมแบมบอ
“ทำท่าแมวแบบน่ารัๆอ่ะพี่ เอ้า เริ่ม” ินยอบอผมแล้วให้ผมทำท่าแมวับล้อ
“เมี๊ยว ~” ผมทำท่าแมวแบบแอ๊บแบ๊วใส่ล้อไป แล้วถอยออมาให้แบมแบมทำบ้า
“แ๊ว ~!” ผมิว่าแบมแบมน่าะพยายามทำท่าเ็ี่ ? เพราะมีิาใส่ล้อ้วย ถึแม้ว่ามันะูล็เถอะ
พวเราหัวเราะำในท่าทาอแบมแบมันให่
“แมวหาเรื่อๆ” แบมแบมบอแล้วหัวเราะ ถอยออมา ผมเหลือบเห็นมืออินยอทีุ่มมืออน้อแล้วยิ้มหวาน…
“หลายนไ้หลเสน่ห์นายเป็นแถบๆแน่เลย” ินยอพูับล้อริั แบมแบมเลยไ้ใยิ่ทำให่ ผมเลยเินหนี
ออมาาล้อ รู้สึไม่อบในิหน่อยแฮะ…
“พวเราพี่ให่ที่เหมือนน้อเล็ับน้อเล็ที่เหมือนพี่ให่รับ!” ยูยอมแนะนำัวผมับเา อนนี้เราำลันั่รอเวลา
เลยมาออล้ออทารายารันนิหน่อย ผมออเาไว้ ยับัวห่าาล้อนิหน่อย
“พี่ถอยไปทำไมล่ะ? พี่้ออยู่้าหน้าิ พี่หน้าเล็อ่ะ ผมหน้าให่” ยูยอมบ่นที่เาไ้อยู่้านหน้าล้อ
“ไม่อ่ะ พี่ะอยู่รนี้เพราะว่าพี่เป็นพี่” ยูยอมหน้าเหวอไปนิหน่อย
“วันนี้ผมินพาส้าับพี่มาร์้วย” ยูยอมเล่าให้ล้อฟั ผม็ทำหน้าแบ๊วไปามเรื่อ
“อร่อมไหม?”
“อร่อยสุๆเลยรับ~ ริๆนะแบบว่ามัน - ”
“อผ่านหน่อยนะร๊าบบ ~” ินยอเินผ่านหน้าล้อ ทำให้ยูยอม้อหยุพูลารัน
“เินผ่าน้าหลั็ไ้นี่นา ทำไมนายทำแบบนี้ล่ะ!” ผมโวยวายทวสิทธิ์แทนมัเน่ยูยอมที่โนััหวะารพู
“อผ่านแป๊ปนะรับ~!” แบมแบมเินผ่านหน้าล้อ ทำให้ผมหยุว่าินยอลารัน… ุ็รู้ผมว่าน้อไม่ลหรอ
ริไหมล่ะ? ไม่ไ้ลำเอียเลยนะรับเนี่ย! ริๆนะ…
“พาส้าอร่อยริๆนะพี่…” ยูยอมเล่า่อ
“อื้อ อร่อยริๆ” ผมอบยูยอมไปแบบสบเสี่ยม
หลัาที่พวเราวุ่นวายันอยู่ัพัับารแ่ัว อนนี้พวผม็ไ้นั่พัรบทุนแล้วรับ ผมนั่ิับแ๊สัน
อนนี้โฟาที่ผมนั่มีผู้ายสี่นนั่้วยันือแบอม ยูยอม แ๊สันและผม ผมเห็นแบมแบมเินมาแ่ไล แล้วมาแล้ทำเป็น
เทแร์แบอมเหมือนเป็นมานิโ้อเา แล้ว็โนแบอมไล่ให้ไปูแลมานิโ้ัวริะ
“ถอยไปิ๊! แบมแบมมานั่นี่มา” ผมใ้มือันแ๊สันออให้มีพื้นที่ว่าระหว่าผมและเา แ๊สันมีท่าทีในิหน่อย
ับท่าทีอผมแล้วมอแบบเือๆ แ่ผมไม่สนใเรียแบมแบมให้มานั่้วย
“ทำไมพี่สอมารานี้อ่ะ” แ๊สันทำหน้าอใส่ผม ในะที่แบมแบมำลันั่ลระหว่าเรา
“โทษที พี่พูแรไป” ผมบออโทษเมื่อนึึ้นไ้ว่า อาะทำให้แ๊สันรู้สึไม่ี แ๊สันเลยยิ้มออมาว่าไม่เป็นไร
เาแ่แล้อนเยๆ
“แปลไหม? เวลาพี่ทำท่าแอ๊บแบ๊วน่ะ” แ๊สันถามแบมแบมพร้อมับทำท่าแบ๊ว ูสอนิ้วสอมือไว้รลูา
ทั้สอ้า แ่แบมแบมหันไปมอแล้วไม่สนใ ้มลอะไรัอย่า แ๊สันเลยีแบมแบมเบาๆ
“หื๊ม? พี่ถามผมหรอ?” แบมแบมถามแล้วเยหน้าึ้นมามอ แ๊สันทำหน้าอนิหน่อย่อนะทำท่าแบ๊วใหู้อีรอบ
“็น่ารัีออ พี่ทำอะไร็น่ารัหมแหละ” แบมแบมบอแล้วยิ้มหวาน ผมเหลือบามอนิหน่อย
“ว่าอะไรนะ?” แ๊สันเหล่ามอ ยิ้มแ้มแทบปริ ผมว่าเาีใมา มาแบบม๊ามาเลยน่ะ
“พี่ทำอะไร็น่ารัไปหมน่ะแหละ” แบมแบมพูอีรั้แล้ว้มลไปอะไรัอย่า่อ แ๊สันทำปาู๋ใล้ๆแบมแบม
พอแบมแบมเยหน้าึ้นมา เา็ทำเสียุ๊บใล้ๆปาแบมแบมแล้วถอยออไป แบมแบมยิ้มให้แบบๆ
“MY BABY , BABY BAMBAM” แ๊สันเอานิ้มวี้ที่้าวแ้มแบมแบมแล้วบอ ผมหมั่นไส้ มอมาัพัละ
เลยีหัวแ๊สันไปทีนึแล้วผลัออไปให้ห่าแบมแบม นี่ผมิถูิผิที่วนแบมแบมมานั่รนี้เนี่ย !?
วันนี้เรามีแฟนไน์ันรับ แล้ว็มีภาริเทแร์มานิโ้อเรา้วย โยารเล่นบันไูสุ่มเลือภาริรับ
ผมสุ่มเลือาารร้อเพลในารใ้เลือสุ่มอะไร็ามออเมริา ไ้ัว I รับ
“ไ้เลื่อนเ้าอี้ให้มานิโ้นั่รับ … ไม่่อยยานะ ผมอูภารินอื่น้วยไม่ไ้หรอ? ทำไมอ่ะ?” ผมถามทีมานไปๆ
แล้ว็นึึ้นไ้ ถ้าใหู้ผม็รู้สิว่าใรเป็น angel อใร ฮ่าๆๆ
“ภาริอผม… ็ไม่ไ้ยานะรับ ถ้าไ้นั่้าวแบมแบม็ทำไ้อยู่แล้วแหละ แล้วอยู้วยนะรับ~” ปิ็ูแลัน
อยู่แล้วนี่รับ สบายๆ แน่นอนพอเริ่มานผม็เลื่อนเ้าอี้ให้แบมแบมนั่ไ้อย่า่ายาย แฟนลับไ้มีโมเม้นให้ผมับแบมแบม
เพิ่มึ้นแน่ๆ าที่มีแ่แ๊แบมมานาน
“พี่มาร์ พี่ิว่าัวเอน่ารัไหม?” แบมแบมถือล้อเ้ามาถามผม อนที่ผมำลันั่ทำผมเรียมึ้นแฟนไน์อยู่
“อืมม… น่ารัมั้” ผมอบไปแบบๆ แบมแบมำลัะทำอะไรอเา เาไม่ใ่ angel อผมนี่นา?
“แล้วพี่ิว่าัวเอหน้าาน่ารัไหม?”
“็น่ารันะ” ผมอบยิ้มๆ
“ถ้าั้นผมล่ะ พี่ว่าผมเป็นไ?” แบมแบมถามผม แน่นอนสิรับว่า้อน่ารัอยู่แล้ว
“นายเหมือนเ็น่ะ…” ผมอบแล้วมอหน้าเา
“แล้วน่ารัไหม?” หื๊ม? เาอ่อยผมหรอ?
“อ่าฮะ”
“ผมทำไม?” แบมแบมถามแล้วมอาผม
“น่ารัไ” อบโยไม่ละสายาออาหน้าเา ามอเ้าไปในาเา นาย้อารอะไรเนี่ยแบมแบม?
“น่ารัมาหรือน่ารัมั้ แบบไหนอ่ะพี่?”
“แ่แบบ… หน้าเ็ไเลยน่ารั” เาอยารู้อะไราผมหรือเปล่าเนี่ย? ผมื่นเ้นแล้วนะ…
“ไม่ๆ ือสรุปอ่ะพี่ ว่าน่ารัมาหรือว่า็น่ารัีมั้?”
“น่ารัมา…” ผมอบแล้วยิ้มให้ ผมไม่เยิว่าเา็น่ารัี ผมิว่าเาน่ารัมาลออยู่แล้วล่ะ แบมแบมระิบ
อะไรัอย่าับล้อ เาไม่พอใหรอ? เาเป็นมานิโ้ผมหรือเปล่า?
“นาย็หล่อีนะ…” ผมพูเอาใเานิหน่อย ไม่ริเลยันิ นายน่ารัมาว่า
“แล้วหล่อไหมล่ะ? โถ่~” แบมแบมโวยวายใส่ผม เาเลิเล่นแล้วไปนั่แ่หน้าแทน ผมเลยเิมเ้าไปหา
“เี๋ยวันัทรให้นายเอ เอาให้หล่อระเบิไปเลย” ผมพูับเาแล้วลมือัผมให้
“ริๆ านผมือเป็นสไลิสท์นะรับ” ผมหันไปพูเล่นับล้อแล้วแอบเล่นผมอเาไปแบบเนียนๆ น่ารัริๆเลยน้า~
หลัาแ่หน้าเสร็ เรา็มานั่รอเวลารับ ผมเลยหาเรื่อวิพื้นให้เาี่หลัผม
“เอาัห้ารั้นะพี่มาร์” แบมแบมบอ ผมรับปาแล้วเริ่มวิพื้น … ปราว่าอั้แ่รั้แรรับ ผมยเาไม่ึ้น
แย่ริๆ อับอายนะรับเนี่ย
“แบมแบมมานี่มา” แบอมเรียแบมแบมไป เาะลอมั่
“ใรวิไ้ห้ารั้ ใ้ให้ผมทำอะไรผม็ะทำเลยเอา” แบมแบมประาศไว้ แบอมับแ๊สันะแ่ัน
“ห้ารั้หรอ ? ั้นเี๋ยวูเลย” แบอมมั่นใว่าัวเอ้อทำไ้แน่ๆ … เฮ้ๆ ไม่ไ้ิะมายึแบมแบมไปใ่ไหมเนี่ย?
“มั่นใเนอะ” ยูยอมส่เสียแว
“ห้ารั้เนี่ยนะ รอบเียวให้ไ้่อนไหม?” แ๊สันพูเ็ๆ
“เยิบไปล่าๆหน่อย ้าบนมันหนั ไปอยู่ร่วเอวหน่อย” แบอมบอแบมแบม
“เี๋ยวเอว็หัหรอ” ผมบ่นแบอม ไม่้อวิเลย็ะีมา ผมหวนะ!
“หนึ่” เบีนับ เสียเหมือนะาใาย
“สะ สอ” ยัไม่ทันนับสอ เา็ร่วรับ ฮ่าๆๆ แ๊สันะเ้าไปรับแบมแบมมานั่บนหลั่อ แ่ผมัแล้วเ้าไป
แย่ิมาอลออีรอบ อแ้ัวอีรอบนึหน่า ~
แบมแบมเาะผมทั้ัว เอาาเาะผมไว้้วย และผม็ร่วั้แ่รอบแรอีแล้ว … ว๊า ไม่โอเเลย
“ผมหนัแ่ 45 เอน้า” แบมแบมพู
“ไปลน้ำหนัเถอะ” ผมพูแวเา พยายามเบี่ยเบนวามหน้าแเมื่อี๊ไป อับอายริๆรับ
“ล้ามแน่นนานี้ ยัไม่ไหวอีหรอพี่?” แบมแบมพูแล้วับล้ามแ๊สัน ผมใ้สายาพิามอไปนิหน่อย
้วยวามอิา
“สามรั้นะ” แ๊สันบอแบมแบม
“พี่ทำไ้ สู้ๆ! พี่หุ่นเ๋สุในวละ เอานะพี่แบอมให้ไ้นะ” แบมแบมให้ำลัแ๊สัน เี๋ยวนะแบมแบม…
ทำไมพี่นายไม่เห็นให้ำลัใอะไรเลยล่ะเฮ่ย!?
“สามรั้หรอ?” แ๊สันถาม
“ม่ายๆ ห้ารั้ิพี่~”
“ห้ารั้หรอ?”
“พี่ ยืาออไป่อน” แบมแบมบาแ๊สัน มีัท่าให้้วย ไม่ลำเอียเลยนะแบมแบม !
“แ๊สัน ราวที่แล้วนายวิไ้เท่าไหร่นะ?” แบอมถามแ๊สันที่ราวนี้ั้เป้าไว้ว่าทำให้ไ้ห้ารั้
“รั้เียว ฮ่าๆๆ เี๋ยวิ อย่ามาถ่วเวลาิ” แ๊สันหัวเราะแล้วบ่น เพราะเาให้แบมแบมึ้นมาบนหลััพัละ
เหมือนะเสียแรไปแบบเปล่าประโยน์่อนที่ะวิพื้น
“เอานะพี่ อ่า เริ่ม!” แบมแบมให้สัา
“หนึ่” ูสบายๆนะเนี่ย ไม่มีสั่นเลยแฮะ
“สอ” ไม่ริน่า ! แ่เา็ร่ว่อนถึสาม ฮ่าๆๆ แบอมรีบมาแย่แบมแบมไปี่หลัใหม่ ผมอยาทำให้ไ้นะ
แ่รอบเียวผมยัไม่รอเลยอ่ะ ไม่ไหวๆ
“หนึ่” แบอมรอบนีู้มั่นใ สบายๆเลยแฮะ
“สอ”
“สาม” ท่าะไม่โอเแล้วล่ะ มีหวัทำไ้แหๆ
“เอาลมาว่านี้ิ๊” ผมบอแบอม พอเาทำามที่ผมบอรั้ที่สี่เลยไม่สำเร็ ฮ่าๆๆ
“ห้ารั้ ทำไ้นะ ริๆอ่ะ” แ๊สันอท้าประลออีรอบ
“ไ้ี่ทีนะ เมื่อี๊น่ะ?” ะที่แ๊สันั้ท่าำลัะวิพื้น แบอม็ถามัึ้นมา ทำให้แ๊สันหัวเราะนหมแร
“แบมแบม ยูยอมมาทำผมไ้แล้ว” พี่ผู้ัารเรียแบมแบมไป เย้! ไม่มีใรไ้ัวแบมแบมไปรับทุน~
“มาร์ มานี่มา” แบอมเรียผมให้ไปแทนที่แบมแบม ผมไปเาะอยู่บนหลัแบอม แบมแบมที่ไ้ยินเลยเิมลับมาู
น้อะหวผมบ้าไหมน๊อ? แบอมวิพื้นโยมีผมอยู่บนหลัไ้ั้ห้ารั้แหนะ ! ไม่รู้ว่าเพราะน้อเาะไม่ีหรือเปล่า
เลยทำให้ใร็ทำไม่ไ้ แ่็ีแล้วล่ะ ฮ่าๆๆ
หลัาที่ทุนทำผมเสร็ เรา็มานั่รอเวลาที่ห้อรับ แบมแบมหยิบนมมาอ่านว่ามันืออะไรเรียมที่ะินเ็มที่
“ไอนี่ืออะไรไม่รู้หรอ?” ผมว้านมมาามือแบมแบม แล้วเอาไสล์ั้แ่หน้าผาลมา เราเยเล่นเมส์วานมไว้
บนหน้าผาแล้วยับให้ลปาันน่ะรับ
“อ๋อ มันือไอนั่นน่ะหรอ โอ้ ผมอบรสนี้ๆ” แบมแบมโวยวาย้วยเสียื่นเ้น มีผมยิ้ม้วยวมเอ็นู มุ้มิ้ีไหมล่ะรับ
“โอ้ๆ ผมอบรสนี้” ยอแทำเสียเลียนแบบแบมแบม
“เลียนแบบพี่แบอมหรอ?” แบมแบมหันไปถามแล้วหัวเราะ
“ทำไมบอว่าเลียนแบบพี่แบอมล่ะ? ันเลียนเสียนายอยู่นะ” ยอแถามแล้วหัวเราะๆ
“็พี่ทำเสียุปู่อ่ะ” แบมแบมบอ
“ทุนรับ วันนี้เราึ้นไลฟ์เป็นรั้สุท้ายแล้วน่าเสียายอ่ะ อ้ะ ผมอบอันนี้มา อบริ อบั อบมามาย
อบมาๆ” ำลัพูเรื่อึ้นไลฟ์รั้สุท้ายอยู่ีๆแบมแบม็เปลี่ยนเรื่อพูเป็นเรื่อาละแมที่ำลัแะะั้น
ผมหันมามอเา้วยวามำ
“อบริ อบั อบุ ฮ่าๆๆ” ผมพูาม ทุนลวิธีารพูอเา หัวเราะันยให่
“ผมอบริ อบั อบุ ๊อบอบ อบม๊ามา” แบอม็ล้อเารับ ผมหยุหัวเราะไม่ไ้เลย มันลมาๆ
“ผมอบริ อบั อบุ ๊อบอบ อบม๊ามา” ยอแ็ล้อามเหมือนัน
“นมที่ผมอบือ าละแมร์ถั่วแแบบสูรโอลิโัะลาย” แบมแบมพู
“โอลิโัะลาย” ยอแล้อ ยิ่แบมแบมพูผม็ยิ่ำ
“รสโป๊อผมเลยรับอันนี้” เายัพู่อไป ยอแำนลั้นไม่อยู่ หัวเราะแบบเอาเป็นเอาาย
“รสโป๊ รสโปร๊ ฮ่าๆๆ” ผมล้อเา
“ทำไมเล่า!” แบมแบมทุบรโฟาใล้ๆาผมแล้วโวยวายที่ผมล้อเา
“นายบอรสโปร๊อ่ะ” ผมพูไปำไป เาทำหน้าบึ้ไม่พอใ
“ผมพูภาษาถิ่นหรอ” แบมแบมแถ แล้วหัวเราะออมา้วยวามฮาัวเอ ยอแหันไปหยิบล้อาทีมานมา
ทำเป็นรายารทีวีแทน ให้แบมแบมเป็นแรับเิ
“สวัสีรับุแบมแบม”
“สวัสีรับยอแทีวี อบุที่เิผมมานะรับ” แบมแบมเล่น้วย
“ำลัทำอะไรอยู่รับเนี่ย?” ยอแถาม
“ำลัินาละแมรับ เห็นป่าว?” แบมแบมูาละแมใหู้ ยอแหัวเราะ
“อร่อยไหมรับเนี่ย ไส้อะไรรับ?”
“อร่อยรับ อืม… อันนี้หรอรับ เาลัมรับ” แบมแบมอ่านะุะั
“เาลัสิ” ยอแแ้ให้
“อัน่อนหน้านี้เป็นถั่วแรับ” ภูมิในำเสนอสุๆ ผมว่าเาน่าะไปเป็นพรีเนเอร์าละแมนะรับเนี่ย
“ไม่เบื่อหรอรับ?”
“เนี่ยหรอ? มีั้หลายรสะเบื่อไ้ไ” ยอแหัวเราะ ไม่เ้าใแบมแบมที่ินาละแมอยู่ไ้
“เฮ่ย อะไรอ่ะ… มันมีเม็ๆอ่ะ” แบมแบมที่ำลัเี้ยวุ้ยๆ ะั แล้วเียบไป ยอแเลยหันมาเล่นับผมแทน
“พี่มาร์ ทำอะหยัอยู่(ภาษาถิ่น)” ผมที่ำลัมอแบมแบม เลยว้านมมาินแ้เ้อ
“พี่มาร์ ทำอะหยัอยู่(ภาษาถิ่น)” ผมเลียนแบบยอแ
“บ่ไ้อู้แบบนั้นัำเลย (ภาษาถิ่น)” ยอแพู
“บ่… บ่ไ้อู้แบบนั้นัำเลย (ภาษาถิ่น)” ผมพยายามพูเลียนแบบเา
“โอ๊ย! พี่มาร์หนิ” เาบ่น ผมเลยหัวเราะ
“พี่มาร์ๆ เราลอพูภาษาถิ่นันูไหม?” แบมแบมเสนอึ้นมา
“แ่นาย้อเป็นเ้าอภาษาถิ่นนะ” ผมบอเา
“บ่ไ้เป๋น(ภาษาถิ่น)” แบมแบมอบ
“แ่นายเริ่มพูอ่ะ” ผมิ้มๆเาแล้วยิ้มให้
“ริ๋า ผมอู๋ะอั้นริ๋า?(ผมพูแบบนั้นริหรอ?)”
“ริ๋า ผมอู๋ะอั้นริ๋า?(ผมพูแบบนั้นริหรอ?)” ผมเลียนแบบเา ยูยอมเินเ้ามานั่้วย แล้วถามว่าเราทำ
อะไรัน เล่นอะไรันอยู่
“แบมแบมอ่ะ อบพูเหมือนอมอะไรไว้ในปารับ” ยอแวิเราะห์
“ม่าย่ายย” แบมแบมปิเสธ พวเราเลียนแบบเา
“เพราะลิ้นแบมแบมให่รับ” ผมวิเราะห์่อ
“ลิ้นผมให่เพราะินเผ็่าหา มันเลยบวม!” แบมแบมเถีย
“แบมแบมอ่ะรับ อบทำปายื่นๆออมาเวลาพู แล้ว็อบแลบลิ้นเลียปาเวลาพู้วย” ยูยอมวิเราะห์าม
แบมแบมส่สายาให้ยูยอมว่า ลับหอเี๋ยวเอแน่ อะไรประมานั้นเลยรับ ฮ่าๆๆ
“Round one, Bambam knock down! Yigueom win! “ ผมประาศัยนะรอบแรให้ยูยอมรับ
“ำไว้นะยูยอม ันแ้แ้นนายแน่!” แบมแบมู่ไว้ ไม่น่าลัวเลยรับ… แ่น่ารั
“เยาะแ้แ้” ยอแล้อ
“ผมไปทำอะไยให้พี่แว๊~” แบมแบมโวยวาย
“ผมไปทำอะไยให้พี่แว๊~” ยอแับยูยอมเลียนแบบแบมๆ รอบนี้ผมไม่เล่น้วยรับ ไ้แ่ยิ้มๆ
เหมือนน้อใล้ะโรธริแล้วแฮะ
“ทำีมา” ยอแมยูยอม
“นายแล้ัน่อนนะ” ยูยอมรีบบอแบมแบม ลัวแบมแบมโรธริ
“ถ่ายันไป่อนนะ เี๋ยวเ้าห้อน้ำแป๊ป” แ๊สันเินเ้ามาบอพวเรา เหมือนะั้ใบอแบมแบมโยเพาะ
มั้เนี่ย … ทำัวีนะ มีารรายาน้วย
“พี่โผล่มาาไหนเนี่ย?” แบมแบมหันไปมอแบบๆ แ๊สันยิ้มให้แล้วบออีรอบว่าะไปห้อน้ำ
“พี่อยาลอเลียนแบบูไหม?” แบมแบมหันลับมาพูับพวผม
“พรี่อยาะเยียนบับูแมะ?” ผม่วยยูยอมับยอแล้อแบมแบม ผมไม่ไ้พาลนะ เรื่อแ๊สันไม่เี่ยวเลยนะ
ไม่เี่ยวเลยริริ๊ แบมแบมทำหน้าเหมือนถูหัหลั
“ทีใรทีมัน สลับันบ้าสิ”แบมแบมบ่น
“นะ ะ… ัรอบ มะ… มาเล่นัน” แบมแบมพูิๆัๆ
“ะ … ะ … ั ระ… รอบ มะ… มะ… มาเล่นะ…ัน” แบอมส่เสียมาร่วมแม หลันั่เียบมานาน
“ทำไมมาเลียนแบบผมอ้ะ!” แบมแบมเหวี่ยใส่
“มายมาเลียนบับผมอ้ะ! เหย เพ่อย่าเวอร์เะ ” นที่แล้แบมแบมเ่ที่สุโผล่มาแล้วรับ ือแบอมนั่นเอ ฮ่าๆๆ
ยูยอมับยอแปรบมือให้วามเทพอแบอม แบมแบมนิ่ไปแป๊ปนึ ผมิว่าเ้าอาะำลัิแ้แ้นล่ะ ~
“ผมอยู่วนี้่อไปไม่ไ้แล้วรับ!” แบมแบมเ้าไปเย่าัวแบอมแล้วพูอนๆ
“เฮ้ย โรธริิ?” ยอแถาม
“วนี้แบบ… หัวหน้าว็นะ…” แบมแบมพูแล้วเินหนี
“เาให้พี่ทำนะแบมแบม พี่ไม่ไ้อยาทำเอเลย~” แบอมแ้ัว ผมรู้ว่าเริ่มเิวิฤิละรับ
ทุนลัวแบมแบมโรธ ผมน่าะรอ เพราะผมเริ่มเียบมาัพัแล้ว ฮ่าๆๆ
“ใรอพี่เล่า!?” แบมแหวใส่ แบอมี้มาที่พวผม ผมทำหน้าเี๋ยมเี้ยมไว้่อนเผื่อวามผิะลล สุท้ายแบมแบม
็ยอมที่ะลืมๆไป เพราะพวผมหานมให้น้อิน วันนี้ผมทำหน้าที่ angel ไม่่อยีเลยรับ เน้นอารม์ส่วนัวล้วนๆ แหะๆ
ในที่สุวันนี้็มาถึ ถึเวลาเลยมานิโ้แล้วรับ! ทีมานเริ่มเปิย้อนใหู้ว่าใรเป็นมานิโ้อใร นถึาที่
ผมเอานมให้แบมแบมิน ่วยหาอให้ยอแ และเอาน้ำให้แบมแบม
“ไม่รู้หรอ? ว่าพี่มาร์เป็น angel?” ยอแถาม แบมแบมส่ายหน้า ทำหน้าแบบไม่น่าเื่อ
“ไม่แปลหรอ แบมแบมื่อบื้อ” ยอแหัวเราะ เลยโนแบมแบมฟาไปที ถึาที่ผมเลื่อนเ้าอี้ให้แบมแบม
แบมแบม็โวยวายออมา
“โห่ ไม่ริอ้ะ ไม่เห็นรู้เรื่อเลย” แบมแบมทำหน้ามุ่ย ทีมานแไอศรีมให้พวเราพอีให้ินไป้วยูไป้วย
“แบมแบมินหน่อยสิ” หลัาแบมแบมัเ้าปาไปไ้หนึ่ำ ผม็อน้อิม น้อ็ไม่บ่นัำทั้ๆที่ไอศรีมเรา
็มีเหมือนัน นี่ผมไม่ไ้ิุ๊บทาอ้อมนะ … ผมแ่อยาิมูเยๆ หมายถึิมไอศรีมน่ะ
“ทำไมพี่ทรยศผม!?” แบมแบมโวยวาย ผมหันไปูหน้าอ อ่อ ถึอนที่ผมะพัให้แบมแบมแ่แล้พัให้แ๊สัน่อน
“ไม่ไ้ทรยศอะไรัหน่อย” ผมบอเา
“อ่อ ผมไม่รู้เลยว่าพี่ทำภาริ เนียนมา” เาบอพอเห็นผมลับไปพัให้เาหลัาที่พัแ๊สัน
“ผมไม่รู้เลยอ่ะ ว่าพี่เป็น angel อผม” แบมแบมบอออมาหลัาเราถ่ายทำรายารเสร็แล้ว ผู้นะารเล่นมานิโ้
ือแ๊สันรับ
“ทำไมล่ะ?”
“ปิพี่็ูแลผมีอยู่แล้ว แอบเสียในะเนี่ย ที่พี่เลื่อนเ้าอี้ให้เพราะภาริมานิโ้น่ะ” แบมแบมทำหน้าอ
แสว่าเารู้ัวมาลอล่ะสิ ว่าผมูแลเาีแ่ไหน
“แ๊สัน็ูแลนายีนะ” ผมลูบผลัหัวเาแล้วบอ พยายามเบี่ยวามนใเาเป็นเรื่ออื่น
“ผมสนิทับพี่แ๊สัน แ่็ไม่ไ้หมายวามว่าผมไม่สนใพี่นะ ผมอบที่พีู่แลผมแบบนี้” แบมแบมบอหน้าาริั
“พี่็อบที่ไู้แลนายแบบนี้เหมือนัน อบที่ไู้แล แล้ว็ูแลเพราะอบ้วย” ผมยิ้มว้า
“ผม็อบให้พีู่แล ยอมใหู้แลเพราะอบเหมือนัน” แบมแบมับแ้มผมส่ายไปมา ผมหัวเราะ
“ันสำัับนายมาว่านอื่นๆไหม?” แบมแบมทำหน้าบึ้
“ถึผมไม่แสออว่าพี่สำั แ่พี่็น่าะรู้ัวป้ะ? ที่ผมินที่มีพี่อยู่้วยลอนี่็น่าลัวพอละนะ หายไปนี่ายแน่ๆ”
แบมแบมบ่น แปลว่าผมสำัมาสินะ ีในิๆนะเนี่ย
“ออะไรอย่าไ้ป้ะ?”
“อะไรอ่ะพี่?”
“มาร์แบมอ่ะ ีว่าแ๊แบมนะ…”
“ผมให้พี่แ๊เป็น MY WIFE ไปแล้วอ่ะ” แบมแบมบอเสียอ่อยๆ ผมพยัหน้านิ่ๆ
“ั้นพี่เป็น MY HUSBAND ผมละันเนอะ?” ผมะทำอะไรไ้ล่ะรับ นอายิ้มว้า~
LAST SPECIAL :
“หวัายี” แบมแบมเรียื่อแ๊สัน
“ัน์พิมุ์” แ๊สันเรีื่อแบมแบมลับบ้า
“หวัายี~” เสียแฟนลับรี๊ร๊าเรียแ๊แบมันให่
“ัน์พิมุ์” ผมหันไปมอทั้สอน้วยวามหมั่นไส้ ่อนที่ะโว์เหนือ้วย…
“ัน์พิมุ์ ภูวุล” ผมพูึ้นนิ่ๆ
"รี๊ !!! มาร์แบม" ยิ้มว้าให้แ๊สันและแบมแบมอย่าอารม์ี ALL KILL แย่ีนแ๊แบมสำเร็ :)
สวัสี่ะ ลอนแรแล้ว
อย่าลืมแร์วามิเห็นบอนเียนเนอะ
ะไ้เอาไปปรับปรุัน่อไป่ะ
อบุที่อ่านนบนะะ :)
ความคิดเห็น