นักเดินทางแลกความตาย

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

-บทนำ-

ท้องฟ้าในยามราตรีนั้นช่างงดงามเกินกว่าจะมีใครเข้าใจถึงความงามที่แท้จริงของมันได้ มันงดงามมาก ท้องฟ้าที่ราวกับว่าเป็นใจกันทอเป็นสีดำสวย บนฟ้าทาบไปด้วยแสงของดวงดาวพร้างพราว

          เด็กสาวผมดำซอยเดินไปมาท่ามกลางกลุ่มคนในเมืองใหญ่นกแก้วสีฟ้าแปลกตาบินว่อนไปมาเหนือาคาร3ชั้น ก่อนจะบินลงมาเกาะที่บ่าข้างขวาของเด็กสาว เธอมองนกสีฟ้าตัวโปรดที่ทำท่าจะจิกกินสิ่งแปลกปลอมที่ติดตามขนสีฟ้าสวยของมัน พลางมองไปด้านหน้าพบกับขทานที่นั่งกันอยู่4-5คน เด็กสาวควักเศษเงินในกระเป๋าให้ขอทานคนละนิด คนละหน่อยจนครบทุกคน

        เธอเดินไปเรื่อยๆและเดินเข้าไปในตรอกซอยที่ทั้งมืดและแคบ เธอเดินไปเรื่อยๆตามประสา คนไร้ดินแดน จนกระทั่งเธอเดินมาจนสุดตรอกซอยแห่งนั้น เธอก็ได้พบกลุ่มวัยรุ่นนักเลงประมาณ 4-5 คน กำลังรุมซ้อมเด็กหนุ่มแปลกหน้าอยู่ เด็กหนุ่มก้ได้แต่เพียงใช้มือและแขนบังการกระทำของพวกนั้น

      “นี่พวกคุณ คนๆนั้นเป็นคนในถิ่นของฉันนะ”เด็กสาวเอ่ยปากปกป้องเด็กหนุ่มแปลกหน้าที่ไม่เคยพบกันมาก่อนอย่างเผลอตัว เมื่อนักเลงพวกนั้นหยุดเด็กหนุ่มก็สลบลงไปเนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยแผลต่างๆนาๆ นักเลงพวกนั้นมองหน้าเด็กสาวด้วยความงุนงง

      “เป็นผู้หญิงแท้ๆแต่กลับทำอวดเก่ง”

      “ใช่เดี๋ยวก็ตายเปล่าหรอกหนู”

      “ฉันว่านะ ถ้าเธอยังอยากมีชีวิตอยู่ก็ไปจากที่นี้ซะดีกว่านะ สาวน้อย”

       วัยรุ่นนักเลงพูดขึ้นพร้อมทำท่าทางยียวนกวนประสาทใส่เด็กสาวผมดำก่อนที่หัวหน้าแก๊งจะเดินมาเชิยคางเด็กสาวขึ้นยื่นหน้าเข้าใกล้ ก่อนจะกระซิบข้างหูและงลท้ายประโยคด้วยคำที่เกลียดที่สุด 'สาวน้อย' จนทำให้เธอเงียบไปครู่หนึ่งและเงือยหน้ามองนักเลงผิวสีแทนตรงหน้าและกำหมัดแน่ก่อนจะบรรจงมันลงไปบนใบหน้าของนักเลงคนนั้น
            "คิดผิด คคิดใหม่ได้นะ พวกสวะ"
           เด็กสาวพูดด้วยนํ้าเสียงดุกราว จ้องหน้าพวกที่เหลือด้วยสายตาเย็นชาราวกับจะแช่แข็งพวกที่เหลือ เมื่อพวกนั้นเห็นว่าลูกพี่ของตนถูกเด็กสาวคนเดียวชกเข้าที่ใบหน้าเพียงครั้งเดียวเท่านั้นก็ล้มลงนอนกับพื้นและมีเลือดกำเดาไหลออกมาจากจมูกทั้ง2ข้าง จึงรีบลากลูกพี่ไปอย่างทุลักทุเลก่อนจะหายตัวไปในซอยตรงข้าม
          เด็กสาวเดินเข้าไปหาร่างของเด็กหนุ่มที่นอนแน่นิ่งอยู่ ด้วยสายตาที่พร้ามัวเพราะอาการตัวศรีษะก่อนหน้านี้ประกอบด้วยบริเวณนั้นปราศจากแสงที่จะสามารถเล็ดลอดมาได้จึงทำให้เด็กสาวเห็นหน้าของเด็กหนุ่มตรงหน้าไม่ค่อยชัดเจนนัก 
          "เฮ้อ...ยังไม่รู้อะไรเลย แต่ดูเหมือนคุณยังจะไม่อยากตายสินะ เอาเป็นว่า...ฉันจะช่วยคุณเองละกัน"
          เด็กสาวพูดขึ้นก่อนจะคุกเข่าลงข้างๆร่างของเด็กหนุ่ม เเละหยิบมีดพกออกมาจากกระเป๋าและวางคมของมีดเล่มนั้นลงบนข้อมือของตนเองและกดมันลงก่อนจะลากมีดเล่มนั้นจนมีเลือดไหลอาบไปทั่วแขนของเธอ เธอค่อยๆใช้มือขางที่ใช้จับมีดก่อนหน้านี้เปิดปากของเด็กหนุ่มให้เลือดของตนไหลหยดเข้าไปในปากของเขาให้ได้มากที่สุด จากนั้นเด็กสาวก็เริ่มบริกรรมคาถา เมื่อพิธีจบลงก็พาเด็กหนุ่มไปยังคอนโดมิเนียมของตน
                         __________________________________________
           เด็กหนุ่มผมดำค่อยๆตื่นขึ้นจากความฝัน แสงจ้าจากหลอดไฟในห้องสีขาวสะอาด เด็กหนุ่มใช้มือขึ้นมาป้องแสงไฟและพยายามปรับสายตาให้เข้ากับแสงได้ครู่หนึ่ง และจึงลุกขึ้นมองสิ่งต่างๆรอบตัว
           ประตูห้องสีนํ้าตาลเปิดออกหลังประตูบานนั้นปรากฎร่างของเด็กสาวผมดำ สวมกางเกงยีนขาสั้น สวมเสื้อแขนกุดสีขาว มีลายด้านหลังของเสื้อเป็นรูปหัวกะโหลกสีดำ ด้านหน้ามีตัวหนังสือสีแดงสดเขียนว่า'DEAD'ตัวหนาทึบ ในมือถือถาดที่มีแก้วนํ้าและถ้วยกระเบื้องที่มีฝาปิดอยู่ ผมสีดำของเธอถูกมัดรวบเป็นแกละทั้ง2ข้าว น่ารักน่าชังมันช่างแตกต่างจากสีหน้าที่เรียบเฉยของเธออย่างเห็นได้ชัด
           เด็กสาวผมดำเดินมาหาเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงนอนสีฟ้าใสก่อนจะวางถาดในมือลงบนโต๊ะข้างเตียงและนั่งอยู่ข้างๆเด็กหนุ่ม
           "คุณน่ะ ไปทำอะไรกับเจ้าพวกนั้นหรือคะ? ถึงได้ถูกรุมจนเอาชีวิตไม่รอด"เด็กสาวประเดิมเอ่ยปากถามออกไป
           "ผมเเค่เดินเล่นเฉยๆ แล้วพวกนั้นก็มาหาเรื่องผมเอง...แล้วคุณ...?"เด็กหนุ่มตอบพร้อมลงท้ายคำตอบด้วยคำถาม
           "ไอริณทร์ เป็นคนช่วยคุณไว้ แล้วคุณล่ะ?"
           "เพรชครับ เพรชรัตน์ ยินดีที่ได้รู้จัก และขอบคุณที่ช่วยผม"เด็กหนุ่มตอบคำถามที่เด็กสาวถาม
            "ค่ะ แล้วคุณจะเอายังงัยต่อ จะอยู่ที่นี่ต่อหรือว่าจะยังงัยคะ?"เด็กสาวถามต่อ
            "ผมไม่ที่ไปหรอกครับ ดังนั้น ผมขออยู่กับคุณแล้วกันนะครับ"เด็กหนุ่มตอบ    
            "แล้วแต่นะคะ ฉันทำข้าวต้มไว้ให้เชิญทานได้นะค่ะ ทานเสร็จแล้วก็นอนพักนะคะ เดี๋ยวฉันขอตัวไปเขียนบันทึกต่อก่อน"ไอริณทร์พูดด้วยนํ้าเสียงเย็นชาก่อนจะเดินไปที่ประตูไม้สีนํ้าตาลอีกครั้งและเปิดมันออก หลังประตูบานนั้นมีนกแก้วมาคอร์ตัวหนึ่งรออยู่ เธอเดินออกไปพร้อมกับมาคอร์ตัวนั้น เด็กหนุ่มจึงทำตามที่เด็กสาวสั่งไว้เมื่อครู่ และนอนหลับไป