คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : อึมครึม
บรรยาาศอึมรึม เียบเียบทั้ๆ ที่ทั้สอนยัเผิหน้าันอยู่ในห้อโถแรอฤหาสน์ที่ผ่านพ้นประูเ้ามา นัวเล็ว่ามอรแ่เหลือบามอพื้นลอเวลา ส่วนนที่ถืออภิสิทธิ์และล่าวอ้าว่าเป็นผู้ปรอออีฝ่าย็้อมอสำรวนรหน้าราวับะ้นหาวามผิ ทำให้นัวเล็ว่ารู้สึอึอันอยาะรีบออไปให้พ้นาสายามล้าโยเร็ว แ่ไม่อาทำไ้
“เรียนบแล้วนายะทำอะไร่อ”
“ผมะอไปเรียนหนัสือ่อที่มหาวิทยาลัยในเมือหลวรับ”
“ฮะ นายว่าไนะ”
“ผมวาแผนว่าะไปเรียนหนัสือ่อในเมือหลวรับ”
“เมือหลว”
“รับ”
“แล้วนายะไปอยู่ับใร”
“ผมะไปับเพื่อนอผม”
“ใร เพื่อนอนายือใร”
“เอเนรับ เพื่อนร่วมั้นเรียนที่นี่อผม”
“ัน ไม่ให้นายไป”
“ทำไมรับ”
“.....ันไม่ให้นายไป”
“แ่ผมอยาเรียนที่นั่น”
“นาย็เรียนมหาวิทยาลัยในเมือนี้่อสิ”
“แ่ผม ผมอยาไป มันเป็นวามฝันอผมที่ะไ้ไปเรียน่อและใ้ีวิในเมือนั้นสั่วหนึ่อีวิ”
“เมือให่แบบนั้น ผู้นมามาย นายะไปอยู่อย่าไรนเียว แล้วใระูแลนาย รู้บ้าไหมว่ามันอันรายที่ะไปใ้ีวิในเมือให่แบบนั้นามลำพั ันไม่ให้นายไปหรอ”
“แ่ผมูแลัวเอไ้ แล้วผม็ไปับเพื่อน ไม่ไ้ไปอยู่นเียวอย่าทีุ่ิ”
“นั่นแหละ ันไม่ให้นายไป”
“อร้อล่ะรับเอป ุให้ผมไปเรียน่อในเมือหลวเถอะรับ”
“ทำไม ทำไม้อไปเรียนที่เมือหลว ัน็เรียนที่นี่ ใรๆ เา็เรียนันที่นี่ ทำไมนาย้อิ้นรนไปหาวามลำบาใส่ัว้วย”
“แ่มหาวิทยาลัยที่นี่ไม่มีะที่ผมะเรียน่อนี่รับ”
“นายะเรียนอะไร”
“ศิลปะรับ”
“ไม่ไ้ ทนายประำระูลแ้ให้นายรู้ั้นานแล้วนี่ว่าทรัพย์สมบัิเศษหนึ่ส่วนสามอระูลอัปเปอร์ในเมือนี้ะเป็นอนาย เรย์ อัปเปอร์ อนที่นายอายุ 20 ปีบริบูร์”
“.....”
“ะนั้น..นาย้อเรียนบริหารธุริ เพราะ เมื่อนายเรียนบแล้วนาย้อบริหารทรัพย์สมบัิและิารอนายเอ ันะไมู่แลให้นายไปลอทั้ีวิหรอนะ เ้าใไหม”
“.....”
“เรย์ อัปเปอร์ นายเ้าใใ่ไหม”
“ลผมะ้อรอนถึวันที่ผมอายุ 20 ใ่ไหม ผมถึะมีสิทธิทำามใแล้ว็ไปาฤหาสน์อัปเปอร์ไ้”
“นายเ้าใถู้อแล้วเรย์ นายะ้ออยู่ในปรออันในฤหาสน์อัปเปอร์่อไปอี 4 ปี แล้วันะใหุ้เมอร์รูหาที่เรียน่อที่ีที่สุในเมือนี้ให้นายเอ นายน้อยออัปเปอร์”
“.....”
ความคิดเห็น