คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตระกูลอัปเปอร์
สามเือนผ่านไป
ห้ออาหารอฤหาสน์ระูลอัปเปอร์
พ่อบ้านเ่าแ่อระูลอัปเปอร์ยืนุมเิูแลวามเรียบร้อยอฤหาสน์ พร้อมำับสาวใ้ที่ยอาหารเ้าเ้ามาเสิร์ฟให้เ้าอฤหาสน์หนุ่มที่เาอยูแลมาั้แ่เล็ั้แ่น้อย ในระหว่าที่นั่อ่านหนัสือพิมพ์พร้อมฟัรายานเรื่อราว่าๆ าพ่อบ้านอยู่บนโ๊ะอาหารัวยาวที่มีเพียเานั่อยู่นเียว ไร้เาผู้อาศัยอยู่ร่วมฤหาสน์อีนมาเนิ่นนาน
เอปวาหนัสือพิมพ์ลอย่าหมวามอทน และเยหน้าึ้นมอพ่อบ้านหนุ่มให่อระูลอัปเปอร์เพื่อถามถึสิ่ทีุ่่อนอยู่ในใและรออยะไ้ยินแ่็ยัไม่ไ้รับารรายานเสียที
“เาเป็นอย่าไรบ้า”
“ะรับ เอ่อนายท่านหมายถึ”
“เรย์ เาเป็นอย่าไรบ้า”
“อ้อ นายน้อยเรย์ ่วนี้เาออไปเรียนหนัสือ และลับเ้าฤหาสน์ั้แ่บ่ายทุวัน เป็นเ็ีเหมือนเย ไม่ไ้เถลไถลไปเเรที่ไหนเลยรับ ลับมา็ลุอยู่แ่ในห้อพัอัวเอ ไม่ไ้ออไปเที่ยวเล่นุนที่ไหน อ้อแล้ว็่วนี้นายน้อยเรย์อเ็บที่นอนแล้ว็ทำวามสะอาห้อพัเอรับ เาอไม่ให้ใรเ้าไปรบวนในห้อพั เห็นบอว่า่วนี้เรียนหนัมาเพราะใล้ะบแล้ว เาอยาอยู่เียบๆ ไม่อยาให้สาวใ้เ้าไปวุ่นวายในห้อรับ”
“หืม เาทำเป็นหรือ”
“รับ”
“เ็บที่นอนแล้ว็ทำวามสะอาห้อพัเอน่ะ เาทำเป็นหรือ”
“นายน้อยเรย์เาบอว่าทำไ้รับ”
“แล้วเอ่อ เาหายป่วยแล้วใ่ไหม”
“รับนายท่าน”
“เายัลมาทานอาหารที่ห้อนี้ไหม แล้วลมาอนไหน”
“ลมาทานอนเ้าบ้ารับ แ่พันี้นายน้อยเรย์แทบไม่รับอาหารเลย มีบ้าที่บาวันนายน้อยหยิบิมือึ้นไปทานบนห้อ แ่ในห้อนี้ไม่เยนั่ทานมานานแล้วรับ เห็นบ่นว่า่วนี้เหนื่อยๆ น่ะรับ”
“อืม ุเมอร์รู่วยูแลแล้ว็ัอาหารบำรุให้เาหน่อย็แล้วัน ถ้าเา้อารอะไร็หาให้เา อ้อแล้ว็เพิ่ม่านมเาให้สมับเป็นนายน้อยระูลอัปเปอร์้วยหละ อย่าให้เาลำบา”
“รับนายท่าน”
อัลฟ่าหนุ่มเ้าอฤหาสน์อัปเปอร์ยืนทอสายานิ่มอลมา้านล่าอระเบียห้อพัสลับับ้มลูนาฬิาสีเินที่สวมใส่อยู่บน้อมือแร่อเาอย่าัใ
วบนึื่นึมีรถมินิูเปอร์สีาวเามันปลาบแล่นเ้ามาอหน้าบันไทาเ้าฤหาสน์อัปเปอร์ และหนุ่มน้อยวัยเียวันทั้สอนยัพูุยหยอล้อันอย่าสนุสนานอยู่บนรถเป็นนานว่าที่โอเม้าหนุ่มน้อยผู้เป็นนายน้อยอฤหาสน์อัปเปอร์ะ้าวาลารถ โยมีเสียเพื่อนายอเาหัวเราะามหลัมาและออรถิวลับออไปทิ้เ็หนุ่มผมสีบลอน์ที่หล่อเหลาราวับเทพบุรพร้อม้าวอพะรุพะรัที่หอบหิ้วมาไว้้านหลั
หลัามอามรถอเพื่อนายที่มาส่นลับสายาแล้ว เรย์ึรวบรวม้าวอทั้หมึ้นมาทั้ถือและหอบหิ้วนล้นมือ แล้ว่อยๆ หมุนัวเินเ้าฤหาสน์ ทิ้วามเหน็บหนาวที่เย็นาไว้เบื้อหลั เาปรารถนาเพียะลับไปุัวนอนอยู่บนเียอุ่นๆ ที่รุ่นไป้วยลิ่นอายที่เาทุรนทุรายหามาทั้วัน
ความคิดเห็น