สลักรักร้าย

เป็นชู้นี่ตกนรกขุมไหน?

-ศาตรา-

ส ลั ก รั ก ร้ า ย

โดย…คัทรินทร์

________________________

ถ้าการลืมเขามันง่าย เหมือนที่เขาลืมเธอได้ก็คงดี...

.

.

เธอมอบทุกอย่างให้เขาเพราะความบริสุทธิ์และไร้เดียงสา

แต่เขากลับสาดสี ทิ้งเธอไปอย่างไร้ค่า...

เจ็ดปีผ่านไป โลกเหวี่ยงเธอกลับมาเจอกับเขาอีกครั้ง

ในวันที่เธอเกือบจะลืมเขาไปหมดทั้งหัวใจ...

ศาสตรา (คุณวุธ)

"เป็นชู้นี่ตกนรกขุมไหน?"

ลภัสดา (หนูภัท)

"คนสารเลว..."

**************************************

“หนูภัทชอบผู้ชายแบบไหน”

“ไม่ใช่แบบคุณวุธแน่นอนค่ะ”

“งั้นเหรอ ไม่ชอบแบบฉันเหรอ แต่ทำไมฉันรู้สึกว่าหนูภัทชอบผู้ชายแบบฉันล่ะ”

“คนหลงตัวเอง” ลภัสดาว่าใส่หน้า สบตากับเขาตรงๆ อยากจะรู้นักว่าเขาไปเอาความมั่นใจผิดๆ แบบนี้มาจากไหน

คนถูกหาว่าหลงตัวเองยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะบดเบียดร่างกายเข้าหาอย่างคุกคาม

“สายตาหนูภัท... หลอกฉันไม่ได้หรอก รักก็บอกว่ารักสิ ปากแข็งทำไม” เขาไล้ข้อนิ้วไปตามแก้มนวลใสที่ซับสีเลือดฝาด

ลภัสดาเม้มริมฝีปากแน่นพลางเบือนหน้าหนี เกลียดที่เขารู้ทัน เกลียดที่สายตาเธอมันปิดเขาไม่ได้...

เธอยังคงเป็นลภัสดา เด็กสาวผู้โง่งมคนนั้น

คนที่หลงรักเขาอย่างไม่เสื่อมคลายเหมือนเมื่อเจ็ดปีก่อน!!!