ลำดับตอนที่ #68
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #68 : บทที่ 68 ความเอาแต่ใจ
บทที่ 68 วามเอาแ่ใ
มิาเอลลืมาื่นึ้นอีรั้ แ่พอำไ้ว่าเาอยู่บนร่าออ์เเมี่ยนเา็ยิ่ใ แ่พระอ์็อเาเอาไว้อย่าอ่อนโยน
“ื่นแล้วเหรอ” ทรทัทาย ยิ้มให้เา
“รับ” มิาเอลอบหน้าแ พยายามะยับัว แ่ร่าอันเปลือยเปล่า็เสียสีับร่าายอพระอ์ นร่าอพระอ์ื่นึ้นมาอี มิาเอลรู้สึไ้ ็หน้าแ
“เราอโทษ เราปรารถนาเ้า นร่าอเรามันเ็บปวไปหมแล้ว อย่ายับัวสิ ยิ่เ้ายับเรา็ยิ่้อาร” ทรรัส สีหน้าูทรมาน นมิาเอลรู้สึสสาร
“ปล่อยผมสิรับ” มิาเอลเสนอ
“เราิถึเ้า อยาอเ้าไว้นานๆ” ทรรัส
“แ่พระอ์ำลัทรมาน” มิาเอลล่าวเสียเบา เารู้ว่าารไม่ไ้ปลปล่อยมันทรมานนาไหน
“เราไม่เป็นไรหรอ ถือเป็นารทำโทษเราไปในัวไม่ีเหรอ” ทรรัส
“ผมไม่ไ้อยาเห็นพระอ์ทรมานเสียหน่อย” มิาเอลล่าว แล้ว็รู้สึเสียใ ทีู่เหมือนเาำลัุหลุมให้ับัวเอ พระอ์พลิร่าอเาลไว้ใ้ร่าอพระอ์
“ั้นเ้าะ่วยเราปลปล่อยไ้ไหม” ทรรัสถาม มิาเอลหน้าแั
“ผม...” มิาเอลลัเล พระอ์ึลุึ้น
“เราล้อเล่นน่ะ” ทรรัส
“ฝ่าบาท... ผม... ้อทำยัไรับ” มิาเอลล่าว แทบไม่อยาเื่อหูว่าเาพูออไป แ่อ์เเมียนีับเามาเหลือเิน เาไม่อยาเห็นแ่ัวมาไปว่านี้
“เ้าไม่ำเป็น้อฝืนหรอ เรารู้ว่าเ้าไม่ไ้มีวามทรำเี่ยวับเราอยู่ และเ้า็เยเลียารร่วมรัไม่ใ่เหรอ” ทรรัสอ่อนโยน มือ ให่ไล้ที่ใบหน้าอมิาเอลแผ่วเบา
“ผม... ับ ... พระอ์ ...” มิาเอลเอ่ยถามไ้แ่นั้น
“เ้าทำให้เราลั่ ร่าายอเราปรารถนาเ้า และเ้า็เยปรารถนาเรามาเ่นัน” ทรรัส มิาเอลนิ่เียบไป
“เราะไปอาบน้ำ บาทีอาะทำให้เราเย็นล” ทรรัสและเินไปที่ห้อน้ำ
“ฝ่าบาทรับ... ผม” มิาเอลล่าวบาอย่าที่พระอ์ไม่ไ้ยิน พระอ์ึเินลับมาหา
“เ้าว่าอะไร” ทรถาม ลูบศรีษะนัวเล็
“... ร... ร่วมรั... ับผม” มิาเอลล่าว ใบหน้าหวานแั
“เ้าเห็นเราเป็นนบ้าามนานั้นเลยหรือ เ้าไม่ำเป็น้อฝืนทำหรอ” ทรรัส
“พระอ์รัผมใ่ไหมรับ” มิาเอลถาม
“เรารัเ้าหมหัวใ” ทรอบริั
“แล้วผมล่ะรับ รัพระอ์หรือเปล่า” มิาเอลถาม
“สิ่สุท้ายที่เ้าบอเรา่อนเ้าะผ่าั ือำบอรัอเ้า” ทรรัสอย่าเ็บปวเมื่อิถึ
“ผมำอะไรไม่ไ้เลย แ่ผม็รู้ว่าพระอ์ไม่ไ้โห ถึผมะำไม่ไ้ แ่ร่าายอผมำพระอ์ไ้ ร่าายอผม้อารพระอ์” มิาเอลล่าว
“ผมรู้ว่าพระอ์เ็บปวที่ผมเป็นแบบนี้ เ็บปวที่ผมำอะไรไม่ไ้ แ่ในวันนี้เพราะพระอ์เอาแ่ใ ผมเหมือนำอะไรึ้นมาไ้บ้า แม้ะยัสับสนอยู่ บาทีหาพระอ์ูแลผมเหมือนอน่อนที่ผมะเสียวามทรำ บาทีผมอาะำอะไรึ้นมาริๆ ็ไ้” มิาเอลอบ
“เรารัเ้า ปรารถนาเ้า ้อารเ้า ทุลมหายใอเรามีแ่เ้า แ่เราไม่อยาถูเ้าเลีย เราลัวว่าเ้าะไม่รั และไม่้อารเรา เราลัวะทำให้เ้าเสียใ เราึไม่อยาฝืนใเ้า เรารัเ้ามา มายิ่ว่าสิ่ใ” ทรรัส มิาเอลพยายามยืนึ้น พระอ์ึเ้ามาประอ นัวเล็อพระอ์ไว้
“ผมะเลียนที่รัผมมานานี้ไ้อย่าไร ผม... อยาะลอูรับ ผม้อาร ...ร่วมรั... ับพระอ์” มิาเอลล่าวอย่าไม่แน่ในั เาหวาลัว แ่เา็อยาะลอเื่อในรหน้าูสัรั้ พระอ์ออบร่าอมิาเอลไว้ ุมพิอย่าอ่อนโยน อุ้มนัวเล็วาบนเีย ่อนะสวมเสื้อลุม และเินออไปาห้อ มิาเอลไม่เ้าใ เาิว่าเาทำอะไรผิ แ่พระอ์็เินลับมาพร้อมับุสีาวและสีำ
“เ้าำุนี้ไ้ไหม” ทรรัสถาม มิาเอลส่ายหน้า
“เราเยพาเ้าไปเที่ยวมไร่ไวน์ในฝรั่เศส เ้าสวมุนี้ แ่เ้าเลือพันผ้าพันอสีำอเรา” ทรรัส
“เราเยสัา่อเ้าว่าหาเ้าำไม่ไ้ ว่าเ้าเยรัเรามานาไหน เราะสร้าวามทรำใหม่ให้ับเ้า เราะทำให้เ้ารัเราอีรั้ เราะพาเ้าไปเที่ยว ไปฝรั่เศสับเรานะ ไปาร์โว์ เอ ลาเบลล ับเรา” ทรรัส
“แล้วานอพระอ์ล่ะรับ” มิาเอลใ
“็ให้นอื่นทำไป สำหรับเรา เ้าือสิ่ที่สำัที่สุ เ้าอบที่นั่น บาทีเ้าอาะำอะไรึ้นมาบ้า็ไ้” ทรรัสเอาแ่ใเป็นที่สุ มิาเอลหน้าแที่ทรทำให้ับเามานานี้
อ์นาธานเนียลำลัโรธัเมื่อทราบว่าพระเษาอมเอาแ่ใ แอบหนีออาวัในเวลาลาวันแสๆ แ้ับพระอ์เพียว่าะอหยุหนึ่วันเพื่อูแลมิาเอล และบอว่าะพามิาเอลไปเที่ยวนอวั แ่็พาหมอปิแอร์และพยาบาลไป้วย 3 น พร้อมอรัษ์ำนวนหนึ่ ว่าพระอ์ะทรทราบ อ์เเมี่ยน็อยู่บนเรื่อที่ำลัะออ และบอเพียว่าะไม่ลับนว่ามิาเอละีึ้น
อ์นาธานเนียลทั้โรธ และโมโหพระเษาแ่็ทำอะไรไม่ไ้ ึ้อมาลับ้าวอแทน
“เส็พี่นาธานเนียล” เสียเบาๆ ัึ้น อยู่หลัประูห้อทรานอย่าหวาๆ อ์นาธานเนียลึ่อยๆ สบสิล
“ว่าอย่าไร เ้าายน้อยริสโเฟอร์” ทรรัสทั ้วยน้ำเสียุ่นมัว เ้าายริสโเฟอร์เป็นเ้าายอ์เล็อราวศ์ อายุเพีย 20 ันษา และำลัศึษาอยู่ในมหาลัยปี 2 ในานาเีย นอาใบหน้าทีู่สวยหวานุสรี ร่าายที่บอบบาแ่าาเ้าายพระอ์อื่นแล้ว วามสามารถ และสิปัา มิไ้เป็นรอเ้าายพระอ์ใเลย
“ผมเ้า่วสปริเบรแล้วรับ มีอะไรที่ผมพอะ่วยานไ้บ้าไหมรับ” เ้าายน้อยถาม อ์นาธานเนียลไ้ยิน็ยิ้มออมาอย่าีใ เินเ้ามาโอบอน้อาย่ามาราอย่ารัใร่
“เ้ามาไ้ัหวะีริๆ ริสโเฟอร์” ทรรัสอย่าอารม์ี ผิับน่อนหน้าราวับนละน และเริ่มร่ายยาวมอบหมายานให้ับเ้าายน้อยผู้โร้าย
เมื่อมาถึยัฤหาสน์ อ์เเมี่ยน็ทรอยอยู่เีย้ามิาเอลลอเวลาไม่ห่า ลออาทิย์ที่ผ่านมา พระอ์็แทบะลายเป็นเาามัวอเา พระอ์อยวนุย พาไปเที่ยวที่่าๆ ทำี และเอาใเาสารพั ไม่ว่าเาอยาไ้อะไร หรือทำอะไร พระอ์็ามใเาหมทุอย่า นมิาเอลไม่เ้าในรหน้า ่อนหน้าพระอ์็ูเย็นา และเ็บปว อนนี้ลับมาเอาอเอาใ แล้วยัมาทำหวานใส่เาอี
“หน้าเรามีอะไริหรือ” ทรรัสถามะปอแอปเปิลให้นรหน้าที่เอาแ่้อพระอ์
“พระอ์เอาแ่ใ แถมยัโหร้ายับนอื่น ไม่อบให้ใรมาัใพระอ์ แล้วทำไมพระอ์ถึไ้ทำีับผมนัล่ะรับ” มิาเอลถามอย่าไม่เ้าใ
“เ้ายัไม่เ้าใอีเหรอ ว่าเรารัเ้ามาแ่ไหน” ทรรัส ป้อนแอปเปิ้ลให้นัวเล็ พอมิาเอละหยิบมาถือ พระอ์็ไม่ยอม สุท้ายึ้อัามืออพระอ์ มิาเอลหน้าแอีรั้
“เ้าไม่สบายหรือเปล่า” ทรรัสถามเอาหน้าผามาแะที่หน้าผาอนัวเล็ มิาเอล็ยิ่หน้าแเ้าไปอี
“ผมสบายีรับ พระอ์หยุทำเรื่อน่าอายแบบนี้ไ้แล้ว” มิาเอลแอบบ่น
“เ้าไม่อยาให้เราอ่อนโยนับเ้าหรอหรือ” ทรถาม ป้อนแอปเปิ้ล่อ มิาเอลึทานามืออพระอ์อย่าว่า่าย และพยัหน้าน้อยๆ
“แอปเปิลอร่อยไหม” ทรถาม มิาเอลยิ้ม
“อร่อยรับ” นัวเล็อบ
“อเราิมบ้าไ้ไหม” ทรถามเรียบๆ มิาเอลพยัหน้า พระอ์ึรั้ร่าเล็เ้าหา่อนะรอบรอริมฝีปาบาอย่าเย้ายวน หอมหวาน และรัวนใ ลิ้นอพระอ์หยอล้ออยู่ที่ริมฝีปา ่อนะสอใส่เ้าไป้าๆ ลิ้นเล็อมิาเอล็่อยๆ อบสนอ่อพระอ์ ลิ้นพระอ์เี่ยวระหวัรั้ให้ลิ้นอนัวเล็เ้ามาในปาอพระอ์ มิาเอลอ่อนระทวยไปหม ยินยอม่ออ์เเมี่ยนโยไม่อาะัืน วามปรารถนา่อัวึ้นอย่า้าๆ แ่อ์เเมี่ยน็ถอนริมฝีปาออ ปล่อยให้มิาเอลูหลละเมอับรสูบที่เพิ่ผ่านไป
“เ้าเป็นแอปเปิลที่อร่อยที่สุ” ทรรัส มิาเอลรู้สึเินอาย อ์เเมี่ยนรัสแ่สิ่น่าอายอย่าไม่สะทสะท้านแบบนี้ไ้อย่าไร
“เราปรารถนาเ้านแทบะาใอยู่แล้ว เป็นอเราไ้ไหม” ทรรัสถามามรนมิาเอลใ
“ผม...ผม็บอพระอ์ไปแล้วไม่ใ่เหรอรับ พระอ์่าหาที่ไม่ยอมแะ้อผม” มิาเอลล่าวหันหน้าไปทาอื่น ไม่ยอมมอนรหน้า ลออาทิย์ที่ผ่านมา อ์เเมี่ยนเอาแ่ยั่วให้เาปรารถนา แ่็ไม่ยอมแะ้อเาริๆ เสียที และอีรั้ที่มิาเอลใทีู่่ๆ อ์เเมี่ยน็ลุึ้นยืนเ็มวามสู่อหน้าเา ร่าายที่ให่โ แ่สัมผัสอพระอ์ลับอ่อนโยน พระอ์้อนร่าเาึ้นไว้ในอ้อมอ ทรประทับริมฝีปาลรอบรอเาไว้ าุมพิที่อ่อนโยน็่อยแปรเปลี่ยนุมพิทีุ่ัน เร่าร้อนนแทบหลอมละลายเาเสียให้ไ้ พระอ์อุ้มมิาเอล เินึ้นไปที่ห้อบรรทม วาร่าเล็ลบนเียให่ ้อมอนัวเล็ไม่วาา ่อยๆปลเปลื้อเสื้อผ้าอพระอ์อออย่ารีบร้อน และามึ้นมาบนเีย พระอ์ุมพิริมฝีปาบาอย่าโหยหา ูลืนวามหวานทั้หม ลิ้นร้อนสอใส่เ้าไปเี่ยวระหวัับลิ้นเล็ ที่อบสนอ่อพระอ์อย่าเ็มใ มือให่ล้วลใ้เสื้ออมิาเอล ลูบไล้ผิวเรียบเนียนอย่าแผ่วเบา ่อนะมาหยุหยอล้ออยู่ับทับทิมเม็าม นมิาเอลราออมาอย่าเสียว่าน
พระอ์ลุึ้นถอเสื้อผ้าอมิาเอลออ เมื่อมัน้าพระอ์็ีมันออแทน พระอ์ูบไร้ล่ำทิ้รอยแาๆเอาไว้ รอบรอหยอเย้าทัมทิมเม็าม ูลืนอย่าหิวระหาย หยอเย้านมิาเอลราออมา แ่พระอ์ไม่ไ้หยุแ่นั้น พระอ์เลื่อนล่ำ ูบที่หน้าท้อแบนราบ หยอล้อที่สะืออมิาเอลอย่าแผ่วเบา นนัวเล็หัวเราะ พระอ์ูบบริเวรอบๆ แ่ไม่ยอมสัมผัสร่าอมิาเอล มิาเอลอ้อนวอนอย่าัใและทรมาน
“ฝ่าบาท…” มิาเอลไม่เ้าใ ร่าายอเาำลัลุ่มร้อนไปหม วามปรารถนาำลัรอบำ ร่าายอเา็ูะทรยศเาเอาื้อๆ ร่าอเาื่นัวอย่าเ็มที่ทั้ๆ ที่อ์เเมี่ยนยัไม่ไ้สัมผัสเาเลยแท้ๆ แม้เาะไม่มีวามทรำเี่ยวับพระอ์ แ่ร่าายนี้ลับำและอบสนอ่อทุๆ สัมผัสอพระอ์อย่าไม่้อสสัย วามปรารถนารอบำเานหมสิ้น ร่าายอเาสั่ให้พูออมา
“ฝ่าบาท ไ้โปร ผม้อาร ้อารพระอ์” มิาเอลอ้อนวอนอีรั้ อ์เเมี่ยนยิ้ม สัมผัสร่าอมิาเอล รอบรอเา้วยปาและลิ้น มิาเอลราออมาอย่าพึพอใ วามปรารถนาำลัะถึุสูสุ เา็รู้สึถึนิ้วอพระอ์ำลับุรุเ้ามาทา้านหลั นัวเล็ใ พระอ์ึหยุ ถอนปาออและพลิัวให้มิาเอลหันหลัให้พระอ์ พระอ์ยสะโพอมิาเอลึ้น เอื้อมมือมาสัมผัส้านหน้า และ้มลเล้าโลม้านหลั ลิ้นอพระอ์เล้าเลียอยู่ที่ปาทา นมิาเอลเสียว่านไปหม
“หาเราไม่เรียมพร้อมเ้ารนี้ เ้าะเ็บ เราสัาว่าเราะทำให้เ้ามีวามสุ” ทรรัสเสียแหบพล่า มิาเอลรู้สึถึนิ้วอพระอ์ที่่อยๆบุรุเ้ามาอีรั้ แ่พระอ์ทำอย่าแผ่วเบา และ่ำอ วามหวาลัวในอนแรเปลี่ยนเป็นวามปรารถนา นิ้วให่อพระอ์ยับเื่อ้าภายใน ทรหมุนวนและยับเ้าออ้าๆ ้านหน้าพระอ์็ยัยับมือปลุเร้า ้านหลั็บุรุเร่าร้อน มิาเอลเสียว่านอย่าไม่เยเป็นมา่อน เมื่อมิาเอลุ้นิน นิ้วที่สอ และสาม็ามมา พระอ์ยับเ้าออเป็นัหวะสอประสานทั้หน้าและหลั มิาเอลอรัเป็นัหวะ เสียราัึ้นทุารยับอพระอ์ เสียหอบหายใอย่าแรและถี่ ไม่นาน นัวเล็็ปลปล่อยออมา พระอ์ปาเอาอเหลวนั้นมาป้ายที่ส่วนปลายยออพระอ์ และเอามันมาหยอล้ออยู่ที่ปาทารัที่ร้อนระอุ ับแน่น ร่าอพระอ์ถูไถไปมาอย่าเย้ายวน ทั้ๆ ที่มิาเอลที่ปลปล่อยไปแล้ว แ่ร่าอเาลับ่อยๆ ื่นัวึ้นมาอี วามปรารถนา วามสุมามาย ถูปรนเปรอให้นมิาเอลแทบาใ้วยวามสุสัน์ ร่าอพระอ์่อยๆ แทรัวเ้าไป้าๆ และหยุนิ่เมื่อร่าอพระอ์ฝัอยู่ภายในมิาเอลนมิ นัวเล็รีร้อ เพราะนาที่แ่าัน แม้พระอ์ะทำอย่าแผ่วเบา แ่นัวเล็็ยัรู้สึเ็บอยู่ี พระอ์แ่ร่าแน่นิ่อยู่อย่านั้น อปลอบโยนมิาเอล ูบ้นอาว ระิบำรัมามาย
“เรารัเ้ามิาเอล เรารัเ้าเหลือเิน เราะทำให้เ้ามีวามสุ อย่าเร็สินี ใ่อย่านั้น เ็ี เรารัเ้า” ทรรัสปลอบประโลม เมื่อร่าอมิาเอลุ้นิน พระอ์็ยับอย่าเื่อ้า าวามเ็บปว แปรเปลี่ยนเป็นวามเสียว่าน นมิาเอล้อราออมา อย่าไม่อาะหัห้ามไ้ ร่าอพระอ์ฝัลึเ้าไปภายใน ร่าให่โอพระอ์เสียสีับภายในอเา ในทุารยับ
“เรารัเ้ามิาเอล” ทรรัส ำพูุ้นหู ราวับว่าเาเยไ้ยินมา่อนนับรั้ไม่ถ้วน พระอ์่อยๆ เร่ัหวะึ้นนในที่สุมิาเอล็ไม่อาทานทน่อไปไ้อี ร่าเล็บีรัอย่ารุนแร รีร้อ และปลปล่อยออมา แ่อ์เเมียนยัไม่พึพอใ ร่าอพระอ์ยัแ็แร่และฝััวอยู่ภายใน และไม่มีทีท่าว่าะถอถอนออ พระอ์โอบรัมิาเอลไว้ และนอนล้าๆ พระอ์ยับเื่อ้าา้านหลั มือให่เอื้อมมายา้าหนึ่อเาึ้น และพระอ์็เริ่มยับเร่ัหวะอีรั้
ารร่วมรัเนิ่นนานยัำเนินไป มิาเอลำไม่ไ้แล้วว่าเาปลปล่อยออไปี่รั้ แม้ระนั้น พระอ์็ยัแ็แร่อยู่ภายในัวเา
“ฝ่าบาท… ผมเหนื่อย...” มิาเอลแทบประอสิไม่ไหวแล้วอ้อนวอน่อพระอ์ พระอ์ยิ้ม
“เราอโทษ เราเห็นแ่ัว” ทรรัสถอถอนร่าออ้าๆ และึ้นร่อมร่าเล็ แยาอมิาเอลออและสอแทรลับเ้าไปอีรั้ มิาเอลราออมา พระอ์็ยับโย เร่ัหวะ ไปพร้อมับปลุเร้ามิาเอลทา้านหน้าไป้วย มิาเอลแทบไม่อยาะเื่อทั้ๆ ที่เาปลปล่อยไปแล้วไม่รู้ี่รั้ แ่พอพระอ์สัมผัสแบบนี้เาับื่นัวึ้นมาอี พระอ์เร่ัหวะ ทุารยับทุๆ สัมผัสทำให้มิาเอลแทบะสำลัวามสุที่พระอ์ปรนเปรอให้ พระอ์ยับัหวะสุท้ายมิาเอล็ปลปล่อยออมาอี พร้อมๆ เสียราอย่าสุสมออ์เเมี่ยน และมิาเอล็รู้สึถึวามอุ่นวาบที่ถูีเ้าไปภายในร่าอเา
พระอ์ถอนร่าออ้าๆนอนลเีย้ายิ้มออมาอย่าว้าวานมิาเอลรู้สึหมันไส้
“เรารัเ้า มิาเอล” ทรรัส รั้ร่าเล็ึ้นมานอนบนร่าอพระอ์ ร่าทั้สอแนบสนิทเป็นเนื้อเียวัน มิาเอลบใบหน้าลแนบหัวใอพระอ์ แม้ะำเรื่อราวในอีไม่ไ้ แ่นัวเล็็พึมพำบาอย่าับออพระอ์ ่อนะหลับไปอย่าเหนื่อยอ่อน ปล่อยให้อ์เเมี่ยนใับสิ่ที่ไ้ยิน แล้ว็แปรเปลี่ยนเป็นยิ้มอันว้าวาและมีวามสุแทน อร่าเล็เอาไว้แนบแน่น และหลับาลอย่าเป็นสุ
“ผม็รัพระอ์รับ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น