ลำดับตอนที่ #53
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #53 : บทที่ 53 หึงหวง
บทที่ 53 หึหว
มิาเอลื่นึ้นมา้วยหัวใที่หนัอึ้ เาไม่เยอยู่ในสถานะแบบนี้มา่อน ลอมาเาไม่เยรู้สึรัใรไ้มาเท่านี้ ไม่เยรู้สึหึหวใรแบบนี้ และไม่เยิที่ะทนอยู่ับใรหาเาไม่มีวามสุแบบนี้ อ์เเมี่ยนเป็นนแร และ นเียว ที่ทำให้นที่เย็นา ปปิวามรู้สึอย่าเา แสวามรู้สึและอารม์ออมา ไรอันเยล้อเลียนว่าเาเหมือน snow queen เยือเย็น เย็นา และไม่ยอมเปิเผย แ่เป็นเพราะอ์เเมียนที่หลอมละลายเา นในอนนี้เาูะห่าไลับำๆ นั้นเสียแล้ว
เาลุึ้นแ่ัวและเินออมา และพบว่าอ์เเมี่ยนทรานอยู่ในห้อหนัสือ เาึเินเ้าไปหา เมื่อเาเ้าไป อ์เเมี่ยน็ยิ้มให้และเรียให้เ้าไปใล้
“ื่นแล้วเหรอ” ทรรัส โอบอมิาเอลไว้ และรั้ให้มานั่บนั มิาเอลมออ์เเมี่ยน้วยสายาเศร้าๆ ลิ่นสบู่อ่อนๆ ลอยออมาบ่บอว่าพระอ์เพิ่สรน้ำไ้ไม่นาน ลอพระอ์็ถูเปลี่ยน พระอ์ะเริรัอยู่ับสนมอพระอ์่อนหน้านั้น แ่ิเา็รู้สึเ็บึ้นมาอย่าห้ามไม่ไ้ นเผลออพระอ์แน่นึ้นโยไม่ไ้ั้ใ
“เ้ายัเหนื่อยหรือเปล่า หิวไหม” ทรถามลูบศรีษะนัวเล็ที่เอาแ่อพระอ์ไว้อย่าเอ็นู
“ผมไม่เหนื่อยรับ” มิาเอลอบเรียบๆ
“พรุ่นี้เราะลับไปทำาน เ้ายัอยาไปทำานับเราอยู่ไหม” ทรรัสถาม
“รับ” นัวเล็อบเรียบๆ
“มีอะไรหรือเปล่า” ทรถาม เมื่อนัวเล็ูเียบว่าปิ แ่นัวเล็็ส่ายหน้า
“ืนพรุ่นี้ มีานเลี้ยที่เรา้อไป เ้าอยาไปับเราหรือเปล่า”
“รับ” มิาเอลอบอย่าว่า่าย นอ์เเมี่ยนแปลใ
“เ้าอยาะ่วยเราำหน้าแไหม” ทรถาม มิาเอลพยัหน้า และหยิบเอสารปึให่ึ้นมา และเินไปนั่อ่านรายละเอียที่โฟารมุมห้อแทน นัวเล็อ่านเอสารไป ็ถอนหายใไป้วย นอ์เเมี่ยนอเป็นห่วไม่ไ้
พระอ์เินมาแย่เอสารออามืออนัวเล็ และวามันล้าๆ และุเ่าลรหน้านัวเล็ นมิาเอลใ
“มีอะไรที่ทำให้เ้าไม่สบายใ” ทรถามอย่าอ่อนโยน
“ฝ่าบาทเี๋ยวะทรเปื้อน พระอ์ไม่วระมาุเ่า่อหน้านไร้่าอย่าผม” มิาเอลรีบอให้พระอ์ลุึ้น
“เ้ามี่ายิ่ว่าสิ่ใสำหรับเรา บอเรามาว่าเ้าไม่สบายใเรื่ออะไร” ทรรัส
“ไม่มีอะไรรับ” มิาเอลยัปิเสธ
“เราไม่เื่อ เ้าไม่รั ไม่ไว้ใเราหรอหรือ” ทรรัสพ้อ
“หาผมไม่รัพระอ์ผมไม่้อเ็บแบบนี้ หาผมไม่รั ผมไม่้อทนอยู่ในสภาพนี้” มิาเอลอบ
“ารรัเราทำให้เ้าทรมานมานานั้นเลยหรือ” ทรถาม รู้สึเสียใที่ไ้ยิน
“่อหน้าผม พระอ์็ทรทำี้วย ลับหลัพระอ์็ไปหาสนมอื่น” มิาเอลล่าว อยู่ๆ น้ำาไหลออมา
“ใรบอเ้าัน ว่าเราไปหาสนมอื่น” ทรรัสถาม
“พระอ์ะโทษนอื่นทำไม ในเมื่อผมเห็นพระอ์เินเ้าไปที่วิลล่าเล็” มิาเอลล่าวทั้น้ำา
“เราไม่เยรู้ว่าเ้าี้หึแบบนี้” ทรรัสยิ้มๆ แปลใที่ไ้ยิน
“ผม็ไม่เยิ ว่าผมะเป็นแบบนี้ ทั้หมเป็นเพราะพระอ์ ทรใร้าย” มิาเอลร้อไห้ออมา และพยายามะลุหนี แ่อ์เเมี่ยน็ลุึ้นและอรั้เอาไว้
“อย่าร้อไห้สิ นี” ทรปลอบโยน
“พระอ์ะสนใผมทำไม พระอ์็ไปหาสนมอพระอ์สิ” มิาเอลัพ้อ
“สนมนเียวที่เรา้อาร อยู่รนี้” ทรรัส
“นโห นหลายใ” มิาเอลพู ผลัพระอ์ออ
“ฟัเรา่อน… เราเ้าไปในวิลล่าเล็็ริ” ทรสารภาพ มิาเอลรู้สึเ็บที่ไ้ยิน
“แ่… เราไม่ไ้เ้าไปหาวามสุาสนมนไหน เ้าแมททิวหลรัริี่ เรา็แ่เ้าไปถามวามรู้สึอริี่ว่าิอย่าไรับ เ้าแมททิว และูเหมือนริี่เอ็มีใ เรา็เลยปลปล่อยริี่าารเป็นสนมอเรา และให้แมททิวลาาน ทั้สอนนั้นะไ้มีเวลาปรับัวเ้าหาัน แ่นั้นริๆ” ทรรัส มิาเอลเยหน้าึ้นมออ์เเมี่ยน อย่าไม่อยาะเื่อ พระอ์ึ้มลูบับน้ำาให้ับมิาเอล
“แ่ถ้าแ่นั้นทำไมพระอ์้ออาบน้ำ แล้วยัเปลี่ยนุอี” มิาเอลยัล่าวหา พระิว่ามิาเอลยัเียบมเินไป เรื่อเพียเล็น้อย็ยัสัเุเห็น ที่พระอ์้ออาบน้ำและเปลี่ยนุ เพราะราบเลือที่ระเ็นมาโนนั่นเอ
“เ้าแมททิว มันุ่ม่ามทำุเราเปื้อน(เลือ) เราเลย้อเปลี่ยนุใหม่ เรา็เลยอาบน้ำ้วย็เท่านั้น ัวเราหอมแล้ว เ้าอยาะลอิมเราูไหม” ทรรัสหยอล้อ ทำท่าะปลาเออ มิาเอลหน้าแทั้าวามเินอาย และรู้สึผิ ที่ล่าวหานรหน้า
“ผม… อโทษรับ” มิาเอลล่าวทำท่าะร้อไห้อี นอ์เเมียนรั้ร่าเล็เ้ามาอ
“เราบอแล้วไม่ใ่เหรอ ว่าเรารัเ้า และ้อารเพียแ่เ้านเียว” ทรรัสอ่อนโยน
“ผมอโทษรับ” มิาเอลอพระอ์เอาไว้แน่น
“เราวระทำโทษเ้าอย่าไร ที่เ้าเอาแ่ปาแ็แบบนี้” ทรรัสหยอเย้า
“...” นัวเล็ไม่อบ แ่หน้าแเมื่อิถึวิธีลโทษอพระอ์
“เ้าหายโรธเราแล้วใ่มั้ย” ทรถาม
“ผมไม่ไ้โรธ...” มิาเอลอบ
“เราอยารอบรอเ้า แ่เรามีานที่้อสะสาเยอะเหลือเิน เ้าไม่ว่าเราใ่มั้ย” ทรรัส
“ผมะ่วยรับ” มิาเอลรีบอาสา พระอ์ึรั้มาอและูบที่หน้าผาอย่าเอ็นู
ลออาทิย์ที่ผ่านมาอ์เเมียนทรานหนัทุวัน แม้ที่ผ่านมาะมีนมาทำหน้าที่แทนพระอ์ แ่นที่มาแทน็ูะมีวามสามารถในารบริหารและัาร รวมไปถึาร่อรอไ้ไม่ถึรึ่หนึ่ ที่อ์เเมี่ยนทำไ้้วย้ำ ทำให้ารลับมาออ์เเมี่ยนเป็นที่ยินียิ่่อเหล่าะรับาล ทำให้ไม่มีใรล้าปริปาำหนิที่พระอ์เเรไม่มาทำานแม้เพียรึ่ำ
นอาานในออฟฟิ อ์เเมี่ยนยัทรออานเลี้ยหลาย่อหลายาน นแทบไม่มีเวลาไ้พัผ่อน โยมิาเอละามเส็ไปทราน้วยเสมอ ไม่ว่าะเป็นานในออฟฟิ หรือแม้แ่ารออานลาืน มิาเอลเรียนรู้าน้าน่าๆ าพระอ์ และาเลาอาร์ี่ และมิาเอล็ทำไ้อย่าี นอ์เเมี่ยนประทานำแหน่ ผู้่วยส่วนพระอ์ พ่วท้ายำแหน่อพระสนมอี้วย านในออฟฟิมิาเอล็่วยแบ่เบาานอเลาอาร์ี่ไปไ้หลายส่วน และเวลาที่อ์เเมี่ยนพามิาเอลออาน มิาเอละอย่วยพระอ์ำแนสำั่าๆ รวมไปถึรายละเอียปลีย่อย และาราานร่าวๆ ประหนึ่เป็นอมพิวเอร์ส่วนพระอ์็ไม่ปาน และั้แ่อ์เเมี่ยนลับมาราวนี้ พระอ์็ูมีสมาธิในารทำานมาึ้นว่าแ่่อนมา อีทั้ื่ออมิาเอลยัปราึ้นในรายานบ่อยรั้ และมิาเอล็เปรียบเสมือนเาามัวอ์เเมียนอยู่ลอ ทำให้อ์นาธานเนียลมอมิาเอลในแ่ที่ีึ้นมา
ลอที่ผ่านมาเเมียน็มิไ้เ้าไปที่วิลล่าเล็อีเลย พระอ์นอนร่วมเียับมิาเอลทุืนเหมือนั่ที่พระอ์ไ้ทรรัสไว้ แม้พระอ์ะยัมีสนมมามาย แ่มิาเอล็ยัรู้สึอุ่นใที่อย่าน้อยพระอ์็รัษาำพู และเา็ะพยายามทำามพระอ์้วยเ่นัน
วันนี้็เป็นอีวันหนึ่ที่มิาเอลามเส็มาทำานปิ แู่่ๆ เา็ไ้รับหมายประทับราออ์ราฟาเอล มิาเอลแปลใที่ไ้รับหมายออ์ราฟาเอล และเา็ไม่อยาให้อ์เเมี่ยนทราบ ้วยเพราะรู้นิสัยออ์เเมี่ยนี เาึแอบเปิอออ่าน
“น้อายอเ้าำลัะมาถึในอี 2 วัน เราหวัว่าเราะยัไม่ลืมสัาที่ให้ไว้ับเรา_ ราฟาเอล”
มิาเอลอ่านหมาย้วยหัวใที่เ้นระทึ โทนี่ำลัะมาเยี่ยมเา มิาเอลรู้สึีในเผลอยิ้มออมา อ์เเมี่ยนที่ทรานอยู่เมื่อเยหน้าึ้น็เห็นมิาเอล ยิ้มออมา พระอ์ึอสสัยไม่ไ้
“เ้ายิ้มอะไร” ทรถาม
“เปล่ารับ” มิาเอลรีบปิเสธ และรีบเ็บหมาย แ่อ์เเมี่ยน็เร็วว่า พระอ์เินมาหาเมื่อเห็นราประทับที่อหมาย็ยิ่ทรโรธ
“นั่นมันราประทับอราฟาเอล เ้าิะนอใเราหรืออย่าไร ส่หมายมา” ทรรัสเสียั้วยวามโรธ
“ผมเปล่ารับ” มิาเอลปิเสธอีรั้ แ่็ไม่ยอมส่หมายให้ อ์เเมี่ยนึแย่มาู
“ั้แ่เมื่อไหร่ที่เ้าไปอออ้อนราฟาเอลให้พาน้อายอเ้ามาหา และสัาอะไรที่เ้าไปให้ไว้ับราฟาเอล” ทรรัสถาม้วยน้ำเสียโรธั บีบ้อมืออมิาเอลไว้
“ฝ่าบาท ผมเ็บ ปล่อยรับ ไ้โปร” มิาเอลอ้อนวอน อ์เเมี่ยนึปล่อยมือ
“ถ้าอย่านั้น็อบเรามาเี๋ยวนี้!!!” ทรรัสเร่
“อ์ราฟาเอลทรทราบว่าผมิถึน้อายั้แ่อนที่พระอ์ยผมให้ับอ์ราฟาเอล อ์ราฟาเอลรับปาว่าะัารให้ แ่ผม็ไม่ไ้ิว่าอ์ราฟาเอละทรทำให้ริๆ” มิาเอลอธิบายามริ
“แล้วเ้าไปสัาอะไรับมัน” ทรถาม้วยน้ำเสียที่โรธ
“ผมสัาว่าะทานอาหาร่ำับอ์ราฟาเอลรับ” สิ้นสุำพู อ์เเมี่ยน็หมวามอทน
“แล้วอย่าไร เ้ายัิะไปหามันอีเหรอ” ทรรัสเสียั
“ผมเปล่ารับ แ่อ์ราฟาเอล...” มิาเอลพยายามะอธิบาย อ์เเมียน็รัสสวนึ้นมา
“ราฟาเอล ราฟาเอล ื่ออายอื่น เ้ายัล้าเรีย่อหน้าเราอีหรือ มานี่” ทรรัส และับ้นแนอมิาเอลไว้ พามิาเอลลับไปที่วิลล่า
“ฝ่าบาท ปล่อยรับ ผมเ็บ” มิาเอลอ้อนวอน เมื่อถูพระอ์ึ่ึึ่ลามาลอทา
“ทั้ๆ ที่เ้าเป็นอเรา แล้วเ้ายัะไปยั่วยวนนอื่นอีหรือ” ทรรัส
“ผมเปล่ารับ ฝ่าบาท!” มิาเอลปิเสธ พยายามะเินให้ทันพระอ์ แ่พระอ์็หันลับมาอุ้มมิาเอลพาบ่า และพาไปที่ห้อบรรทม เมื่อเ้ามาพระอ์็ปล่อยมิาเอลลบนเีย
“เ้าลืมไปแล้วเหรอว่าใรเป็นเ้าอเ้า หรือเ้า้อให้เราแสใหู้” ทรรัสถาม ีทึ้เสื้อผ้าอมิาเอลออ
“ผมเป็นอพระอ์ ผมเป็นอพระอ์นเียว ไ้โปรฝ่าบาท อย่าทำแบบนี้” มิาเอลร้ออ หยุิ้นรนและออ์เเมียนไว้
“อย่าิว่าอเรา แล้วะทำให้เราหายโรธ เราะรอบรอเ้า ีราเ้า ทำให้เ้ารู้ และสำนึว่าเ้าเป็นอเรานเียว” ถึะรัสโหร้าย แ่พระอ์็เย็นล
“ผมเป็นอพระอ์นเียว ผมไม่เยิะนอใพระอ์ ผม้อารพระอ์นเียว แ่พระอ์ทำให้ผมลัว อย่าทรโรธ และลโทษผมแบบนี้ ผมเป็นอพระอ์ หาพระอ์้อารผม ผม็้อารพระอ์เ่นัน แ่ไ้โปรอย่าใ้ำลัับผม ผมลัวรับ” มิาเอลล่าว อพระอ์เอาไว้แน่น ัวสั่น้วยวามลัว ามที่พูริๆ อ์เเมี่ยนึพยายามวบุมอารม์เอาไว้ ที่ผ่านมาพระอ์พยายามไม่ให้มิาเอลเห็นพระอ์ เวลาที่พระอ์ใ้วามรุนแร และโหร้าย เพราะพระอ์ไม่้อารให้นัวเล็หวาลัวพระอ์ แ่อนนี้พระอ์ลับให้วามโรธเ้ารอบำนระทำรุนแรับนรหน้า พระอ์็รู้สึผิึ้นมา
“เราอโทษที่ใ้ำลั เราโรธ เพราะเราไม่้อารให้เ้าเอ่ยื่อายอื่น โยเพาะราฟาเอล” ทรรัสอ่อนโยนึ้น ออบมิาเอลไว้
“ผมอโทษรับ ไ้โปรอย่าโรธผมเลย” มิาเอลล่าวเสียเบา
“เราโรธเพราะเราำลัทำเรื่อให้น้อายอเ้า เ้าเป็นนอเรา ราฟาเอลทำแบบนี้เป็นารหยามเียริอเรา แล้วไหนะสัาอะไรนั่นอี เราไม่อนุา หาเ้าัำสั่ เราะลโทษเ้า และเราะหาเรื่อทำโทษราฟาเอล้วยที่มายุ่ับเ้าอี” ทรรัสเสียแ็
“ผมแ่ีใที่ะไ้เอโทนี่รับ ผมะทำามำสั่อพระอ์ อย่าทรโรธอีเลยนะรับ” มิาเอลล่าวอ้อนวอน
“ทั้หมเป็นเพราะเ้า” ทรรัสโทษนัวเล็หน้าาเย
“เพราะเรารัเ้า เราถึไ้ทั้หึ และหวเ้าแบบนี้” ทรรัส
“ผม... อโทษรับ” มิาเอลล่าว รู้สึหัวใพอโึ้นอย่าไม่มีสาเหุ
“เ้าสำนึผิ็ี บอเราสิ ว่าเราวรทำโทษเ้าอย่าไร” ทรรัสถาม่อนะรอบรอริมฝีปาบาเนิ่นนาน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น