ลำดับตอนที่ #46
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #46 : บทที่ 46 ด้วยความรัก และคิดถึง
บทที่ 46 ้วยวามรั และ วามิถึ
อ์เเมี่ยน่อยๆ สอใส่เ้าไป้าๆ มิาเอลราออมา โอบอพระอ์ไว้
“อย่าเร็สิ” ทรรัส และูบมิาเอลเบาๆ ปลอบโยนนัวเล็ พระอ์สอลิ้นเ้าไป และวานหาหวานหวานาภายใน ริมฝีปานี้ที่พระอ์เฝ้าิถึมาลอ พระอ์่อยๆยับเ้าออ้าๆ มิาเอล่อยๆ ินับนาออ์เเมี่ยน แ่แล้วพระอ์็พลิให้มิาเอลึ้นมาอยู่้าบน พระอ์ับให้มิาเอลนั่บนร่าอพระอ์ แล้วพระอ์็หยุเลื่อนไหวเอาเสียื้อๆ มิาเอลใบหน้าแ้วยวามเินอาย วามปรารถนาำลัรอบำเา
“ในเมื่อเ้าปรารถนาเรา ทำไมเ้าไม่ลอยับเอล่ะ” ทรรัสอย่าหยอล้อ
“ผม… ผม…” มิาเอลอยาะปิเสธ อ์เเมี่ยน่าใร้ายับเาเหลือเิน
“ในเมื่อเ้า้อารเรา เราะยอมให้เ้าทำามใ เ้าทำอะไรับร่าายอเรา็ไ้” ทรรัส่อให้
“ฝ่าบาท” มิาเอลร้อเรียอ้อนวอนแ่เมื่อพระอ์ไม่มีทีท่าว่าะยับ มิาเอลึำใยับัว้าๆ เา่อยๆ ถอนัวออ และ่อยๆ ัวลมาบนวามให่โอพระอ์ มิาเอลพยายามะลั้นเสียไว้ แ่อ์เเมียนลับไม่พอใ
“อย่าลั้นเสียสิ เราอยาไ้ยินเสียอเ้า” ทรรัส ะลุึ้นมาูบมิาเอลอย่าเย้ายวน
“ฝ่าบาท แ่ มันน่าอายนี่รับ” มิาเอลพยายามะไม่ร้อราออมา
“เราว่ามันเร้าอารม์มาว่า เราอยาไ้ยินเสียอเ้า” ทรรัส่อนะรอบรอยอทับทิมเม็ามทั้สอ
“ฝ่าบาท!” มิาเอลร้อเรีย
“เ้าน่ารัมาเวลาที่เ้าำลัปรารถนาแบบนี้” ทรรัส มอนรหน้าอย่าพึพอใ
“ผม… ผม…” มิาเอลพยายามะล่าวร้ออ่อพระอ์ เาพยายามยับึ้นล อย่านอ่อนประสบาร์ แ่็มิอามีวามสุเหมือนเวลาที่อ์เเมียนระทำ
“เ้าอยาให้เรา่วยหรือ” ทรถามยิ้มๆ
“ไ้โปร ฝ่าบาท ผมทรมานรับ” มิาเอลอ้อนวอน อ์เเมียนพลิัวมิาเอลลเบื้อล่า่อนะยับพระอ์อย่าเื่อ้า นมิาเอล้ออ้อนวอนอีรั้
“ฝ่าบาท ไ้โปร อย่าแล้ผม”
“บอเรามาสิ ว่าเ้าเป็นอใร” ทรรัสถาม
“ผม… เป็นอพระอ์” มิาเอลล่าวแ่โยี
“เรียื่ออเราสิ”
“ผม… ผม เป็นอ อ์เเมียน รับ ผมเป็นอพระอ์ นเียว” มิาเอลล่าวออมา
“เ็ี” ทรรัส่อนะยับร่าอพระอ์อย่า้าๆ และเร่ัหวะึ้น แ่พอมิาเอลำลัะปลปล่อยพระอ์็ถอถอนออ
“เรายัไม่อนุาให้เ้าปลปล่อย” ทรรัส่อนะรั้ร่าอมิาเอลึ้นมา และับให้นัวเล็ลานเ่าลบนเีย ในะที่พระอ์ยืนอยู่เบื้อหลั พระอ์เอาร่าอพระอ์มาสัมผัสับส่วนอ่อนไหวเบื้อหลัอมิาเอล ่อนพระอ์ะระแทร่าอพระอ์เ้าไป มิาเอลรีร้อ ร่าอพระอ์ฝัลึเ้าไปทั้หม
“ฝ่าบาท อืมมมม อ ... พระอ์... อพระอ์” มิาเอลรวรา
“ใ่... ร่าอเรา ฝัลึ อยู่ภายในัวเ้า” ทรรัสและูบที่้นออมิาเอล
“ฝ่าบาท ... อย่ารับ...”มิาเอลพยายามประท้วเสียเบา
“อา... แ่รนี้อเ้าไม่ไ้ปิเสธนี่นา รัน้าม ลับบีบรัเรานแน่นนานี้” ทรระิบ้าหู ่อนะบเม้มิ่หู เบาๆ มิาเอล็เสียว่านไปหม พระอ์ยับร่า้าๆ ให้นัวเล็ไุ้้นเยับท่าใหม่ พระหัถ์่อยๆ เอื้อมมาสัมผัสับร่าที่ื่นัวอมิาเอลเบื้อหน้า ร่าอพระอ์็ยับเป็นัหวะอยู่เบื้อหลั พระยัูบไร้ที่้นอ ทิ้รอยแไว้หลายุ พระหัถ์อี้ายัปลุเร้าที่หน้าอ มิาเอลไ้แ่ร้อราและศิโรราบ่อวาม่ำออเ้าาย
พระอ์ับสะโพอมิาเอลไว้ ่อนะใ่ฝ่ามือฟาที่้นอนามอย่าหยอล้อ มิาเอลสะุ้ ร่า็บีบรัพระอ์มาึ้น
“เ็ไม่ีอย่าเ้า ้อถูลโทษ” ทรรัส่อนะฟาฝ่ามือลมาอี มิาเอลร้อเบาๆ ร่าอมิาเอล็บีรัพระอ์นแน่น และพระอ์็้อราหนัๆ ออมา้วยวามเสียว่าน พระหัถ์ทั้สอรั้ับสะโพเล็เอาไว้ ่อนะรั้ร่าอนัวเล็เ้าหา ัหวะเียวัน ็ระแทร่าอพระอ์เ้าไปนมิ มิาเอลราออมาเสียั เสียว่านนไม่อาบรรยายไ้ ไม่เยมีใรทำให้เารู้สึแบบนี้ มีเพียพระอ์เท่านั้น ที่เ้ามาเย่าโลทั้ใบอเา
"เรารัเ้า มิาเอล” ทรระิบ้าหู ร่าอพระอ์ยัยับเ้าออเป็นัหวะ และในบารั้พระอ์็ยัแล้ระแทร่าเ้ามาอย่าแร มิาเอลรานหอบเหนื่อย
“ฝ่าบาท… ผมไม่ไหวแล้วรับ… ไ้โปร” มิาเอลอ้อนวอนอีรั้
“เ้าอบำถามอเรา่อน เ้ารัเราหรือไม่ มิาเอล” ทรรัสถามและทำท่าะถอถอนออ
“ผม… รั… รัพระอ์…” มิาเอลอบ้วยเสียอันเย้ายวน นอ์เเมียนยิ้มออมาอย่าพึพอใ และฝัร่าอพระอ์ลับเ้าไป มิาเอล็ร้อรวราอีรั้ พระอ์เร่ัหวะึ้น นในที่สุมิาเอล็เร็ัวอีรั้ บีรัพระอ์นพระอ์แทบทนไม่ไ้ ร่าเล็็ปลปล่อยออมาอีรั้ และฟุบลับเีย อย่าอ่อนล้า
แ่พระอ์ยัไม่พอใ พระอ์นอนลเีย้ามิาเอลที่นอนหอบเหนื่อยอยู่ พระอ์เอื้อมมาอร่าอมิาเอลา้านหลั ทรุมพิที่้นออนัวเล็ ูบหัวไหล่ มือ้าหนึ่เอื้อมมาปลุเร้าร่าเล็ที่เบื้อหน้าอีรั้ ไม่นานร่าอมิาเอล็ื่นัวึ้นอีรั้ พระอ์่อยๆ ยาอมิาเอลึ้น และแยออ้าๆ ทรูบ้นออนัวเล็อย่ารัใร่ ่อนะ่อยๆ สอแทรร่าอพระอ์เ้าไปอีรั้ มิาเอลราเบาๆ เมื่อร่าอพระอ์แทรัวเ้ามา พระอ์ยับร่าอย่าเื่อ้านมิาเอลรู้สึราวับอยู่ในฝัน วามสุมามายที่พระอ์ปรนเปรอให้
พระอ์ยัยับอย่าเื่อ้าแม้เวลาะผ่านมาเนิ่นนานนับั่วโม พระอ์็ไม่มีทีท่าะปลปล่อยเสียที นมิาเอลเริ่มประท้ว
“ฝ่าบาท ผมเหนื่อยแล้ว ปล่อยผมสัที” มิาเอลอ้อนวอน
“เรายัไม่หายิถึเ้าเลย” ทรรัส ้มลุมพินัวเล็
“ฝ่าบาท ผม...” มิาเอลหน้าแ อยาะบอว่าเาไม่ไ้่ำอเรื่อบนเียอย่าพระอ์เสียหน่อย ะไ้ร่วมรันานเป็นั่วโมแบบนี้
“เ้าะบอว่าเรามัมาั้นหรือ” ทรำหนิ
“ผมเปล่าสัหน่อย” มิาเอลรีบปิเสธ ลัวะโนลโทษอี
“ใรให้เ้าน่ารัแบบนี้ันล่ะ” ทรรัส ่อนะพลิัวึ้น้านบน ยาอมิาเอลึ้น่อนะสอใส่เ้ามาอีรั้ มิาเอลราออมา ร่าอพระอ์เ้ามาลึเหลือเิน มิาเอลำผ้าปูแน่น ใบหน้าหวานแ่ำ เมื่อสายาม้อมาที่เา
“ใรให้เ้าทำหน้าายั่วยวนเราแบบนี้ัน” ทรรัส ยับร่าเป็นัหวะ และเร่วามเร็วึ้น
“ผม…เปล่า…” มิาเอลปิเสธ แ่็ราออมาอย่ายั่วยวน
“เสียอเ้า็ยั่วยวนเรา” ทรรัสเย้าแหย่
“ผม…เปล่า…” มิาเอลปิเสธแ่็ราออมาอย่าเย้ายวน อ์เเมี่ยนเร่ยับร่านในที่สุทั้สอ็ปลปล่อยออมาพร้อมัน
อ์เเมี่ยน้มลมาอมิาเอลไว้ พร้อมับุมพินัวเล็เนิ่นนาน พร้อมระิบำรัมามาย้าหูนัวเล็
“เราิถึเ้า มิาเอล เรารัเ้ามาเหลือเิน” ทรเฝ้าระิบ้ำแล้ว้ำเล่า นัวเล็หน้าแ เาไม่เยรู้สึถูรัมานานี้มา่อน รู้สึหัวใพอโ และมีวามสุมาเหลือเิน
“ผม็ิถึพระอ์รับ” มิาเอลหันมาบับออันอบอุ่นออ์เเมียน เสียหัวใที่เ้นเป็นัหวะอพระอ์็ับล่อมให้มิาเอลหลับไป
อ์เเมียนอมิาเอลไว้แนบแน่นเนิ่นนาน ่อนพระอ์ะลุึ้นาเีย และห่มผ้าให้ับนัวเล็ อ์เเมียนเินออมาาห้อบรรทมและเินลมาที่ห้อทราน ่อนะทรรัสเรียหา แมททิว
“ฝ่าบาทเรียหาระหม่อมหรืออรับ” แมททิวล่าวึ้นเมื่อเินเ้ามาในห้อทราน
“เ้ามาสิ” อ์เเมี่ยนทรรัส อรัษ์แมททิวึเินเ้ามาในห้อ อ์เเมี่ยนยืนอ่านเอสารบาอย่าอยู่ สีหน้าบึ้ึ นแมททิวรู้สึ หนาวๆ ร้อนๆ
“นั่ลสิ” ทรรัสเรียบเย และแมททิวเอ็รู้ว่าน้ำเสียแบบนี้อพระอ์ เป็นน้ำเสียที่ำลัทรไม่พอใบาอย่า
“เ้าเป็นรัษ์อเรามานานแ่ไหนแล้ว แมททิว” ทรถามึ้น
“ปีนี้เป็นปีที่ 10 อรับ” แมททิวอบ
“เ้าเป็นอรัษ์ที่ีนหนึ่แมททิว 10 ปี็นานไม่ใ่น้อย” ทรรัสเรียบๆ
“ระหม่อมยินีรับใ้พระอ์ไปลอีวิอรับ” แมททิวล่าว
“เ้าิอย่าไรับมิาเอล” ทรถามึ้นเยๆ โยมิไ้มีที่มาที่ไป
“พระอ์หมายวามว่าอย่าไรอรับ” แมททิวย้อนถาม สีหน้าแปลใที่พระอ์ถาม
“เ้ารู้ัเรามา 10 ปี เราเอ็รู้ัเ้ามา 10 ปีเ่นัน นาธานเนียลล่าวในอีเมล์ว่าเ้าเป็นนอาสาพามิาเอลมาที่นี่ หมายวามว่าอย่าไร” ทรถามอย่าไม่พอใ
“ระหม่อม...” แมททิวำลัะล่าว็้อลั้นใ เพราะอ์เเมี่ยนบที่โ๊ะนเสียั พร้อมับหยิบมีสั้นเล่มหนึ่ออมาปัลบนโ๊ะ
“ิให้ี ่อนะิพูโห่อเรา ไม่อย่านั้นเ้าอาะไม่เหลือลิ้นเอาไว้ให้พูอี”ทรรัส้วยเสียเย็นเียบ นแมททิวอรู้สึเย็นสันหลัึ้นมาไม่ไ้
“ระหม่อมไม่ไ้ิอะไรับุมิาเอลอรับ ระหม่อมรู้ว่าพระอ์ทรรัุมิาเอล ระหม่อมมิบัอา” แมททิวล่าว้าๆ
“แล้วทำไมนที่ไม่อบออนอประเทศอย่าเ้าึอาสาพามิาเอลมา เรา้อารเหุผล” ทรรัสเยือเย็น
“ฝ่าบาท ... นที่ระหม่อมหลรั อร้อให้ระหม่อมมาอรับ” แมททิวล่าวเรียบๆ พร้อมับ้มหน้าหลบสายามออ์เเมียน
“ุมิาเอลนที่ามมา และยาะหาใรมาเทียบ แ่ระหม่อมมิไ้ิอะไรับุมิาเอล ระหม่อมมีนที่ระหม่อมรัอยู่แล้ว” แมททิวล่าว มิไ้ปิบั
“สนมนไหนอเราที่เป็นนรัอเ้า” ทรรัส้วยน้ำเสียเรียบเย
แ่แมททิวลับหน้าี ้วยรู้ว่านรหน้าำลัโรธอย่ามา และใทั้ๆ ที่พระอ์ไม่ไ้มี้อมูลใๆ มา แ่พระอ์็ทรเาเรื่อทั้หมไ้โยไม่ยานั แมททิวรู้ว่าถึะพยายามปิบัไป็ไม่มีประโยน์ เาึรีบุเ่าล่อหน้าอ์เเมียน่อนะอ้อนวอน
“ฝ่าบาท ไ้โปรเมาเถอะอรับ ทั้หมเป็นวามผิอระหม่อมเอ ทั้หมเป็นเพียวามรู้สึอระหม่อมเพียลำพั พระสนมมิไ้รับรู้วามรู้สึอระหม่อมแ่อย่าใ ระหม่อมผิเอที่แอบหลรัพระสนม หาพระอ์ะทรทำโทษ ็ไ้โปรทำโทษระหม่อมเถิอรับ” แมททิวอ้อนวอนร้ออ
“เราถามว่า ใร” ทรรัสถามึมีึ้นมาถือ
“หรือเ้า้อารให้เราเ้นออมาาเ้า หรือเ้า้อารให้เราเพิ่มโทษให้แ่เ้าัน” อ์เเมี่ยนรัสถาม้วยเสียที่เรียบ แ่แมททิวลับรู้สึเย็นยะเยือไปถึไสันหลั ายาเ้าาย้อสาปที่โหร้าย มิไ้ ไ้มาอย่าลอยๆ และเา็เป็นพยานในเหุาร์เหล่านั้นหลาย่อหลายรั้้วยเ่นัน
“ใร” ทรรัสอย่าหมวามอทน ปัมีลบน้นาอแมททิวโยที่พระอ์ไม่้อิ้วย้ำ
“ฝ่าบาท...” แมททิวล่าวไ้แ่นั้น ็้อัฟัน เพราะพระอ์ึมีออาาอเาโยไม่ใส่ในั เลือสีแ่อยๆ ไหลออมา
“ใร” ทรถาม้ำ ถอนหายใออมาอย่าเบื่อหน่าย
“ทรมานเ้าไป็ไม่สนุ เ้าไม่ยอมร้อสินะ หาเ้าบอวามริ เราสัาว่าะไม่ทำร้ายนรัอเ้า” ทรรัส ูอารม์ีึ้นเล็น้อย
“ระหม่อมบอแล้วว่าทั้หมเป็นเพียารหลรัอยู่้าเียวอระหม่อมเท่านั้น…” แมททิวล่าวแ่็้อหยุเมื่อมีมา่ออยู่ที่้นอ
“ใร”
“… พระอ์สัานะอรับว่าะไม่ทำร้ายนๆ นั้น” แมททิวล่าวถามเพื่อยืนยัน แ่็้อลั้นใเมื่อมีเล่มเิมถูปัลไปที่ไหล่
“ถ้าเ้ายัไม่พู และทำให้เราหมวามอทน ็ไม่แน่” ทรรัส
“ระหม่อมหลรั … พระสนม… ริี่… อรับ” แมททิวล่าวื่ออนที่เาเฝ้าหลรัมานานนับปีอย่าเศร้าสร้อย ้วยรู้ีว่าเาไม่มีสิทธิ เพียแ่ิ ็ผิแล้ว
“น่าสนใ ริี่ สินะ” ทรรัส และยิ้มออมา และเปิประูออไปาห้อ
“ไปทำแผละ” ทรสั่ พอีที่มิาเอลเินลมาและเห็นแมททิวที่เลือออมามามาย็ใ
“เิอะไรรับ ฝ่าบาท ทำไมุแมททิวถึบาเ็บแบบนี้” มิาเอลรีบเินลมา และถาม่ออ์เเมียน และพยายามะเ้าไปพยุแมททิว แ่อ์เเมียนลับรั้ร่านัวเล็ไว้ ุพ่อบ้าน ึรีบเ้ามาประอแมททิวแทน
“พอีมีนร้ายบุเ้ามา แมททิว็เลยสู้ับนร้าย แ่เพราะมันอ่อนหั มันถึไ้บาเ็บ แมททิวมันไม่เป็นอะไรหรอ แ่เ้าที่เอ่ยื่อายอื่น่อหน้าเรา และยัิะเ้าไปให้ายอื่นนอาเราสัมผัส เราวระทำโทษเ้าอย่าไร” ทรรัสพร้อมับ้อนร่าเล็ึ้น และอุ้มเินึ้น้าบนไป โยไม่สนใเสียประท้วอนัวเล็ และยิ่ไม่ใส่ใ่อารระทำ ที่พระอ์ไ้ระทำไว้ับอรัษ์หนุ่ม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น