คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Intro
“ รู้ทั้งรู้ว่าเธอรักใคร
รู้ว่าเป็นไปไม่ได้
ก็จะรัก ขอแค่ได้รัก
รู้ทั้งรู้ว่าใจต้องเจ็บ
รู้ว่าเป็นได้แค่เพื่อน
เพื่อนเท่านั้น
ไม่มีทางมากไปกว่านั้น ”
นายคงไม่ว่าอะไรใช่มั๊ย...ถ้าเกิดฉันอยากจะขอรักนายต่อไป
แม้รู้ตัวว่าเราเป็นเพียง...เพื่อนกัน เท่านั้นพอ
14/02/25xx
“ตูน ถ้าโตขึ้นนะ ตูนอยากเป็นอะไรหรอ?”เด็กชายร่างเล็กวัย5ขวบ ถามด้วยความอยากรู้
“อืม....ถ้าโตขึ้นหรอ ตูนอยากเป็น....เป็นแฟนต้าได้มั๊ยครับ”เด็กชายอีกคนเอ่ยด้วยเสียงออดอ้อน
ใบหน้าของอีกฝ่ายขึ้นสีแดงเรื่อ ก่อนที่จะชูนิ้วก้อยขึ้น
“อ...อ...เอาสิ สัญญานะ ถ้าโตขึ้นตูนเป็นแฟนกับต้านะ”ต้ายิ้มให้กับคนข้างๆ
“สัญญาเลย ตูนน่ะรักต้าที่สุดเลย และจะรักตลอดไปด้วย”ตูนเกี่ยวก้อยสัญญากับอีกฝ่าย ก่อนที่จะโถมตัวกอดคนตัวเล็กกว่า ทั้งคู่หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
.
.
.
9 ปีผ่านมา
14/02/25xx
เอาล่ะ!! วันนี้ต้องบอกตูนให้ได้ ร่างเล็กคิดในใจ ก่อนที่จะชะโงกหน้าไปมองคนที่นั่งอ่านหนังสือที่ใต้ต้นไม้ แล้วหันมามองช็อกโกแลตในมือ พอจะเดินไปหา ก็ต้องชะงัก เมื่อมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินมานั่งข้างๆ เขาจำได้ดี‘นานา’ดาวโรงเรียน ทั้งคู่พูดคุยกันอย่างสนิทสนม ร่างสูงหยิบสร้อยคอมาสวมให้ร่างบาง อีกฝ่ายหอมแก้มร่างสูงเบาๆ เห็นเพียงแค่นั้น ร่างเล็กก็รีบวิ่งออกไปจากจุดนั้นทันที
“ตูน ถ้าโตขึ้นนะ ตูนอยากเป็นอะไรหรอ?”
“อืม....ถ้าโตขึ้นหรอ ตูนอยากเป็น....เป็นแฟนต้าได้มั๊ยครับ”
“อ...อ...เอาสิ สัญญานะ ถ้าโตขึ้นตูนเป็นแฟนกับต้านะ”
“สัญญาเลย ตูนน่ะรักต้าที่สุดเลย และจะรักตลอดไปด้วย”
ความทรงจำเก่าๆแล่นเข้ามาในหัว
“ไหนบอกว่าจะรักกันตลอดไป ไหนล่ะที่บอกว่ารักต้าที่สุด หรือที่นายพูดมาทั้งหมด มันไม่เป็นความจริงเลย”คิดแล้ว น้ำตาพาลจะไหลออกมา มือบางโยนกล่องช็อกโกแลตลงถังขยะ
“มันคงไม่จำเป็นสำหรับนายแล้ว”
หลังจากกลับบ้านไป เขาก็ไม่พูดอะไรกับใครอีกเลย กักขังตัวเองไว้ในห้องเพียงคนเดียว พร้อมกับคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
...ถ้านายไม่ต้องการความรักจากฉัน ฉันก็พร้อมที่จะเป็นเพื่อนนายต่อไป
ความคิดเห็น